Tag: romandebuut

«Het schrijnende lot van de jongen komt aan als een geestelijke slag in het hoofd van de lezer. Buitengewoon knap debuut.» – André Oyen

Over (5 jaar) ‘Winterwater’ van Lex Paleaux op Ansiel, 13 mei 2025:

Het verhaal situeert zich in het Friesland van de jaren tachtig en negentig. In dit fictieve drama op basis van feiten volgen we Lexje, een eigenzinnig kind dat vol verwondering kijkt naar de wereld om zich heen waar de toorn des heren en des moeders altijd ronddwaalt. Moeder is superstreng, van zijn vader die in Frankrijk geboren is houdt hij enorm veel omdat hij begripvoller is.

De auteur leidt ons heel origineel binnen in de wereld van Lexje. Door middel van een korte wandeling, naar en door zijn huis, krijgen we inzage in de jeugdjaren van Lex. Muziek van Queen is des duivels en God heeft de leadzanger dan ook terecht gestraft met aids. Hoogte- en dieptepunten volgen elkaar op om de lezer uiteindelijk naar een onthutsende apotheose te leiden. «Een klap in je gezicht is net zoiets als twee treinen die frontaal op elkaar botsen. Het gaat ontzettend snel en de schade is enorm. De knokkels die het zachte weefsel van lippen raken maken ook veel stuk.» schrijft Lex Paleaux. Het schrijnende lot van de jongen komt aan als een geestelijke slag in het hoofd van de lezer. Buitengewoon knap debuut.

Jubileumeditie, niet in de boekhandel, rechtstreeks bij de uitgever te bestellen zolang de voorraad strekt.

Bron
Bestel hier een exemplaar van de exclusieve jubileumuitgave van ‘Winterwater’
Zoekresultaten voor “Winterwater” – Uitgeverij In de KnipscheerMeer over ‘Winterwater’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Beschrijft aangenaam invoelbaar de warmte en het intense, hartstochtelijke leven op Curaçao, in beeldende taal.» – Wytske Roodbergen

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Boekenpost (nr. 191), mei-juni 2024:

Het zinderende, rauwe romandebuut van de Curaçaose journalist en auteur is het verhaal van moeder Hannah en haar dochter Dominique, die van Curaçao naar Nederland vluchtten voor een gewelddadige vader. Wanneer Dominique als volwassen vrouw met haar partner Marlon terugverhuist, herinnert ze zich flarden van haar jeugd en worden oude wonden opengereten. Met dank aan Marlons energieke tante shon Mi, die een opvang voor zwervers bestiert, pastoor Bree en tiener Kevin, die thuis eveneens te maken heeft met huiselijk geweld, komt de geschiedenis van Dominiques vader Dimitri aan het licht. Een samenloop van omstandigheden, waarbij ook Dominiques overleden oma van zich laat horen, maakt dat het verleden wordt opgehelderd zodat oude pijn kan helen. Heloise stelt sociale misstanden aan de kaak en beschrijft aangenaam invoelbaar de warmte en het intense, hartstochtelijke leven op Curaçao, in beeldende taal. De roman haalde de longlist van de Libris Literatuur Prijs.

Bron
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heling kan beginnen, lijkt Heloise te zeggen. Dat klinkt therapeutisch, maar ze maakt er een soort oerkracht van, in beweging met de wind, de zon en de zee van Curaçao.» – Martijn Nicolaas

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op Tzum, 13 februari 2024:

(…) Elodie Heloise past met haar geëngageerde romandebuut goed in deze nieuwe generatie Caribische auteurs. En met een proloog die herinnert aan Tip Maruggs klassieker ‘De morgen loeit weer aan’, plaatst ze zich ook mooi in de traditie. (…) ‘Blauwe tomaten’ schetst geen vrolijk beeld van Curaçao. Een grote rol in het verhaal speelt een opvanghuis voor zwervers en alcoholverslaafde mannen, ‘alle hopeloos losgeslagen en dolende zielen’ die in Willemstad rondhangen en last veroorzaken. (…) Dominique is journalist en ook zij bracht haar vroege jeugd door op het eiland maar remigreerde naar Nederland met haar moeder toen ze acht jaar was. Een vlucht was dat: haar vader mishandelde haar moeder. Nooit spraken ze daarover. Het eiland van haar jeugd begint echter herinneringen los te breken waar Dominique steeds moeilijker weerstand aan kan bieden. (…) Ondanks dat Dominique duidelijk het centrale personage is, bouwt Heloise haar verhaal op vanuit meerdere perspectieven. (…) Waar in het begin van de roman de personages nog sterk in zichzelf gekeerd zijn, kent de loop van het verhaal een patroon van steeds meer openheid en eerlijkheid. Waar mensen hun relaties verdiepen, door open te zijn naar elkaar en hun gedeelde verleden, kan heling beginnen, lijkt Heloise te zeggen. Dat klinkt therapeutisch, maar Heloise maakt er een soort oerkracht van, in beweging met de wind, de zon en de zee van Curaçao. (…) ‘Blauwe tomaten’ is een warm-menselijke roman die gezicht geeft aan de ketting van misbruik waar Curaçaose families in gevangen kunnen zitten. Het beeld van de blauwe tomaten als de afdruk van huiselijk geweld die slechts langzaam vervaagt, is tegelijkertijd wrang en hoopvol. Want wat vervaagt, zal uiteindelijk verdwijnen.

Lees a href=”https://www.tzum.info/2024/02/recensie-elodie-heloise-blauwe-tomaten/”>hier de recensie ‘De afdruk van huiselijk geweld’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De ontknoping is een spektakel in een meeslepend werk.» – Seger Kersbergen

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op La Chispa, 4 februari 2024:

In ‘Blauwe Tomaten’, een meeslepend werk van de Curaçaose schrijfster Elodie Heloise, keert de 28-jarige Dominique terug naar het eiland waar ze een deel van haar jeugd doorbracht. (…) De herontdekking van het eiland onthult verdrongen en verborgen trauma’s in Dominique’s geheugen, maar brengt ook verzoening met zich mee. (…) Hoewel de thematiek van huiselijk geweld als een rode draad door het verhaal loopt, weet de schrijfster op genuanceerde wijze te belichten hoe het beleefd en herinnerd wordt. Niet alleen wordt de diepte van de pijn, schuld en boosheid die het slachtoffer met zich meedraagt op indringende wijze beschreven, maar Heloise weet ook de complexe geschiedenissen en trauma’s die voorafgaan aan het daderschap met gevoel te belichten. (…)  De opdeling van het boek in negen delen met korte hoofdstukken biedt ruimte voor een boeiende wisselwerking tussen personages, tijden en verhaallijnen. Hoewel voornamelijk vanuit Dominique’s perspectief belangrijke wendingen in het verhaal aan het licht komen, onthullen de fraaie wisselingen tussen flashbacks, gedachtes en realiteit de kwetsbaarheid en diepte van de personages en hun ervaringen. (…) Hoewel de dramatische toon van het werk ter aanvang misschien afschrikt, toont ‘Blauwe Tomaten’ juist de veerkracht van mensen die ergens herstellende van zijn. De ontknoping is een spektakel. (…)

Lees hier de recensie ‘Verdrongen trauma’s op een ver eiland’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

Elodie Heloise in ‘De nacht van…’ op NPO Radio 1

Guilliano Payne in gesprek met Elodie Heloise  over ‘Blauwe tomaten’, 2 februari 2024:

In het radioprogramma ‘De Nacht van…’ op vrijdag 2 februari 2024 van 02:00 – 05:00 uur spreekt In het laatste uur Guilliano (Caribisch Netwerk) met de Curaçaose auteur Elodie Heloise, over het feit dat zij met haar boek ‘Blauwe tomaten’ genomineerd is voor de Libris Literatuur Prijs 2024. Het is lang geleden dat het eiland weer meedingt naar deze prijs. Elodie vertelt wat dit voor het eiland betekent, maar ook voor haar als persoon.

Luister hier (op de tijdlijn van 00:00 tot 13:15 min)
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een pastoor, een junk en een zak sinaasappelen.»

Op 30 januari 2024 publiceerde Athenaeum Boekhandel een leesfragment uit ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise op hun website naar aanleiding van de keuze van de roman op de  longlist van de Libris Literatuurprijs 2024.

Lees hier het fragment
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

Aandacht voor Librisnominatie Elodie Heloise in ‘Amigoe’ (Curaçao)

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Amigoe, 30 januari 2024

Dat Elodie Heloise met haar roman ‘Blauwe tomaten’ een nominatie verdiende voor de Libris Literatuurprijs 2024 was ook groot nieuws op Curaçao. Auteur Elodie Heloise was op het eiland al een Bekende Curaçaoënaar want in het verleden hoofdredacteur van de Amigoe, de grootste krant op Curaçao, en is tegenwoordig manager van het culturele centrum Landhuis Bloemhof.

Lees hier het bericht in de ‘Amigoe’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

Elodie Heloise met ‘Blauwe tomaten’ op longlist Libris Literatuur Prijs 2024

Uit 189 ingezonden boeken heeft de jury op 29 januari 2024 een longlist gekozen van achttien titels die kans maken op de Libris Literatuur Prijs 2024. Deze prestigieuze prijs wordt ieder jaar toegekend aan de beste oorspronkelijk Nederlandstalige roman van het afgelopen jaar. De shortlist wordt bekendgemaakt in Nieuwsuur op NPO2 op maandag 11 maart. Onderstaand de 18 gekozen titels:

Cobi van Baars, De onbedoelden – Atlas Contact
Sacha Bronwasser, Luister – Ambo Anthos
Ramy El-Dardiry, Tussen morgenzee en avondland – Querido
Rob van Essen, Ik kom hier nog op terug, Atlas Contact
Paul Gellings, Terug naar de Stichtstraat, Passage
Esther Gerritsen, Gebied 19, De Geus
Elodie Heloise, Blauwe tomaten, In de Knipscheer
Roxane van Iperen, Dat beloof ik, Thomas Rap
Gilles van der Loo, Café Dorian, Van Oorschot
Renée van Marissing, Gelukkige dagen, Querido
Marente de Moor, De schoft, Querido
Frank Nellen, De onzichtbaren, Hollands Diep
Richard Osinga, Munt, Wereldbibliotheek
David Pefko, De Gebroeders Maxilari, Prometheus
Ilja Leonard Pfeijffer, Alkibiades, De Arbeiderspers
Caro van Thuyne, Bloedzang, Koppernik
Maud Vanhauwaert, Tosca, Das Mag
Tommy Wieringa, Nirwana, De Bezige Bij

Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een roman over geweld binnen het gezin, over schuld en vergeving. En over de cultuur op Curaçao die op een enkel vlak net iets anders is.» – Marjo van Turnhout

“De ziekte van de blauwe tomaten, zo noemde ze het. Jouw kindervingers omcirkelden de blauwe ovalen op haar huid. Verwonderd was je als na een paar dagen hun patroon veranderde. Van duidelijk omgrensd naar willekeurig uitvloeiend. Vaag kartelige omlijningen met al dan niet aangehechte spatten ver van het oorspronkelijke blauwe gebied. ‘Hoe kan dat, mama?’ vroeg je. Ze stond op en liep naar de keuken. Kwam terug naar buiten met een overrijpe tomaat in haar hand. ‘Kijk goed,’ zei ze. Met een plof kwam de tomaat tegen de muur terecht. Spatte uiteen. Duidelijk omlijnde rode plekken op de muur. Voor even. Zo lang alles op zijn plek bleef zitten. En toen begonnen de vlekken te verschuiven. Druipende lijnen. Een vaag rozerood spoor. Afdrukken van losse druppels bleven achter. Het hart van de tomaat gleed naar de grond. ‘Niet aankomen,’ zei ze.  ‘Alles precies zo laten liggen en kijk de komende dagen maar eens wat ermee gebeurt.’ En je ontdekte dat rood naar bruin kleurde. Dat grijsblauw en groezelig wit op het tomatenhart groeiden. En groenige draden maar ook gele stippen. ‘Bij mij gebeurt dat van binnen. Soms,’ zei ze. ‘En net zoals deze tomaat straks helemaal verdwenen is, zo trekt het bij mij ook vanzelf weer weg.’ Ademloos was je. Vol verbazing. Het was iets heel bijzonders dat jouw moeder had.” (…)
Een roman over geweld binnen het gezin – letterlijke klappen, maar ook psychisch geweld. Over misbruik. Over schuld en vergeving. En over de cultuur op Curaçao die op een enkel vlak net iets anders is, hoewel het allesoverheersende belang van geld overal geldt.

Lees hier de recensie
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het vereist moed om zo’n complexe thematiek te kiezen en dat zo te doen dat de lezer niet afhaakt.» – Ko van Geemert

Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Napa / Amigoe,  2 september 2023:

(…) De omvangrijke roman (394 bladzijden) wordt bevolkt door getourmenteerde, beschadigde personen, door Elodie Heloise levensecht beschreven. De schrijfster heeft het zich niet makkelijk gemaakt: huiselijk geweld, verkrachting, schuldgevoel, vergeving, corruptie, verslaving, onmacht, liefde – het zit allemaal in ‘Blauwe tomaten’. Over de titel: “De ziekte van de Blauwe Tomaten, zo noemde ze [moeder Hannah] het toen Dominique ernaar vroeg. Later kwamen het ‘gestruikel, stom hè’, ‘hoofd gestoten tegen het keukenkastje’, ‘dom geweest, uitgegleden in de badkamer’ die ze als verklaring opvoerde voor blauwe plekken, schrammen en korsten. En nooit besprak ze met Dominique wat er echt gebeurd was.” (…)  ‘Blauwe tomaten’ is een moedig boek. Het vereist moed om zo’n complexe thematiek te kiezen voor een roman, met zoveel personages die door het leven geslagen zijn en geheimen met zich meedragen. En dat op zo’n manier te doen dat de lezer niet afhaakt. Elodie Heloise schroomt niet onderwerpen aan te roeren die, bij althans een deel van de maatschappij, nog altijd moeilijk bespreekbaar zijn, zoals misbruik van kinderen en seksuele misstanden in de kerk. (…)

Bron 1, Bron 2
Kijk hier naar de presentatie vanaf 1:23:00 op de tijdlijn
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer