«***** Lenssen overtuigt in dit rijke boek, dat je nauwelijks laat ademhalen.» – Jan Stoel

Over ‘Het theater der herinneringen‘ van Peter Lenssen op Bazarow, 13 maart 2024:
(…) De roman is het enerzijds het verhaal van Käthe en Karl Kollwitz en hun zoon Peter, en anderzijds het verhaal van Meryem Yildiz. Meryem, geboren in Istanbul, is verhuisd naar Berlijn toen ze zes jaar was en uiteindelijk in Heerlen beland. (…) Ze kan nu een lang gekoesterde wens in vervulling doen gaan, het spoor van Käthe Kollwitz volgen van wie ze op een uitstapje met haar ouders in Keulen in de Sankt Albankerk een kopie van hetTreurend Ouderpaar had gezien. (…) Ze wil het origineel in Vladslo zien, ruim honderd jaar na de Grote Oorlog. (…) Lenssen heeft een meeslepende roman geschreven die je helemaal onderdompelt in het leven van Käthe Kollwitz, haar engagement met de sociaaldemocratie, haar ijveren voor mensenrechten, de vrijheid om Peter een eigen keuze te laten maken in zijn leven, haar werk als kunstenares, haar herinneringen en haar leven ten tijde van de nazi’s. We volgen haar tot aan haar dood. Maar we volgen ook de verschrikkingen van de Grote Oorlog, “de mensenvleesverwerkende industrie”, krijgen een beeld van de slagvelden, de modder, de gasaanvallen en de eindeloze bombardementen. De verwerking van de dood van haar zoon Peter is een mooie verhaallijn in de roman. Er lag achttien jaar tussen de dood van Peter en het plaatsen van het beeld in Vladslo. (…) Het gaat Lenssen vooral om de psychologische ontwikkeling van zijn personages. Daardoor beklijft de roman. Hij vlecht de personages van Meryem en Käthe als het ware in elkaar: twee zoektochten naar wat er in het verleden is gebeurd en wat je had kunnen doen om het te “veranderen” en hoe je verder kunt leven. (…) Lenssen overtuigt in dit rijke boek, dat je nauwelijks laat ademhalen, zuigt je mee in zijn verhaal. Hij schrijft met gevoel, weet te emotioneren en te ontroeren. Laat je meevoeren in de wereld van Käthe en Meryem.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Het theater der herinneringen’
Meer over Peter Lenssen bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een rijk, mooi geschreven verhaal over grote thema’s.» – Jan Hendrik Bakker

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst in Den Haag Centraal, 22 februari 2024:

(…) Aan het begin van de vorige eeuw is Matisse een vroege dertiger, hij is nog geen beroemd kunstenaar en gaat in Noord=Frankrijk op zoek naar het zonlicht. Want dat licht heeft hij nodig voor wat er in zijn schildersbrein ligt te broeden. Op een dag klopt Matisse tijdens zon zwerftocht aan bij een oudere, alleenstaande boer die een rustig leven leidt. Deze Théodore zal de vriend van Matisse worden. En over Théodore gaat dan ook deze novelle. (…)  Matisse is duidelijk het type van de autonome, scheppende kunstenaar, een man met grote ambities en geldingsdrang. (…) Théodore is een filosofisch ingestelde weduwnaar die tevreden is met wat hij heeft en met de herinneringen aan zijn in het kraambed overleden vrouw. Hij bezoekt af en toe zijn geliefde dochter en haar man, een paar boerderijen verderop. (…) Zo komen het gekwelde romantische type en de naar harmonie en innerlijke vrede strevende mens naast elkaar te staan. (…) Het verhaal in deze novelle ontwikkelt zich rond de dochter van Théodore. (…) Matisse wil deze Jeanne graag portretteren, omdat hij onder de indruk is van  de schoonheid van de jonge vrouw. Tegelijkertijd is hij bezig met een schilderij dat de gloedvolle zonsondergang bij de kleine boerderij moet weergeven. (…) De ontknoping van het verhaal is tamelijk verrassend en zet het geheel in een breder perspectief dan de kleine geschiedenis die Monkhorst daarvoor heeft geschetst. ‘De vriend van Matisse’ is daarmee in elk geval een rijk, mooi geschreven verhaal geworden over grote thema’s, zoals liefde, schoonheid, zin van het leven en omgang met elkaar, zonder veel humbug en dicht bij het dagelijkse bestaan van een eenvoudige wereld in een andere tijd. (…) Een boek dat bekoort door zijn geschiedenis en personages. De zeggingskracht ervan zit in het doeltreffende verhaal dat vertelt over de dingen die echt tellen in het leven.

Lees hier ‘Kleine geschiedenis in grote thema’s’
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Elke bladzijde opnieuw genieten van de pennenvruchten van Theo Monkhorst.» – Kees de Kievid

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst op Boekenbijlage 16 februari 2024:

(…) Een schrijver en een schilder. (…)  We mogen hier het aantekenschrift van Théodore en het schilderdoek van Henri Matisse als uiterst belangrijk omschrijven. Op papier en doek komt hun innerlijk te liggen, open en bloot. (…) De twee zijn ook elkaars tegenpolen: de gezapige rust en beslotenheid van het dorp, de ingetogenheid van Théodore, tegenover de uitbundigheid, speelsheid en vrijheid van Matisse. Overeenkomst is te vinden in beider creativiteit: de aantekeningen en de schilderwerken. Théodore’s overpeinzing zegt het eigenlijk al: “Iets maken wat nog niet bestaat, dacht hij, misschien ligt daarin het geheim. Deze gedachte maakte hem nog nieuwsgieriger naar de jonge man die zo onverwachts was verschenen.” Op deze manier wordt de lezer geconfronteerd met twee wordingsprocessen: de aantekeningen van Théodore en de doeken van Matisse. Hoewel die laatsten misschien wat spectaculairder zijn, blijkt dat de auteur dieper in gaat op Théodore dan op Henri.
Het is bewonderenswaardig hoe de auteur in de huid van de mensen van zo’n honderdtwintig jaar geleden is gekropen en hoe waarheidsgetrouw hij die tijdsperiode onder woorden brengt. Dit is niet het eerste boek van Monkhorst. Wie hierdoor meer van hem wil lezen… ik kan het aanbevelen.

Lees hier de recensie ‘Relatie tussen dichter en schilder’
Meer over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een onderhoudend, spannend, bij vlagen grappig boek.» – Tim Donker

Over ‘De vloek van de familie Darkland’ van Craig Strete op Alles over boeken en schrijvers 15 februari 2024:

(…) De stadse Sees Jane Elkhart gaat voor het eerst de zomer doorbrengen bij haar opa, de vader van haar vader. Deze “grootvader Elkhart” is een Indiaan en elke zomer te vinden in een oud, groot, naargeestig huis waar een vloek op zou rusten. Natuurlijk is de oude man te koppig om aan de vloek te geloven of zich erdoor weg te laten jagen; en natuurlijk is de vloek verantwoordelijk voor de vele enge dingen die gebeuren daar in dat huis. Natuurlijk is er een eng schilderij aan de muur met een inmiddels dood meisje. Natuurlijk spookt het dode meisje daar nog rond. Natuurlijk zijn er heel veel kamers, natuurlijk zijn sommige daarvan op slot. En natuurlijk gaat het mis, heel erg mis. Want natuurlijk zijn de doden boos. (…) Wie een onderhoudend, spannend, bij vlagen grappig boek zoekt dat gedurende een middellange treinreis gemakkelijk uit te lezen is, doet aan ‘De vloek van de familie Darkland’ voorwaar geen slechte keus.

Lees hier de recensie
Meer over ‘De vloek van de familie Darkland’
Meer over Craig Strete op deze site

«****  ‘Voor echo’s van een vroeger leven hoeven we niet bang te zijn.’ Een aanradertje!» – Jan Stoel

Over ‘De vloek van de familie Darkland’ van Craig Strete op Bazarow 23 januari 2024:

‘De vloek van de familie Darkland’ van de Amerikaanse auteur Craig Strete (1950) is een echt spookverhaal dat je in de greep houdt vanaf de eerste zinnen tot aan de ontknoping. (…) Het grote thema in het verhaal is het zoeken naar je identiteit. Net zoals Strete daar zelf op zoek naar was is de hoofdpersoon in deze roman, Sees Jane, dat ook. “Sees beseft dat ze zich tussen twee werelden bevond en dat ze dus eigenlijk nergens was. Dat zou zo blijven totdat ze zichzelf gevonden had.” Strete koppelt dat fraai aan een verhaal waarin geesten die niet tot rust zijn gekomen zich manifesteren. “Geesten zijn echo’s van een vroeger leven en voor echo’s hoeven we niet bang te zijn.” (…) Op haar kamer hoort ze een raspend geluid onder haar bed. Iets raakt haar aan, maar er is niets onder haar bed. Wel heeft ze ineens een schram op haar gezicht. Het vormt het begin van een reeks huiveringwekkende en levensbedreigende verschijnselen, gebeurtenissen. Dat wordt ook onderkend door Jason Two Elks, de broer van de vriend van Mary. Sees ziet Jason wel zitten. “Je voelt hier de dood teveel,” zegt Jason tegen Sees. Dat is ook weer een mooie verbinding. Voor Indianen vormen dood en leven een hechte eenheid. De mens moet niet voor de dood vluchten. Die visie is in deze roman terug te vinden.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De vloek van de familie Darkland’
Meer over Craig Strete op deze site

«Theo Monkhorst rasschrijver.» – Johannes Thoen

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst, 30 december 2023:
Met ‘De vriend van Matisse’ bewijst de Haagse schrijver Theo Monkhorst ten overvloede dat hij een rasschrijver is. Dat deed hij vrij recent al met de romans ‘De zegen van weemoed’ en ‘Rozen en rook’. Drie absolute aanraders. Theo Monkhorst verdient meer bekendheid en misschien, maar dat is deels aan hemzelf, een grotere uitgever.

Johannes Thoen schrijft regelmatig over boeken op Facebook in zijn ‘serie (2023) over schrijvers en gelezen boeken’. Deze bijdrage dateert van 3 december 2023; Thoen schreef eerder over werk van Theo Monkhorst.

Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

Lex Paleaux – Als de dood zucht. E-book

Lex Paleaux
Als de dood zucht

roman
Nederland
e-book, 240 blz., € 9,99
ISBN 978 94 93214 47 7
Eerste uitgave als E-boek december 2023

«Net als zijn eerdere drie romans bevat ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux autobiografische elementen, hetgeen betekent dat dit verhaal over de werkelijkheid gaat. Dat besef is schokkend. En dat verdwijnt niet, ook al heeft dit verhaal vaak een humoristische inslag. Jeugdpsychiatrie beschrijven als een meeslepend, spannend en bij wijlen grappig verhaal, dat is een topprestatie.» – Marjo van Turnhout op Leestafel

«Frank is bijna achttien jaar wanneer hij in de inrichting (de zoveelste) wordt opgenomen. Over een paar maanden zal hij op eigen benen moeten staan, maar alle actuele berichten over de staat van de Jeugd-GGZ doen ons het ergste vermoeden. A-dem-benemend.» – John Schrijnemakers op Het Leesbureau

«Frank, Thea, Mirjam, Quintin, Reinout, Joachim, Fenna en Felix wonen in een psychiatrische jeugdkliniek, geleid door Bea, Bertram en Erik. Al deze kinderen, tieners, hebben van het leven een rugzak meegekregen. De een zwaarder dan de ander. Buitengewoon goed geschreven.» – Marianne Janssen op LeesKost

«Dit boek moet je lezen. Over het algemeen ben ik niet van het herlezen; daarvoor verschijnt er te veel nieuws. Maar bij dit boek is het zeker het overwegen waard. Lees dit boek! Geef het cadeau. Stop het iemand toe.» – Femke Liemberg in De Ochtend, NPO Radio
Bestel o.a. hier
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Fascinerende zoektocht naar Indiaanse root heel fijnzinnig uitgebeend.» – André Oyen

Over ‘De vloek van de familie Darkland’ van >Craig Strete op Ansiel, 14 december 2023:
Eindelijk heb ik nog eens een klassiek spookverhaal ‘De vloek van de familie Darkland’ gelezen. De Amerikaans-Indiaanse schrijver Craig Strete verrast zijn lezers voortdurend met zijn magisch-realistische (SF-) verhalen in o.a. ‘Als al het andere faalt’ en ‘Doodsriten’ (resp. bejubeld door Jorge Luis Borges en Salvador Dalí). Bijna altijd speelt zijn indiaanse erfenis een rol in zijn literatuur, zo ook in ‘De vloek van de familie Darkland’. En dat vind ik fascinerend! Sees Jane Elkhart is half indiaans, half . Zij woont met haar witte moeder in de grote stad. Haar vader, haar indiaanse deel, is overleden toen zij nog maar een klein kind was. (…) Haar grootvader Elkhart en nichtje Mary hebben een huis gehuurd aan een meer, bij de grond van de stam van haar vader. (…) Aan de andere kant van het meer (…)  bevindt zich een indiaanse winkel, waarboven de familievriend Jason Two Elks woont, die geregeld het meer over peddelt in zijn kano. Al van dag 1 komt Sees Jane komt er al snel achter dat het spookt in het huis. (…)  Maar de grootvader, oud als hij is, is sterk en koppig – hij laat zich niet wegjagen. ‘De vloek van de familie Darkland’ is een bijzonder boeiend en goed geschreven vol magisch realisme. Wat mij persoonlijk in het boek aansprak was de fascinerende zoektocht van Sees Jane naar haar Indiaanse roots, die Craig Strete heel fijnzinnig uitbeent!
Lees hier de recensie
Meer over ‘De vloek van de familie Darkland’
Meer over Craig Strete op deze site

«Mooi hoe Monkhorst met fantasie en vervolgens met gedegen onderzoek naar het leven in die tijd een roman heeft geconstrueerd.» – Hein van der Hoeven

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst op Elders, 27 november 2023:

Het boek voert de lezer naar het Noord-Franse platteland zoals dat er in 1903 moet hebben uitgezien. Het verkeer gaat per paard, per ezel en in bijzondere gevallen per koets. Van trein en tram nog geen spoor in deze uithoek aan de grens met België. Hier woont de hoofdpersoon van de roman: een boer op leeftijd die bevriend raakt met de jonge, toen nog net niet doorgebroken schilder Henri Matisse (1869–1954). (…) Naast zijn agrarische bezigheden schrijft boer Théodore. Hij noteert zijn overpeinzingen op papier en bewaart die voor zichzelf. Ze worden in de roman cursief weergegeven. Mooie gedachten. (…) Matisse komt naar de streek van de boer om er te schilderen. Matisse komt te logeren bij de boer, ze raken bevriend. Logé en gastheer gaan het gesprek aan over de liefde van de boer voor zijn dieren en de passie van de schilder voor de schilderkunst. (…) Matisse schildert ter plaatse de ondergaande zon en voltooit daarmee zijn eerste expressionistische schilderij. Dat wordingsproces beschrijft Monkhorst. ‘Dit werk van Matisse leek uit vloeibaar zonlicht gegoten te zijn; licht dat alle kleuren feller maakte, dat pijn deed aan de ogen.’ (…)  De boer heet voluit Théodore le Nid du Moine. (…) Schiet je Frans tekort, dan gaat er wellicht een lichtje branden bij het lezen van de slotregels. ‘Het huis van zijn vriend in het lege land tussen Champagne en Vlaanderen heeft hij (= Matisse) nooit weer bezocht. Er woont nu een schrijver, nazaat met dezelfde naam, zonder varkens en kippen.’ Mooi hoe Monkhorst zich verbeeld heeft dat de jonge Matisse ooit in zijn huis moet hebben rondgelopen en met die fantasie en vervolgens met gedegen onderzoek naar het leven in die tijd een roman heeft geconstrueerd.

Bron
Meer  over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Relatie tussen beeld, woord en klank prachtig beschreven.» – André Oyen

Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst op Ansiel november 2023:

Theo Monkhorst (1938) publiceerde romans, poëzie en toneelstukken. Bij Uitgeverij In de Knipscheer kwamen in 2016 de roman ‘De blijmoedige leugenaar’ en in 2018 de eerste delen in één band van zijn trilogie ‘De zegen van weemoed’ uit, in 2020 gevolgd door de afsluitende roman ‘Rozen en rook’. Zijn dichtbundel ‘Huis Huid’ verscheen in 2019, en zijn roman ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ 2021. Zijn nieuwe roman ‘De vriend van Matisse’ speelt zich af in het jaar 1903 ten noordoosten van Parijs. Het hoofdpersonage is de boer Théodore. (…) Op een dag raakt de jonge schilder Henri Matisse er verzeild als hij een plaats zoekt waar zijn paard water kan drinken en Théodore, de boer, hem gastvrij ontvangt. Matisse raakt geïnspireerd door de dochter van Théodore. Als hij haar portret wil schilderen ontstaat er onrust in de landelijke gemeenschap. Maar ook een bijzondere relatie tussen de schilder en zijn model. De auteur heeft op een prachtige manier de relatie tussen beeld, woord en klank beschreven. Het is een boek dat je een warm gevoel bezorgt tijdens het lezen.

Bron (4) Facebook
Meer over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer