Op alles wat ik ben – Uitgeverij In de Knipscheer

«Psychologische roman over geloof en verafgoding, waarheid en herinnering, in pakkende, precieze stijl.»

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer voor Biblion, 22 juni 2024:

‘Op alles wat ik ben’ is een psychologische roman over geloof en verafgoding, waarheid en herinnering en hoe onze jeugd ons vormt. Voor Ellen bestaan de jaren tachtig uit twee werelden. De moderne school en het alternatieve café prikkelen haar nieuwsgierigheid, maar thuis wacht moeder, met haar geloofsideeën en twee gezichten. Wanneer ze een jongen ontmoet aan wie alles anders is, staat Ellen voor een dilemma dat haar blijvend verandert. Jaren later verdiept ze zich als journalist in de invloed van kerk en geloof. Wat werd voor haar verborgen gehouden, verpakt in een kleed van devotie? Ellens zoektocht is er een met uitglijders, in haar werk en in de liefde. Is ze het kind van de rekening of een kind van haar tijd? In pakkende, precieze stijl geschreven. Met enkele artistieke zwart-wittekeningen. (…)

Bron 10 april 2024:
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Hij weet een sfeer op te roepen die aan de film ‘Rosemary’s Baby’ doet denken.» – Peter de Rijk

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer in Schrijven Magazine (jrg. 28, nr. 3), juni 2024:

Peter WJ Brouwer is een zeer suggestief schrijver. In zijn roman ‘Op alles wat ik ben’ weet hij de gevolgen van het opgroeien in een zeer benauwend milieu te schetsen. Wat doet het met een jonge vrouw als iedereen rondom je in Mariaverschijningen gelooft? (…) Brouwer speelt met je als een kat met een muis, springt heen en weer in de tijd, zorgt voor intriges , maakt gebruik van kleine aanwijzingen en beschrijvingen die informeren, maar ook manipuleren. Hij weet een sfeer op te roepen die aan de film ‘Rosemary’s Baby’ doet denken. (…) Brouwer heeft de situatie en de sfeer in iets minder dan acht pagina’s gekenschetst. Hij heeft tenslotte nog een heel boek van 280 pagina’s om alle verwikkelingen tot in detail te beschrijven. (…)

Bron
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Afgeronde en geslaagde roman.» – Arjen van Meijgaard

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Tzum, 10 mei 2024:

(…) Ellen, de hoofdpersoon, groeit op in de jaren ’80, de tijd waarin het geloof langzaam zijn invloed begint te verliezen in de samenleving. Maar niet in het gezin van Ellen, waar haar strenge en weinig empathische moeder de scepter zwaait. (…) Buitenshuis en op school voelt ze zicht vrij en zonder zich bewust af te zetten, komt ze op een dag aanzetten met een vriendje uit een heel ander milieu. (…) Het botst en wringt met het katholieke milieu van Ellen. Haar moeder verzet zich tegen de ontluikende vrijgevochten gedachtes van haar dochter. (…) Maar bij Ellen is een zaadje geplant. (…) Het verhaal springt door de tijd, van halverwege de jaren ’80 naar tien jaar later en het laatste deel speelt in 2015, wanneer Ellen getrouwd is en zelf kinderen heeft. Haar nieuwsgierige houding uit haar tienerjaren hebben haar tot een freelance journaliste gemaakt, geïnteresseerd in maatschappij en politiek. Wat ooit gezaaid werd, oogst ze nu. (…) ‘Op alles wat ik ben’ geeft een mooi tijdbeeld van het einde van de vorige eeuw. Maar bovenal laat Brouwer zien dat we, net als Ellen, constant aan het puzzelen zijn met stukjes uit ons verleden om er een volledige ‘ik’ van te maken. Het zijn stukjes die door anderen worden aangereikt, subtiel op tafel zijn gelegd of plotseling boven komen drijven. Zie daar maar eens een passend geheel van te maken. Het is de auteur in ieder geval gelukt er een afgeronde en geslaagde roman mee te maken.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Uiteindelijk brengt die zoektocht haar bij de rechts-populistische politiek.» – Marjon Nooij

Interview met Peter WJ Brouwer over ‘Op alles wat ik ben’ opBazarow, 3 mei 2024:

(…) “Ik zou vanuit het perspectief van een meisje schrijven. Ik had dat nodig om afstand te nemen, objectief te kunnen waarnemen. Niet emotioneel in mijn eigen verhaal verstrikt te raken. Ik besloot te schrijven over een meisje, later een volwassen vrouw, die gebukt gaat onder de kuren en de willekeur van een dominante moeder. Dat was het uitgangspunt.” (…) “Een adolescent gaat gebukt onder de manipulatieve kanten van een stel volwassenen, daar komt het op neer. Maar uiteindelijk zijn zij marionetten in een groter geheel, en de kerk speelt daarin een dubieuze rol. Bepaalde zaken komen niet aan het daglicht of worden onder het tapijt geveegd. Gaandeweg wordt duidelijk dat het te maken heeft met cultureel en politiek fanatisme. Dat is ook de zoektocht waar Ellen haar verdere leven mee zoet is.” (…) Uiteindelijk brengt die zoektocht haar bij de rechts-populistische politiek. “Klopt. Ik was aanvankelijk helemaal niet van plan om actualiteiten te benoemen, laat staan om een historische roman te schrijven. Maar toen ik research deed, bleken zoveel zaken met elkaar vervlochten, waren er zoveel onvermoede verbanden, dat ik wel gedwongen werd om die een logische plaats binnen het verhaal te geven.” (…) “Nederland had, net als de heilige Bernadette van Lourdes, een eigen Maria-zieneres, Ida Peerdeman. Ik ontdekte dat deze vrouw, een historische figuur en bekendheid in Amsterdam, dezelfde was als een geloofsidolate ‘met speciale gaven begenadigde’ kloosterzuster in mijn eigen familie. Ik kende haar uit verhalen van mijn ouders, overigens niet in al te positieve zin. In mijn roman speelt een op deze persoon gebaseerde zieneres een veelzeggende rol. Tijdens verder onderzoek naar de historische context waarin ik mijn verhaal wilde plaatsen, deed ik nog een verrassende ontdekking, namelijk over een priesteroom en broer van mijn vader. Van daaruit leidde het spoor naar het wereldje van de zeer conservatieve katholieken en uiteindelijk naar de kring rond Thierry Baudet. De werkelijkheid is altijd weer absurder dan je haar verzint. Tegelijkertijd is ze logisch en begrijpelijk wanneer we haar met terugwerkende kracht bekijken. Achteraf is alles te begrijpen. Dat Mariavereringen een voedingsbodem bieden voor een politieke partij als Forum Voor Democratie, lijkt bizar. Maar de menselijke aard laat zich niet verloochenen.” (…).

Lees hier het artikel
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De weg naar de persoonlijke waarheid kan pijnlijk zijn en confronterend. Brouwer maakt het zijn hoofdpersoon niet eenvoudig.»

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Leeskost, 25 april 2024:

Maria, heilige maagd, moeder van de goddelijke Zoon (…), beheerst het leven van de jonge Ellen. Haar echte moeder is een mens van twee gezichten: naar derden toe is ze vriendelijk, zodra iemand de deur achter zich dichtslaat uit ze kritiek. Maar bovenal is moeder bezeten door haar verering voor Maria. (…) Moeders nicht Hildegonda Hoefnaegel, (…) beroept zich erop dat Maria haar is verschenen, niet éénmaal, maar keer op keer. (…) Tussendoor laveert Ellen. Ze is zowel schoolmeisje met de vriendschappen en de onzekerheden van een puber als een kind dat gevangen zit in de benepen sfeer van een behoorlijk hysterische moeder. Wil ze als schoolkind kijken naar de film Turks Fruit? Moeder vindt het maar niets: het is modieuze kitsch: Ik kan die film in drie woorden voor je samenvatten: ‘Hoer krijgt kanker’. Hoe sla je een kind monddood. (…)Jaren later verdiept ze zich als journalist in de invloed van kerk en geloof, het stempel dat blijvend van invloed is geweest op het vervolg van haar leven. Was het masker van Mariadevotie wel zo zuiver als het haar voorgehouden werd? (…) Geloof kan troosten, steunen en bedriegen. Dat blijkt ook uit dit boek. De weg naar de eigen, persoonlijke waarheid kan pijnlijk zijn en confronterend. Brouwer maakt het zijn Ellen niet eenvoudig. Soms vind ik haar irritant, dan weer bekruipt mij medelijden. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Op alles wat ik ben’

«Knap, droevig verhaal over het leven van een eenzame vrouw.» – Hans Loeve

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Boekhandel Riemer.nl, 22 april 2024:

Ellen leidt een nogal versnipperd, ongeordend en ongrijpbaar leven. Ze heeft een weinig opheffende jeugd gehad met een moeder die haar -vanuit een rigide geloofsopvatting en -uiting- klein hield en kleineerde waar ze maar kon. Ze zoekt zingeving in haar werk, maar ze lift mee op andermans werk en know-how en is zichzelf totaal kwijt. Ze stort zich dan op een liefde met Julian, dat echter misloopt. Later in het boek, als Ellen en Julian beide getrouwd zijn met een ander, probeert Ellen het opnieuw, maar ook dat mislukt. Haar liefdesleven met haar man Marc is nogal gezapig en Ellen heeft twee geliefdes buiten haar huwelijk. Niet verwonderlijk dat dit niet werkt. Melodramatisch wordt haar personage tot op de laatste bladzijde neergezet. Knap, droevig verhaal waarin opvoeding, het gebrek aan zelfrespect en vertrouwen, het leven bepalen van een eenzame vrouw.

Lees hier de boekentip
Meer over ‘Op alles wat ik ben’

Interview met Peter WJ Brouwer

Over‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Rozet Arnhem, 11 april 2024:
Interview met Peter WJ Brouwer in het programma Uurtje Cultuurtje door Marlies Hogendijk. In het gesprek komen ook de illustraties van Albert Van Der Weide op het omslag en bij de vier deelpagina’s van de roman uitgebreid ter sprake. Peter WJ Brouwer leest ook enkele fragmenten uit zijn roman. De duur van het interview is 25 minuten. Het beeld is van Micha Peeters.

Kijk hier naar het interview
Meer over ‘Op alles wat ik ben’

«Knap portret van (anti)heldin met opmerkelijke precisie, poëtisch.» – Paul Gellings

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer in Argus, 10 april 2024:

(…) Ellen, hoofdpersoon van de jongste roman van Peter WJ Brouwer, (…) heeft twee geheime minnaars, Guy en Rico, is moeder van twee opgroeiende dochters, echtgenote van Marc, freelance journaliste en ze torst een beladen Rooms verleden met zich mee. Een jeugd getekend door onder meer een tirannieke moeder die aan Mariaverering doet (…) en haar grote maar gefnuikte liefde Julian. (…) Een verscheurde ziel dus. Ze zet zich af tegen haar achtergrond en kan er tegelijk niet van loskomen. (…) Zonder psychologie van de koude grond levert Brouwer een knap portret van zijn (anti)heldin. (…) Brouwer begint in het heden wanneer Julian de kop weer lijkt op te steken en daalt dan stapsgewijs af in Ellens jeugd (overtuigend tijdsbeeld van de jaren tachtig). (…) Het siert de auteur dat hij zich niet laat opjagen door de wetten van een lekkere plot en alle tijd neemt om hier en daar de spanning flink op te voeren. (…) Er is bij Brouwer altijd sprake van een opmerkelijke precisie, poëtisch maar zonder stijlbloempjes. In plaats daarvan een minimalisme dat klinkt en zingt en de lezer uitnodigt tot nieuwsgierig doorlezen. Waar gaat dat toch heen met Ellen? Heel gedurfd wat Brouwer maakt van alles wat zij is.

Lees hier de recensie ‘Mariabeeld met gebroken neus’
Meer over ‘Op alles wat ik ben’

«Visionaire passage in ‘Op alles wat ik ben’.»

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Tips uit het boekenvak, 20 maart 2024:

De roman ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer blijkt zomaar ineens een visionaire passage te bevatten. De auteur is vanmiddag, net als zijn hoofdpersonage, ook met de racefiets gevallen en heeft ongelukkigerwijs zijn arm gebroken. Neeee, het is geen reclamestunt, maar een vervelend ongeluk. Luister dit door Bas Steman ingesproken fragment en schaf het boek aan tijdens de #Boekenweek. Wie anders kan een verhaal pakkender voorlezen dan Bas Steman, schrijver, journalist, regisseur (en wielrenner)? Het fragment komt uit de roman ‘Op alles wat ik ben’, publicatiedatum februari 2024. Eerder verscheen het als het verhaal ‘De Gazelle-man’ in Elders Literair.

Luister en kijk hier naar ‘De Gazelle-man’
Meer over ‘Op alles wat ik ben’

«Brouwer heeft een ingenieuze psychologische roman gecomponeerd.» – Jan Stoel

Over ‘Op alles wat ik ben’ van Peter WJ Brouwer op Bazarow, 15 maart 2024:

De roman vertelt het verloop van het leven van Ellen, een vrouwenleven in vier fases. (…) We komen haar op vier sleutelmomenten in haar leven tegen: in 1985, 1986, 1997 en 2015. Deze vormen de delen van de roman: haar jeugd thuis, haar eerste stappen op weg naar zelfstandigheid, haar leven als volwassene waarbij ze zich allerlei vragen stelt en de slotfase waarin ze tot een conclusie komt. Brouwer heeft een meeslepend verhaal geschreven, waarin het tijdsbeeld van de genoemde jaren herkenbaar resoneert: de krakersrellen, de devotie, de kruisraketten, de zoek naar vrijheid (weg van het geloof). Hij zet dat karakteristiek neer. Zoals bijvoorbeeld wanneer Ellen met haar vriendin naar Amsterdam gaat en bij thuiskomst daarover niets vertelt: “Alsof ze zweeg over het leven.” De kracht van het verhaal zit hem in de subtiele manier waarop de auteur je de waarheid laat ontdekken. (…) Brouwer overtuigt in de scènes die hij schrijft. Zo beschrijft hij de verschillen binnen het gezin: de manische Gerda met haar Mariageloof die naar een vergadering van het kerkbestuur gaat, (…) en Ellen die op haar kamer met de gordijnen dicht op de televisie kijkt naar de film ‘Turks Fruit’ waarover ze het in de les op school heeft gehad. (…) In het tweede deel begint de zoektocht naar wie Ellen wil zijn. De lezer voelt met Ellen mee. Ze is dol op Julian, die uit een totaal ander gezin komt. (…) Hij was haar bondgenoot. Maar thuis wachtte moeder en die had twee gezichten. Die twee werelden stellen haar voor een keuze. “Gaf ze toe aan wat ze voelde voor Julian, dan werd ze verstoten.” Ze besluit met Julian te breken. (…) In 2015 komt het verhaal tot een climax. Als journaliste gaat ze een serie artikelen schrijven onder de titel “Was het zo erg?” “Dat haar een waarheid was onthouden, was haar stellige overtuiging.” Haar dochter zet zich tegen haar af, een prachtige parallel met haar eigen leven. Ze ontmoet Julian nog een keer. Is hij nog die bondgenoot van vroeger? Dan blijkt waar het allemaal om draait. Thema’s te over in deze roman: vooroordelen, het doorwerken van herinneringen, vertrouwen en wantrouwen, liefde, zoeken naar wie je zelf bent, manipulatie. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Op alles wat ik ben’
Meer over Peter WJ Brouwer bij Uitgeverij In de Knipscheer