Over ‘Dunkel’ van Cor Gout in Den Haag Centraal, 9 januari 2025:
(…) Dunkel is een Franse kunstenaar, intellectueel en muzikant in wiens biografie we elementen van Gout zelf herkennen. Hij is al behoorlijk op leeftijd en blikt nu terug op wat hem heeft beziggehouden. Zijn biografie bestaat vooral uit liedteksten en de muziek waarmee die verweven zijn, uit boeken, krantenartikelen, dvd’s van films, tekeningen en voorwerpen die voor hem speciale betekenis hebben. Dunkel heeft zijn intrek genomen in een loods waarin hij al zijn schatten uit het verleden koestert. Allengs wordt ook duidelijk dat hij de zoon is van een vader en moeder die de oorlog doorbrachten in het met nazi-Duitsland collaborerende Vichy. Collaboratie is een thema dat ook in zijn eerste roman ‘Bik’ al een belangrijke plek innam. (…) Uiteindelijk gaat dit boek over de tijd en de mogelijkheid om de stroom van de persoonlijke geschiedenis vast te houden in de herinnering. Maar die herinnering is niet alleen achterwaarts, ze creëert ook toekomst. De reeks persoonlijke gebeurtenissen is verbonden met de politieke geschiedenis, zoals de naziterreur, de vernietigingskampen, de moorddadige oorlogen in Vietnam en Gaza, de wrede aanslag op het Bataclan-theater en de studentenopstand van mei 1968. De persoonlijke herinnering probeert in deze zwaarte als het ware lucht te scheppen. Vandaar de regels naar Baudelaire aan het slot van het boek: ‘Een teder hart dat de oneindige zwarte leegte haat,/ vergaart iedere flard van een oplichtend verleden.’ (…) Wie zich realiseert dat de kracht van het boek ligt in de poëtische ruimte die Dunkel schept met de liedcitaten en andere fragmenten uit zijn leven als lezer en muzikant, moet zelf aan het werk om die ruimte binnen te gaan. Dan wacht hem een rijke beloning.
Lees hier de recensie ‘Op zoek naar de troost van de herinnering’
Meer over ‘Dunkel’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer
Over ‘Als gitaren schreeuwen’ van Glenn Pennock voor NBD Biblion, 24 januari 2012:
Frank Kraaijeveld