Over ‘Het Huis van de Dans’ van Chesley Rach voor NBD / Biblion, 30 juni 2022:
Een roman over liefde en sociale ongelijkheid. Het boek volgt het verhaal van Benedicto Mingelis en Eliza Sollazo. Benedicto is een eenvoudige, Curaçaose jongeman die op de plantage van zijn ouders woont. Eliza is van rijke Joodse afkomst en met haar familie gevlucht uit Nederland voor het opkomende nazisme. Het tweetal ontmoet elkaar op een deftig huisfeest en hun ontluikende liefde stuit op verzet vanuit de familie van Eliza. Dan beginnen ze een dansschool op de plantage van Benedicto en volgt hun complexe leven samen. Het boek is in prettige, toegankelijke stijl geschreven. ‘Het huis van de dans’ zal een breed publiek aanspreken.
Lees hier de aanschafinformatie van NBD/Biblion
Meer over ‘Het huis van de dans’
Kijk en luister hier naar interview met Chesey Rach
Meer over Chesley Rach bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: plantage
Gewaagd onderwerp integer verteld
Over ‘Njai Inem’ van Barney Agerbeek in Moesson, november 2014:
Barney Agerbeek waagde zich aan een onderwerp waarvan het makkelijk is om in een cliché te vervallen, maar dat deed hij gelukkig niet. In ‘Njai Inem’ beschrijft hij een periode in het leven van Inem, een Javaans meisje dat als contractkoeli naar Sumatra vertrekt maar door de planter wordt uitgekozen zijn njai te worden. Het verhaal wordt beurtelings verteld door Inem en de planter.
Meer over ‘Njai Inem’
Meer over Barney Agerbeek
«Deze schrijver laat ons eindeloos genieten!» – Karel Wasch
Over ‘Njai Inem. Kroniek van een steen’ van Barney Agerbeek op Leestafel.nl, 7 november 2014:
In ‘Njai Inem’ schetst Agerbeek het trieste verhaal van een jong meisje dat als njai komt te werken. Het speelt rond 1930. Een njai was de huidhoudster/concubine van meestal blanke kolonisten, die uit de dagarbeiders een meisje uitkozen, dat hun bed moest delen, hun rug moest wassen en hun drank moest inschenken. Maar er was de meer, de njai moest ook een luisterend oor lenen aan de ‘toean’ haar baas. Daarbij kon ze soms haar eigen mening te berde brengen, maar dat moest uiterst behoedzaam gebeuren. Wekte zij de ergernis op van haar meester en gebieder dan waren de gevolgen meestal afschuwelijk. Een positie van gegijzelde dus. Van iemand, die niet kan bewegen in vrijheid, kortom een steen. (…) Een stukje onvervalste Oosterse mystiek weeft Agerbeek knap door het verhaal in de gedaante van een blinde muzikant. Hij laat een waarschuwing horen in het voorbijgaan. Het verhaal heeft de structuur van de Wajangvertellingen en weet Agerbeek dat meesterlijk te doen als een volleerd jongleur. (…) Agerbeek weet sentimentaliteit te omzeilen, vooral door zijn gestileerde stijl en zijn vermogen situaties ‘uit te sparen.’ Deze schrijver laat ons eindeloos genieten!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Njai Inem’
Meer over Barney Agerbeek
«Een ontluisterende roman over de Surinaamse geschiedenis en de slavernij.» – Ezra de Haan
Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer in Antilliaans Dagblad, 4 februari 2014:
Wat mij erg aan deze roman beviel was het feit dat ik veel meer over de geschiedenis van Suriname te weten kwam. Want wat weten we eigenlijk over die tijd? Beschamend weinig. (…) Het verhaal laat zien dat zelfs mensen die begrepen dat het niet deugde en wisten dat het einde van de slavernij in zicht was, niet ontkwamen aan vuile handen. Dat deze Horst deed wat hij kon binnen de mores van zijn tijd, blijkt uit het vrijkopen van zijn eigen zoon en het feit dat hij hem zijn achternaam gaf. En daarmee dus erkende. (…) De auteur laat zien dat de slavernij ervoor zorgde dat ieder zinnig mens eronder leed. En dat dit in Suriname alleen maar erger werd naarmate andere landen die vervloekte slavernij afschaften…
Lees hier de recensie in Antilliaans Dagblad
Lees hier deze recensie op Literatuurplein (6 januari 2014)
Meer over ‘Gentleman in slavernij’
«Een prachtroman voor een ruim publiek.» – Michiel van Kempen
Over ‘Gentleman in slavernij’ van Janny de Heer op NBD/Biblion, 23 december 2013:
De Duitser Johann Horst klimt op in de koloniale samenleving van Suriname. Hij wil de beschaving die hij van huis uit meekreeg, ook in de kolonie laten gelden en betoont zich daarmee een verlichte geest in de planterssamenleving. Hij ontwikkelt een bijzondere vriendschap voor de slavin Candasie, maar zijn loyaliteit wordt op de proef gesteld als hij verneemt dat zij een andere slavin heeft helpen vluchten. De schrijfster heeft gedegen archiefonderzoek verricht voor dit waargebeurde verhaal. Interessant is dat dit verhaal zich niet in de hoogtij van de slavernij afspeelt, maar in de 19de eeuw, toen alle verhoudingen oneindig veel complexer lagen. Het verhaal is met verve verteld en er ontvouwt zich een beeld van een leven dat liefde en slavensamenleving moeilijk tot eenheid brengt. Een leven van idealisme, onvermijdelijke teleurstelling en uiteindelijk toch ook hoop.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Gentleman in slavernij’
«Uit angst voor opstanden werden de slaven in Suriname veel meer onderdrukt dan op Curaçao.» – Jeannette van Ditzhuijzen
Over ‘Porto Marie’ van Els Langenfeld in Trouw, 29 april 2013:
Op Curaçao werd de slavernij 150 jaar geleden afgeschaft. Over het dagelijks leven van slaven en vrije lieden schreef Els Langenfeld drie novelles: ‘Porto Marie 1738 – 1795 – 1888’. Ze benadrukt herhaaldelijk dat haar boek ‘Porto Marie’ geen boek is over slavernij. “Ik wil met de verhalen een beeld geven van een maatschappij, die ingewikkelder is dan men denkt. Ik ben geïnteresseerd in die groep die altijd is vergeten. Met ‘Porto Marie’ probeer ik die gewone man – de middenklasse en de slaven – een gezicht te geven. Ik wil er individuen van maken, met menselijke eigenschappen, en niet schrijven over ‘de’ slaven als groep; zonder gezicht.”
Lees hier het interview
Meer over Porto Marie
Els Langenfeld – Porto Marie
ELS LANGENFELD
Porto Marie. 1738 – 1795 – 1888
Novellen
Curaçao
Genaaid gebrocheerd met flappen, 296 blz., € 19,50
ISBN 978-90-6265-816-9
2013
Tweede druk in voorbereiding (zomer 2014)
Els Langenfeld weet in Porto Marie met drie verhalen op indrukwekkende wijze een levensecht beeld te schetsen van het dagelijks leven op en rond de Curaçaose plantage Porto Marie.
Na een overhaaste vlucht in 1738 probeert de slaaf Mbambo wanhopig van het dorre eiland te ontsnappen, terwijl bij hem, in hallucinerende beelden, herinneringen bovendrijven aan de gruwelijke overtocht vanuit Afrika die hem naar Curaçao bracht.
Het leven van Assienta, Alexander en Gracia wordt volledig op zijn kop gezet door de beruchte slavenopstand onder leiding van Tula in 1795.
Een kleine eeuw later, in 1888, de slavernij is dan al 25 jaar voorbij, zijn Juan en Anthony in naam vrije mannen, maar in de praktijk zijn ze net als de slaven met handen en voeten gebonden aan de plantage-eigenaar en aan meneer pastoor.
Met deze verhalen betreedt Langenfeld een nieuw terrein, dat van de historische fictie. Dat wil zeggen dat de hoofdpersonen fictief zijn, maar wel ingebed in een historische context, die zij als geen ander kent. Niet alleen de historische figuren en jaartallen kloppen, Langenfeld nam regelmatig ter plaatse een kijkje om erachter te komen wat haar fictieve hoofdpersonen zoal zagen als ze onderweg waren naar de stad.
Sinds haar komst naar Curaçao enkele decennia geleden raakte Els Langenfeld gefascineerd door de geschiedenis van de gewone man in voorbije eeuwen. Zij doet al jarenlang onderzoek, schrijft artikelen voor kranten en tijdschriften en heeft inmiddels diverse non-fictie boeken op haar naam staan. Porto Marie is een aanrader voor eenieder die meer wil weten over het leven van de gekleurde bevolking op Curaçao tijdens en na de periode van de slavernij.
Meer over Porto Marie
Ishmael Reed – Het Vluchtvirus. Roman
Ishmael Reed
Het Vluchtvirus
Oorspronkelijke titel Flight to Canada
Vertaling Louis Ferron
Amerika
Paperback 176 blz.,
ISBN 90-6265-013-9
Eerste uitgave 1977
Het Vluchtvirus is de vijfde roman van de zwarte Amerikaanse schrijver Ishmael Reed – een auteur die eigenlijk al veel eerder in het Nederlands geïntroduceerd had behoren te worden, omdat hij tot de allergrootsten van de moderne Amerikaanse literatuur gerekend wordt.
In deze briljante, pseudo-historische satire bewijst Reed wederom zijn formidabele vakmanschap. Hij vertelt het verhaal van de met het ‘vluchtvirus’ besmette slaaf Raven Quickskill, die de plantage van zijn meester in Virginia ontvlucht en de weg naar de vrijheid helemaal besluit af te leggen tot in Canada, een woord dat in het Zuiden net zo’n angstaanjagende betekenis heeft als het woord ‘opstand’.
Het Vluchtvirus zou een zorgvuldig gereconstrueerde historie kunnen zijn, maar geschiedenis en werkelijkheid zijn voor Reed geen hanteerbare begrippen.
«Tijd is een vloeistof in Reed’s hersenpan,‘ schrijft Jerome Charyn in The New York Times Book Review, «waarin feiten uit een honderdvijftigjarige historie samenkoken tot een brouwsel van magie.»
«Een bizarre mixture van geschiedenis en fantasy, drama en slapstick, vol krankzinnige anachronismen, zoals de telefoon in de plantagekeuken en Raven Quickskill’s letterlijke ‘vlucht’ naar Canada aan boord van een non-stop jumbo jet. Reed bewijst opnieuw dat hij zich als schrijver kan meten met welk eigentijds cultureel medium ook – en als winnaar uit de strijd komt.» – Chicago Daily News
Ishmael Reed werd geboren in Chataanooga, Tennessee en woont nu in Berkeley, Californië. Hij publiceerde tot nu toe twee dichtbundels en vijf romans en redigeerde toonaangevende bloemlezingen als 19 Necromancers from Now en The Yardbird Reader. HIj stond tweemaal op de nominatie voor de National Book Award. Voor zijn vierde roman, The last days of Louisiana Red werd hem de Rosenthal Foundation Award toegekend.
Meer over Ishmael Reed