Over ‘Wakker vallen’ van Els de Groen op Poëzie Leestafel, 2 oktober 2018:
(…) Met de bundel ‘Wakker vallen’ debuteert Els de Groen officieel als dichter. Het titelgedicht is sterk, want het is een oproep tegen de vervlakking veroorzaakt door roosters en routine. Het ageert tegen gevangen meningen. De standaardmeningen, die mensen ventileren om het zichzelf makkelijk te maken. Iets anders is dat je vogelvrije mensen (vluchtelingen?) vogelveilig kunt helpen maken. Een helpende hand kunt reiken. En in de laatste strofe draait de schrijfster zich om, ze wil de houding van onverschilligheid letterlijk omdraaien. Dat sluit mooi aan bij de omslagtekening met door de lucht zwevende omgekeerde mensen. Alle illustraties – behalve een- zijn van de dichter en ze zijn fraai van kleur en vorm. Het zijn betrokken gedichten (…) wat niet wil zeggen dat deze dichter (niet) ook veel lieflijks in haar palet heeft, zoals de gedichten onder de noemer ‘Als ik de tijd kon wecken’, waarin herinneringen en waarnemingen afwisselen. Een mooie volwassen bundel van een begenadigde dichter.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wakker vallen’
Meer over Els de Groen bij Uitgeverij In de Knipscheer