Over ‘Zoeken naar Slory’ van E. de Haan in Straatjournaal, 1 januari 2015:
Ezra de Haan heeft van ‘zijn cultuurshock’, zijn eerste roadnovel gemaakt, getiteld ‘Zoeken naar Slory’. De Haan heeft voor vertrek ook het plan opgevat om tijdens zijn bezoek de legendarische Surinaamse dichter Michaël Slory te ondervragen. De kleurrijke markt bezoekt hij vrijwel dagelijks. Daar zou Slory regelmatig dichtbundeltjes van eigen hand proberen te slijten en de krant waar hij ook voor schreef, ‘De Ware Tijd’, ophalen. Maar Slory treft hij niet. (…) De tijd verstrijkt sneller dan gedacht – hoewel de uren met broeiende hitte en slagregens lijken voort te kruipen – en Slory is nog steeds niet gevonden. De Haan is inmiddels met de boot en met taxi’s het land af geweest. Hij heeft de geboortegrond, het district Coronie, en de binnenlanden verkend. Hij heeft zijn nummer achtergelaten bij de krant, heeft bij het schamele woonhuis van Slory tevergeefs aangeklopt. Het versterkt het boek.
Straatjournaal is de maandelijkse dak- en thuislozenkrant van Bollenstreek, Haarlemmermeer, Kennemerland, West-Friesland, de Kop van Noord-Holland en Texel.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zoeken naar Slory’
Meer over E. de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Michaël Slory bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Ruth San A Jong
Els Langenfeld (Curaçao) met Porto Marie op shortlist De Inktaap 2015
Op 22 mei 2014 maakte de Nederlandse Taalunie de Caribische nominatie voor De Inktaap 2015 bekend: Porto Marie van Els Langenfeld. De laatste parade van Ruth San A Jong (Suriname) was de Caribische nominatie voor De Inktaap 2014. Porto Marie is een roman over de gelijknamige oude Curaçaose plantage waar zich het wel en wee afspeelt van de gekleurde bevolking tijdens (1738, 1795) en na de periode van de slavernij (1888). Opvallend is dat De Taalunie hiermee koos voor een auteur die inmiddels is overleden, zeker als postume blijk van waardering voor deze schrijfster, maar mogelijk ook als eerbetoon aan de films en de vele boeken die in 2013 werden uitgebracht ter gelegenheid van 150 jaar afschaffing slavernij door Nederland in 1863.
Met deze nominatie is de shortlist van de vier genomineerde titels compleet, en beginnen meer dan tweeduizend jongeren in Nederland, Vlaanderen, Suriname en op Curaçao in september 2014 aan het leesavontuur. De Inktaap is dé literaire jongerenprijs van het Nederlandse taalgebied, waarbij leerlingen in het hele Nederlandse taalgebied worden geconfronteerd met actuele literatuur, namelijk de winnaars van de Ako Literatuurprijs, de Gouden Boekenuil, de Libris Literatuur Prijs én de nominatie uit de Cariben. De complete shortlist bestaat uit:
Porto Marie van Els Langenfeld (In de Knipscheer, Caribische nominatie), Feest van het begin van Joke van Leeuwen (Querido, Ako Literatuurprijs 2013, La Superba van Ilja Leonard Pfeijffer (De Arbeiderspers, Libris Literatuur Prijs 2014), De republiek van Joost de Vries – Prometheus (winnaar Gouden Boekenuil 2014)
De Inktaap is een initiatief van de Nederlandse Taalunie, Canon Cultuurcel van het Departement Onderwijs en het departement Cultuur van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en Stichting Lezen Nederland. Het project wordt uitgevoerd door Passionate Bulkboek in Rotterdam, Villanella in Antwerpen en de Nederlandse Taalunie in Suriname en op Curaçao. Elk jaar doen 150 scholen uit de vier landen mee aan De Inktaap. Leerlingen in de leeftijd van 15 tot 18 jaar vormen plaatselijke jury’s. Samen lezen zij, onder begeleiding van een docent, de boeken, gaan er met elkaar over in discussie en kiezen vervolgens hun winnaar. De resultaten van alle jury’s tezamen bepalen wie De Inktaap 2015 verdient. Op 10 maart 2015 wordt tijdens een feestelijke slotdag het project afgesloten. Ongeveer duizend jongeren zijn daarbij aanwezig. Voor de aanwezige jongeren is het een bijzondere dag omdat zij de genomineerde auteurs kunnen ontmoeten en bevragen. Het hoogtepunt van de dag is de uitreiking van De Inktaap 2015.
Meer over Els Langenfeld
Meer over Ruth San A Jong en De Inktaap 2014
Meer over De Inktaap
«We waanden ons in warm Suriname.» – Jury Inktaap 2014
Over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong in Juryrapport Inktaap 2014, 24 maart 2014:
Op maandag 24 maart ontving Tommy Wieringa de literaire jongerenprijs De Inktaap. Zijn roman Dit zijn de namen werd door ruim 1.500 scholieren uit Nederland, Vlaanderen, Suriname en Curaçao uitgeroepen tot absolute favoriet. Tommy Wieringa ontving de prijs in Rotterdam in het bijzijn van duizend scholieren. Voor De Inktaap 2014 waren genomineerd: ‘Pier en oceaan’ van Oek de Jong (winnaar Gouden Boekenuil 2013), ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong (Caribische nominatie), ‘Post Mortem’ van Peter Terrin (AKO Literatuurprijs 2012), ‘Dit zijn de namen’ van Tommy Wieringa (Libris Literatuur Prijs 2013). Ruth San A Jong was aanwezig bij de uitreiking van de Inktaap 2014 in de Rotterdamse Doelen.
Over ‘De laatste parade’ vermeldt het juryrapport: «De laatste parade, de verhalenbundel van Ruth San A Jong, is qua vorm heel anders dan de drie romans. We lazen negen korte verhalen. Elk verhaal had een eigen stijl, behandelde een nieuw taboeonderwerp, en verraste zijn lezer met een nieuwe kijk op het thema van de dood. De dood kreeg in deze verhalen een open en toegankelijk karakter doordat geen enkel verhaal zwaarmoedig of deprimerend overkwam. Met interesse lazen we over de Surinaamse cultuur en tradities zoals het rouwproces, de geheime rituelen bij de lijkwassing en de problemen van bijvrouwen. Ruth San A Jong heeft oog voor detail en komt vaak grappig uit de hoek met natuurlijke dialogen en doeltreffende beginzinnen. De laatste parade bevat veel sfeer. De hitte was voelbaar. We waanden ons in warm Suriname.»
Voor de literaire jongerenprijs De Inktaap lezen scholieren van 15 tot 18 jaar jaarlijks de boeken die respectievelijk de Gouden Boekenuil, de AKO Literatuurpijs en de Libris Literatuur Prijs gewonnen hebben. Dit jaar was daar voor het eerst een nominatie uit de Cariben aan toegevoegd. Ruim 1.500 scholieren van zo’n 120 scholen uit Vlaanderen, Nederland, Suriname en Curaçao lazen de afgelopen maanden de vier nominaties. De Inktaap stimuleert de uitwisseling tussen leerlingen, docenten en scholen in het Nederlandse taalgebied met betrekking tot Nederlandstalige werken.
Lees hier het juryrapport
Meer over ‘De laatste parade’
Scholieren over ‘De laatste parade’ [3]
De geheimen van Suriname door Tijmen Hilhorst & Karien Reichman van A. Roland Holst College (Inktaap 2014), 18-2-2014:
‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong is een boekje met negen verhalen die allemaal erg mooi verwoord zijn. De verhalen zijn heel intens en je kan je daardoor goed inleven. In veel verhalen komen drie rollen voor: het slachtoffer, de vrienden en familie van het slachtoffer en de lijkenwassers. Ruth San A Jong heeft in elk verhaal de hoofdpersoon een van deze drie rollen gegeven, hierdoor lees je elk verhaal uit een ander perspectief. Dat maakt van haar boek een beschouwing van de situaties die ze vertelt. Zo gaat ‘De geur van de dood’ over een lijkenwasser, die het confronterende werk niet meer aan kan. De lijkenwassers zijn in het eerste verhaal, dat zich afspeelt op een begrafenis in besloten kring, al geïntroduceerd als belangrijke rolmodellen binnen de traditionele Surinaamse begrafenis. ‘Charles Louis’ is een aangrijpend verhaal over een patiënt met ALS. De man vertelt over het verloop van zijn ziekte en hoe hij uiteindelijk niks meer kan en sterft. San A Jong verbindt op deze manier haar spraakmakende verhalen, die verder niets met elkaar te maken hebben. Kortom, ‘De laatste parade’ is een echte aanrader om een realistisch beeld te krijgen van enkele geheimen die de Surinaamse cultuur bij zich draagt.
Meer over ‘De laatste parade’
«Trailer ‘De laatste parade’» – Glenn Beeckman
Boektrailer over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong op YouTube, 4 februari 2014:
Op 11 december 2011 werd het literaire debuut van Ruth San A Jong (Paramaribo, Suriname), de verhalenbundel ‘De laatste parade’, gepresenteerd bij Vereniging Ons Suriname in Amsterdam. Het boek werd zowel genomineerd voor de debutantenprijs voor volwassenen, de Academica Literatuurprijs, als voor De Inktaap, de literaire prijs toegekend door jongeren uit Nederland, België, Suriname en Curaçao. Deze videoclip werd geplaatst door Glenn Beeckman.
Meer over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong
Meer over Academica Literatuurprijs
Meer over De Inktaap
«Videoclip De laatste parade.» – Koninklijk Lyceum Aalst
Boektrailer over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong op YouTube, 4 februari 2014:
De in Paramaribo (Suriname) wonende auteur Ruth San A Jong debuteerde op de valreep van 2011 met de verhalenbundel ‘De laatste parade’. Het boek werd in 2012 door de nominatiejury op de voorlopige longlist van de Academica Literatuurprijs 2013 geplaatst, de jaarlijkse literaire prijs voor het beste Nederlandstalige fictiedebuut (roman of verhalen) voor volwassenen. In mei van dat jaar werd ‘De laatste parade’ ook de Caribische nominatie voor De Inktaap 2014, dé literaire jongerenprijs van het Nederlandse taalgebied, waarbij leerlingen in het hele Nederlandse taalgebied hun favoriet kiezen uit de Caribische nominatie en de winnaars van de Ako Literatuurprijs, de Gouden Boekenuil en de Libris Literatuur Prijs. Studenten aan het Koninklijk Lyceum Aalst maakten over ‘De laatste parade’ deze videoclip.
Meer over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong
Meer over Academica Literatuurprijs
Meer over De Inktaap
Scholieren over ‘De laatste parade’ [2]
‘Fenomenaal dat iemand je zo in een verhaal kan meesleuren’ door Robin Brabants (Inktaap 2014), 29-01-2014:
Robin Brabants heeft over elk genomineerd boek voor de Inktaap 2014 een stelling geplaatst. Zijn laatste stelling gaat over ‘De laatste parade’: er zit geen fantasie in de verhalen. ‘De laatste parade’ is een bundeling van aangepaste verhalen uit de dagelijkse realiteit waar bijna geen fantasie aan te pas is gekomen. Deze omschrijving zou ook toepasbaar kunnen zijn op de bijbel met weliswaar een nuance op vlak van de fantasie. Ruth San A Jong moest weliswaar geen verhalen verzinnen, maar ze heeft haar tijd in een ander aspect gestoken: de inlevingsgraad. Het is gewoonweg fenomenaal dat iemand je zo in een verhaal kan meesleuren van amper vijftien pagina’s lang.
Een boek moet beoordeeld worden op vlak van twee criteria: het plot en de schrijfstijl. Het plot kan fantastisch zijn, maar als het slecht verwoord is, heb je er ook niks aan. Zo kan een boek sterk geschreven zijn, maar als het verhaal je niet raakt, zal het boek snel in een vergeethoek belanden. Zo heeft ‘De laatste parade’ een zeer goede schrijfstijl als troef, maar over het plot kunnen we niet veel zeggen: het is immers gebaseerd op waargebeurde feiten. Mijn advies voor de schrijfster: probeer eens zelf een verhaal te verzinnen en bewijs zo dat je het eerste criterium ook onder de knie hebt. Wat denken jullie over dit boek?
Lees hier de reacties
Meer over ‘De laatste parade’
«Bijzondere gedichten, van hoge kwaliteit.»
Over ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ van Karin Lachmising in De Ware Tijd Literair, 25 januari 2014:
Er is wél veel verschenen het afgelopen jaar. (…) En dan is er de Schrijversvakschool onder leiding van Ruth San A Jong die zelf een bundel met verhalen over de dood heeft uitgebracht, ‘De laatste parade’, mooi gedaan en een gedurfd onderwerp. Onlangs zijn er drie studenten afgestudeerd aan de Schrijversvakschool, onder anderen Karin Lachmising die kort daarna bij In de Knipscheer uitkwam met een dichtbundel, ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’, met bijzondere gedichten, van hoge kwaliteit. (.…) Het Surinaamse literaire leven is aan het veranderen.
Lees hier hier het artikel
Meer over Karin Lachmising
Meer over ‘De laatste parade’
Scholieren over ‘De laatste parade’ [1]
Seks, dood en Suriname door KA Ninove (Inktaap 2014), 27-11-2013:
Raar. Vreemd. Huh, wacht wat heb ik dat nu écht gelezen? Ik had echt geen idee wat er gebeurde in de eerste pagina’s van De Laatste Parade. Allemaal raar gebrabbel over bijvrouwen en gedragen onderbroekjes in lijkkisten van minnaars laten naaien (ik heb het gegoogled en blijkbaar is dat echt een gewoonte! WAT). Maar na een paar kortverhalen begon ik de wereld van Ruth San A Jong met al zijn rare personages en gewoontes best leuk te vinden om in te verdwalen. Ik was teleurgesteld toen ik de 109 pagina’s van het boekje had uitgelezen! (Maar vooral omdat ik daarna nog een halfuur op de trein zat zonder leesvoer). Elk verhaal gaat over de dood, en over de nogal bijzondere/bizarre Surinaamse rituelen die daarbij horen. Ook komt er vrij veel seks in voor. In het eerste verhaal al komen seks en dood samen: de getrouwde minnaar, baas Hugo, van een jonge vrouw sterft. De vrouw moet de begrafenisondernemer en zijn assistente omkopen om haar gedragen onderbroekje in de lijkkist van baas Hugo te laten naaien, zodat de geesten haar ’s nachts met rust laten. Andere verhalen gaan over Afrikaanse mediums die contact maken met de doden, een moeder die niet echt gelukkig is dat ze de vader van haar kind vindt, een man die een lijk neersteekt om te kunnen slapen, SM, verkrachtingen, en kinderen met angstaanjagende krachten. Het zijn allemaal rare verhalen om in te verdwalen, al hoop ik toch dat de meeste rituelen en gewoontes wat overdreven zijn.
Meer over ‘De laatste parade’
«Grensverleggende verhalen uit het Caribisch gebied.» – Cilla Geurtsen
Over de nominatie van ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong voor De Inktaap 2014 op Literair weblog Tzum, 21 september 2013:
Waar sommige Vlaamse en Nederlandse werken vast en zeker behoorlijk vervreemdend hebben moeten zijn voor Caribische scholieren, gaan nu ook de Nederlandse en Vlaamse leerlingen dat ervaren, want anders dan anders is de verhalenbundel De laatste parade zeker. (…) ‘De laatste parade’ is vanuit die invalshoek een uitstekende keuze voor dit project. Het boek zal veel leerlingen een kijkje geven in een wereld waar ze geen weet van hebben. (…) Qua stijl zal het zeer vlot geschreven boek geen moeilijkheden opleveren voor de bovenbouwers van havo en vwo en de Surinaamse zinsneden zijn niet te overheersend om het begrip van de tekst in de weg te staan, maar qua thematiek staat dit boek ongetwijfeld soms ver van leerlingen af. En misschien moet men ook wel wennen aan de directheid van sommige passages.
Lees hier het artikel
Meer over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong
Meer over De Inktaap