«Gebiologeerd door de verscheurdheid tussen oud en nieuw.» – Bart Vonck

Opmaak 1Over ‘De oude wereld moe. Over vernieuwers en voortzetters in de literatuur’ van Stefaan van den Bremt in Poëziekrant (2015-1), 24 januari 2015:
Wie een inleiding wil in vele aspecten van de Frans-Belgische, de Spaanse, maar vooral de Latijns-Amerikaanse poëzie, vindt hier zijn gading. De essays stoelen bovendien op een grondige kennis van de geschiedenis van de poëzie en van de behandelde dichters en hun poëtica. (…) Een thematisch uitwaaierend boek dat vele jaren vertaalarbeid overspant en aan de hand van een vaak herhaald dilemma zowel ingaat op de teksten en hun auteurs zelf als op hun artistieke, maatschappelijke en filosofische context. Is trouw aan ‘zijn’ dichters niet het diepste engagement van de vertaler?
Meer over ‘De oude wereld moe’
Meer over Stefaan van den Bremt bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Stefaan van den Bremt raakt zijn lezers tot in hun diepste vezels.» – André Oyen

VoorplatBlauwSlikOver ‘Blauw slik’ van Stefaan van den Bremt op iedereenleest.be, 18 april 2014:
Voor de dichter wijst [de titel van de bundel] op de afzetting van een engagement in een wereld vol taal. Een taal die Stefaan van den Bremt kneedt, streelt, en tot in de finesse weet te benutten. Naast hele nieuwe originele dingen draagt hij ook gedichten op aan groten, zoals Gezelle, Martinus Nijhoff, Roca, Borges, Machado en Nietzsche en laat hen ook doorklinken in deze bundel. Maar ook als de dichter van het fijne verstilde gedicht waarin taal sober en broos uit zijn pen sijpelt weet Stefaan van den Bremt zijn lezers te raken tot in hun diepste vezels.
Lees hier de recensie of hier