Over ‘Speech van de dode moeder’ van Carlos A. Aguilera op Tzum, 29 december 2019:
(…) ‘Speech van de dode moeder’ is een theatermonoloog waarin slechts één personage aan het woord komt: de moeder zelf. Zij blijkt een waanzinnige vrouw te zijn die uitgebreid haar beklag doet tegen de zoon en de vader, twee wil- en stemloze personages. (…) Al snel blijkt dat ze zelf aan achtervolgingswaanzin lijdt en bijvoorbeeld in katten spionnen ziet. (…) Toch heeft de moeder nog momenten van helderheid, bijvoorbeeld wanneer ze het volgende verzucht: ‘Iemands droom vernielen is net zoiets als diegene verpletteren als een kakkerlak.’ Dat is geen banale opmerking, want in feite is het afpakken van iemands dromen dé essentie van onderdrukking. Of ze haar strijd tegen de Staat zal winnen, valt te betwijfelen, maar ze heeft wel haar statement gemaakt. (…) Moeten we dit boek lezen als kritiek op het regime? Volgens vertaler Nanne Timmer zou het jammer zijn om het daartoe te reduceren, al lijkt het voor de hand te liggen om in de moeder een figuur te zien die zich verzet tegen de almachtige Cubaanse staat, zeker als je als lezer de reflex hebt om de ‘Russische tweeling’ waarvan sprake bijvoorbeeld te associëren met Guevara en Castro. Het gevaar dreigt inderdaad dat je met oogkleppen gaat lezen en blind wordt voor de andere aspecten van dit boek. (…) Meer nog dan door de Staat worden we bijvoorbeeld in het oog gehouden door alwetende internetbedrijven als Google of Facebook, en waarom zou deze tekst bijvoorbeeld niet in die optiek kunnen worden geïnterpreteerd? (…) Het is een boek dat de lezer eigenlijk uitnodigt om niet in dezelfde val als de moeder te trappen en ook andere interpretaties te overwegen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Speech van de dode moeder’
Tag: paranoia
«Eigenlijk mooi uitgegeven boekwerken.» – André Oyen
Over ‘Extaze 16 – Film’ op Ansiel, 25 maart 2016:
In een soort dagboekfragmenten vertelt Pieter Verhoeff over de perikelen die hij meemaakt om zijn recente filmproject ‘The Tokyo Trial’ op de rails te krijgen. (…) Hans Muiderman noemt Adriaan Ditvoorst de meester van de beweging en de stilte, van het intrigerende grensgebied tussen zichtbaar en onzichtbaar. Dankzij dit bijzonder knap opgebouwde artikel komt een monumentaal werk weer tot leven. (…) Cor Gout beleefde aan boek en film ‘Rubber’ merkbaar plezier en deelt dat heel overtuigend met zijn lezer. Dit filmnummer brengt film op een vrij academische leest naar de lezer maar beschikt toch ook wel over de nodige toegankelijkheid. Mij persoonlijk charmeerde deze Extaze-uitgave vooral door de originaliteit van de onderwerpen.
Lees hier en hier de recensie
Meer over Extaze 16
«***** Een ware literaire krachttoer.» – André Oyen
Over ‘Bijverschijnselen‘ van Tjeerd Ybeles Smit op iedereenleest.be, 10-06-2014:
Na zijn overweldigend debuut ‘Sterven doe je zo’ uit 2012 vroeg ik mij af of auteur Tjeerd Ybeles Smit (1944) opnieuw met een tweede even krachtig en goed geschreven werk zou komen opdagen, want hij had de lat wel heel hoog voor zichzelf gelegd. (…) In ‘Bijverschijnselen’ maakt de auteur zijn lezers deelgenoot van een buitengewoon goed geschreven en sterk verhaal over ziekte, verval en dood. Er zit een dusdanige beklemmende sfeer in het boek dat een ietwat overgevoelige lezer er zelf paranoïde van zou worden. Een ware literaire krachttoer die op hetzelfde hoge niveau als zijn debuut mag plaatsnemen.
Lees hier de recensie of op Ansiel
Meer over ‘Bijverschijnselen’
Meer over Tjeerd Ybeles Smit
«Hallucinatie over de Jongste Dag in toegankelijke, vlotte taal.» – Mr. J.J. Groen
Over ‘Bijverschijnselen’ van Tjeerd Ybeles Smit voor NBD/Biblion, 14 april 2014:
Fred Bongers, afkomstig uit een streng gereformeerd Hilversums milieu, wordt in zijn laatste levensdagen, met de dood voor ogen, achtervolgd door zijn criminele verleden als drugsdealer. Hij moet terug naar Amsterdam voor een kuur, waarvan de zware bijverschijnselen, waaronder hallucinaties en paranoia, hem doodziek maken. Tijdens enkele dagen ten Hilversum voelt hij zich door zijn criminele verleden achternagezeten. Hij hallucineert over zijn jeugd, beleeft de Jongste Dag, inclusief de herrijzenis van ouders en broer. In een maalstroom van herinneringen aan het ombrengen van een criminele maat, gaat Bongers richting einde. Het verhaal is in toegankelijke, vlotte taal geschreven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bijverschijnselen’
Meer over Tjeerd Ybeles Smit