Over ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Extaze, 5 juni 2019:
(…) Bij ieder woord dat de auteur in de mond van Sieg Engel legt, hoor ik de nagalm van de motor van de roman: de werking van een genius, een would-be beschermgeest die haar klasgenote Ava vormt naar een ideaalbeeld, en invloed uitoefent op haar doen en laten. (…) Het eerste beeld dat Sieg (zestien jaar op dat moment) van Ava krijgt is een tegenbeeld van haarzelf: ‘Ze was goddelijk om bezig te zien, onbewust en blij, zoals kleine, wrede kinderen zijn.’ (…) Voordat zij haar eerste blikken op Ava richtte, waren het slechts de lessen Grieks van docent oude talen Franken geweest die haar boven de kille leegte van haar bestaan deden uitstijgen. Gek van opwinding kon ze worden bij het ontbinden van een stijlfiguur bij Homerus. (…) De eerste en de laatste die het object van een vergelijkbare verrukking werd, was Ava. ‘Ze stevende op mij af als een stoomboot op kruissnelheid. Mijn verstand verwachtte dat ze me voorbij zou schieten, mijn hart hoopte van niet.’ (…) Na de eindexamens ging Ava zich bovenmatig aan Matisse hechten. Dit tot ergernis van Sieg. Mateloos stoorde zij zich aan het slappe, behaagzieke gedrag dat Ava tentoon ging spreiden. (…) Nu greep Sieg voor het eerst rigoureus in Ava’s leven in. Ze raadde Matisse af te zoeken naar de Ava van wie hij dacht te houden. (…) Ava veranderde en Sieg voelde de greep op haar verslappen. (…) Aan het eind van het verhaal is Ava niet dezelfde als de persoon die we aan het begin van het boek leerden kennen. Toegenomen kracht en gerijpt inzicht worden zichtbaar in haar verbale afrekening met Sieg. (…) Ava’s inzicht in de status quo van hun relatie maakt een einde aan de tovermacht van haar demon. Ava is concreet, ze is wie ze is, ze doet wat ze nu eenmaal doet, ze maakt fouten, ze is wispelturig, ze is kwetsbaar. Ze leeft. Sieg is al deze dingen niet. Leeg was ze, toen de lezer haar leerde kennen. Nu, na alles wat in dit overrompelende boek is verteld, blijft ze leeg achter.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site
Tag: pubermeisje
«Niet alleen rake psychologische en filosofische kanttekeningen, maar ook rijke bewoordingen.» – André Keikes
Over ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Tzum, 3 juni 2019:
(…) In haar coming of age-roman ‘Ava Miller en ik’ beschouwt Kristien De Wolf op veelkantige en inventieve wijze de psychologie van menselijke verhoudingen. Sieg Engel is een meisje nog als ze tijdens haar schooljaren in de laatste decennia van de vorige eeuw een muur opwerpt tegen de buitenwereld door voor totaal zwart te kiezen. Zwart haar, zwarte make-up, vormeloze zwarte kleren en al even kleurloze schoenen. Een voor iedereen gemakkelijk te begrijpen boodschap: benader me niet. De permanent zwijgzame en afzijdige Sieg beschouwt het leven als een oefening in doorschijnendheid. (…) Sieg raakt geobsedeerd door de altijd drukke Ava met haar grote bos blonde haren en eigenzinnige optredens. Sieg en Ava zijn dermate elkaars tegenpolen, dat ze grote waardering voor elkaar krijgen. Siegs karakter leent zich echter niet voor initiatieven, zij kan zich echter wel laven aan Ava’s temperament en door hun innige vriendschap en begrip voor elkaars zienswijzen, kunnen ze op zeker moment zelfs niet meer zonder elkaar. Kristien De Wolf put voor haar roman, die geschreven is vanuit het perspectief van Sieg Engel, uit de talloze geestesgesteldheden en gedragingen die mensen vertonen als ze een relatie met een ander aangaan. En dat doet ze niet alleen door middel van rake psychologische en filosofische kanttekeningen, maar ook in rijke bewoordingen, waarbij prachtige Vlaamse uitdrukkingen de kers op de taart zijn. (…) Of Sieg ook een seksuele relatie met Ava had gewenst, blijft geheel onbesproken. (…) Maar waar Ava ten langen leste de ene na de andere jongen/man verslijt, lijkt Sieg, in een steeds ongezondere rol (…) terug te keren naar haar vroegere isolement. Haar enige seksuele ervaring deed ze, beschreven in een even grappige als gênante scène, op puur rationele gronden op om zich beter te kunnen voorstellen wat Ava toch bezielt. Het onderstreept de onderworpen houding van een van de partners in een relatie, die De Wolf in misschien wel elke menselijke verhouding lijkt te herkennen.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site
«Ontroerende en aangrijpende roman over geboorte en ondergang van een meisjes-vrouwenvriendschap.» – Mieke Koster
Over ‘Ava Miller en ik’ van Kristien De Wolf op Alles over boeken en schrijvers, 31 mei 2019:
(…) Sieg Engel, een pubermeisje, besluit onbenaderbaar te worden, geen aansluiting te zoeken bij klasgenoten, leeftijdsgenoten. (…) Helemaal in het zwart gehuld vindt zij dat zij kracht uitstraalt. Tegelijkertijd flirt zij met de eenzaamheid, die zij inzet om ongestoord te leren kijken naar de mensen om zich heen. (…) In haar klas zit ook Ava Miller. Een super populair meisje, dat haar intrigeert, dat haar trickert vanwege haar uitbundige gedrag. (…) Hun vriendschap wordt sterker, zij verbinden zich aan elkaar, met elkaar. Een van de basisvoorwaarden voor echte vriendschap. (…) Het enige wat Sieg te doen staat is Ava beschermen. Zonder haar loopt Ava immers met open ogen de afgrond in of wordt daarin gedreven door haar omgeving. Dus kan zij niet anders dan een plan bedenken om deze ramp te voorkomen. En daarin gaat ze ver. Met als ultiem doel Ava, zichzelf en hun vriendschap te redden. (…) Kristien de Wolf doorgrondt de verschillende aspecten van het leven tot op het bot. Zij spaart de lezer niet. Je ontkomt er niet aan met jezelf in gesprek te zijn tijdens het lezen van dit boek.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Ava Miller en ik’
Meer over Kristien De Wolf op deze site