«Special moments and celebrations captured.» – Walter Hellebrand

JEANETTE_STASIA_COVER-75LICHTAbout ‘Statia Song’ by Jeanette Bos in The Daily Herald, August 5, 2016:
The book captures daily life, special moments and celebrations of Statia families and individuals. (…) Jeanette Bos wanted to catch the essence of the traditional life of Statia’s old families and document how they are trying hard to safe what is left of their rituals and traditions. Statia Song tells their story in 87 photographs, each spread over two pages, measuring a foot by 1.5 feet. The images, in colour and in black and white, also showcase the landscape Statians live in. The book captures daily life, special moments and celebrations of Statia families and individuals. (…)
Lees hier de aankondiging
Meer over ‘Statia Song’
Meer over Jeanette Bos op deze site

«Je valt af en toe van je stoel van verbazing.»

De laatste paradeOver ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong op WelkBoek, 27 april 2014:
Wat een geweldig beeld van de Surinaamse cultuur rondom het afscheid nemen van een overledene. De korte verhalen zijn soms hilarisch, maar ook heel indringend. Als je met een gedragen onderbroek aan komt zetten bij een uitvaartcentrum met de vraag of deze in de kist van de overledene gelegd kan worden, dan word je hier vreemd aangekeken, maar in Suriname schijnt dit heel normaal te zijn. En er zijn meer gebruiken waar onze mond hier van open valt, maar die daar als een onmisbaar ritueel worden ervaren. De Surinaamse uitdrukkingen geven een exotisch tintje aan de verhalen. Voor mensen met een Surinaamse achtergrond een feest van herkenning, voor nuchtere Hollanders een boek waarbij je af en toe van je stoel valt van verbazing…
Lees hier de recensie
Meer over ‘De laatste parade’

«Geslaagde meesterproef.» – Ezra de Haan

Over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong op Literatuurplein, 10 december 2011:
Eigenlijk is het verrassend hoeveel Ruth San A Jong in deze negen verhalen weet kwijt te raken. En natuurlijk gaan het niet alleen maar over de dood. Want ook het leven komt aan bod en de liefde, het alledaagse Surinaamse leven. Juist al die doodgewone dingen die je zelden in een roman tegenkomt. Door geen taboe uit de weg te gaan en veel humor te gebruiken is De laatste parade een mooi en erg bijzonder boek geworden. Misschien schreef de auteur de verhalen met de laatste woorden van Baas Hugo in het achterhoofd ‘Mi no wani no wan babari’: Mocht ik ooit sterven dan geen schandaal aan mijn oren, maar wel vrolijkheid en plezier.

Lees hier de recensie

Meer over ‘De laatste parade’