Over ‘Bik’ van Cor Gout op LeesKost, 20 juli 2021:
(…) Hij wordt gewoon Bik genoemd. Dat is zijn achternaam. (…) Bik volstaat. Alle andere personages, zijn vader, zijn moeder, zijn zus en zijn broer evenals zijn nichtjes Ella en Irma en natuurlijk zijn geliefdes en zijn vrienden hebben wel voornamen. Zij zijn gelijktijdig of afwisselend de spiegels en klankkasten van zijn leven. (…) Bik is gefascineerd door auto’s. Daarvoor kun je in Duitsland goed terecht. En niet alleen voor auto’s. In 1936 waren de Olympische Spelen een groot succes, zowel vanwege de medailleregen die op de Duitse sporters was uitgestort, als ook zakelijk. Iedereen wilde naar Berlijn om contacten te leggen en handel te drijven. (…) Bik is in Duitsland. Hij heeft een vriendin Irmina. (…) De oorlog is al uitgebroken als Bik terugreist naar Den Haag. Zijn vader heeft zich aangemeld bij de NSB. (…) Na de oorlog blijft de schaduw van die ellendige tijd lang over het gezin hangen. Bik verlangt naar Irmina, maar heeft toch in Nederland zijn eigen leven. Soms een succesje en soms pech. (…) In deze roman bekruipt het gevoel hoe gemakkelijk het leven je overvalt, door je handen glipt en dat je het zelf eigenlijk ook niet hebt bedacht. We lezen hoe innerlijk vuur uiteindelijk uitdooft en dat je er voor anderen uit kan zien als een onbezorgde man. Zeker voor wie gevoel voor reflectie heeft en beschikt over emotionele antennes is dit prachtig uitgegeven boek een besliste aanrader.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bik’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: NSB
«Fenomenaal: een onversneden meesterwerk» – Holly Moors
Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen op Moors Magzine, 27 mei 2019:
Peter Lenssen is een Limburgse schrijver die een kwart eeuw geleden debuteerde met de indrukwekkende roman over de mijnen ‘Toplöss’, die onlangs opnieuw in een herschreven versie is uitgegeven als ‘Mijnverdriet’. Dat er een nieuwe Limburgse roman van hem was verschenen, ‘Bitterdagen’, is vrijwel onopgemerkt gebleven, en dat terwijl we hier met een onversneden meesterwerk te maken hebben, een boek dat ik gerust met werk van Louis Paul Boon zou durven vergelijken. Boon’s motto ‘we moeten de mensen een geweten schoppen’ lijkt ook door Lenssen te worden opgepakt, want zijn hoofdpersoon, de woedende, mensenhatende Sjef Sonnenschein, spuugt op alle onrecht dat hij tegenkomt. ‘Bitterdagen’ wordt verteld door Sjef Sonneschein, een woedende, mensenhatende oude man die via flash-backs zijn levensverhaal vertelt, waarin de Tweede Wereldoorlog, de mijnen, het kolonialisme en het corrupte Limburg steeds overheersend aanwezig zijn. Het is een aangrijpend boek, dat ik alleen met stukjes en beetjes kon lezen. Lees bijvoorbeeld zelf eerst maar eens het fragment dat ik hier laat zien, dat begint op pagina 20 en dat net iets meer dan een hele bladzijde in beslag neemt. Het verhaal dat daarin verteld wordt greep me al zo aan dat ik het boek eerst een paar dagen weg heb moeten leggen voor ik weer verder kon lezen.
Hier en hier meer over ‘Bitterdagen’ op Moors Magazine
Meer over ‘Bitterdagen’
Meer over Peter Lenssen op deze site
Presentatie Extaze nr. 26 in de Houtrustkerk.
Extaze 26 met ‘Bijtende teksten’ in de Houtrustkerk, donderdagavond 7 juni 2018:
Op 7 juni a.s. om kwart over acht gaan de tanden erin. Doet dat pijn? Dat kan, maar het kan je ook bij de les houden, je wakker schudden, je op gedachten brengen, je prikkelen. Over bijtende teksten gaat het die avond. Maar ook muziek zonder tekst kan bijten. Luister maar naar de honkin’en boppin’ jazz van de groep RED, waarvan twee leden (Ellister van der Molen en Bob Wijnen) de avond opluisteren met hun ‘mean’ maar niet kwaadaardige muziek. Hoe klonken de bijtende teksten van Max Blokzijl, die met zijn radiopraatjes van 1942–1945 hoop bracht bij de Duitsgezinden en wrevel wekte bij de luisteraars die niets met Mussert en zijn NSB te maken wilden hebben? Dick Brongers laat die teksten in de kerkzaal weerklinken. Wie kent de teksten van popdichter Ton Lebbink (†), knabbelend aan de burgerlijke moraal? Leonor Faber-Jonker kent ze. En ze kende Ton Lebbink. Als hij haar ‘mormel’ noemde, wist ze dat het goed zat. Rutger H. Cornets de Groot weet dat de ene polemische tekst de andere niet is. Bijten doet niet iedere strijdende tekst, hij kan ook een bede, een wens of een stellingname uitdrukken. Hoe zit het met de scherpe randjes aan de gedichten van Maria van Oorsouw? Ze zijn er, maar Sebastiaan Schlicher kan ze in zijn fragment van de opnames met noise-collectief Amerikan Teenager desgewenst aanscherpen. Al met al: gedeerd zult u de zaal niet verlaten. Gestaald wel!
Programma:
20.15: inleiding
20.20: Rutger H. Cornets de Groot (voordracht)
20.35: Dick Brongers: de stem van Max Blokzijl
20.50: RED, light: Ellister van der Molen, Bob Wijnen (muziek)
21.00: pauze
21.20: Maria van Oorsouw (gedichten)
21.30: Sebastiaan Schlicher: fragment van de opnames met noise-collectief AmErIkAn TeEnAgEr in het Luceberthuis (film)
21.40: Leonor Faber-Jonker over Ton Lebbink (woord, beeld, geluid)
22.00: RED, light: Ellister van der Molen en Bob Wijnen
Presentatie Cor Gout; licht en geluid Anton Simonis (Adesign). Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Entree € 10,00 (alleen contant te betalen). Reserveren redactie@extaze.nl.
Meer over ‘Extaze 26’
Eerdere Extaze-programma’s in de Houtrustkerk
«Terugblik op roerig verleden.» – Marion Groenewoud
Over ‘Comicfestival Inktvingers’ met Harma Heikens in De Stentor, 18 mei 2018:
(…) Joost Pollmann komt uit een beladen familie weten we via het werk van zijn in 2015 overleden broer, de striptekenaar Peter Pontiac. Hun vader was tijdens de Tweede Wereldoorlog lid van de Waffen-SS en verslaggever voor de Duitse bezetter. En moeder was ook bij de NSB. Vorige week kwam zijn boek ‘Schertsfiguur’ uit waarin Pollmann via ‘15 tragikomische belevenissen’ op zijn eigen manier terugblikt op een roerig verleden. (…)
Lees hier het artikel
Meer over ‘Schertsfiguur’
«**** Een gevoelige en heel menselijke roman.» – Adri Gorissen
Over ‘Dochters’ van Ton van Reen in De Limburger, 12 december 2017:
(…) Hoofdpersoon is Lennert Rosenberg, een net voor zijn pensioen zittende krantencorrespondent in Afrika. Een man die eigenlijk is blijven hangen in de late jaren zeventig, nog altijd een ouderwetse linkse rakker is en daarom teleurgesteld is in de wereld. Goed en kwaad, daar draait het om in ‘Dochters’. Maar er is meer, Rosenberg is per trein op weg naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter met wie hij het contact is kwijtgeraakt. In de trein ontmoet hij de jonge Nena, eveneens op weg naar de Alpen voor een bezoek aan haar joodse ouders. Beiden moeten, zo blijkt al snel, in het reine zien te komen met hun verleden om verder te kunnen in het leven. ‘Dochters’ is een gevoelige en heel menselijke roman, maar door de maatschappijkritiek tevens een boek vol vuur en venijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«***** Hartverscheurend mooi.» – Mieke Koster
Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen op Alles over boeken en schrijvers, 6 november 2017:
Wat een hartverscheurend mooi boek is ‘Bitterdagen’. Peter Lenssen grijpt je al meteen op de eerste bladzijde naar de strot. We maken kennis met een zorgmijder. Hij heeft van zijn huis hermetisch afgesloten voor alles wat naar gemeenteambtenaren of hulpverlening ruikt. Klaar ermee, absoluut niets wil hij er mee te maken hebben. Hij heeft veel te veel gezien in het leven om op wat voor wijze dan ook vertrouwen te kunnen hebben in instanties, gemeenten en andere goed bedoelende lieden. (…) Wat kan die man schrijven, deze Peter Lenssen. Korte, krachtige zinnen zonder tierelantijnen. Prachtige beeldspraak. Meanderende en hallucinerende zinnen, gedachtenstromen en herinneringen. Het kan niet anders dat je je als lezer laat meevoeren. Dat je op plekken aankomt waarvan je zeker weet dat het niet aangenaam voelt. Dat het echt nodig is dit boek soms even weg te leggen omdat het van belang is af en toe aan het zwarte, het bittere te ontsnappen. Maar onherroepelijk word je er toch weer, sneller dan je denkt, naartoe getrokken. (…) Bitterdagen is gewaardeerd met de maximale ★★★★★ (uitmuntend).
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bitterdagen’
Meer over Peter Lenssen op deze site
Lezing over ‘De Barones’ door auteur Janny de Heer.
Woensdag 15 november 2017 in Bibliotheek Spijk, van 9.30 – 11.30 uur:
De lezing gaat over het waargebeurde verhaal van Mien Bezemer, een kind van ‘foute ouders’. Auteur Janny de Heer, opgegroeid in Delfzijl, schreef de roman ‘De Barones’, gebaseerd op het leven van Mientje Bezemer. Een fascinerend verhaal van een vrouwenleven dat zich afspeelt tegen het decor van de wederopbouw in het naoorlogse Nederland. Een tijd die zoveel mogelijkheden tot ontwikkeling bood, maar niet aan hen met het stempel ‘dat is er zo eentje van die fout was in de oorlog’. Janny de Heer (1955) debuteerde met drie verhalen onder de titel ‘Landskinderen van Curaçao’, later verschenen als ‘Yu di Tera / Landskinderen’. Andere werken van haar zijn ‘Hey Buddy’, ‘Buitenbeentjes’ en ‘Gentleman in slavernij’. Overeenkomst in haar boeken is de interesse in het koloniale verleden. Niet bewust zo bedacht maar sinds haar debuut, dat weliswaar historisch maar fictie was, vertonen haar latere werken steeds meer affiniteit met de waargebeurde geschiedenissen. De schrijfster is gegrepen door de absurditeit van maatschappelijke omstandigheden waarin mensen meegesleurd worden in situaties waar ze niet zelf om hebben gevraagd.
Locatie: Bibliotheek Spijk, Ubbenasingel 3, 9909 AC Spijk. Aanvang 9.30 uur (inloop vanaf 09.00 uur met koffie). Toegang gratis.
Meer over ‘De Barones’
Meer over Janny de Heer bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Groots en beklemmend.» – Job ter Steege
Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen op Leeskost, 6 oktober 2017:
(…) Alcoholisme is nog het minste. Seksuele repressie. Kinderen worden mishandeld of sterven aan kanker. Jonge meisjes verhangen zich bij ongewenste zwangerschap. Inlanders worden door Indische Nederlanders gemarteld. Om te voorkomen dat hun kinderen hetzelfde lot treft worden de eigen kampongkinderen gedood. Joden worden verraden en vermoord. Kinderen worden van hun moeders afgepakt. Mijnwerkers worden niet alleen de mijnen, maar ook de dood ingejaagd. Voor Sjefs ogen worden van een accordeonist twee vingers afgehakt. Hij mag van zijn vader de vingers oprapen en in zijn broekzak stoppen. De muziek is gestopt. Sjef is een gruwelijke kinderervaring rijker. Auschwitz. Atjeh. Repatriëring. Onmenselijke discriminatie. Nederlands racisme op de troon. Eén van de Nederlandse slachters heet Colijn. Hij kreeg uit Indië een bak medailles mee en zal vijf kabinetten leiden. De Nederlandse wreedheid. (…) Het is een stroom treurige gebeurtenissen uit het leven van Sjef Sonnenschein die culmineren in gebeurtenissen gedurende de Tweede Wereldoorlog wanneer het kwaad de dienst uitmaakt. De auteur bouwt rustig aan een smartelijke spanningsboog met een onvermijdelijk dramatisch einde in onze tijd. Groots en beklemmend.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bitterdagen’
Meer over Peter Lenssen op deze site
«Een fantastische en indrukwekkende roman.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Bitterdagen’ van Peter Lenssen op Leestafel, 28 september 2017:
(…) Deze lijvige roman leest traag. In scherpe en rake zinnen schetst Peter Lenssen het leven van zijn hoofdpersoon Sjef. Soms in een staccatostijl, dan weer volzinnen. De lezer moet zelf maar uitmaken of wat verteld wordt een heldere herinnering is, of juist een waan. (…) Drie scenes zijn er waarin de schrijver gebruik maakt van een onvoltooid verleden tijd. Zijn dit de kernervaringen van Sjef? De eerste is als zijn vader hem ruw duidelijk maakt dat zijn grote held Karl May een verzinsel is; de tweede als hij met zijn moeder mee gaat, die probeert er achter te komen wat er precies met haar man gebeurd is en waar hij gebleven is. En de derde is Sjefs laatste bezoek aan zijn vriend Sjors, in de inrichting voor geesteszieken. (…) Peter Lenssen kent de omgeving en de geschiedenis, zoals hij die verwerkt heeft in deze prachtige roman. (…) Een fantastische en indrukwekkende roman die veel meer bekendheid zou moeten krijgen dan er tot nu toe is. Want deze roman vertelt over de Mens in al zijn facetten, in dit geval tegen de achtergrond van het verleden van Limburg, maar het is wat er altijd en overal gebeurde en gebeurt. Het is het Leven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bitterdagen’
Meer over Peter Lenssen op deze site
Ton van Reen – Dochters. Roman
Ton van Reen
Dochters
Nederland – Afrika
Roman
Gebrocheerd in omslag met flappen,
340 blz., € 19,50
ISBN 978 90 6265 963 0
Presentatie 3 november 2017
Lennert Rosenberg, 59 jaar, journalist in Afrika, reist naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter Miriam. Aan het begin van de reis ontmoet hij Nena, een jonge vrouw, op weg naar haar ouders in Zwitserland. Al vlug blijkt dat ze belangstelling hebben voor dezelfde dingen, ondanks het grote leeftijdsverschil. Door een urenlang oponthoud in Keulen verkennen ze de nachtelijke stad en reizen daarna samen tot Freiburg. Daar aangekomen besluiten ze er een dag te blijven. Speelde Lennert even met het idee dat een relatie met haar mogelijk zou zijn, nog net op tijd begrijpt hij dat zij geen minnaar zoekt, maar iemand die haar begrijpt. Langzamerhand onthult zij het levensverhaal van haar familie die in de oorlog naar Zwitserland vluchtte. En het verhaal van haar vader die zijn best doet zijn Joodse verleden te verhullen en een authentieke Zwitser probeert te zijn. Door haar verhalen gaan zijn ogen open voor zijn eigen geschiedenis die hij is ontvlucht door zich in Afrika te vestigen.
Hij viel in slaap en droomde dat hij een jongen was die samen met een man een lange weg afliep. Beiden waren ze naakt, maar de man droeg een rugzak.
‘Wat zit er in die rugzak?’ vroeg hij.
‘Mijn herinneringen,’ zei de man. ‘Later zijn ze voor jou.’
‘Kan ik dat dan allemaal onthouden?’
‘Je moet wel, zeker als je wilt weten wie je zelf bent. Je weet toch dat ik je vader ben?’
Toen pas herkende hij de man die hij zo vaak op foto’s had gezien.
Plotseling liep zijn vader naar de rand van een ravijn, gooide hem de rugzak toe en sprong naar beneden.
‘Ik wil hem niet!’ riep hij. ‘Kom terug!’
Hij durfde de zak niet op te rapen. Er kwam een spelend kind aan. Het opende de zak.
Ton van Reen schreef onder meer romans, kinder- en jeugdboeken en journalistiek werk. Bekend zijn de romans Het winterjaar, Roomse meisjes en Concert voor de Führer. Hij schreef vaak over Afrika, in kranten zoals de Volkskrant en de GPD-kranten. Een aantal verhalen over de cultuurshock in Afrika werd gebundeld in Weense walsen in Mombassa. Ook schreef hij Een ochtend in Cairo, een inleiding bij het werk van de Egyptische schrijver en nobelprijswinnaar Naguib Mahfoez. Bij Uitgeverij In de Knipscheer zijn van zijn hand verschenen de romans De verdwenen stad, Geen oorlog, Katapult – Oproer in Amsterdam.
Meer over het werk van Ton van Reen
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer