«Henna Goudzand Nahar laat de impact van migratie zien.» – Maaike Lange

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar in Onderwijsblad, november 2021:
In de roman ‘De geur van bruine bonen’ zet Henna Goudzand Nahar het leven centraal van de Surinaamse leerkracht en moeder Ilse Madrettor. Ilse geeft les op een zwarte basisschool, is getrouwd met Henk – met wie ze is opgegroeid in Suriname – en heeft twee tienerkinderen. (…) Ilses dochter gaat naar een wit gymnasium . (…) Abigail is veel radicaler. (…) “Er zijn al romans verschenen van kinderen uit een migrantenmilieu, over hun verzet tegen de cultuur van hun ouders en hun voorkeur voor een meer westerse levensstijl. In mijn roman beschrijf ik de worsteling van de moeder. Zij staat tussen twee generaties in. Ilse moet steeds ontrafelen of het meningsverschil met haar dochter en de verhouding met haar moeder komt door de cultuur of door hun karakters. Dat is een hele klus.” (…) Op het gymnasium krijgt Abigail de opdracht een stamboom te maken. Maar Ilse en Henk kennen hun vaders niet. Ilse belt met de docent om het uit te leggen, maar hij hoort het niet. “Dat ze hun stamboom niet kennen, is één van de lastige overblijfselen van de slavernij. Huwelijken mochten niet tijdens de slavernij en relaties werden niet erkend.” (…) In ‘De geur van bruine bonen’ laat Henna Goudzand Nahar de impact zien van migratie. Hoe generaties kunnen botsen en hoe moeizaam twee culturen soms samenvloeien. (…)
Lees hier het artikel/interview ‘De wereld op zijn kop’
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

Inge Crul (eindredactie) – Over en weer

OverEnWeer_Cover_01Over en weer
25 jaar Stedenband Haarlem-Mutare

Nederland / Zimbabwe
eindredactie Inge Crul
omslagontwerp Friso Blankevoort
genaaid gebrocheerd in omslag met flappen
groot formaat 17 x 24 cm staand, 224 blz.
geïll. met tientallen kleurenfoto’s
incl. extra katern Engelstalige samenvattingen
€ 17,50
Eerste uitgave 2018
ISBN 978-90-6265-981-4

Eind jaren tachtig ontstaat in Haarlem het besef dat mondiale vraagstukken als immigratie, milieu en vrede ook op lokaal niveau spelen. Think global, act local is de slogan. Een rijpe voedingsbodem voor een stedenband. De gemeente kiest voor Mutare in de jonge staat Zimbabwe. Anno 2018 zijn we een kwart eeuw verder. Het regime in Zimbabwe veranderde, het karakter van stedenbanden veranderde. Gemeentelijke steun en donaties zijn niet meer vanzelfsprekend. De Stedenband Haarlem-Mutare overleefde. Over en weer zijn vriendschapsbanden aangeknoopt die zich niet laten verstoren. Je vrienden laat je niet in de steek.

Het gaat al vijfentwintig jaar over wederkerigheid, over en weer. Mooier kan het niet worden verzinnebeeld dan in het symbool voor de Stedenband, de gierzwaluw. Jaar in jaar uit vliegt hij over en weer, van Afrika naar Europa, om hier te nestelen, ook in Haarlem. Hij laat zich niet tegenhouden, hij komt en gaat. Al eeuwen. Een vliegende wereldburger die continenten met elkaar verbindt. Zoals de Stedenband dat ook doet. Over en weer.

Over en weer is een boek dat terugblikt op die 25 jaar wederzijdse vriendschap. Ruim dertig mensen uit beide steden en uit diverse organisaties vertellen over de vele kleinschalige projecten op het gebied van volkshuisvesting, sport, cultuur, gezondheid, onderwijs en milieu. Het is echter meer dan alleen een terugblik. Tegelijk kijkt Over en weer vooruit, naar de toekomst.

Meer over de Afrikaanse Bibliotheek en Afrika bij Uitgeverij In de Knipscheer

Albert Helman – Zomaar wat kinderen

ALBERT HELMAN
Zomaar wat kinderen

Suriname, Roman
Paperback, 92 blz. € 12,50
ISBN 90-6265-422-3
Eerste druk 1995
Nog beperkt leverbaar bij uitgever

Met tegenzin bij zijn komst in Nederland, maar door zijn ouders gedwongen bezoekt de twaalfjarige jongen Richenel een bont bevolkte school in de Randstad. Daar deze uitstekend geleid wordt reageren Richenel en zijn schoolkameraadjes veeleer met humor dan met verdriet of ergernis op de vele uitingen van vooringenomenheid en racisme waaraan zij zijn blootgesteld.
Toch blijkt uit wat Richenel van zijn belevenissen thuis vertelt en zo luchtig, vol zelfvertrouwen van zich afzet, dat deze voorvallen hem wel degelijk pijn doen, net als zijn ouders en de volwassen allochtonen om hem heen. Komt dit doordat zij allen onbewust zich in hun land van herkomst zelf evenzeer aan discriminatie schuldig maakten?
Tragisch wordt dit alles pas wanneer een aardige jongen als Richenel door de illegaliteit van zijn ouders ervaart dat ‘de wetten’ op nog onbarmhartiger wijze dan de racistische mensen ‘discrimineren’ en hij gedwongen is niet alleen de school, maar het hele land te verlaten.

Albert Helman koos voor de behandeling van dit hachelijke gegeven de vorm van een eenvoudige, bijna kinderlijke vertelling in simpele bewoordingen, om deze ‘gevoelige’ materie niet alleen voor de volwassen lezers, maar zelfs voor de jongere boeiend en begrijpelijk te doen zijn.

Albert Helman schreef Zomaar wat kinderen om naar eigen zeggen ‘de cyclus van een lang leven te sluiten’ door daarin het thema ‘onderwijs’ centraal te stellen en te actualiseren. Helman begon zijn loopbaan zowel in Suriname als in Nederland als onderwijzer en was later in Suriname o.a. minister van Onderwijs.