«Mooi krontjongalbum van Ernst Jansz.»

VoorplatJanszGideonsdroom75RGBOver ‘Gideons droom’ van Ernst Jansz op Tekstenstek, 14 oktober 2014:
In 2013 verscheen een herdruk van Ernst Jansz’ boek ‘Gideons Droom’ (1983), inclusief een door hemzelf samengestelde CD met voornamelijk eigen liedjes. (…) Het bijzondere aan deze CD is dat hij volledig Indisch is. (…) Het is een album geworden om van te smullen, als een Indische rijsttafel met de allerlekkerste gerechten inclusief sateh kambing met ketjapsausje en pepertjes erdoorheen. Meteen al Rumah saya, het eerste nummer, trekt je – of je wil of niet – in de Indische sfeer. De begingeluiden betoveren: het is net of je rotanstokkjes hoort trommelen op een tjobek, de fluit klinkt als een oerwoudvogel en de Hawaiian steel van Guus Paat jankt alsof het treurt om het verloren moederland. Maar ook de viool huilt mee. Beide instrumenten voeren als het ware een eervol gevecht om de grootste snik. (…) Het moge duidelijk zijn, ‘Gideons Droom’, deze verzameling van oude en nieuwe liedjes, is cum laude een wonderschoon Indisch album geworden.(…) En het boek krijg je erbij cadeau!
Lees hier de recensie Meer over ‘Gideons droom’
Meer over Ernst Jansz bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Toen je nog dromen mocht in de literatuur.» – Ezra de Haan

VoorplatJanszGideonsdroom75RGBOver ‘Gideons droom’ van Ernst Jansz voor Literatuurplein, 31 januari 2014:
Ernst Jansz is bekend geworden als muzikant in bands zoals CCC Inc. en Doe Maar. Tegelijkertijd is Jansz een begenadigd schrijver van een langzaam maar zeker uitdijend oeuvre. Gideons droom, het schrijversdebuut van Ernst Jansz, verscheen in 1983. Dertig jaar later verschijnt de herdruk. (…) Ernst Jansz heeft het in zijn voorwoord onder andere over een identiteitscrises. Om weer in het rechte spoor te komen gaat hij, met een vriend, in 1980 naar India. Maar daar staan hem heftige ervaringen te wachten. Honger, dood en drugsverslaving bij anderen, mensen die hem naar het leven staan, een zwaar motorongeluk en als altijd, de liefde. De mix van dit alles met een sausje van enigszins esoterische literatuur zorgt voor een sprookje dat in werkelijkheid geen sprookje maar eerder een nachtmerrie was. We krijgen de waarheid via het voorwoord, vervolgens het verhaal en dan nogmaals, een andere waarheid in het nawoord. En meteen snap je waarom Jansz voor de vorm van een droom koos. Eigenlijk vind ik het wel prettig om even middels de tijdmachine van Ernst Jansz terug te gaan in de tijd toen je nog dromen mocht in de literatuur.

Lees hier de recensie

Meer over Gideons droom

Meer over Ernst Jansz

«Meedogenloos en humoristisch beschrijft hij Nederland in al zijn groot- en kleinheid.» – Meike Grol

Over Een land met gesloten deuren van Tjalie Robinson op Indsich3.0, 1 november 2012:
Opnieuw kunnen we met de scherpe blik van Tjalie naar Nederland kijken. Maar hoe geestig en scherp ook, de heimwee snijdt je door je ziel. (…) Als je wilt weten hoe veel Indische Nederlanders zich destijds gevoeld moeten hebben, lees dan zeker dit boek. De rake observaties zijn nog steeds actueel en het is heerlijk hoe de tekst doorspekt is met Indische termen op plekken waar je ze niet direct verwacht, zoals wanneer Tjalie ‘Joris en de tokeh’ gebeeldhouwd ziet in een Leidse kerk of spreekt over ‘pasar malams aan zee’ en ‘kleine warongs waar je alleen chocola en ijs kunt kopen.’ En zeker ook als je Nederland eens vanuit een ander, nog altijd verrassend perspectief wilt zien.

Lees hier de recensie of op de site van Indisch3.0

«Hij neemt geen blad voor de mond.» – E. Mutter

Over ‘Een land met gesloten deuren’ van Tjalie Robinson, voor NBD Biblion, 24 oktober 2012:
Hij verafschuwt de kille en kneuterige samenleving en vergelijkt die met de open, warme en gastvrije samenleving in Indië. Nederland is voor hem het land met de gesloten deuren. De schrijver ervaart de, in sommige kringen verketterde, koloniale samenleving als een menselijker samenleving met meer empathie.

Lees hier de recensie

Meer over Tjalie Robinson

Tjalie Robinson – Een land met gesloten deuren

TJALIE ROBINSON
Een land met gesloten deuren.
Verhalen en opstellen

Nederland / Nederlands-Indië
Ingenaaid met flappen, 224 blz., € 17,50
2012
ISBN 978-90-6265-811-4
Bezorgd en ingeleid door Wim Willems.
Omslagtekening Peter van Dongen

‘Ik geef mezelf, goed en slecht. Ik registreer mijn gevoelens, dat is alles.’

Met dit motto lichtte de schrijver en journalist Jan Boon (1911-1974), beter bekend als Tjalie Robinson, zijn werk ooit toe. Door die persoonlijke toets nemen zijn verhalen een unieke plek in binnen de Nederlandse letterkunde. Er zijn geen andere schrijvers die zo heet van de naald en jarenlang verslag hebben gedaan van hun gemoedstoestand, zowel in de Oost als in de West. In de jaren vijftig en zestig leverde hem dat de reputatie op de vertolker te zijn van het levensgevoel van zijn generatie. De stem van een bevolkingsgroep die de Japanse bezetting had meegemaakt en daarna het geweld van een revolutie. Maar ook na zijn overkomst naar Nederland keek hij rond met een even nieuwsgierig als alziend oog.

In zijn krantenrubriek Piekerans van een straatslijper gaf Tjalie Robinson midden jaren vijftig stem aan de ups en downs van een nieuwkomer op een wijze die nog altijd tot de verbeelding spreekt. Hij had niet alleen een oorspronkelijke geest, maar vooral een oorspronkelijke blik. In zijn manier van schrijven wilde hij een ‘eerlijk mens’ zijn, dus niet huichelen. Dankzij die instelling bracht hij ervaringen onder woorden die kenmerkend zijn voor mensen die van samenleving veranderen. Hij was zowel kroniekschrijver als lyricus, een man die observatie en gevoel combineerde. Wat zijn werk achteraf doet uitstijgen boven dat van zoveel andere nieuwkomers die hun belevenissen boekstaafden, is zijn op elke bladzijde herkenbare stijl. Die is niet alleen Indisch, zoals vaak wordt beweerd: het is de stem van een mens die getuigenis aflegt. Oprecht, met oog voor tragiek en de nodige zelfspot.