«Ernst Jansz treedt weer op met Doe Maar en speelt in het Concertgebouw.» – Jan Vollaard

Ernst1Foto Roger Cremers

Over zijn leven en het artiestenbestaan aan de hand van tien nummers, NRC Next, 21 april 2016:
Thuis in zijn boerderij in De Peel, dezelfde waar hij in 1969 neerstreek met de band CCC Inc. om er een hippiecommune te stichten, bespreekt Ernst Jansz (67) de liedjes die zijn muzikantenleven vormgaven. De zanger, pianist en gitarist die naast de muziek vier autobiografische boeken schreef, vertelt aan de hand van tien songs over zijn artiestenbestaan. (…) ‘Mijn liefde voor reggae had ik meegenomen uit de band Rumbones. Bij de Slumberlandband was ik steeldrum gaan spelen. Dat had melodie en ritme in één. Toen we met Doe Maar op tournee gingen naar de Antillen, nam ik mijn steeldrum mee. Antillianen begonnen te lachen toen ze me dat ding zagen uitpakken. Ze konden het niet geloven. Totdat ik er een van mijn razendsnelle riedeltjes op speelde. Toen wilden ze me meteen op de schouders tillen.’ (…) ‘Het was mijn droom om concertpianist te worden. Dat is me nooit gelukt. Nu speel ik mijn eigen muziek in het Concertgebouw. Een deel van mijn jongensdroom komt uit.’ (…) ‘Opeens hadden we bodyguards nodig. Als je een muzikant ongelukkig wilt maken, moet je hem een bodyguard geven. We dachten dat we nooit meer bij elkaar zouden komen.’ (…) ‘Maar het publiek komt nog steeds. Dat is ons grootste cadeau.’
[Ernst Jansz speelt zaterdagavond 23 april in Concertgebouw Amsterdam]
Lees hier het interview
Kijk hier vanaf 3:27 tot 3:58 op de tijdlijn naar Ernst Jansz op steeldrum (Curaçao 1983). Een betere weergave is te vinden op dvd nr. 3 in ‘De doos van Doe Maar
Meer over Ernst Jansz op deze site

«Interessante essays over Springer en Hotz; intrigerende zwart-witillustraties van Zeloot.» – Gerard Oevering

Over ‘Extaze literair tijdschrift 2012-4’ voor NBD Biblion, 05 -12-2012:
Van het Haagse literaire tijdschrift Extaze is dit het vierde nummer (het eerste verscheen in september 2011). Het uitgangspunt van de redactie is dat zij naast proza en poëzie ook ruimte wil bieden aan beschouwingen over literatuur, beeldende kunst en muziek. De bijbehorende website legt de nadruk op de actuele ontwikkelingen op de terreinen waarover in het tijdschrift gepubliceerd wordt. In dit nummer verhalen van Van der Hoeven, Rippen, Born en Sauwer en gedichten van Geelen, Hooijer, David, Steegmans, Monter en De Laere. Interessante essays over Springer (door Zuiderent) en Hotz. Goedegebuure signaleert ‘gedempte berusting’ in Hotz’ wereldbeeld, Vincentius constateert dat er weinig opnamen overgebleven zijn van Hotz als trombonist. Ruys schreef het slot van zijn essay over Aya Zikken (‘Verre en nabije oorlogen’), terwijl Gangadin zich verdiepte in ‘Nationale cultuur en identiteit in de Surinaamse literatuur’. Thissen verheldert de muziekstijlen punk en reggae in ‘Punky Reggae Party’. Met intrigerende zwart-witillustraties van Eline van Dam (ps. Zeloot).

Meer over Extaze

Millard Faristzaddi*Itations of Jamaica and I Rastafari III

MILLARD FARISTZADDI
Millard Faristzaddi*Itations of Jamaica and I Rastafari III
Jamaica, fotografie
Ingenaaid, geheel in vierkleuren
200 blz., € 17,90
ISBN 91-7344-441-1
Tweede druk 2007

Faristzaddi’s boeken, die pagina voor pagina in stijl en kleur zijn Caribische afkomst reflecteert, beeldt de leef- en gedachtewereld van de auteur (van Libanees-Joods-Indiaas-Afrikaanse afkomst) uit. Zijn Itations (meditaties) vormen een bonte collage van teksten over de geschiedenis van Jamaica, bijbelse spreuken, Dub Poetry en inpressies uit het dagelijks leven. In The third Itation wordt een grote sectie gewijd aan muziek en reggae.

«Naast rum is reggae-muziek Jamaica’s belangrijkste exportartikel. Deze muziek heeft zijn wortels in de fascinerende Rastafari-cultuur van de Jamaicaanse negerbevolking. De Rastafari’s zien zichzelf als het volk Israël in ballingschap en hopen nog eens terug te keren naar Afrika, naar het beloofde land Ethiopië. Dit boekje geeft in woord, maar vooral in beeld, een voortreffelijke indruk van dit volk, van hun cultuur en hun religie. De foto’s zijn schitterend uitgevoerd, de tekst bevat naast historische informatie in het Engels ook een aantal gedichten in het Rastafari-dialect (gelukkig is er een woordenlijst bij). Zeer aanbevolen voor ieder die meer wil weten over de achtergronden van deze cultuur.» – NBD Biblion over The Celebration

Aart Broek – Het zilt van de passaten

AART BROEK
Het zilt van de passaten
Caribische literatuur in de twintigste eeuw

Cariben, Nederlands, Essays
Paperback, 232 blz., € 15,75
ISBN 978-90-6265-463-5
Tweede, geheel herziene en uitgebreide editie 2000

Het zilt van de passaten geeft inzicht in de belangrijkste motieven en thema’s van de Caribische literatuur in de 20ste eeuw. Vooral (of: pas!) in de jaren negentig kreeg deze veeltalige literatuur mondiale erkenning doordat de belangrijkste literaire prijzen, zoals de Nobelprijs en de Prix Goncourt, ten deel vielen aan Caribische schrijvers, resp. Derek Walcott en Patrick Chamoiseau, vertegenwoordigers van het Engelse en Franse taalgebied in de Cariben, waartoe verder – naast de Caribische creoolse talen – ook het Spaans en Nederlands behoren.

Behalve van de genoemde auteurs komt het werk van vele andere belangrijke schrijvers ter sprake: V.S. Naipaul, Jean Rhys, Earl Lovelace, Maryse Condé, Simone Schwarz-Bart, Reinaldo Arenas, Alejo Carpentier, Caryl Phyllips, maar ook van Frank Martinus Arion, Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Anil Ramdas – en dat maakt Het zilt van de passaten tot een bijzonder boek – in samenhang met elkaar en in relatie tot tal van andere culturele en maatschappelijke uitingen als reggae, calypso, rastafarianisme, carnaval, voodoo. Niet eerder werd de Caribische literatuur zo overkoepelend en over de taalgrenzen heen beschouwd.