Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux in Leven! Magazine, nr. 20, Haarlem, 9 maart 2023:
(…) Lex Paleaux staat op het punt om landelijk door te breken. Want met zijn vierde roman ‘Als de dood zucht’ heeft de geboren Fries naar eigen zeggen zijn beste boek tot nu toe afgeleverd. In deze roman beschrijft hij de – helaas – actuele wereld van de jeugdpsychiatrie. (…) Wat is het grootste misverstand over jou, denk je? ‘Dat ik mijn boeken bén. Tuurlijk, ze zijn voor een groot deel autobiografisch, maar ik ben echt zoveel meer dan ‘Lexje’ uit mijn debuutroman ‘Winterwater’. Ik schrijf beeldend en ben open en direct in mijn boeken. Dat geeft mensen soms de indruk dat ze veel, zo niet alles, tegen me kunnen zeggen. In 2018 werden mijn verhalen gepubliceerd op de facebookpagina ‘Je bent Haarlemmer als…’ en kreeg ik ineens een publiek. Werd ik op straat nageroepen ‘hé, Lex, ik lees jou!’. Had ik binnen no-time 5000 facebookvrienden in plaats van 30. Met die aandacht komen natuurlijk ook de meningen los. Dat kan soms lastig zijn, ik ben een vrij uitgesproken persoon, zeker niet eendimensionaal en kan soms met mijn vuist op tafel slaan als me iets niet bevalt. Dat geeft soms ruis in de communicatie. Als ik één ding heb geleerd in de afgelopen jaren, is het wel dat ik heel dicht bij mezelf moet blijven om het contact met anderen niet te verliezen.’ (…)
Lees hierhier het hele artikel
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: roman
«Humor is een manier om tegenslag te verwerken. Paleaux bewijst wederom zijn talent.» – Peter de Rijk
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in Straatjournaal, nr. 300, maart 2023:
Lex Paleaux schreef een roman met autobiografische elementen over acht jongeren in een psychiatrische jeugdkliniek in de jaren negentig. Met Als de dood zucht houd ik mijn adem in, zijn vierde boek, bewijst hij wederom zijn talent. De schrijver vertelt over het schrijfproces: (…) Ik ken en herken die karakters natuurlijk heel erg. Ook in hun gekte wijs ik ze in het boek niet af. Als je dat niet doet heb je ook de vrijheid om een grap over iemand zijn problematiek te maken. Humor is een manier om tegenslag te verwerken. Ik behandel ze gelijkwaardig. Ik ga ze niet met een fluwelen handschoen aanpakken omdat ze een handicap hebben. Ik wil zelf niet zo behandeld worden en ik ga een ander ook niet zo behandelen. In het boek zijn de personages nietsontziend hard naar elkaar. Dat is hun manier om te zeggen: ik zie je voor wie je bent met je mooie kleuren, maar ook met je donkere kleuren. Ik maak geen onderscheid, ik accepteer je. Voor mij zijn die cynische grappen dus essentieel. (…)
‘Straatjournaal’ is sinds 1996 de (maandelijkse) straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier en hier het interview
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Buitengewoon goed.» – Marianne Janssen
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux op LeesKost, 27 februari 2023:
Frank, Thea, Mirjam, Quintin, Reinout, Joachim, Fenna en Felix wonen in een psychiatrische jeugdkliniek, geleid door Bea, Bertram en Erik. Al deze kinderen, tieners, hebben van het leven een rugzak meegekregen. De een zwaarder dan de ander, maar wel zo zwaar dat ze geen van allen bij hun ouders kunnen wonen. Áls ze al ouders hebben. En in het laatste geval hebben ze daar een zware klap van opgelopen die hen tijdelijk ongeschikt voor het burgerlijk leven maakt. (…) Zo heeft iedere jongere in het huis een eigen verhaal. Verhalen die je wél en die je níet wil weten. Want als je ze als lezer weet maak je je mét hen woedend op groepsleider Erik, die er genoegen in lijkt te scheppen zijn pupillen in de isoleercel vast te leggen, flink aangesnoerd in de riemen, voorzien van een injectie die hen ver van de wereld laat gaan. Erik is wreed, hij lokt geweld uit en geeft het dan in veelvoud terug vanuit zijn machtspositie. (…) Lex Paleaux (…) schrijft buitengewoon goed, weet de spanning en de karakters voortreffelijk te tekenen en komt met een filmisch verhaal dat de lezer van begin tot eind meetrekt in de materie. (…) Een beklemmend en fascinerend boek.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lees dit boek! Geef het cadeau. Stop het iemand toe.» – Femke Liemberg
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in De Ochtend op NPO Radio, 25 februari 2023:
(…) Dit boek moet je lezen. Over het algemeen ben ik niet van het herlezen; daarvoor verschijnt er te veel nieuws. Maar bij dit boek is het zeker het overwegen waard. (…) ‘Als de dood zucht… ’ vertelt verhalen uit een psychiatrische jeugdkliniek. Over acht jongeren, allemaal met hun eigen verhaal. Door het verhaal vanuit een van hen te horen, van binnenuit, leer je ze gaandeweg steeds beter begrijpen en vallen puzzelstukjes op hun plaats. Het verklaart bepaalde patronen en gedragingen. Tot het einde nadert. Dan is alles anders en is niets meer wat het lijkt. Een verrassend einde, dat ik niet zag aankomen. Maar het geeft het boek zeker nog weer een extra dimensie. (…) Ik vind het een kei van een boek. Maar volgens mij is het ook uitermate geschikt voor jongeren op de middelbare school. Juist om hun blik te verbreden. (…) Hopelijk zijn de vertaalrechten verkocht en is de film al in de maak.
Luister hier naar de uitzending van KRO-NCRV
Lees hier de bijdrage van Femke Liemburg
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Aangrijpende roman over acht jongeren in een psychiatrische kliniek.»
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in Mezza, 25 februari 2023:
(…) ‘Ik loop naar de kast in de hal. Ik graai in het donker tot ik het fotoboek onder mijn vingertoppen voel. Ik blader er doorheen en de holle ogen stellen mij de vragen die ik zo lang heb ontweken. (…) Alles wat ik zolang had weggestopt komt als een vloedgolf naar boven.’ Aangrijpende roman over acht jongeren in een psychiatrische kliniek. ‘Ik was onhandelbaar geworden.’ Lex Paleaux neemt zijn lezer mee naar de tijd waarin hij als puber achter de omheining van een inrichting verdween. ‘Na een week wist ik, hier moet ik zo snel mogelijk weg.’ ( …)
Mezza is het wekelijkse magazine van Algemeen Dagblad, Brabants Dagblad, BN De Stem, De Gelderlander, De Stentor, Eindhovens Dagblad, PZC en Tubantia.
Lees hier het verhaal in Mezza
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Roman over schrijfster zonder carrière.» – Dwarka Berloth
Over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’ van Diana Tjin op Folia, 24 februari 2023:
(…) Diana Tjin publiceerde onlangs haar vierde roman, een boek over een schrijfster wier carrière maar niet van de grond komt. (…) ‘Carmen is op mij geïnspireerd, maar het boek is niet volstrekt autobiografisch. (…) Voor mij bestrijkt identiteit het hele spectrum: van sociale klasse tot huidskleur. (…) Op basis van je sociale afkomst, of omdat je in een rolstoel zit, of vanwege je uiterlijk krijg je te maken met bepaalde reacties. Het probleem hierbij is dat dit factoren zijn waar je meestal niets aan kunt of wilt veranderen. Hoofdpersoon Carmen voelt zich schrijfster en ze wil daarom over algemene thema’s schrijven, zoals liefde, dood en rouw, maar omdat zij een andere huidskleur en achtergrond heeft, willen mensen graag dat haar werk in een bepaald hokje past. Carmen weigert zich aan deze verwachting aan te passen. Je kunt je afvragen waarom zij dat weigert, terwijl aanpassen haar kans op publicatie vele malen groter zou maken. (…) Het boek is [mede] opgedragen ter nagedachtenis aan mijn vader. Al vanaf dat ik klein was, zei hij: oh, jij gaat vast schrijfster worden. (…) Dat ik het boek aan hem opdraag, zie ik als een inlossing van een belofte van die droom van hem. Dat is voor mij belangrijk. Voor mij was het bijzonder om in 2017 te kunnen debuteren en nu is het heel bijzonder dat ik zijn naam kon opnemen in een boek.’
Folia is het journalistieke medium van de Universiteit van Amsterdam.
Lees hier het interview met Dwarka Berloth
Meer over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Jeugdpsychiatrie beschrijven als een meeslepend, spannend en bij wijlen grappig verhaal, dat is een topprestatie.» – Marjo van Turnhout
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Leestafel, 22 februari 2023:
(…) Net als de eerdere drie romans bevat dit boek autobiografische elementen, hetgeen betekent dat dit verhaal over de werkelijkheid gaat. Dat besef is schokkend. En dat verdwijnt niet, ook al heeft dit verhaal vaak een humoristische inslag. En ook het feit dat het weer in een prachtig proza geschreven is, verhult de schrijnende boodschap niet. Het verhaal krijgt een schokkende ontknoping, waarbij het besef hoe vernuftig het allemaal in elkaar steekt, de bewondering voor de schrijver nog doet toenemen. Die was toch al groot, omdat het zo prachtig beschreven is. Een schrijnende – want immers realistische – schets van hoe het gesteld is met de jeugdpsychiatrie te beschrijven als een meeslepend, spannend en bij wijlen grappig verhaal, dat is een topprestatie.
Lees hier of hier de hele recensie
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Op heldere toon geschreven.»
Over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’ van Diana Tjin voor NBD/Biblion, 16 februari 2023:
Een roman over schrijverschap, vergankelijkheid, identiteit en reizen. Het verhaal speelt zich af in Friuli, Italië, en volgt Carmen, een vrouw met literaire ambities. (…) Op heldere toon geschreven. Diana Tjin (Amsterdam, 1961) is een Nederlandse auteur. Ze heeft Klassieke Talen gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en is werkzaam als Erfgoed catalografe bij de Universiteitsbibliotheek. Ze schreef meerdere boeken.
Bron
Meer over ‘Noem me Calimero; of Carmen zo je wilt’
Meer over Diana Tjin bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Hartverscheurend en prachtig.» – Maria Spelt
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux, 13 februari 2023:
Een hartverscheurend verhaal dat zich afspeelt in een jeugdkliniek. Het verhaal is vlot geschreven. Je leeft mee met de personages. Het is ontroerend en af en toe shockerend. Het boek heeft een onverwacht einde. Prachtig!
Maria Spelt is boekverkoper bij Boekhandel Roojboek in Venray.
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Fenomenaal, en: deze ‘mindfuck’ had ik niet zien aankomen.» – Annelien Kruithof
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux op Boekleven, 9 februari 2023:
(…) Alle jongeren in dit boek zitten niet voor niets in een instelling. Wat ik zo mooi vind is dat Paleaux hen allemaal de ruimte geeft, ze krijgen allemaal een stem. Je hebt wat geduld nodig maar uiteindelijk lees je over ieders achtergrond waardoor je hen stuk voor stuk beter leert kennen, maar ook beter kunt begrijpen. De band onderling wordt heel mooi in kaart gebracht. Hoe de jongeren voor elkaar klaarstaan, het begrip over en weer en het gegeven dat ze zich elkaars familie voelen zegt genoeg. De manier waarop de auteur dit alles zo goed onder woorden weet te brengen is fenomenaal. Ik hou ervan hoe hij al deze jonge mensen, hun situatie en hun connectie zo gelaagd neerzet. De zware, de gekke, de luchtige en de intieme momenten, alles komt voorbij en je voelt een enorme verbondenheid. (…) Hoewel ik weet dat Paleaux er een handje van heeft de lezer te verrassen aan het einde van zijn boeken, had ik deze mindfuck niet aan zien komen. Het zorgt ervoor dat je het boek eigenlijk direct weer opnieuw wilt lezen omdat je weet dat het nu heel anders zal zijn. Het is altijd maar afwachten of een auteur met een volgend boek de lat weet te bereiken die hij of zij zelf gelegd heeft met eerder werk. Het moge duidelijk zijn dat Paleaux de lat van ‘Winterwater’ absoluut bereikt en misschien wel overschreden heeft. (…)
Bron
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer