Over ‘Loslaten zullen ze nooit meer’ van Marius Atmoredjo op Meander, 9 januari 2023:
(…) De haast onderkoelde wijze van beschrijven, van registreren treffen we [behalve in het openingsgedicht ‘Tastbaar’] ook aan in de andere gedichten van deze bundel. Het effect is dat achter de woorden en zinnen van de gedichten een schat aan emoties schuilgaat die bij het lezen loskomt. (…) Verhalen die mondeling van generatie op generatie zijn doorgegeven, zijn in principe niet tastbaar, totdat ze worden opgeschreven en dat heeft Marius Atmoredjo met subtiel geschreven gedichten op fraaie wijze gedaan. (…) De muzikaliteit van deze poëzie is groot. Het is duidelijk dat de klankrijkdom en de speelse ritmiek die ook kenmerkend is voor de orale literatuur in deze gedichten terugkomt. Atmoredjo’s bundel ‘loslaten zullen ze nooit meer’ verdient als unieke Surinaams-Javaanse poëzie een prominente plaats tussen de vele, markante uitgaven die de Surinaamse vertelkunst de laatste decennia heeft voortgebracht. (…) De bundel past ook in de discussie over de verwerking van het slavernijverleden in Suriname en andere overzeese gebieden, een woordentwist die dan weer begripvol dan weer grimmig is. In ‘Blindelings’ dicht Marius Atmoredjo: ‘Nu mijn omgeving / steeds in omvang krimpt / behoort dit tot mijn vergezicht’. Dit is voor elke lezer een strofe om over na te denken.
Lees hier de recensie
Meer over Marius Atmoredjo bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: orale literatuur
Ahmadou Kourouma – De brandende zon van de onafhankelijkheid. Afrikaanse Bibliotheek
Ahmadou Kourouma
De brandende zon van de onafhankelijkheid
Oorspronkelijke titel Les soleils des indépendances
Ivoorkust
Vertaling Sonja Pos
Nawoord Jan Kees van de Werk
Gebonden, 245 blz.,
ISBN 90-6265-221-2
Eerste uitgave najaar 1986
De brandende zon van de onafhankelijkheid is een rijke roman boordevol beelden, onvoorziene vergezichten, sociale informatie en een schitterende symboliek.
Fama Doumbouya, de laatste Prins van Horodougou, vervalt na de onafhankelijkheid van zijn land zélf tot berooide afhankelijkheid. Beroofd van zijn voorvaderlijke waardigheid, symboliseert hij het verbrokkelde einde van een tijdperk. Een man wiens totem de koninklijke panter was, wordt gedwongen het leven van een gier te leiden.
In een meeslepend taalgebruik, waarin de rijkdom van de orale literatuur van de Malinké schittert, ontvouwt Kourouma traditionele gebruiken en ontrolt het Afrikaanse landschap zich onontkoombaar voor ’s lezers oog. Intens is de beschrijving van Salimata – de eerste vrouw van Fama: haar traumatische besnijdenis ervaring, het dagelijkse ritme van haar bestaan, het drama van haar kinderloze huwelijk met Fama. Uit deze beschrijving van Salimata is een van de beste vrouwenportretten uit de Afrikaanse literatuur ontstaan.
Ahmadou Kourouma werd in 1927 in het noordoosten van Ivoorkust, het land van de Malinké, geboren. De brandende zon van de onafhankelijkheid verscheen in 1968 en zette door zijn virtuoze verbale flexibiliteit de toon voor een nieuwe literaire stroming in de Franstalige Afrikaanse literatuur.
Ahmadou Kourouma volgt een succesvolle carrière in het internationale verzekeringswezen. Tegenwoordig woont hij mt zijn gezin in Lomé (Togo) waar hij aan een tweede roman werkt.