«De Mezquita kan schrijven.» – Ko van Geemert

VoorplatLichtkamer75Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita in Parbode, januari 2016:
In ‘De lichtkamer’ worden de belevenissen van een aantal familieleden beschreven. De gebeurtenissen spelen zich in Suriname en Nederland af, maar voornamelijk toch op Curaçao. Hoofdpersonen zijn de zussen Ana en Bets. In het eerste hoofdstuk lezen we hoe Bets in Suriname Sensi ontmoet, met wie ze trouwt. Maar Sensi keert terug naar Suriname: ‘Op Curaçao bleef hij een Surinamer. Hij werd nooit iemand van het eiland.’ In het volgende hoofdstuk is zus Ana het hoofdpersonage. Ze belandt in Nederland in een ziekenhuis voor de verwijdering van een tumor, die op Curaçao niet was opgemerkt. Vervolgens leren we Martha kennen (dochter van Ana), haar man Isaac en dochter Lisa. Martha krijgt borstkanker, maar alweer: dit wordt niet ontdekt door De Kliniek, een radiologisch centrum op het eiland. (…) Langzamerhand wordt het Ana en Bets te gortig. Ze bedenken Het Plan, samen met ‘de spin in het web’ kapster Grace en de kleinzoon van Bets, Jan, die als (beginnend) radioloog De Kliniek goed kent. (…) Eigenlijk hebben we hier te maken met een thriller. (…) De Mezquita kan schrijven en heeft kennis van de Curaçaose maatschappij. Maar wie is Henriette de Mezquita?
Lees hier de recensie
Meer over ‘De Lichtkamer’

«Onmiskenbaar een Caribische roman.» – Koos van den Kerkhof

VoorplatLichtkamer75Over ‘De Lichtkamer’ van Henriette de Mezquita in Antilliaans Dagblad, 12 december 2015:
Henriette de Mezquita speelt een spel met personages en vertellers. (…) ‘De Lichtkamer’ gaat over onrecht patiënten aangedaan. Over medisch falen dat niet lijkt te worden bestraft door een juridisch systeem dat door witte mannen wordt gedomineerd. (…) Een hoger beroep bij de Medische Tuchtraad tegen de huisarts en de radiologen die verantwoordelijk zijn voor de dood van Marta, Ana’s dochter, laat zien hoe het conflict tussen de zussen en de medici tot een voorlopig hoogtepunt komt. Ik-verteller Betsy wordt zich bewust dat zij en haar zus ‘de enige donkere personen in de rechtszaal’ zijn. ‘Je zou bijna vergeten dat je op Curaçao was.’ (…) ‘De Lichtkamer’ is onmiskenbaar een Caribische roman. Een roman van een vrouw die in een Nederlands verzorgingshuis verblijft. Een roman waarin de clash tussen het westerse denken en de lokale zeden en gewoonten, waarover de Peruviaanse auteur José María Arguedas reeds schreef, onverbiddelijk contouren krijgt. Thema’s als liefde, identiteit, dood, magie, waarheid en raadsel zijn doorheen het verhaal geweven. Een roman die was verdwenen in vergetelheid, ware het niet dat de kinderen De Mezquita de waarde ervan herkenden en besloten het verhaal publiek te maken.
Lees hier of hier de hele recensie
Meer over ‘De Lichtkamer’

«Door deze roman waait de zilte zeewind.» – Henk Jellema

Opmaak 1Over ‘De blinde kamer’ van Meine Fernhout in De Duinstreek (HMC), 30 december 2015:
Meine Fernhout werd tijdens zijn verblijf in Bergen aan Zee geïntrigeerd door Hotel De Dennen. (…) In dit gebouw heeft de schrijver een kamer zonder ramen, een ‘blinde kamer’, gesitueerd. De hoofdpersoon gaat met zijn moeder in deze vroegere villa wonen en ontdekt deze bijzondere kamer. Hij raakt daar verslaafd aan het lezen van de talloze boeken aan zijn overleden grootvader, die hier vroeger heeft gewoond. Jaren later wordt hij plotseling getroffen door berichten over wetenschappelijke experimenten met licht, waarin hij zich verder intensief verdiept. Hierbij speelt ook de filosofie een grote rol, zoals de lezer zal ontdekken.
Lees hier het artikel op blz. 25
Meer over ‘De blinde kamer’

«Fascinerend verhaal.»

Opmaak 1Over ‘De blinde kamer’ van Meine Fernhout op bol.com [St.Lievens Esse, België], 10 november 2015:
Een fascinerend verhaal, ik kon het boek niet meer wegleggen. Je wilt weten hoe het de hoofdpersoon is vergaan, je wilt deel zijn van zijn poëtisch filosofische mijmeringen en zijn heldere gedachten. Hij lijkt onschuldig in een cel beland. Dit brengt hem ertoe alles op te schrijven wat voor hem van belang is. Hij overdenkt zijn leven en brengt het hiermee in kaart. Herinneringen, gedachten over de grote vragen van het leven, ontroerende passages over zijn moeder, de afwezigheid van een vader en de metershoge boekenkast van zijn grootvader gevuld met grote denkers. Deze kast voedt en vormt hem al vroeg. Door het lezen van grote denkers in die stille, blinde kamer wordt hij zich bewust van dingen. Hij verbaast zich en windt zich op. Het boek neemt je mee op een reis in ‘de wolk van niet-weten’. Het toont een bewustwordingsproces via intellectuele overdenkingen en innerlijke ervaringen. Zo ontmoeten binnen en buiten elkaar en andersom. Dat het boek een poging is wetenschap en het grote niet-weten te verbinden, was misschien was wel de belangrijkste drijfveer van de auteur. Als niet-wetenschapper en niet speciaal in natuurkunde geïnteresseerd, is het fascinerend te ontdekken dat het allemaal over hetzelfde gaat, de zoektocht naar de essentie van het bestaan, het verlangen naar eenheid. Ik kon moeilijk een citaat kiezen, het barst van de schitterende passages, hierbij een beeldend poëtische: Een mens zover uit de kust, je bent geen vogel en geen vis. Zich niet bekommerend om de plaats waar hij aan zal spoelen, want aan land komen zal hij zeker, voelt de afgedreven zwemmer zich nauwelijks bedreigd. Alleen de overgave maakt dat je het uithoudt tot je aanspoelt. Blz. 113. Pluspunten: Goede verhaallijn, Meeslepend verhaal, filosofisch meerdere lagen, beeldend beschreven, zet aan tot nadenken
Meer over ‘De blinde kamer’

«Een cocktail van thriller, streekroman, familieroman, rassenroman en wraakroman.’ – Jeroen Heuvel

VoorplatLichtkamer75Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita op Caraïbisch Uitzicht, 23 november 2015:
‘De lichtkamer’, een eigentijdse roman, met voldoende kenmerken van oudere letterkunde. Halverwege het boek staat het woord. Tijdens een medische tuchtzaak, aangespannen omdat radiologen röntgenfoto’s niet correct hebben geïnterpreteerd, zegt de rechter tegen de pleiter: ‘De radiologe wil niet samen met u in de lichtkamer verblijven. U zult de foto’s moeten afgeven.’ Het speurlezen beloond, althans voor dit micro-deel. Deze zaak gaat over Marta, die is overleden omdat een tumor in de borst niet op tijd was gesignaleerd. Vijftig bladzijden verder gaat dood Frans Prinsen. ‘Hij wist nog maar pas dat hij niet leed aan de ziekte van Menière, maar aan een zich inmiddels door zijn hele lichaam voortwoekerende agressieve kanker. Achteraf was het op de eerste röntgenfoto’s zichtbaar geweest, maar de radiologen van De Kliniek bleken niet in staat de foto’s juist te interpreteren.’ Een ander stukje van de puzzel dat in het boek verstopt is. (…) ‘De lichtkamer’ is het eerste boek van Henriette de Mezquita, een pseudoniem. (…) Een ‘tijdsbeeld’ over ‘de schrijfster’ omarmt als het ware het eigenlijke verhaal, en dat is een mooie structuur in dit fictieve verhaal. De hele roman, dus inclusief voor- en nawoorden is een uitdagende puzzel, knap van compositie, vol knipoogjes naar ervaren lezers.
Lees hier de hele recensie
Meer over ‘De lichtkamer’

«Een gewaagd boek dat er toe doet. » – Ezra de Haan

VoorplatLichtkamer75Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita op Literatuurplein, 11 december 2015:
Henriette de Mezquita had duidelijk een missie toen zijn haar eerste en enige boek schreef. Ze wilde iets duidelijk maken en er geen doekjes om winden. Discriminatie in de zorg op Curaçao leverde doden op. En het recht weigerde te zegevieren. Waarschijnlijk om die laatste reden is deze roman geschreven. Een non-fictie boek over hetzelfde onderwerp levert je zo een aanklacht van smaad op. En in een roman kan en mag je alles beschrijven. Zelfs de waarheid. Juist doordat het een roman is, kon de auteur voor een verrassende oplossing van deze kwestie zorgen. De lichtkamer toont aan dat een aanklacht en een spannende roman samen kunnen gaan. En niet voor de eerste keer. Denk aan de Max Havelaar. Toch zou ik het boek tekort doen als ik het slechts over het onderwerp zou hebben. De Mezquita weet met opvallend weinig woorden veel te beschrijven.
Lees hier de hele recensie of op Caraïbisch Uitzicht
Meer over ‘De lichtkamer’

Maandag 7 december Meine Fernhout op Amsterdam FM-Radio

Opmaak 1Interview van 16.30 tot 17.00 uur met Meine Fernhout over het romandebuut van deze oud-Bintangsgitarist en voormalig directeur van de Academie voor Beeldende Vorming in Amsterdam. ‘De blinde kamer’ is een terugblik op het leven van de hoofdpersoon Rick, geschreven in een cel van het Huis van Bewaring . Hij wordt verdacht van de verdrinking van de vrouwelijk natuurkundige die erin is geslaagd “het licht stil te zetten”. Haar lichaam werd gevonden in het Spaarne, recht tegenover het Haarlemse Teylersmuseum waar Rick werkte en waar hij in een toespraak, bedoeld ter ere van het licht-experiment, zijn gevoelens kenbaar maakt. Hij heeft zich vanaf het begin afgevraagd of zij niet te ver was gegaan. “Wie het licht stilzet, haalt de adem uit het leven”. Het boekenuur van het programma Kunst & Cultuur op Amsterdam FM-Radio, wordt live vanuit de Openbare Bibliotheek Amsterdam uitgezonden en kan (op de 4de etage van de OBA, op loopafstand van Centraal Station) door belangstellend publiek worden bijgewoond.
Luister hier naar de uitzending
Meer over ‘De blinde kamer’

«Origineel van taal.» – Nel van der Heijden-Rogier

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers voor NBD Biblion, 23 november 2015:
De hoofdpersoon, Corine, een jonge vrouw, weer terug op Curaçao na haar universitaire studie in Nederland, krijgt de opdracht voor haar neef Harold een vriendenboek samen te stellen. Door de contacten met vele vrienden en familieleden die een bijdrage zullen leveren, komen er allerlei relaties, spanningen en ook nauwe familiebanden aan het licht. Het blank, bruin of van gemengd ras zijn blijkt, ook bij hoogopgeleide personen, een belangrijke rol te spelen. Het boek laat zich gemakkelijk lezen en is soms origineel van taal. Corine stelt racistische opvattingen heel duidelijk aan de kaak.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

« Zinderende roman. Onze literatuur is nog lang niet afgelopen na Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Frank Martinus Arion.» – Eric de Brabander

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Antilliaans Dagblad, woensdag 11 november 2015:
Het boek eindigt met de onthulling van een verrassend (voor wie ‘Mijn zuster de negerin’ niet gelezen heeft) familiegeheim, waarmee de vele pijnlijkheden en frustraties verklaard worden. Bernadette Heiligers is een metaforenkoningin. Ik heb het niet zo op het te pas en te onpas gebruiken van metaforen. (…) Maar Bernadette Heiligers vergeef ik al haar metaforen. (…) Het is Nederlands van grote klasse. (…) Bernadette Heiligers beschrijft op een gevoelige manier in prachtig proza de verborgen pijnlijkheden die zo kenmerkend zijn voor de Curaçaose gemeenschap.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Fijngevoelig en genuanceerd verhaal.» – Ko van Geemert

VoorplatSchutkleur_Opmaak 1.qxdOver ‘Schutkleur’ van Bernadette Heiligers in Parbode, november 2015:
‘Schutkleur’ is haar eerste roman in het Nederlands. In dit tamelijk korte verhaal (173 pagina’s) volgen we de hoofdrolspelers Corine (de ik-figuur) en haar neef Harold, beiden op Curaçao geboren. Corine wordt gevraagd een vriendenboek voor Harold te maken. (…) In de loop van het verhaal krijgt Corine steeds sterker het vermoeden dat er dingen voor haar verborgen worden gehouden, geheimen die andere leden van de familie wel kennen. (…) Hoewel het boek grote thema’s aansnijdt, wordt het gelukkig nergens gelijkhebberig of boodschapperig. Integendeel, ‘Schutkleur’ is een bescheiden, fijngevoelig en genuanceerd verhaal, over een maatschappij waarin – naast overspel en familiegeheimen – ook (nog altijd) kolonialisme, het zoeken naar culturele identiteit en huidskleur een rol spelen. Zoals op Curaçao, of in Suriname.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Schutkleur’
Meer over Bernadette Heiligers bij Uitgeverij In de Knipscheer