Over ‘De eed’ van Henry Toré op Leestafel, 22 februari 2021:
(…) Vervolgens wordt het verhaal verteld van de twee jongens die samen opgroeien, samen naar school gaan, eerst op Bonaire, later op Curaçao, en ook hun studietijd in Nederland brengen ze samen door. Na lezing van het verhaal dat dus eindigt met de dood van een junk, kun je je afvragen wat hun (vriendschaps)eed betekend heeft. Voor Lucien, maar ook voor Oi. Die conclusie wordt aan de lezer overgelaten. We lezen hoe Oi zich begon te interesseren voor vrijheidsstrijders als Camilo Torres, Dom Helder Camara, Paolo Freire, Zuid-Amerikaanse revolutionaire priesters, en met Amado Roemer, die vrijwel allemaal vanuit hun positie als geestelijke leider probeerden de sociale omstandigheden in hun land te veranderen. Op de achtergrond speelt de toestand op de eilanden, het verkrijgen van zelfbestuur, waar niet altijd even goed mee omgegaan werd. Oi deed ook zijn best om zijn idealen uit te dragen, maar werd door problemen in zijn privéleven genekt. Om dan stand te houden, terwijl het hele eiland weet wat de omstandigheden zijn, dat is moeilijk, misschien onmogelijk. Waar was Lucien? Bleef hij de eed trouw? Deed Oi er zijn best voor? (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De eed’
Tag: roman uit Bonaire
«Henry Toré is een getalenteerd verhalenschrijver.» – Guido Goedgezelschap
Over ‘De eed’ van Henry Toré op De Leesclub van Alles, 22 december 2020:
(…) Op zijn eiland was hij een held, hij werd op handen gedragen, hij was de zeer gewaardeerde son-of-the-soil. Zijn publieke populariteit stond in groot contrast met zijn privéleven. Een grote tegenslag, een aangrijpende gebeurtenis, zorgde voor de inleiding van een aantal opmerkelijke toestanden binnen zijn huwelijk. Slaagde Oi er in om zijn huwelijksproblemen gescheiden te houden van zijn openbare leven?
Henry Toré gebruikt een beproefd concept, zoals je dat vaak ook in films aantreft. Zijn (…) proloog brengt de overpeinzingen van Lucien over zijn vriendschap met Oi, een periode waarin zij ooit ‘de eed van vriendschap ‘ uitten voor elkaar. Na deze inleiding is het vervolg van het boek één flash-back, vertelt in de derde persoon. De twee hoofdpersonages zijn door de auteur zeer nauwkeurig in beeld gebracht wat ook het geval is voor de omgeving, de setting waarin het korte verhaal speelt. De levenswijze en de idealen van Oi worden zeer goed weergegeven: een strijd tegen onrechtvaardige behandeling van zijn medemensen op Bonaire. Het sociale gevoel van de schrijver is hier zeker overgedragen op het personage van Ofnes Nicolaas. (…) Henry Toré geeft in sneltreintempo, maar in een vlotte en aangename schrijfstijl de levensloop van Ofres Nicolaas weer, een sociaal geëngageerd man en ongetwijfeld iemand met het hart op de juiste plaats. Hierdoor wordt het duidelijk dat de schrijver een getalenteerd verhalenschrijver is. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De eed’
«In deze ‘novel of childhood’ is de hoofdpersoon de personificatie van de ontwikkeling van een samenleving.» – Wim Rutgers
Over ‘De eed’ van Henry Toré in Antilliaans Dagblad, 6 december 2020:
Met de kleine roman ‘De eed’ (2020) voegt Henry Toré (Curaçao 1940) het eiland Bonaire toe aan de Curaçaose schrijvers die de actuele drugsproblematiek in hun romans tot hun thema gemaakt hebben, zoals Diana Lebacs, De langste maand (1994), Erich Zielinski, De engelenbron (2003), Joseph Hart, Verkiezingsdans (2013) en Kruispunt (2015) en Rudolf Crispulo, Piká ‘i mi pueblo (2014). (…) De uitvoerige proloog bevat het einde van het verhaal, de erop volgende hoofdstukken zijn als flash back verteld. Deze beschrijven het treurige einde van de hechte vriendschap tussen de twee Bonairiaanse jongens Oi en Lucien. (…) Hoofdpersoon Oi komt uit een aanzienlijk gezin en werpt zich op als leider, maar is tevens een dromer die graag mediteert en grote bewondering heeft voor de revolutionaire Latijns–Amerikaanse priesters en hun bevrijdingstheologie. Lucien is door zijn geheel andere achtergrond realistischer en zelfs sceptischer. (…) Oi blijkt in Nederland een vriendin gevonden te hebben (…) met wie hij trouwt. Dan krijgt het verhaal plotseling een onverwachte wending. (…) Na een jaar verpleging op Curaçao keert Oi op zijn eiland terug, en zijn we als lezer chronologisch bij de proloog van het verhaal beland, waarin Oi onomkeerbaar slachtoffer is geworden van drank en drugs. (…) Maar het echte slot staat in de ‘proloog’ en dat blijft voorbehouden aan de lezer.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘De eed’
«Intiem portret in schraal maar mooi proza.» – André Oyen
Over ‘De eed’ van Henry Toré op Ansiel, 22 november 2020:
Het mooie beklijvende boek begint met Lucien Maxime Reuman die afscheid neemt van Oi (…), ooit zijn beste vriend, maar nu gestorven als een verstotene, nog slechts een schaduw van zijn vroegere glorieuze ik. Het verhaal situeert zich in een terugblik van Lucien op Bonaire op in de jaren vijftig van de vorige eeuw. (…) Oi, bijgestaan door zijn trouwe vriend Lucien, omringde zich vaak met andere jonge Bonairianen, die hij trachtte de ogen te openen voor het feit, dat (zoals hij het formuleerde) de wereld niet ophield bij Klein Bonaire. (…) Oi interesseert zich sterk voor de revolutionaire krachten in Zuid-Amerika van de bevrijdingstheologie. (…) Lucien is zo geen voorvechter, maar hij volgt Oi met wie hij een eed van vriendschap heeft gezworen door dik en door dun. De kleine gemeenschap dweept ook met hem omwille van zijn engagement. Een vreselijke ontdekking in zijn persoonlijk leven pakt echter dramatisch uit voor Oi. Dit voorval drijft de vrienden Lucien en Oi uit mekaar en Oi verwordt van een groot voorvechter van het eiland tot de loser van het eiland. In ‘De eed’ zijn we getuige van een tragedie die een vriendschap en een bloeiende carrière ten gunste van de bevolking verwoest. Henry Toré heeft er met een schraal maar mooi proza een intiem portret van gemaakt.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De eed’
«Een zeer sympathieke korte roman afkomstig uit een ver weg, maar interessant gebied.» – Kees de Kievid
Over ‘De eed’ van Henry Toré voor Boekenbijlage, 20 november 2020:
De auteur begint aan het einde van het verhaal (post rem) als een van de hoofdpersonen [Oi] inmiddels is overleden. (…) [Hem] wordt de laatste eer bewezen door [Lucien] wat eens zijn beste vriend was. (…) Samen gingen ze op Bonaire naar de lagere school, daarna naar de middelbare school op Curaçao en tenslotte studeren in Nederland. (…) Belangrijk zijn in de puberteitsjaren de debatclubjes van Oi, Lucien en nog een paar vrienden. Hier leren we al wat de belangrijkste interessegebieden van Oi zijn. Die houdt zich sterk bezig met de revolutionaire krachten in Zuid-Amerika en wel speciaal de priester/rebellen als Camillo Torres, Dom Helder Camera en Paolo Freire. Ook dichterbij op Curaçao is zo iemand te vinden: pater Amado Roemer (Römer, 1921-2010) een strijder voor sociale rechtvaardigheid. (…) Hij hoopt eigenlijk dat iets van diens geest over Bonaire zal waaien. Tot en met het moment dat zich in Oi’s persoonlijke leven een relationele ramp voordoet; (…) kennelijk is de schaamte van Oi te groot om het contact met zijn oude vriend te behouden. In dit verband geeft Toré een interessante omschrijving van wat vriendschap betekent. (…) Een zeer sympathieke korte roman afkomstig uit een ver weg, maar interessant gebied. (…)
Lees hier de recensie ‘Over een verloren vriendschap’
Meer over ‘De eed’
«Liefdevol verhaal over het eilandleven en een persoonlijke tragedie.» – Dr. H.A. ten Hove
Over ‘De eed’ van Henry Toré voor NBD / Biblion, 28 oktober 2020:
De korte roman (of lange novelle) start met een begrafenis. In de 50-60’er jaren brengen de vrienden Oi en Lucien samen hun jeugd op Bonaire door, hun middelbare schooltijd op Curaçao en hun studie in Nederland en zweren er altijd voor elkaar te zullen zijn. Teruggekeerd probeert Oi met zijn lichtende voorbeelden – de sociaal bewogen priesters Camilo Torres, Dom Helder Camara, Paolo Freire en de lokale Mgr. Amado Römer – andere Bonairianen tot sociaal politiek bewustzijn te brengen. Na een miskraam van Oi’s vrouw krijgt deze een lesbische relatie, ongehoord in die tijd, laat staan op een klein eiland als Bonaire. Bij Oi slaan de stoppen door. Hij probeert zijn echtgenote en haar vriendin dood te ranselen, belandt in het gevang, raakt aan de drank en drugs. Mede hierdoor verwatert het contact met Lucien. Bij Oi’s te vroege dood blikt Lucien terug. Liefdevol verhaal over het eilandleven en een persoonlijke tragedie. Leest vlot weg. Toré (Curaçao, 1940) werkte ruim 30 jaar in het Bonairiaanse onderwijs. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De eed’