Tag: Philip Hoorne

«Zowel humoristisch als serieus in eigenwijze, schertsende stijl.»

Over ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne voor NBD Biblion, 12 maart 2025:

‘Mens is de naam’ is een lichtvoetige dichtbundel over mens-zijn. Deze dichtbundel verkent diverse aspecten van het menselijk bestaan, zoals de liefde, teleurstellingen, de complexiteit van het leven, alledaagse absurditeiten en de onvermijdelijke eindigheid van het leven. De bundel bevat zowel humoristische als serieuze elementen. Geschreven in eigenwijze, schertsende stijl. Geschikt voor een breed tot geoefend lezerspubliek. Philip Hoorne (1964) is een Belgische dichter. ‘Mens is de naam’ is zijn achtste dichtbundel.
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Netheid geen criterium voor de kwaliteit van poëzie.» – Taco van Peijpe

Over ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne in Meander Magazine, 10 februari 2025:

Felgekleurde maskers grijnzen op de glanzende kaft van de achtste bundel ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne (Kortrijk 1964). (…) Bij nadere bestudering blijkt achter die maskers een gevoelige dichter schuil te gaan. (…) Hoorne is niet vies van vuile taal. (…) In ‘Voor de niet tevreden schrijfdocent’ voegt hij zijn misnoegde leermeester toe: ‘kust mijn gat!’. Als hij bedoelt te zeggen dat netheid geen criterium is voor de kwaliteit van poëzie, geef ik hem gelijk. Op heel andere toon wordt de zondagse verveling bezongen in ‘Zondag’, dat eindigt met: ‘niemand wordt begraven op een zondag / de zondag is al van zichzelf een graf ’. De laatste zin blijft naklinken door het strakke metrum met een heffing op het eenlettergrepige slotwoord, dat het hele gedicht samenvat. Vakmanschap spreekt uit de eerste strofe van ‘De duivel is onder ons’. Rust en stilte worden beeldend opgeroepen, gevolgd door het nog onzichtbare onheil dat de straalmotoren komen brengen. Sombere klanken (‘hoor’, ‘ronk’, ‘straalmotoren’) ondersteunen de boodschap. Bij lezing van dit gedicht (…) komt ook het duivelsmasker op de kaft in herinnering, evenals het motto voorin de bundel, ontleend aan ‘Sympathy for the Devil’ van de Rolling Stones. (…) Dat Hoorne zich bewust is van de maskerade die hij opvoert, spreekt uit ‘Sujet’, waarin hij in de laatste strofe meldt dat sommigen hem zien als goedaardig, vreemd, enigszins verlegen en anderen als ‘een verwerpelijk sujet, gemeen van top tot teen’, terwijl zij die het zeggen te weten opmerken: ‘dat schrijven is een manier (…) om zijn schuchterheid te maskeren ‘. Die ‘maskerade’ komt overeen met de afbeelding op de kaft en met het tweede motto van de bundel, waarin Urbanus zich afvraagt: ‘Ra, ra, ra, wie benne-k-ik’. (…)

Lees hier de recensie
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een werelds en betrokken dichter. Achter deze poëzie gaat een subtiele droefgeestigheid schuil.» – Alain Delmotte

Over ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne op De Schaal van Digther, 6 september 2024:

(…) Het zou te goedkoop om te gaan poneren dat Hoorne zijn kwetsbaarheid met gestoer en gestoei probeert toe te dekken. Want iedereen maskeert zich, want iedereen is even kwetsbaar – al geven de meesten dit uiteraard niet graag toe. Wat betekent dat we met z’n allen een masker dragen (…). Het menselijke bedrijf is carnavalesk. Niemand weet wie er zich achter het masker bevindt – zelfs niet wie het masker draagt. (…) Hoorne is nooit expliciet wat zijn kijk op de wereld betreft. Op de mensheid. Op de taal. Hoorne is een dichter die schrijft vanuit een ontnuchterde en ontnuchterende houding, veel meer dus dan vanuit een gemis (vanuit het grimmige) dan vanuit een verlangen (vanuit het lyriserende).(…) In sommige gedichten komen allerlei liefdesrelaties ter sprake. Ze zijn toevallig, vol ontrouw, onbetrouwbaar. Ze blijven onbeantwoord of volgen elkaar op. Of ze zorgen voor onverwachte ‘wendingen’. Het zijn vergissingen. Zou de liefde wel bestaan?Uiteindelijk is er voor de dichter maar één eindconclusie mogelijk en die klinkt bitter: het gaat in deze wereld niet om beter/ wel om het ego en hoe het te strelen . Is dit nu ironie of ernst? Daar is die ambiguïteit dus weer. Het kan dus beide zijn. Niettemin heb ik het gevoel dat er achter deze poëzie een subtiele droefgeestigheid schuil gaat. Een tristezza. (…)Nee, Hoorne is niet alleen pose. Hij is minder oppervlakkig of doelloos dan hij lijkt. Daarom dat ik hem niet langer als een nihilist of cynicus durf te omschrijven. Hij heeft er misschien de allure van maar in de diepte is hij een werelds en betrokken dichter. Het volstaat om hem dus vooral tussen de regels te durven lezen.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Ik benadruk graag de gedichten waarin ik de lichtjes gestoorde ‘bad boy’uithang.»

Antony Samson in gesprek met Philip Hoorne over ‘Mens is de naam’ op Roer, september 2024:

(…) «Ik houd mensen een spiegel voor. Kijk eens hoe mooi en lief je bent, of hoe belachelijk, boosaardig, hautain, en vul maar aan met alle andere eigenschappen die een mens kan hebben.» (…) «Tragiek en hilariteit gaan samen, die symbiose komt vanzelf. De hilariteit is meestal de buitenste laag en als je krabt komt er een tragische laag tevoorschijn. Hoewel er heel vaak verwezen wordt naar de humor in mijn poëzie, zit er ook veel ernst in. Humor is eigenlijk de overtreffende trap van ernst. Wie bij humor wil belanden, moet zich eerst een weg banen doorheen ernst.» (…) «Ik benadruk graag de gedichten waarin ik de lichtjes gestoorde bad boy uithang. Dat komt waarschijnlijk omdat ik in het echte leven zo’n nette, vriendelijke, beleefde, attente, welopgevoede man ben. In mijn geschriften schep ik er plezier in wat tegengas te geven.» (…) «Ik ben geen voyeur. Eerder een spons. Ik absorbeer. Alles gaat in de emmer in mijn hoofd en daar ga ik dan met de Hoorne-mixer doorheen om er een gedicht, een verhaaltje of een stukje voor op mijn weblog van te bakken.» (…)

Lees hier het interview
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

Philip Hoorne ‘Dichter van de dag’ op Laurens Jz Coster

Uit ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne op Laurens Jz. Coster, 21 juni 2024:
Redacteur Raymond Noë maakt voor het blog Laurens Jz. Coster elke werkdag een keuze uit een poëziebundel van een Nederlandstalig dichter. ‘Dichter van de dag’ is op deze 21ste juni 2024 Philip Hoorne (1964) van wie de bundel ‘Mens is de naam’ (2024) verscheen bij Uitgeverij In de Knipscheer. Noë kiest voor twee  gedichten  ‘Fake news’ en ‘Story’ die  vandaag ook geplaatst zijn op Neerlandistiek.nl .

Fake news

fake is aan een opmars bezig
fake deed het altijd al goed
en is meer dan ooit trending en booming

kijk eens wie de controle aan het verliezen is
door ons verhaaltje voor jou door jou
over jou en met jou zal je naam
nimmer meer geprezen worden

je kan met open mond aan het gas
of met al je kleren aan in een diepe plas
maar da’s wat drastisch niet?
een schuldbekentenis bovendien

weet dat niets op het net ooit verdwijnt
zeg maar dag tegen je ziel
je bent haar definitief kwijt

••

Story

zie je die man daar in de hoek?
en naast hem zijn vrouw?
hun liefdesverhaal is wereldberoemd
maar ik weet dat jij niet in liefde gelooft

trek het je niet aan
waarschijnlijk werd je gehaat door je moeder
en blonk jouw vader uit in afwezigheid
in herinneringen die zich niet laten verdringen

zonder liefde kun je niet leven dat is waar
maar waarom zou je willen leven
als anderen het zoveel beter doen?

al dat lang en gelukkig om je heen
waarom wil je daar deel van zijn?
van zelf te leven krijg je alleen maar pijn

Klik voor deze gedichten op Neerlandistiek
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

Boekpresentatie ‘Mens is de naam’ van Philip Hoorne op 1 juni 2024

Op zaterdag 1 juni vindt om 16.00 uur in Bib in het Park in Wevelgem (B) de presentatie plaats van Mens is de naam, de tweede dichtbundel van Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer. Het programma bestaat uit: Openingswoord door Geert Breughe, schepen van Bibliotheek; redacteur Peter de Rijk over ‘Mens is de naam’; auteur en oud-klasgenoot Koen D’haene gaat in gesprek met Philip Hoorne; Philip Hoorne leest enkele gedichten voor; uitgever Franc Knipscheer overhandigt het eerste exemplaar. Aansluitend receptie aangeboden door het gemeentebestuur. Locatie: Vanackerestraat 20, 8560 Wevelgem. De toegang is gratis; wel graag uw komst vooraf, uiterlijk op 26 mei, bevestigen op www.wevelgem.be/voorstelling-dichtbundel  of telefonisch via 056 43 35 40. Met dank aan Kurt Parmentier (algemeen directeur Bib in het Park), Jan Seynhaeve (burgemeester) en Geert Breughe (schepen van Bibliotheek) voor hun medewerking aan deze presentatie.

Meer informatie over bundel en presentatie
Meer over ‘Mens is de naam’
Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

Philip Hoorne – Mens is de naam. Gedichten

Philip Hoorne
Mens is de naam
gedichten
België
gebrocheerd in omslag met flappen,  66 blz.,
formaat 170 x 200 mm.
€ 18,50
ISBN 978 94 93368 05 7
eerste uitgave 2024

In Mens is de naam bespeelt Philip Hoorne net als in ‘Het dikke meisje en de ziener’ wederom alle registers van la condition humaine. Deze gedichten gaan over u, want mens is ook uw naam. Hoeveel wendingen het leven ook neemt, de story van ons bestaan is een antwoord op een vraag dat eindigt met een vraag. Uiteindelijk ga je van mens-zijn dood, daar weet zelfs de antwoordman geen raad mee. Is deze nu eens schalkse en dan weer bittere, maar altijd originele en bijwijlen schaamteloze poëzie een manier om de schuchterheid van de dichter te maskeren?

Philip Hoorne (Kortrijk, ) debuteerde in de Sandwich-reeks onder redactie van Gerrit Komrij. ‘Mens is de naam’ is zijn achtste dichtbundel en zijn tweede bij Uitgeverij In de Knipscheer.

Verder publiceerde hij een verhalenboek en was hij de samensteller van een aantal poëziebloemlezingen. Over leven en werk van Hoorne verscheen een monografie met als titel ‘Wachten is het hele leven’. Behalve dichter en schrijver is Philip Hoorne fotograaf, redacteur en schrijfbegeleider. Googel je zijn naam, dan is het eerste zoekresultaat zijn weblog, tevens zijn digitale thuisbasis.

De pers over Het dikke meisje en de ziener:
‘De dichter vangt de ruis van het leven om hem heen op. Hij grijpt de lezer bij zijn nekvel, hij bruuskeert en charmeert, hij strijkt tegen de haren in, monkelt en glimlacht – of beter: hij grimlacht – om wat mensen ervan bakken in het leven.’ – Jooris Van Hulle in Poëziekrant

‘Grimmigheid is in deze bundel een attractief winstpunt. Psychopathische hersenspinsels veroorzaken uiteindelijk meestal wel een goedkeurende glimlach. Philip Hoorne is de meester van de poëtische hypnose; zijn lezers zullen hem volgen.’ – Frank Decerf op De Schaal van Digther

‘Zoals met echte humor altijd het geval is, is ze nooit alleen maar grappig. Ook bij Hoorne is er ondanks alle hilariteit altijd een ondertoon te bespeuren van onvrede met de wereld en van teleurstelling.’ – Hettie Marzak op Literair Nederland

Meer over Philip Hoorne bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Grootste verzameling Nederlandstalige gedichten in het Indonesisch.»

Hagenaars1Albert Hagenaars en Siti Wahyuningsih

In de periode 2006-2008 nam de Indonesische dichter/vertaler Landung Simatupang beetje bij beetje en in nauwe samenspraak met Albert Hagenaars diens in 2003 in het Nederlands en Engels verschenen bundel ‘Tropendrift’ onder handen. In afwachting van een nieuwe boekuitgave zijn verzen uit deze vertaling in Bahasa Indonesia, soms samen met de Engelse omzetting van John Irons, al her en der verschenen.
De opgedane ervaringen leidden enkele jaren later tot het initiatief van Albert Hagenaars om samen met zijn echtgenote Siti Wahyuningsih zelf Indonesische vertalingen te gaan maken van Nederlandstalige poëzie en die via internet een zo groot mogelijk bereik te geven. Daartoe zetten zij de site Suara suara dari utara op, wat Stemmen uit het noorden betekent. Begin 2013 werd het voornemen besproken met de bevriende Amsterdamse auteur / programmamaker Ezra de Haan. Die reageerde zo enthousiast dat enkele weken later zijn gedicht ‘Wit paleis (Chefchaouen)’ onder de titel ‘Istana putih’ als eerste aflevering in de nieuwe vertaalrubriek verscheen. Ruim zeven jaar later, op 22 juni 2020, verscheen de 200e vertaling! Het gaat om ‘Wachter’ / ‘Penjaga’ van Wil van Til, behalve als dichter ook bekend als directeur van het momenteel in Nijmegen gevestigde Poëziecentrum Nederland. Met dit aantal is, voor zover bekend, de grootste, onder één noemer bijeengebrachte verzameling Nederlandse gedichten in het Indonesisch tot stand gekomen!
Lees hier verder
Meer over In de Knipscheer-auteurs in Indonesische vertaling

Literair tijdschrift Extaze 32 ‘De onzichtbare schrijver’ [Jrg. 8, nr. 4]

Extaze32Extaze 32 – De onzichtbare schrijver
achtste jaargang nr. 4, december 2019 t/m februari 2020
redactie Cor Gout, Els Kort (vormgeving)
genaaid gebrocheerd, geïllustreerd, 96 blz.,
€ 15,00
presentatie 28 november 2019
ISBN 978-90-6265-789-6

Het thema van ‘Extaze 32 -De onzichtbare schrijver’, is gebaseerd op Sander Bax’ studie ‘De literatuur draait door’. Ook na het verschijnen van dat boek kreeg hij in de PR rond Ilja Leonard Pfeiffer’s ‘Grand Hotel Europa’ en Peter Buwalda’s ‘Otmars zonen’ bevestigingen van wat hij in zijn onderzoek had geconstateerd. Beide auteurs worden gepresenteerd als succesvol, in interviews wordt voortdurend gevraagd naar de band tussen hun werk en hun leven (ofwel: is het werk ‘authentiek’, is het ‘echt?) en in beide gevallen wordt het werk gerelateerd aan de buitentextuele (politieke) werkelijkheid waarnaar in de roman verwezen wordt. Net als Sander Bax in zijn essay ‘De regels van de literaire mediacultuur’ verduidelijkt Coen Peppelenbos in ‘Hier is mijn bloed’ diens waarnemingen (in Peppelenbos’ woorden: ‘veel van wat je in je leven hebt meegemaakt te gelde maken’ en ‘de autobiografische laag versterkt de authenticiteit) met voorbeelden: een interview van Wim Brands met L.H.. Wiener en een talkshowgesprek van Eva Jinek met Oscar van den Boogaard. Arie Storm stelt in ‘De noodzaak van eenzaamheid’ vast dat televisie een massamedium is en in haar vorm en inhoud niet bevattelijk voor subtiliteit, stilte en duisternis. Het medium tv is vreemd aan literatuur, ze zal altijd haar aandacht richten op schrijvers die meedoen aan het doorbreken van stilte en duisternis. Goede schrijvers en lezers zijn eenzame personen en vanuit hun diepste wezen slecht, asociaal en negatief. Elke poging om die eenzaamheid en dat gevoel voor het slechte te verminderen leidt af van wat literatuur is. Chrétien Breukers liet zich in zijn essay ‘In onwetendheid schuilt een wrede schoonheid’ inspireren door een, ook in dit nummer afgedrukte, column van Rosanne Hertzberger (NRC 12/7/19). In dat stuk vraagt Hertzberger zich af of boekhandels nog moeten blijven bestaan. Breukers ziet de logistiek van de boekhandel als een anachronisme en ‘de betere boekhandel’ als een tempel voor het ‘hoge en schone’. Het liefst zag Breukers dat de wurgende consensus over literatuur werd losgeschud door een nieuwe avant-garde van cultuurliefhebbers.

In dit nummer korte verhalen van Dorien Dijkhuis, Pieter Drift. Boudewijn van Houten. Arjen van Meijgaard, Christiaan Ronda, Inge Schollen. De gedichten zijn van Catharina van Daalen, Job Degenaar, Mattijs Deraedt, Philip Hoorne, Leen Korenhoff, Hanz Mirck, Bert Struyvé. Strip: Rob H. Bekker, Taconis Stolk. Het beeldend werk is van Andrei Roiter.

De presentatie van ‘Extaze 32’ vindt plaats op donderdag 28 november 2019. Locatie: Houtrustkerk, Beeklaan 535, Den Haag (hoek Houtrustweg). Parkeren kan gratis op het erf van de internationale school aan de overzijde. Aanvang: 20.15 uur precies. Deur open van 19.45 uur tot 20.10 uur, dus graag op tijd aanwezig zijn. Entree: € 10,00 met gratis consumptie in de pauze (alleen contant te betalen). Reserveren: redactie@extaze.nl. Presentatie: Cor Gout. Licht en geluid: Anton Simonis (Adesign).

Meer over presentatie Extaze 32
Lees ook het digitale supplement van ‘Extaze’
Meer over ‘Extaze’

«Uiterst originele poëzie.» – Peter de Rijk

VoorplatHoorneDikkemeisje-75Over ‘Het dikke meisje en de ziener’ van Philip Hoorne op Paperback Radio, 21 mei 2019:
Kortrijks trots Philip Hoorne reisde af naar Amsterdam om met Peter de Rijk op Paperback Radio te praten over zijn net verschenen dichtbundel ‘Het dikke meisje en de ziener’. Hij debuteerde in de Sandwich-reeks van Gerrit Komrij. Philip Hoorne schrijft gedichten zoals alleen hij dat kan. Soms doen ze aan Jan Arends denken, graag gebruikt hij readymades, maar altijd is hij origineel. Een ananas in detentie, popbands als ABBA en Gruppo Sportivo, paling en de begrafenis van tante Cecile, letterlijk alles kan bij Hoorne tot ogenschijnlijk grappige gedichten leiden. Wie beter leest komt achter een vaak bittere waarheid in deze uiterst originele poëzie. Het interview werd uitgezonden op woensdag 10 april van 14.00 tot 15.00 op de vierde etage van Boekhandel Scheltema Amsterdam.
Luister hier naar het interview
Meer over ‘Het dikke meisje en de ziener’
Meer over Philip Hoorne op deze site