«En de wereldverbeteraars in ons midden? Blijf maar even thuis, zou ik zeggen.» – Theo Ruyter

‘Huisarrest voor wereldverbeteraars’ door Theo Ruyter op OneWorld Magazine, 11-02-2013:
De millenniumdoelen zouden wel eens, met terugwerkende kracht, de zwanenzang kunnen zijn van een internationale beweging, die bijna zeventig jaar lang een tweedeling in stand heeft gehouden tussen zogenaamd ontwikkelde landen en landen die dat (veronderstelde) eindstadium nog niet hebben bereikt. (…) In Nederland zie ik nu een scheiding der geesten ontstaan tussen hen die de traditionele hulp de hand boven het hoofd blijven houden en anderen die accepteren dat de wereld fundamenteel veranderd is en navenant de bakens willen verzetten. (…) We hebben de afgelopen eeuw al genoeg lieden in actie gezien, die meenden te weten wat goed was voor de wereld of een stuk daarvan. Theo Ruyter is schrijver van het boek ‘Retourtje Afrika’. Hij was in de jaren ‘70 correspondent in Afrika en werkte in 2002-2003 voor een Europese ontwikkelingsorganisatie in Tsjaad.

Foto: Harry van Kesteren

Lees hier het artikel

Meer over Theo Ruyter

«De ondoordringbaarheid van Afrika is het thema van Theo Ruyter.» – Fleur Jurgens

Over ‘Retourtje Afrika’ van Theo Ruyter op Dagelijksestandaard.nl, 11 december 2012:
Schrijver-journalist Theo Ruyter is vergroeid met Afrika. Jarenlang verzette hij zich tegen de misplaatste filantropie die het continent teistert. Moe gestreden schreef hij een novelle. (…) Je zou de ondoordringbaarheid van Afrika wel het thema in het werk van Theo Ruyter kunnen noemen. Zo vormt het ook weer de rode draad in zijn onlangs verschenen novelle ‘Retourtje Afrika’, over de reis van een vader en zijn twee jongvolwassen kinderen door Tanzania.

Lees hier het hele artikel

Meer over deze novelle

«‘Retourtje Afrika’ is een novelle met inhoud. Theo Ruyters kennis van en liefde voor Tanzania spat van iedere pagina af.» – Ezra de Haan

Over ‘Retourtje Afrika’ van Theo Ruyter op Literatuurplein.nl, 27 november 2012:
Met de novelle ‘Retourtje Afrika’ verlaat Theo Ruyter even het politieke podium en kiest hij voor de literaire verwerking van zijn ervaringen met ontwikkelingshulp in Afrika. Het is het verhaal van een vader die nog één keer het land wil zien dat hij diep in zijn hart heeft bewaard als zijn tweede vaderland. Voor hem is het vanzelfsprekend dat hij zijn kinderen laat delen in die ervaring. Uit ieder beschrijving blijkt dat Theo Ruyter Tanzania kent als zijn broekszak. Elke ervaring van de vader met zijn pubers wordt treffend beschreven. Voor iedereen die ooit door Afrika reisde, is bijvoorbeeld de busrit die ze maken herkenbaar en hilarisch.

Lees hier de recensie

Meer over dit boek