novelles – Uitgeverij In de Knipscheer

«Een kalme, haast vertragende toonzetting domineert.» – Jan Paul Hinrichs

Over ‘Het leven is snel genoeg’ van Diederik Gerlach en Hein van der Hoeven in De Parelduiker 2024/1, 26 februari 2024:

(…) Normaal volgt zijn illustratie de tekst. Nu gebeurt het omgekeerde: in ‘Het leven is snel genoeg’ publiceert (…) Hein van der Hoeven (…) twee novellen die zijn geïnspireerd door twaalf schilderijen van Diederik Gerlach die al jaren bestonden. Deze schilderijen vormen twee series, ‘Mach mal Pause’ en ‘Eile mit Weile’, waarop de koepeltitel ‘Het leven is snel genoeg’ inspeelt. Gerlach schildert in zijn karakteristieke, aan oude reclamefolders herinnerende retropastelstijl vol collageachtige surrealistische elementen vooral de Duitse wereld vol chroom en formica die hij kent uit zijn jeugd: de jaren vijftig en vroege jaren zestig. (…) In de novellen ‘De Hofmeister-knik’ en het titelverhaal ‘Het leven is snel genoeg’ gaat het om verhoudingen van ouders met kinderen, vol affaires die verzwegen werden, bedrijfsstages, zakenreizen, maar ook om een lange, trage vriendschap, uitdraaiend op elkaars onbereikbaarheid, tussen een Nederlandse man en vrouw met Duitse wortels. Een Koude Oorlog-spionageaffaire die de hoofdrolspelers raakt, bewijst dat niet alles pluis is in deze wereld. Het resultaat is een tweeluik dat voelt als een bad in de materialistische sfeer van de vroege jaren zestig, de tijd van het Wirtschaftswunder. Locaties zijn Duitsland, Oostenrijk, Rotterdam en Den Haag. Een kalme, haast vertragende toonzetting domineert. Het is een verdienste van Hein van der Hoeven dat zijn lage verteltempo, waarvoor de door hem opgevoerde Daf symbool staat, juist nieuwsgierig maakt en spanning vasthoudt. (…) Het bijzondere, onmiskenbaar nostalgische gevoel (…) dragen Gerlach en Van der Hoeven onderkoeld en vakkundig uit in hun Gesamtergebnis van tekst en beeld. (…)

Lees hier de recensie
Kijk hier naar de film van Eric de Vries
Meer over ‘Het leven is snel genoeg’
Meer over Hein van der Hoeven bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Diederik Gerlach bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De internationale geest van James Bond zweeft door deze verhalen.» – André Keikes

Over ‘Het leven is snel genoeg’ van Hein van der Hoeven en Diederik Gerlach op Tzum , 16 februari 2024:

Het is al vaak geprobeerd om tekst en beeld op een gelijkwaardiger manier samen te brengen, maar het blijft doorgaans behelpen. Een van beide disciplines krijgt al snel de ‘volgende’ rol en dat steekt. De schrijvende oud-diplomaat Hein van der Hoeven en beeldend kunstenaar Diederik Gerlach doen in ‘Het leven is snel genoeg’ een nieuwe poging. Het beeld reageert niet op de geschreven teksten, maar andersom. (…) Zo’n serie schilderijen is een aantrekkelijk uitgangspunt om een literaire tekst bij te schrijven. (…) Zowel schrijver (1951) als schilder (1956) zijn mensen uit de generatie van kort na de Tweede Wereldoorlog. Dus begrijpen ze, terugdenkend, wat die schrale, maar ook optimistische tijd inhield. Het was de tijd van wederopbouw, vrijwel ongeremd geloof in de goede kanten van technologische ontwikkeling, keurige braafheid (…) en hiërarchische verhoudingen. Anders dan in het Amerikaanse beeldend werk van Edward Hopper, vind je in Gerlachs werk pas na langer kijken iets van twijfel over zo veel rooskleurige toekomstverwachtingen. (…) In deze novelles / schilderijen proef je Europa, (…) met name Nederland en Duitsland. Er wordt gereisd per eigen automobiel, er worden verkeringen aangegaan, of juist niet, er wordt gezocht naar goede banen met uitzicht op nog beter. Vermoedelijk door Van der Hoevens verleden als diplomaat zweeft de internationale geest van James Bond door deze verhalen en de toen bestaande bezorgdheid over de nieuwe mondiale machtsverhoudingen. Voor je het weet zit je koffie te drinken met een spion of communist, dan wel beiden in één persoon. (…)

«Uit angst voor opstanden werden de slaven in Suriname veel meer onderdrukt dan op Curaçao.» – Jeannette van Ditzhuijzen

Over ‘Porto Marie’ van Els Langenfeld in Trouw, 29 april 2013:
Op Curaçao werd de slavernij 150 jaar geleden afgeschaft. Over het dagelijks leven van slaven en vrije lieden schreef Els Langenfeld drie novelles: ‘Porto Marie 1738 – 1795 – 1888’. Ze benadrukt herhaaldelijk dat haar boek ‘Porto Marie’ geen boek is over slavernij. “Ik wil met de verhalen een beeld geven van een maatschappij, die ingewikkelder is dan men denkt. Ik ben geïnteresseerd in die groep die altijd is vergeten. Met ‘Porto Marie’ probeer ik die gewone man – de middenklasse en de slaven – een gezicht te geven. Ik wil er individuen van maken, met menselijke eigenschappen, en niet schrijven over ‘de’ slaven als groep; zonder gezicht.”

Lees hier het interview

Meer over Porto Marie