Over ‘Liefde is een onwoord’ van Jos van Daanen bij presentatie in Pletterij, 20 december 2021:
‘Liefde is een onwoord’ van Jos van Daanen (1959) kan met recht een verontrustende roman genoemd worden. De protagonist, Hans, is geïnterneerd in een psychiatrisch ziekenhuis, daar hij lijdt aan psychoses, en een gevaar kan vormen voor zichzelf en anderen. (…) Het is niet zo dat Hans inherent slecht is, hij heeft eenvoudigweg geen adequaat moreel en sociaal kompas, hij heeft geen besef van grenzen – en dientengevolge geen besef van grensoverschrijding – en hij vóélt niets. (…) De moeder van Hans ervoer haar zwangerschap, haar inwendig dragen van hem, als een infernale verschrikking, het embryo en later de foetus als een parasiet. Zij háátte haar nog ongeboren kind hartgrondig. Niet bepaald een gastvrije, gunstige omgeving voor het organisme in zijn eerste stadia. (…) Door de verteltechniek weet Van Daanen veel dramatische spanning op te roepen: hij manipuleert hoeveelheid en soort informatie die hij via zijn personages aan de lezer ‘verstrekt’. Langzaamaan ontvouwt zich de plot en tegen het eind volgt wending op wending: wie is nu werkelijk wie, hoe zijn de onderlinge relaties, wat is de geschiedenis van de personages, hun respectieve achtergronden en motieven, drijfveren? ‘Liefde is een onwoord’ is niet alleen een intrigerende en spannende psychologische roman; het is een roman met filosofische implicaties en bereik. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Liefde is een onwoord
Meer over Jos van Daanen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: psychose
Suzanne Binnemans – Scheidslijnen. Twee romans
Suzanne Binnemans
Scheidslijnen. Twee romans
België Roman
Paperback, 256 blz., € 15,75
ISBN 90-6265-456-8
Eerste druk 1998
Hemel en hel
In de monoloog Hemel en hel, die het verhaal van de 37-jarige Ewout is, roept Suzanne Binnemans een tweestrijd op bij Ewout, bij zijn partner Lydia een vrouw die in leeftijd zijn moeder zou kunnen zijn en die hem omringt met liefde en luxe en bij de lezer. Waar eindigt een bevlieging en begint een psychose? Is het Ewout die Lydia ziet veranderen, of is het Ewout zelf die verandert? Geleidelijk aan ontaardt de verandering in een geestelijke en lichamelijke terreur.
In Getrapt, het verhaal achter een krantenbericht in België geeft Suzanne Binnemans het woord in voortdurende afwisseling aan twee vrouwen. Livi, die met haar kinderen het geweld van haar man ontvlucht, en Dana, bij wie Livi behalve veiligheid voor haar kinderen ook liefde vindt. De liefde tussen de twee vrouwen en het nieuwe geluk van de kinderen dreigen hoe paradoxaal elkaar uit te sluiten als de rechter het laatste woord.
De pers over Scheidslijnen
«De denkwereld van een geesteszieke weergeven, dat is geen gemakkelijke opgave voor een schrijver. Als Gogol in Dagboek van een gek is Suzanne Binnemans het hoofd binnengegaan van de 37-jarige, ex-radiojournalist Ewout, en heeft zijn gedachten opgetekend: een overtuigende weergave van de op- en neergaande stemmingen van een manisch-depressieve patiënt. Binnemans weet de suggestie op te roepen van een monoloog die in gedachten uitgesproken zou kunnen zijn. Een beklemmend einde.» – in: ‘Woorden van een opgejaagd mens’, NRC Handelsblad
«Zelden las ik iemand met zoveel kennis van het Nederlands.» – Johan Anthierens
«Hemel en hel uit Scheidslijnen is een roman, goed uitgebalanceerd en helder geschreven, compact en zonder te vervallen in storend gedramatiseer. Dan draai je het boek om, en heb je er een ander. Dit zijn indringende psychologische romans en het proza van Binnemans bezit ook dat element waardoor het uitstijgt boven de gewone, verhalende plot. Dit zijn geen romans met een dubbele bodem, ze gaan heel direct naar het hart van de lezer, maar wel met een dubbele lading: het literaire en het inhoudelijke. Het zijn moedige romans waarover gediscussieerd zou kunnen worden.» – Guy van Hoof
«Hemel en hel is het autobiografische relaas van iemand die aan een manisch-depressieve psychose lijdt en doet denken aan het beroemde verhaal Dr. Jeckill and Mister Hyde. Maar ook Binnemans’ Scheidslijnen voegt daar nog iets anders aan toe, een andere manier van vertellen die ons binnenvoert in een maalstroom van angstige gedachten, tegengestelde gevoelens, verwrongen waarnemingen en de hoogmoedswaanzin. Nog lang na het lezen ‘verstoort’ haar ‘gedachtestijl’ je eigen manier van denken af en toe onrustbarend. Scheidslijnen is een mooie aanwinst in het rijtje De Idioot van Dostojewski, Meisje verstoord van Susanna Kaysen en De therapie van Joost Niemöller.» – in: ‘Gekte als literaire verteltrant’, Nieuwsblad van het Noorden
«Dit is moderne literatuur, in een moderne taal geschreven, en met een doorzicht in menselijk handelen en mis-handelen, dat men momenteel nog maar met mondjesmaat bij onze ‘grote’ schrijvers kan terugvinden. Een verrassend boek, dat men met ingehouden adem leest. Méér dan aanbevolen!» – Kritisch-bibliografisch tijdschrift De Vrijzinnige Lezer