Over ‘Eh’ van Onno Schilstra op Literair Nederland, 4 november 2022:
Onno Schilstra (geboren in 1961 in Zierikzee) is beeldend kunstenaar en maakt muziek. En met Eh is hij nu ook schrijver. Hij ontleende de titel aan de manier van spreken van zijn vriend en kent er ook de betekenis aan toe die hij daaraan gaf: het aanspreken van de verbeelding van de lezer. Grafisch gebeurt dat in het boek door het vele gebruik van wit en de presentatie in een exact bepaald jasje: er zijn drie (!) soorten teksten die strikt van elkaar gescheiden zijn. Ze wisselen elkaar in strakke regelmaat af. Eerst is er een mini-essay waarbinnen de alinea’s zijn gescheiden door, jawel, drie puntjes, dan een korte, cursief gezette, tekst die vaak aforistisch is, en als derde een historische gebeurtenis of een persoonlijke herinnering die bij de auteur opkomt naar aanleiding van het besproken thema. Die trits herhaalt zich in Eh telkens weer, waarbij de pagina’s met essayistische teksten zijn genummerd, maar de andere twee niet. Zo volgt de vormgeving van het boek de inhoud en is het op zichzelf een voorbeeld van beeldende kunst. (…) Schilstra schrijft sterk associatief (…) en mijmert over opvattingen over moderne kunst, ‘hoge’ kunst en volkskunst, enzovoort. Die uiteenlopende paden kruisen elkaar in dat ‘eh’ van de titel: ze zijn bedoeld om de lezer verder te laten fantaseren op het punt waar hij ophoudt. (…) Schilstra laat zien dat hij wel kan schrijven. (…) Het interessants zijn de keren dat Schilstra losgaat over moderne kunst en de ultrarijken der aarde die de prijs daarvan opdrijven door kunstobjecten te verhandelen waar niemand de zin van snapt. In die teksten zit ironie en humor. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eh’ van Onno Schilstra
Meer over Extazereeks Essays
Tag: prozadebuut
«‘Eh’ is een heerlijke bundel die regelmatig uitnodigt om een essay te lezen.» – André Oyen
Over ‘Eh’ van Onno Schilstra op Ansiel, 4 november 2022:
Onno Schilstra (1961) is schrijver, muzikant, beeldhouwer, graficus en tekenaar. Na een studie kunstgeschiedenis in Leiden volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij werkte als criticus, columnist en vormgever. ‘Eh’ is de eerste essay-uitgave in de Extazereeks. De Extazereeks-essays is een voortzetting van de Extazereeks voor korte verhalen en romans die sinds 2016 onder redactie van het literair tijdschrift Extaze door uitgeverij In de Knipscheer werd uitgegeven. In ‘Eh’ onderzoekt Onno Schilstra het belang van kunst. Een tentoonstelling van Bijbelse zandsculpturen in Elburg is het vertrekpunt voor het boek en geeft een mooi overzicht van kunstwerken die de auteur in zijn leven zag, een volksopera in Ransdorp en de Biënnale van Venetië. De auteur vraagt zich af waartoe kunst in staat is in het licht van morele en fysieke afbreuk. Ook het geboortehuis van Elvis Presley, de katholieke kunstgeschiedschrijving, het protestantisme in Staphorst en de protestsongs van Bob Dylan worden door de auteur kritisch maar ook onderhoudend besproken. ‘Eh’ is een heerlijke bundel die regelmatig uitnodigt om een essay te lezen.
Bron
Meer over ‘Eh’ van Onno Schilstra
Meer over Extazereeks Essays
«Ontspannend, maar met inhoud.»
Over ‘Eh’ van Onno Schilstra voor NBD/Biblion, 24 augustus 2022:
Een essayistisch boek over kunst, kunstgeschiedenis en esthetica. Het boek geeft een persoonlijke bespreking van kunstwerken die de auteur in zijn leven zag, waaronder een tentoonstelling Bijbelse zandsculpturen, een volksopera in Ransdorp en de Biënnale van Venetië. De auteur reflecteert op de vraag waartoe kunst in staat is in het licht van morele en fysieke afbreuk. Ook besproken worden het geboortehuis van Elvis Presley, protserigheid, katholieke kunstgeschiedschrijving, protestantisme en de protestsongs van Bob Dylan. Ontspannend, maar met inhoud. Het boek zal vooral geoefende lezers aanspreken. Onno Schilstra (1961) is schrijver, muzikant, beeldhouwer, graficus en tekenaar. Na een studie kunstgeschiedenis in Leiden volgde hij een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij werkte als criticus, columnist en vormgever.
Meer over ‘Eh’ van Onno Schilstra
Meer over Extazereeks Essays
«In een persoonlijke en soms bloemrijke stijl geschreven essays.»
Over ‘Razende stiltes’ van Artien Utrecht voor NBD/Biblion, 24 augustus 2022:
(…) Bundel met essays over onderwerpen rond kunst, architectuur, cultuur, sociologie en politiek. Aan alle essays ligt de persoonlijke ervaring van de schrijfster ten grondslag. (…) Artien Utrecht (1950), van huis uit stedenbouwkundige, is het grootste deel van haar leven als onderzoeker en projectmedewerker werkzaam geweest in de internationale samenwerking. (…) Daarin bekleedde zij posities waarin de strijd voor mensenrechten vooropstond. Opgegroeid in Indonesië, kwam zij op haar twintigste naar Nederland. In 2018 begon zij met het schrijven van essays. (…) ‘Razende stiltes’ is haar eerste essaybundel. (…)
Lees hier het signalement
Klik hier voor het bekijken van de boekpresentatie
Meer over ‘Razende stiltes’
Meer over Artien Utrecht bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Het zou eeuwig zonde zijn als deze korte verhalenbundel niet de aandacht gaat krijgen die hij verdient.» – Eric de Brabander
Over ‘Buitenaards koraal’ van Mark de Haan in Antilliaans Dagblad, 11 september 2021:
«De zaterdag opende zich als door een teer mechaniek.» (…) Mark de Haan opent met deze zin zijn eerste verhaal van de verhalenbundel ‘Buitenaards koraal’ (…). En dat was voldoende om mij de bundel in te trekken. (…) De Haans verhalenbundel begint met een verhaal over een moslimjongen met een krantenwijk, die er achter komt dat vreemdelingenhaat in de chromosomen zit van elk mens. Vervolgens een vertelling waarin een groep jongelingen de oorlog verklaart aan de mobiele telefoon die het virtuele leven voorstelt dat echt leven verstikt. (…) Het verhaal ‘Hond’ is magisch realistisch te noemen en gaat over een meisje dat voor onbepaalde tijd voor een hond moet zorgen omdat de eigenaresse van het huisdier naar een andere wereld vertrekt. In enkele bladzijden stelt de auteur een veelvoud aan existentiële vraagstukken aan de orde. En nog vier andere verhalen. Het ene met nog fraaier taalgebruik dan het andere, alle vier even bevreemdend. (…) Elk verhaal roept vragen op die leiden tot zelfonderzoek. Dat is de kracht van deze bundel. (…)
Eric de Brabander (Curaçao) is tandarts, schrijver van romans en verhalen en recensent van boeken voor o.a. Antilliaans Dagblad en Caraïbisch Uitzicht.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Buitenaards koraal’
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Mark de Haan liet met mooie verhalenbundel een grote indruk achter.» – Annemijn Dobbelaer
Over Mark de Haan op Bazarow Magazine, 22 juli 2021:
Mark de Haan (1987) was een veelbelovende schrijver. (…) In 2020 kwam zijn eerste prozaboek uit genaamd ‘Buitenaards koraal’. (…) Deze maand verscheen er wel nog een verhaal genaamd ‘Morituri et cetera’ in een speciaal verhalennummer van het blad Straatjournaal met andere onlangs gedebuteerde schrijvers. Een citaat uit dit verhaal: “Hij klapt de stoel open en gaat zitten, tikje wijdbeens, handen in de schoot, een doodnormale houding, zoals alles aan Age doodnormaal is.” De Haan was nog maar kort bij Uitgever in de Knipscheer maar heeft er met zijn potentie en mooie verhalenbundel een grote indruk achtergelaten. Mark de Haan was ongeneeslijk ziek. De uitvaart heeft in inmiddels besloten kring plaatsgehad.
Lees hier het bericht op Bazarow Magazine
Meer over ‘Buitenaards koraal’ en Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Veelbelovende auteur Mark de Haan overleden.» – Kees de Kievid
Over Mark de Haan op Boekenbijlage, 16 juli 2021:
Wat een andere betekenis hebben mijn woorden gekregen. Als ik teruglees in mijn bespreking van zijn verhalenbundel Buitenaards koraal. “We moeten de naam Mark de Haan na dit debuut maar eens in de gaten houden. Hij heeft al een nieuwe roman op stapel staan, die wekt na deze bundel hoge verwachtingen.” Het heeft niet zo mogen zijn. Op 11 juli jl. is hij, zo jong nog, van ons heengegaan. Het doet mij goed nog in zijn laatste maand een interview met hem gehad te hebben. Tijdens dat interview vertelde hij me in vertrouwen dat hij ongeneeslijk ziek was. Toch had hij nog hoop op een poosje langer en ik zou eind augustus aanstaande opnieuw contact met hem opnemen, als dat weer zou kunnen, om zaken over zijn ‘roman-op-stapel’ te bespreken,. De klap komt daarom hard aan, zeker voor zijn gezin, dat ik heel veel sterkte wens. Mark, rust in vrede!
Klik hier voor het bericht op Boekenbijlage
Meer over ‘Buitenaards koraal’
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Verslagen
Bij het overlijden van Mark de Haan [14 februari 1987 – 11 juli 2021]:
«Ze vroeg wanneer zie ik je weer en een stem zei als de wereld er klaar voor is. Ze vroeg je komt toch wel terug en een stem zei als de wereld er klaar voor is. En misschien zei de stem nog wel meer wat ze niet hoorde, of hoorde ze nog wel meer wat wij niet weten.»
Op 9 juli opende ik een e-mail met het onderwerp Bedankt. ‘Binnen dagen tot een week is het afgelopen.’ Ik wist dat de kaart zou komen, vanmiddag is het zo ver. En toch zo verslagen. Is het omdat hij nog maar zo kort bij de uitgeverij was en zo veel beloofde? Is het zijn leeftijd, twee jaar jonger dan mijn jongste zoon? Bevlogen verhalenschrijver staat er op de kaart. Zo zal ik mij hem herinneren.
Het begincitaat is uit het verhaal ‘Hond’ uit ‘Buitenaards koraal’.
Haarlem, franc knipscheer
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Nieuw verhaal van Mark de Haan
(foto; Ming Oei )
Mark de Haan met ‘Morituri et cetera’ in Straatjournaal nr. 281, juli-augustus 2021:
Deze bijzondere zomereditie staat bomvol verhalen van schrijvers die in 2020 of 2021 hun eerste boek uitbrachten bij uitgevers als De Bezige Bij, Ambo Anthos, Atlas Contact, In de Knipscheer. Speciaal voor ‘Straatjournaal’ klommen deze talentvolle en spraakmakende auteurs in de pen: Kees Postema, Lianne Damen, Nancy Olthoff, Sarah van der Maas, Sophie Tak, Sophie Zeestraten, Vincent Kortmann, Haroon Ali, Mark de Haan. Met ‘Buitenaards koraal’ leverde Mark de Haan (1987) bij Uitgeverij in de Knipscheer in 2020 zijn eerste verhalenbundel af. De zeven verhalen daarin lijken op eerste lezing sterk te verschillen, maar de geschetste werelden vertonen heel wat bizarre overeenkomsten met de onze en de personages zijn net echte mensen. Ze komen allemaal bedrogen uit. ‘Morituri et cetera’ is de titel van het verhaal dat Mark de Haan schreef voor Straatjournaal. In een bijbehorend mini-interview geeft hij antwoord op de vraag Waarom ben je gaan schrijven? “Dit is een valse vraag. Voor weinig dingen is een reden aan te wijzen en voor schrijven zeker niet. Wel een oorzaak. Of een noodzaak. Ik geloof heilig in kunst als ‘bijl voor de ijszee in ons’, in de woorden van Kafka. Dat geloof creëert de noodzaak iets te doen (of: iets te doen). Nu kan ik vrijwel niets. Ik kan niet zingen, niet dansen, niet acteren, niet schilderen. Maar toevallig wel schrijven. Dus schrijf ik maar.”
‘Straatjournaal’ is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier het verhaal
Lees hier de bijbehorende introductie
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Dit debuut is een belangrijke stellingname.» – Gerda van de Haar
Over ‘Buitenaards koraal’ van Mark de Haan in Liter [Literair tijdschrift nr. 101, jrg. 24] 25 juni 2021:
(…) Licht-fantastische elementen maken het verhalendebuut ‘Buitenaards koraal’ van Mark de Haan spannend. (…) In een literair klimaat waarin het, als je op de media afgaat, een pre is wanneer je de hele tekst letterlijk mag opvatten, is dit debuut een belangrijke stellingname. Het verkent de mogelijkheden van het vertellen en het draagt onder meer de breed gelezen sf de literaire wereld binnen. Hoe moeilijk het echter is om nieuwe wegen te bewandelen, blijkt als de twee meest geslaagde verhalen toch het dichtst bij de direct ervaarbare wereld blijven: ‘BRIN17VA’ en ‘Machmut Kanzal’. Het fantastische element is hier niet wetenschappelijk of droomtechnisch verantwoord, maar een bijna vanzelfsprekende uitvergroting van de vertelde wereld. Er vindt maar een kleine verschuiving plaats – en die is beangstigend, want maakt slachtoffers. (…) Beide verhalen impliceren bovendien commentaar op de publieke opinie. (…) Bizarre humor doet de rest. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Buitenaards koraal’
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer