Over ‘Begraaf mijn hart bij de bocht van de rivier’ van Dee Brown in Nederlands Dagblad:
Het in 1970 gepubliceerde werk van de (niet-indiaanse) auteur Dee Brown, waarin hij op grond van getuigenissen en authentieke documenten minutieus verslag doet van de ondergang van de indianen in de periode 1860- 1890, sloeg in als een bom. Wat Brown had opgeschreven, was dan ook niet zomaar wat. Hier werd voor het eerst de geschiedenis verteld, helemaal vanuit het oogpunt van de indianen, ongecensureerd door (historici van) de blanke overwinnaars. En dat was uniek. (…) Recensenten bombardeerden het vijfhonderd pagina’s tellende boek meteen tot standaardwerk. ‘Begraaf mijn hart bij de bocht van de rivier’ keerde het zelfvoldane beeld van de American Dream en Manifest Destiny, vol dappere pioniers en stoere cowboys, rücksichtslos om. Veel Amerikanen namen de inhoud van het boek met buikpijn en plaatsvervangende schaamte tot zich. Voor de indianen daarentegen was Dee Browns magnum opus een openbaring, die een enorme boost gaf aan de strijd voor hun zaak. De schrijver vertelde ooit: ‘Het leek wel of de Indianen niet in staat waren te geloven dat iemand tegen hen kon liegen.’
Lees hier en hier het artikel en
Meer over ‘Begraaf mijn hart bij de bocht van de rivier’
Tag: Redbone
«Als ik zijn verhaal vertel, zijn de mensen verbijsterd.» – Hans Plomp
Over Leonard Peltier, [indiaanse held, 36 jaar onschuldig gevangen] op Amsterdam Alternative, issue #002:
Er zijn boeken en films verschenen over zijn zaak: Peter Matthiessen publiceerde een 600 pagina’s dik boek, waarin alle details zijn vermeld: In the Spirit of Crazy Horse: The Story of Leonard Peltier and the FBI’s War on the American Indian Movement. Robert Redford en Michael Apted maakten er een documentaire over: Incident at Oglala. Het heeft allemaal niet geholpen. (…) Generaties komen en gaan. Van de jongeren weet bijna niemand wie Leonard Peltier is. Een enkeling kent nog de hit van de indiaanse band Redbone ‘We were all wounded at Wounded Knee.’ (…) Leonard Peltier ziet zijn leven als een ‘Zonnedans’, een uiterst pijnlijk ritueel, waarbij je leert door extreme pijn je lichaam los te laten en transcendente ervaringen te hebben… Daardoor heeft hij in de gruwelijkste omstandigheden verlichting kunnen vinden, in de geest van zijn grote voorouders Crazy Horse en Sitting Bull. Zestien jaar geleden schreef hij dat het ergste was, als ze vergeten zouden worden. We zijn een nieuwe eeuw binnengegaan, en Leonard Peltier is bijna vergeten. Ik heb aan vele vrienden, jong en oud, gevraagd of ze wisten wie Leonard Peltier is. Vrijwel niemand wist het, en als ik zijn verhaal vertel, zijn de mensen verbijsterd.
Lees hier het artikel van Hans Plomp
Meer over Indiaanse geschiedenis
Meer over Hans Plomp op deze site