Harman Nielsen – Het Eerste Boek. Fantasyroman

Het Eerste BoekHarman Nielsen
Het Eerste Boek
Boek 7 in de romancyclus Het Verscholen Volk

Nederland
Genaaid gebrocheerd, 448 blz., € 22,00
ISBN 978-906265-891-6
Eerste druk november 2015

Het Eerste Boek is het laatste verhaal uit de kronieken van Het Verscholen Volk, de meest geprezen Nederlandstalige fantasyreeks, door de pers eensluidend bestempeld tot eigentijds hoogtepunt in het genre: ‘Vergelijkbaar met Ursula Le Guin’, ‘Het beste dat de Nederlandse fantasy te bieden heeft’, ‘Een meester in de vertelkunst’.
Met Het Eerste Boek, het zevende en afsluitende deel van de romancyclus die in 2003 startte met Het Verscholen Volk, zet Harman Nielsen de kroon op dit in totaal ruim 2600 pagina’s tellende epos over verloren gewaande volken.

‘Als iemand me vraagt, waarom ik Fantasy heb geschreven, kan ik dus eigenlijk alleen maar antwoorden: waarom niet? Maar in werkelijkheid heb ik me nooit zo erg afgevraagd of het schrijven van een Fantasy-cyclus nu wel of niet literatuur zou opleveren. Ik ben aan de cyclus begonnen, omdat Fantasy me de vrijheid gaf te vertellen over een speciale wereld met een speciale problematiek. Die vrijheid moet volgens mij trouwens aan alle kunst ten grondslag liggen. Maar in Science Fiction – en al helemaal in Fantasy – komt die vrijheid wel heel specifiek tot uitdrukking. De vrijheid van de verbeelding.’, aldus Harman Nielsen.

In Het Eerste Boek zwerft Kat, de strijd moe, met vrouw en kind ver van de Middelste Stad waar, in de schemer onder de straten, eindelijk een vredig toevluchtsoord lijkt te zijn gevonden voor het keldervolk. Bovengronds is het er echter zo vredig niet, want de nieuwe machthebbers zoeken andere rijkdom, tegen iedere prijs. Oude diepten worden geopend en een vergeten kwaad sijpelt de Stad binnen, waar het alles en iedereen aantast – ook het kleine volk in de kelders.

In het midden van de scheur, die zich nog steeds knerpend verbreedde, werd meer zwarte aarde opgestuwd; paarsblauwe vonken sloegen eraf en kluiten rolden knetterend weg over het plein terwijl twee magere bleke armen uit de grond braken, verkrampt rondtastten, dan houvast vonden. Een bleek, vuil, uitgeteerd klein lichaam wrong zich hortend en stotend naar boven en lag dan stuiptrekkend op de gebroken tegels in het nu wild kolkende smaragden schijnsel…

Kat keert terug, maar de natuur zelf lijkt in opstand te komen en in dat geweld dreigt hij zijn vrouw en dochter te zullen verliezen. Tot het uiterste beproefd moet hij ten slotte een beroep doen op macht die hij altijd heeft gemeden en daarmee zijn eigen ondergang riskeren.

Dankzij de voor in het boek opgenomen introductie over de zes voorgaande boeken in de cyclus, kan Het Eerste Boek ook als afzonderlijke roman gelezen worden.
Meer over ‘Het Eerste Boek’
Meer over ‘Het verscholen Volk’

Harman Nielsen – Het Lichte Duister. Fantasyroman

HARMAN NIELSEN
Het Lichte Duister

Boek 6 in de romancyclus Het Verscholen Volk
Fantasy
Paperback, 464 blz., € 22,00
ISBN 978-90-6265-822-0
Eerste druk 2013

Harman Nielsen schrijft gestaag verder aan zijn magnus opus over Het Verscholen Volk, de meest geroemde en best geschreven fantasyreeks van Nederlandse bodem. De liefhebbers hebben lang uitgezien naar Het Lichte Duister, het zesde verhaal uit de kronieken van Het Verscholen Volk. Ook deze roman wordt voorafgegaan door een inleiding waarin het verhaal van de voorgaande delen wordt samengevat, zodat elk deel ook afzonderlijk te lezen blijft.

‘Vroeger ging ik als meisje bij avond wel hoog de Toren van mijn vader in om ver beneden me in de stad de olielampen en vuurkorven en fakkels aan te zien gaan zodra het schemerde. De ene kronkelende straat na de andere gloeide dan op en na een poos lag van de westkade tot aan de oostmuur de stad daar. Heel,’ zei ze zacht. ‘Het was niet of iemand het deed. Het leek vanzelf te gaan, alsof de avond gewoon het een en het ander tegelijk was: het donker én de gloed van de lampen. Het lichte duister.’

Na te hebben bijgedragen aan de val van de Voogd en de nederlaag van diens leger jagers leidt Kat, de Zanger, met slechts zijn luit als gezelschap een zwervend bestaan. Negen jaar lang slaat hij de veranderingen gade die hij door zijn tover mee op gang heeft gebracht: de grotere bloei van de steden, de groeiende handel met het wagenvolk, en de nu ook voor het riviervolk lonkende welvaart. Eindelijk lijken vrede, vrijheid en voorspoed ieders deel te zullen worden.
Maar waar licht valt, valt schaduw. Voor sommigen is het heden niet vol genoeg en anderen hebben verlies uit het verleden nooit kunnen vergeten. Heimelijk worden plannen gesmeed, die een noodlottige wending nemen. En als de Middelste Stad wordt gehuld in duister dat dieper is dan beoogd, dreigt zelfs de tover van de Zanger tekort te schieten.

Vlak voor Kats voeten, ogenschijnlijk zonder reden, vatte de hooistapel vlam. Hij bukte zich, rukte Pos naar zich toe, en een brandende pijl boorde zich met een klap in het hout van de wagenbak op de plaats waar ze had gezeten. Kat vloekte hardop. Jagers!
‘Eraf! Snel!’ bracht hij hoestend uit tegen Pos terwijl een bijtende rook hem in het gezicht sloeg.
Dichtbij hinnikte een paard in paniek en een geweldige ruk aan de wagen bracht de bak kantelend omhoog door vuur en rook. Kat voelde een harde slag tegen zijn hoofd. Hij proefde bloed en terwijl hij viel reet iets hard en heet door het vlees van zijn rug. Een lang ogenblik leek hij te bestaan uit pijn; daarna was er enkel duisternis.

Meer over ‘Het Lichte Duister’
Meer over ‘Het verscholen Volk’

Harman Nielsen – De Oudste Zang. Fantasyroman

HARMAN NIELSEN
De Oudste Zang
Boek 5 in de romancyclus Het Verscholen Volk
Fantasyroman. Nederland
Ingenaaid , 416 blz. € 19,50
ISBN 978-90-6265-664-6
Eerste druk 2011

De Oudste Zang is het vijfde verhaal uit de kronieken van het Verscholen Volk. Twee en een halve eeuw na de dood van de Spreker Mus is Uil, de laatste Oude, als enige van zijn metgezellen nog in leven. Haar einde nadert – en mogelijk niet enkel het hare, want de wereld is ondanks Mus’ inspanningen veranderd en de dagen verdonkeren zonder dat het wordt beseft. Vrijwel overal is het keldervolk verjaagd en de oorsprong van de Sprekers is vergeten, evenals wat ze hebben betekend. Eén man legt zijn wil op aan de snel groeiende steden en hij stuurt troepen uit om het laatste verzet te breken. Oorlog is op handen. Uil, zich ontheemd voelend, dolend door een tijd die ze niet wil, zwerft rond met in haar hoede een nakomeling van Mus. Ook over hem, Kat, voelt ze zich onzeker. En misschien vreest ze de jongen, al heeft ze hem lief.

Zelfs hij leek haar vreemd, bemerkte ze. Voorover gezeten, één arm over de helmstok en kennelijk verdiept in de aanblik die het heftig golvende water bood, scheen hij brozer dan gewoonlijk. Zijn gebronsde schrale gezicht met de stevige jukbeenderen en de ogen in de kleur van de rusteloze zee leek zacht ondanks de altijd wat grimmige trek om de mond. Zijn lange grijsblonde haar waaide warrig om zijn hoofd en schouders. Zijn verbleekte linnen jak, grof alsof het uit touw was geweven, bolde en flapperde om zijn borst, rug en armen. Hijzelf zat roerloos. Alleen zijn lippen bewogen, zoals ze zo vaak van hem had gezien. Gebruikte hij de macht die hij had, de macht van zijn zang?

Als de Oude toch betrokken raakt bij de strijd die ze had willen ontlopen, moeten de vermogens van de jongen uitkomst brengen. Maar Kat is geen Spreker zoals zijn voorvader. Niemand weet nog, wat hij wel is….

Meer over ‘De Oudste Zang’
Meer over de Het verscholen Volk-cyclus

Harman Nielsen – Nevels Kind. Fantasyroman

Harman Nielsen
Nevels Kind
Boek 4 in de romancyclus Het Verscholen Volk
Fantasy – Nederland
Paperback genaaid, 324 blz.,
ISBN 978-90-6265-641-7 € 19,50
Eerste druk 2009

Nevels Kind zet de vertellingen voort over de lotgevallen van Mus en de zijnen, de laatste Sprekers van het Verscholen Volk. Weer is een dozijn jaren voorbijgegaan. Iets is veranderd in de wereld. Ongemerkt mindert er het licht en de schemering die Mus vreesde, valt nu toch. Het keldervolk, tegen de oude gebruiken in door riviervolk en wagenvolk verdreven uit de ruïnes van de steden, doolt onzeker rond. Met hen dwalen Nevel en haar dochter. Ooit leken ze hoop te zullen brengen, maar hun lot en daarmee het lot van alle volken neemt een wending die niet is voorzien – behalve misschien door Mus.

Ze stond met hem in duister. Hoorde ze stemmen? IJle? Hese? In haar wanhoop drong ze zich tegen hem aan.
‘Ben je bang in het donker, Oude?’ Hij zei het zonder spot.
‘Nee,’ fluisterde ze.
‘Werkelijk niet? Niet zoals anderen?’
Wat bedoelde hij? En waarom leek de zoelte uit de nacht te trekken? Uil huiverde, wilde iets zeggen, maar voelde meteen Mus’ hand over haar mond. De druk van zijn vingers was zacht en bijna teder. Terwijl ze zich stilhield drong tot haar door dat heel de nacht ook verstomde. De hese stemmen hoorde ze niet langer en zelfs het geritsel van blad en het eentonige, hoge gejank van de muggen was opgehouden. Het woud leek levenloos om Mus en haar heen te liggen. En toen hij voorzichtig haar kin optilde, zodat ze omhoog staarde, zag ze aan de hemel niet langer de sterren.
‘Wat heb je gedaan, Spreker?’ vroeg ze hem schor.

Nevels Kind is het zelfstandig te lezen vierde boek in de veelgeprezen romancyclus Het Verscholen Volk.

«De Hoge Stad is wederom een sprankelend feest van stijl, originaliteit en poëtische pracht. Nielsen heeft niet enkel een mooi verhaal geschreven, hij brengt de lezer bij zichzelf en de wereld van nu.» – SF Terra

«Vergelijkbaar met Ursula Le Guin. Het beste dat de Nederlandse fantasy te bieden heeft.» – NBD/Biblion

«Nielsen beschrijft een samenleving die op de Middeleeuwen lijkt, maar dan gesitueerd in de toekomst. Niet alleen schrijft hij goed, hij geeft ook een eigen draai aan het genre. Met dit boek bewijst hij dat ook een Nederlands fantasyboek prachtig uit de verf kan komen.» – Recensieweb.nl

«Deze schrijver/filosoof is een meester in de vertelkunst en vooral de overtuigende karakters maken dit boek voor mij om te smullen.» – Elf Fantasay Magazine

Meer over ‘Nevels Kind’
Meer over de Het verscholen Volk-cyclus

Harman Nielsen – De Hoge Stad. Fantasyroman

Harman Nielsen
De Hoge Stad

Boek 3 in de romancyclus Het Verscholen Volk
Fantasy, Nederland
Ingenaaid, royaal formaat (14 x 21 cm), 440 blz.
€ 19,50
ISBN 978-90-6265-572-4
Eerste druk 2006
alleen rechtstreeks bij uitgever te bestellen

De Hoge Stad is boek drie uit de romancyclus Het Verscholen Volk, een verhaal dat in de toekomst speelt en waarin in Het Verscholen Volk niet de sterksten maar de zwaksten op Aarde als groepjes overleven, uitgroeien tot keldervolk, karavaanvolk en riviervolk en totaal nieuwe vaardigheden ontwikkelen. Twaalf jaar later is in De Laatste Jacht de buitenaardse vijand verdwenen, maar dienen zich nieuwe vijanden, nu uit eigen kring, aan. De mens heeft nog steeds zijn zwakten.

In De Hoge Stad zijn opnieuw twaalf jaren voorbijgegaan en schemer dreigt te vallen over de wereld van ‘het verscholen volk’. Sommigen geven de oude bestaanswijze op om onderdak te zoeken in een van de verlaten steden. De Hoge Stad is donker door de hoogbouw, nauw door de stegen. De Muur die erom is opgeworpen, door puin te storten in half neergehaalde hoogbouw, is een gordel van versteende, opeengestapelde oude angst. Zoals een kathedraal die op instorten staat van ouderdom, waar geen licht meer in wil vallen, waar het wrak van een prelaat uit angst voor de eigen dood macht over het nabestaan pretendeert, en waar groepen mensen gedwongen komen geloven.. Zo is De Hoge Stad de veruiterlijking van het gekluisterd worden, het opgesloten zijn in andermans angst en machtshonger. In onvrijheid gaat de mens dood; maar uiteindelijk komt hij aan de Muur en weet er door te dringen.

De romancyclus Het Verscholen Volk is door de pers eensluidend bestempeld tot eigentijds hoogtepunt in het genre.

Harman Nielsen in een essay in 2006 voor NCSF:
“Als iemand me vraagt, waarom ik Fantasy heb geschreven, kan ik dus eigenlijk alleen maar antwoorden: waarom niet? Maar in werkelijkheid heb ik me nooit zo erg afgevraagd of het schrijven van een Fantasy-cyclus nu wel of niet lite-ratuur zou opleveren. Ik ben aan de cyclus begonnen, omdat Fantasy me de vrijheid gaf te vertellen over een speciale wereld met een speciale problematiek. Die vrijheid moet volgens mij trouwens aan alle kunst ten grondslag liggen. Maar in Science Fiction – en al helemaal in Fantasy – komt die vrijheid wel heel specifiek tot uitdrukking. De vrijheid van de verbeelding.”

«Na Het verscholen Volk en De Laatste Jacht heb ik met veel spanning gewacht op het derde deel van de Nederlandse schrijver Harman Nielsen. De reeks gaat over de Aarde ver in de toekomst. Buitenaardse slavenhalers hebben de Aarde leeggehaald. En alleen de zwakken zijn gebleven. Na honderden jaren heeft de mensheid de draad weer opgepakt. Het Wagenvolk trekt over de vlakten, het Riviervolk bevaart de wateren en het Keldervolk woont in de vernielde steden. Over de wereld heerst een stilte en een gestage waakzaamheid. De slavenhalers kunnen immers terugkomen! Gepraat wordt er nauwelijks; men communiceert door een soort vingertaal. In de vorige twee delen hebben we gezien dat er veranderingen optraden. Er is een nieuwe zelfbewustzijn ontstaan en dit heeft de psychische talenten versterkt. In De Hoge Stad is een nieuwe ontwikkeling gaande. De Witte Vrouwe roept, en velen van het Wagen- en Riviervolk hebben gehoor gegeven. De stad is afgesloten door een hoge wal, en wie binnenkomt mag niet meer weg. Wat betekent dit?
Ik kan niet anders dan enthousiast zijn. Het verhaal wordt met veel verve verteld, en het eind is sterk en met stijl. Een absolute topper.» – Dagblad De Limburger

«Harman Nielsen heeft zich in mijn ogen bovenaan de lijst van Nederlandse schrijvers geplaatst met zijn prachtige vertelling over een toekomstige Aarde, beroofd van zijn menselijke bewoners door een ras van slavenhalers. Hun bedoeld lot was uit te sterven. Na eeuwen heeft zich toch weer een gemeenschap ontwikkeld. Het gesproken woord is vervangen door een vingertaal. En nog altijd werpen de mensen steels hun blik naar de hemel. De mensen ontwikkelen nieuwe talenten. Sterke geestelijke vermogens geven sommigen van hen een enmorme potentie. In De Hoge Stad volgen we de bekende hoofdpersonen. Er is een nieuwe dreiging. De Witte Vrouwe roept het Volk naar de stad. Ze is ommuurd, en wie naar binnen gaat, komt niet meer naar buiten. Vluchters worden genadeloos opgejaagd. Wie is de Witte Vrouwe, en hoe kan haar roep zo lokkend zijn? Niet iedereen van het Volk accepteert deze ontwikkeling en er dreigt een confrontatie. Zal er weer bloed vloeien op Aarde, waar de vrede zo lang geheerst heeft?
Wederom een sprankelend feest van stijl, originaliteit en poëtische pracht. Nielsen heeft niet enkel een mooi verhaal geschreven, hij brengt de lezer bij zichzelf en de wereld van nu. Kunst is de projectie van het heden en roept daardoor emotie op. En dat doet dit verhaal. Ik heb het al eerder gezegd: een juweeltje!!!» – Gerrie van Kooij, SF Terra nr. 196

«Met de Het Verscholen Volk-cyclus waagt Harman Nielsen (pseudoniem van Kees Glimmerveen) zich voor het eerst in de fantasy. De wereld die hij neerzet, is weemoedig en zwart. Buitenaardse slavenhalers hebben eeuwen geleden het grootste gedeelte van de mensheid ontvoerd. Alleen de zwakken glipten door het net; de Aarde is een wereld van losers die winnaars zijn geworden. Er zijn nu drie bevolkingsgroepen, elk met eigen talenten: het Wagenvolk, het Riviervolk en het Keldervolk die in de restanten van de steden wonen. Andere volken mijden de steden, maar in dit deel, een vervolg op ‘De Laatste Jacht’ worden de kinderen van Mus gedwongen naar de mythische en verboden Hoge Stad te gaan. Vergelijkbaar met Ursula Le Guin. Het beste dat de Nederlandse fantasy te bieden heeft.» – NBD/Biblion

«In Nederland worden weinig fantasyboeken geschreven, het land telt dan ook maar een paar fantasyschrijvers. Harman Nielsen (een pseudoniem van Kees Glimmerveen) is er zo een. Hij heeft ook ‘gewone’ romans geschreven, zoals Judas, Waanzin en Michelangelo’s Marmer. Een paar jaar geleden is hij begonnen met het schrijven van een fantasy-trilogie, Het Verscholen Volk, en nu heeft hij heeft het derde deel geschreven. In deze episode, De Hoge Stad, bouwt hij verder op het verhaal dat hij is begonnen in Het Verscholen Volk (2003) en /De Laatste Jacht (2004).
De serie begint met het verhaal van een buitenaards ras, de K’zan, die een groot deel van de mensheid heeft weggevoerd als slaven. Alleen de zwakken blijven uit de handen van de K’zan en zij leven dan ook verder, als riviervolk dat met boten over de rivieren trekt of als wagenvolk dat met karren over de vlaktes reist. In het laatste deel van de trilogie is een deel van deze volkeren in de kelders van de steden gaan wonen, en zij heten nu het keldervolk. Om zich te kunnen voortplanten komen de drie volkeren bij elkaar op de vlaktes. Zo nu en dan worden er Sprekers geboren, dat zijn mensen met speciale krachten waarmee ze bijvoorbeeld mensen kunnen genezen of het kunnen laten sneeuwen. Bron en Beer, en ook hun vader Mus, zijn zulke Sprekers. Zij komen erachter dat het wagen- en riviervolk massaal naar de Hoge Stad trekt en om een mysterieuze reden niet meer terugkomt. Als ze willen uitzoeken waarom, worden ze hierbij geholpen door Bles, een vrouw die met wolven reist, en Kauw, die in de Stad woont. Als ze ontdekken wat het volk tegenhoudt, gaan ze dit gevaar te lijf en proberen ze het te bevrijden.
Een minpunt is dat deze roman nogal eens in vaagheden vervalt wanneer het aankomt op de magische krachten van de hoofdpersonen en de belangrijke verhaallijnen. Er wordt bijvoorbeeld een lange tijd gesproken over een ‘schemer’ en een ‘helling’, waarvan op een later punt in het boek pas duidelijker wordt wat ermee bedoeld wordt, namelijk een soort hiernamaals. Daar gebeuren belangrijke dingen, want blijkbaar kunnen Sprekers de doden achterna gaan, met het risico dat ze zelf niet meer terug kunnen komen. Ook kunnen zij dieren temmen en het weer beïnvloeden, maar het wordt pas geleidelijk aan duidelijk dat dit met (een speciale) energie gebeurt. De vaagheden in de verhaallijnen liggen waarschijnlijk aan het feit dat een groot deel van het verhaal al is uitgelegd in de andere twee boeken. Dat maakt dat dit boek toch minder goed individueel te lezen is, want de informatie van de eerste twee verhalen is wel nodig om dit deel beter te kunnen begrijpen.
Toch is er nog genoeg van het verhaal helder om erachter te komen waar het over gaat. De parallelle gebeurtenissen worden om en om verteld en dat houdt de spanning er goed in. Terwijl Beer naar de stad reist en Bron bij het wagenvolk blijft, probeert Bles Mus te helpen bij het verlies van zijn vrouw, Grit. Een ander element versterkt de spanning. In de Hoge Stad heerst een duister, dat veroorzaakt wordt door de muur. Het schemerdonker dat Nielsen opwekt dringt door in het hele boek, wat met de magische krachten van de hoofdpersonen een mystieke sfeer creëert.
Het taalgebruik in het boek doet meer aan Engels denken dan aan Nederlands en voegt meer toe aan de betoverende vertelling. Er wordt veel ‘gesproken’ door middel van handgebaren, en bovendien hebben de volkeren hun eigen manier van spreken. Met woorden als ‘dat is de waarheid’ en ‘zo is het’ zetten de mensen hun uitingen kracht bij. Het vreemde taalgebruik neemt het alledaagse weg uit een taal die we al zo goed kennen. Ook de namen van de karakters zijn interessant omdat ze verwijzen naar de aard van de persoon. In een fantasiewereld komt dit uitstekend tot zijn recht.
Fantasy is een genre dat de meeste mensen al snel met Engelse boeken zullen associeren; The Lord of the Rings of Harry Potter zijn populaire voorbeelden. Deze Nederlandse trilogie wijkt af van de standaardformule die fantasy kent: geen elfen of dwergen, geen grote queeste die met behulp van magische voorwerpen volbracht moet worden. Nielsen beschrijft een samenleving die op de Middeleeuwen lijkt, maar dan gesitueerd in de toekomst. Niet alleen schrijft hij goed, hij geeft ook een eigen draai aan het genre. Met dit boek bewijst hij dat ook een Nederlands fantasyboek prachtig uit de verf kan komen.» – Marjolein Tamis op www.recensieweb.nl

«Er is veel gebeurd sinds eeuwen geleden de slavenschepen van K’zan de aardse bevolking hebben weggevoerd. Al die tijd heeft de bevolking in kleine stammen geleefd en zijn ze als nomaden over het land en het water getrokken. Maar daar komt nu verandering in, want de mensen worden opgeroepen om naar De Stad te komen. En wanneer ze hier eenmaal zijn, is het haast onmogelijk om er weer weg te komen. Enkelen lukt het, maar zij moeten dit soms met hun eigen leven betalen. Wanneer Bron en Beer (intussen volwassen geworden) hier wat aan besluiten te doen, blijken er nog meer factoren mee te spelen. Want waarom zouden mensen die van de velden en rivieren houden zich op laten sluiten in een vervallen stad? Zoals bij alle boeken uit deze serie, moet je in het begin even weer in het verhaal komen. Maar deze schrijver/filosoof is een meester in de vertelkunst en vooral de overtuigende karakters maken dit boek voor mij om te smullen.» – Sandra Pellegrom Elf Fantasy

Meer over ‘De Hoge Stad’
Meer over de Het verscholen Volk-cyclus

Harman Nielsen – De Laatste Jacht. Fantasyroman

Harman Nielsen
De Laatste Jacht
Boek 2 in de romancyclus Het Verscholen Volk
Nederland. Fantasyroman
Genaaid gebrocheerd, 352 blz., € 19,50
Eerste druk 2004
ISBN 978 90 6265 568 7

Als in de slavenschepen van de K’zan de Aardse bevolking wordt weggevoerd, ontkomt een kleine, kwetsbare groep. Voor het eerst overleven niet de sterksten, maar de zwaksten – onvermoed gadegeslagen door achtergelaten wachters.
Drie eeuwen gaan voorbij en voor de wachters, traag verouderd, nadert het einde. Een van hen weigert echter haar lot te aanvaarden; ze riskeert het weerkeren van de K’zan en een zekere dood voor de mensen. Met hen verbindt zich haar soortgenoot Kauw. Vergezeld door het karavaanmeisje Bles, de jonge Spreker Mus, en Grit, een kleine vrouw uit het keldervolk, achtervolgt hij zijn verwante. Hoe hun tocht verliep, werd verteld in Het Verscholen Volk, het eerste boek uit de grote romancyclus van Harman Nielsen. Maar twaalf jaar later blijkt Kauws verbond onverhoopte gevolgen te hebben. Een bijna vergeten gevaar neemt een nieuwe vorm aan. En hij, Mus en de anderen verzamelen zich wanhopig voor De Laatste Jacht.

Bles keek naar de wolf. Het grote dier stond met opgestoken oren tegen haar aan en luisterde behoedzaam, terwijl hij de vreemde lucht opsnoof met traag slaande neusvleugels. Ze trok haar draagzak vaster tegen haar rug, ontweek de kleine waterval en liet zich lenig zakken op het pad. Met de wolf warm naast zich voelde ze de eerste kilte van de nevel beneden haar terwijl ze vlug afdaalden, langs de rotswand, dan tussen de varens. In de broeiende hemel rommelde het opnieuw en ze kreeg het gevoel dat ze hier tussen twee lagen wolken liep, maar vergat het toen bont haar benen raakte, links en rechts. Tussen de deinende ruggen van de andere dieren uit het pak versnelde Bles haar pas. Ze wist nog niet waarop. Maar ze joeg.

«Binnen de context van de internationale groten zoals Tolkien, Williams, Goodkind etc. scoort Nielsen goed. Hij schept in “De Laatste Jacht” een herkenbaar post-apocalyptisch beeld van een wereld waar de resterende bevolking zich in groepjes verbergt zodat ze niet opvallen. De opbouw van het verhaal is logisch, spannend en vlot. De hoofdpersonen zijn herkenbaar en veel elementen die fantasy aantrekkelijk maken, zoals romantische sfeerbeschrijvingen afgewisseld met spannende momenten zijn in ruime mate aanwezig. Het boek leest in één adem uit. Je zou verwachten dat deze auteur tot de internationale stal van Luitingh of de Boekerij behoort. Kortom ik vind Harman Nielsen een aanwinst voor het fantasy contingent van eigen bodem. Hij past zo in het rijtje van Maryson, Schaap en de hiervoor genoemde groten. Bij Boekhandel van der Meer kijken we graag uit naar de volgende fantasy roman van Nielsen.» – ‘Boekverkopers kiezen’ in Boekblad, Peter van Blanken (Boekhandel van der Meer)

«Deze filosoof schreef voorheen werken die onder het kopje Literatuur vallen, en dat valt in zijn fantasywerk te merken. Het zijn vooral de beeldende stijl die aanspreekt en het verfrissende taalgebruik dat opvalt. Zijn zinnen zijn verzorgd, met geen woord te veel; iets wat je van menig fantasy-schrijver niet kunt zeggen. Deel twee speelt twaalf jaar later na het eerste boek ‘Het Verscholen Volk’: men moet nu de consequenties van Kauws acties uit deel een onder ogen zien. Een gemeenschap van Keldervolk wordt uitgemoord, de weinige overlevenden worden meegevoerd door Volk uit het Noorden. Men zet de achtervolging in om wraak te nemen en om te ontdekken wie dit Volk is en waarom zij als eersten na eeuwen weer een moord hebben gepleegd. Het plot is consistent en is ook te volgen als het eerste boek niet gelezen is (al valt dit niet aan te bevelen). De personages worden goed uitgediept en de lezer wordt deelgenoot gemaakt van hun psychologische ontwikkeling. Een sterk boek van zondermeer de beste Nederlandstalige fantasy-schrijver.» – Rene van Rosenberg voor NBD/Biblion, 7 april 2006

Meer over ‘De Laatste Jacht’
Meer over de Het verscholen Volk-cyclus

Harman Nielsen – Het Verscholen Volk. Fantasyroman

Harman Nielsen
Het Verscholen Volk

Boek 1 in de romancyclus Het Verscholen Volk
Nederland / Roman
Paperback, royaal formaat, 256 blz., 16,90
ISBN 978 90 6265 560 1
Eerste druk 2003

Tot nog niet zo lang geleden leek het genre fantasy vooral voorbehouden aan Engelstalige schrijvers en was de fantasyroman een stiefkind van de Nederlandstalige literatuur, in Nederland nog meer dan in België. Uitgeverij In de Knipscheer waagde zich pas in 2001 met een Nederlands auteur aan dit genre, nl. met de debuutroman Ravens Imperium van Edith Louw. Harman Nielsen is geen debutant, want heeft bij In de Knipscheer inmiddels drie gewone literaire romans op zijn naam staan. Laat u nu verrassen door zijn eerste fantasyroman!

In de slavenschepen van de K’zan is de aardse bevolking weggevoerd. Slechts een kleine, kwetsbare groep ontkwam. Voor het eerst overleven niet de sterksten, maar de zwaksten…

‘Hij had zich afgevraagd waarom.
Hij had gezien dat ze in de schaduwen bleven en de stegen verkozen boven de straten. Pleinen meden ze; open ruimte leek voor hen een bron van angst. Hun voedsel verzamelden ze in de sloppen en de kelderruimtes: schimmels, wortels, grassen, en de kleine dieren die er hun eigen voedsel zochten. Ze leefden in de schemer.
Maar ze leefden. En ze hadden licht. Toen de tweede nacht was gevallen, had hij zich verwonderd over het schijnsel dat uit hun kelders straalde. Pas in de ochtendschemer van de volgende dag had hij de bron ervan gezien: een kind was uit een deur geglipt, en in een steeg verdwenen, met een bevende blauwe vlam op zijn hand.’

Welke vergeten gaven bezit dit kleine, verscholen volk? Hoe slaagt het erin te blijven bestaan? Ongemerkt wordt het gadegeslagen door dienaren van de K’zan. Maar nu, na drie eeuwen, moeten deze dienaren kiezen tussen hun eigen leven en het broze, stille, andere, dat ze zo lang hebben gespaard. Het Verscholen Volk combineert overtuigend thriller en legende tot originele fantasy in prachtig beeldende taal. Harman Nielsen, als ervaren verteller, heeft een feeërieke wereld geschapen vol vaart en actie waarin de lezer onweerstaanbaar wordt meegezogen.

Mooi Woorden over Het Verscholen Volk
«Nederlandstalige sciencefiction is schaars en het valt deze schrijver, die voorheen vooral historische romans schreef, te prijzen dat hij deze roman heeft geschreven. De wereld is vrijwel ontvolkt omdat eeuwen geleden een buitenaards ras de aarde heeft leeggeroofd. De restanten van de mensheid zijn nu in gevaar omdat een achtergebleven toezichthouder van de K’zan hen terug naar de planeet wil roepen. De post-apocalyptische wereld wordt gedetailleerd beschreven en met name de cultuur van de verschillende stammen wordt treffend verhaald. Wat opvalt, is de fraaie, geheel eigen stijl van de auteur, die niet alleen beeldend is, maar ook verrassend origineel in de bewoordingen. Het plot komt tot een bevredigende conclusie.» – Biblion

«Een fantasieroman spelend in de toekomst als de bewoners van de aarde zijn afgevoerd in de slavenschepen van de K’zan. Slechts enkelen blijven als verscholen volk en kelderbewoners achter, zij het wel onder toezicht van K’zan-vertegenwoordigers die de eeuwen blijken te kunnen weerstaan. Waar leidt dat heen als het contact met de K’zan verbroken lijkt? Een roman met thrillerachtig karakter.» – Het Nederlandse Boek

«Midden in de nacht komt de K’zan met hun slavenschepen. Ver boven de aarde laten zij hun sleepnetten van angst los, energetische velden, om alle bewoners in te vangen. Waarheen de gevangenen gaan, weet niemand. Wat hun lot is? Misschien worden ze slaaf, fokdier of voedsel. De aarde blijft eenzaam achter. Na een aantal eeuwen zijn de steden vervallen en de bossen tot onherbergzame wouden geworden. Vrijwel niemand weet te ontkomen aan de netten van de K’zan. Soms glippen er een aantal bewoners door maar alleen vinden zij al snel de dood. 300 jaar na de komst van de slavendrijvers is er echter nog steeds leven op aarde. In de krochten van de vervallen steden woont het keldervolk en door de graslanden trekt het karavaanvolk. Maar ze zijn niet alleen. Kauw is één van de wachters van K’zan, achtergelaten door zijn bevelhebbers om te waken over de toestand op aarde. Na drie eeuwen is de aarde hun thuis geworden maar worden hun lichamen broos. Ze moeten kiezen tussen hun eigen leven of het aanroepen van de K’zan en het ombrengen van het verscholen volk. Nielsen is filosoof en dat merk je aan zijn beeldende en ritmische taalgebruik. Waar in fantasyromans de zinnen vaak snel en fantasieloos geschreven zijn en het verhaal centraal staat, gaat het hier juist om de poëzie van de woorden. Op een derde van het boek kom je meer te weten over de komst van de K’zan en begint de strijd tussen de wachters die de K’zan willen aanroepen en degenen die het verscholen volk willen redden. Dan leest het verhaal als een trein. Harman Nielsen laat met Het Verscholen Volk zien dat Nederland de fantasymarkt iets bijzonders te bieden heeft.» – Marinka Copier in Elf Fantasy Magazine (april 2004)

«Het Verscholen Volk van Harman Nielsen onderscheidt zich zo wezenlijk van anderen, zowel nationaal als internationaal, dat ik dit juweeltje de trouwe lezer niet wil onthouden. Op een aarde ver in de toekomst heeft het noodlot toegeslagen. De K’zan, een volk van slavenhalers, hebben de aardse bevolking weggehaald. Enkel de zwakken, die niet bevattelijk waren voor elektronische netten, wisten de dans te ontspringen. En nadat de K’zan weer verdwenen, ontwikkelde zich in de honderden jaren erna weer een beschaving. Een beschaving van zwijgende mensen, die zich verschuilen en altijd steelse blikken werpen naar de hemel. Die bovendien telepatische en telekinetische krachten ontwikkelen zoals de mensheid in zijn geschiedenis nog nooit heeft gekend. Een nieuwe dreiging duikt op als blijkt dat de K’zan waarnemers hebben achtergelaten. Een van die waarnemers is op weg naar het baken, dat de K’zan driehonderd jaar geleden hebben achtergelaten. Een baken dat hen zal waarschuwen dat er een nieuwe oogst op hen wacht op aarde. Er is echter onenigheid tussen de waarnemers. Een van hen verbindt zich met enkele aardlingen om de dreiging af te wenden. De centrale vraag is: is er een toekomst?
De Nederlandse schrijver Harman Nielsen heeft in mijn ogen een geweldig boek geschreven. Een oorspronkelijk verhaal, prachtig gestileerd in zijn taal en met een zeer goede spanningsopbouw. Zelfs zodanig dat je met spijt de laatste bladzijde omslaat.» – Uit: Dagblad De Limburger, 1 juni 2004

«Ik krijg regelmatig per mail ontzettend wervende aanbiedingen van boeken van de relatief kleine uitgeverij In de Knipscheer en nu heb ik al een paar keer zon aangeprezen boek gelezen en telkens blijkt dat de moeite waard. Zo las ik Het Verscholen Volk van Harman Nielsen, een pseudoniem voor de Friese filosoof Kees Glimmerveen. Hij schreef de afgelopen jaren al een aantal romans en heeft zich nu voor het eerst aan het genre fantasy gewaagd. Daar ben ik helemaal niet dol op en ik lees het ook nooit, behalve dan Harry Potter natuurlijk, maar Het Verscholen Volk is echt een boeiend boek! En vooral de stijl van schrijven vond ik erg mooi, heel beeldend en vaak erg origineel: het leest als een trein en neemt je moeiteloos mee in de fantasie. Het verhaal speelt zich af in een verre toekomst als de aarde leeggeplunderd is door buitenaardse wezens. Wat er aan menselijks achterbleef leeft in de spelonken van de verwoeste steden of in kleine groepjes in het veld, zwijgend en steeds hun sporen uitwissend. Langzaamaan zijn zo nieuwe beschavingen ontstaan, die heel andere talenten hebben moeten ontwikkelen. De dreiging nu wordt gevormd door de waarnemers die de buitenaardsen achterlieten. Eén van hen wil het baken ontsteken om hen te waarschuwen dat ze weer een nieuwe oogst aan mensen kunnen ophalen. Anderen sluiten zich juist aan bij de mensen om dat te voorkomen. Bijzonder spannend allemaal. Ik vond het boek echt een ontdekking en een klein wondertje, want hier in Nederland bestaat geen enkele traditie in het fantasygenre.» – Adeline van Lier tipt boeken, KRO-radio Dolce Vita 25 juni 2004

«Hoewel de literaire critici van tegenwoordig fantasy maar al te graag als lectuur beschouwen, en een fantasyroman in grote nationale dagbladen hooguit in themanummers wordt besproken, kreeg ik onlangs echter een roman onder ogen die zeker tot de literatuur gerekend kan worden. Het Verscholen Volk van Harman Nielsen vertelt over de Aarde in de toekomst. Een buitenaards volk, de K’zan’, is naar de Aarde gekomen, heeft de bevolking met behulp van grote netten gevangen en meegenomen als slaven – maar niet de gehele bevolking. In de kelders van oude steden ontwikkelt zich een verborgen volk met bijzondere gaven. Driehonderd jaar na de komst van de K’zan is de aardse bevolking al weer hard gegroeid, hoewel zij zich totaal anders ontwikkelt dan de eerdere aardse bevolking. Dit volk is altijd de angst blijven houden dat de K’zan weer terugkomen. Wanneer een vrouw, achtergelaten door de K’zan om samen met een aantal anderen de Aarde in de gaten te houden, op het punt staat om K’zan weer naar de Aarde te roepen, moet alles op alles gezet worden om dit tegen te houden en toont dit zwakke volk krachtiger te zijn dan het lijkt. Dit boek is werkelijk subliem, niet alleen door de opbouw, die maakt dat je het boek in één ruk uit wilt lezen en die haast de spanning opwekt alsof je een thriller leest, maar ook door het schitterende poëtische taalgebruik waardoor je soms de idee krijgt dat je één groot verhalend gedicht leest. Het originele concept maakt dit boek werkelijk uniek en een aanrader voor iedere Tolkienliefhebber.» – Lembas, tijdschrift van het Tolkien Genootschap Unquendor

«Harman Nielsen publiceerde al drie romans bij In de Knipscheer. Twee daarvan waren historische romans: Skaldenzang speelde zich af in Friesland in 719. Michelangelo’s Marmer speelt zich af met de Spaanse Burgeroorlog op de achtergrond. Ester ging over een kunstenares die tegelijk een bedreven bergbeklimmer is. Met Het Verscholen Volk pakt Nielsen sciencefiction aan. Het verhaal speelt zich af op Aarde in een verre toekomst. De mens is niet meer het enige wezen op de planeet, en de ontmoeting met een ander ras is slecht afgelopen. Tussen de twee rassen die op Aarde aanwezig zijn, groeit een nieuwe verstandhouding. Nielsen kan de nieuwsgierigheid van de lezer opwekken. Hij schrijft enigszins wijdlopig doordat hij veel aandacht besteedt aan de omgeving, en hij doet dat vanaf de eerste pagina. Voor een roman met heel weinig actiescènes slaagt hij er wel in om de lezer gaande te houden. Zijn stijl is bewogen. Het Verscholen Volk is een roman waar velen een goede herinnering aan zullen overhouden. We kijken uit naar De Laatste Jacht, het vervolg op Het Verscholen Volk, dat dit jaar verschijnt.» – De Tijdlijn, zomer 2004

Meer over ‘Het Verscholen Volk Boek 1’
Meer over de Het verscholen Volk-cyclus

Sony Labou Tansi – Het teken van Martial. Roman

Sony Labou Tansi
Het teken van Martial
Oorspronkelijke titel La vie et demie
Kongo
Afrikaanse Bibliotheek
Vertaling Hetty Renes
Nawoord Jan Kees van der Werk
Gebonden, 198 blz.,
ISBN 90-6265-263-8
Eerste uitgave oktober 1987

In Het teken van Martial breekt de hel los. Sony Labou Tansi (Kongo, 1947) schept een surrealistisch beeld van het Afrikaanse drama. Met ‘tropisch elan’ en bijtende humor beschrijft hij de kroniek van het lijden van het volk van Katamalanasië onder de tirannie van de willekeur, uitgeoefend onder protectie van ‘de vreemde mogendheid die de leiders levert’.
Martial, een van de tegenstanders van de ‘Voorziene leider’, weigert dood te gaan. Hij doolt voort, strijkt als een schaduw langs de levenden en kwelt op zijn beurt de Voorziene leider.
In een weelderige taal verhaalt Sony Labou Tansi ons de absurde en verschrikkelijke avonturen van Chaïdana, de dochter van de vermoorde verzetsman Martial. Hij koppelt scherpe satire aan literaire science fiction en hanteert een volstrekt eigen taal die een revolutionair geluid aan de Afrikaanse letteren toevoegt.
Sony Labou Tansi spot met de censuur van het goede fatsoen”«Hoe wilt u dat ik anders praat dan in een taal van vlees en bloed, in een tijdperk waarin de mens, meer dan ooit, zijn zinnen op de dood van het leven gezet heeft?»

«Een carnavaleske maskerdans van het niveau van Gabriel García Márquez. Een tragikomedie van de eerste orde.» – Le Monde

«Een vreselijke fabel die virtuoos de regels van de Afrikaanse literatuur omver heeft geschreven. Sony Labou Tansi is de meest getalenteerde schrijver van zijn generatie.» – Jeune Afrique
Meer over Sony Labou Tansi

Simone Schwarz-Bart – Horizont. Roman

Simone Schwarz-Bart
Horizont
Oorspronkelijke titel Ti Jean l’Horizon
Vertaling Hetty Renes
Guadeloupe
Paperback 312 blz.,
ISBN 90-6265-114-3
Eerste uitgave 1983

In de roman Horizont legt Simone Schwarz-Bart verhalen en legendes van haar volk vast, die tot nog toe alleen in de orale overlevering leefden. De gebeurtenissen spelen zich deels af in de hedendaagse werkelijkheid van haar geboortegrond Guadeloupe, deels zijn zij ontleend aan oude Afrikaanse sprookjes – en in beide gevallen worden ze gezien en verwoord op een wijze die totaal verschilt van het blanke wereldbeeld.
Het verhaal – waarvan de schrijfster zelf zegt dat het ‘gelezen kan worden als een avonturenroman, een liefdesverhaal, een sprookje over tovenarij of een science-fictionroman’ – volgt de omzwervingen van een traditionele heldenfiguur van de creoolse volksvertellingen. Zijn ontdekkingsreis voert hem naar Afrika, waar hij de kloof ervaart tussen de vrij gebleven Afrikaanse broeders en de Caribische negers die door de slavernij zijn besmet, naar Europa, waar hij voor het eerst blanken ontmoet die geen meesters zijn maar om hun bestaan moeten vechten zoals iedere gewone zwarte, en naar het Dodenrijk, waar hij de lezer kennis laat maken met het beeld van de dood als een rustpauze tussen verschillende levens.

Met deze culturele speurtocht van haar held, die vervat is in een bijzonder rijk en veelzijdig proza, heeft Simone Schwarz-Bart een geslaagde poging ondernomen tegelijkertijd oude overleveringen van haar volk op schrift te bewaren en een roman te componeren die in de moderne Caribische en Franstalige literatuur een vooraanstaande rol speelt.

«Een van de meest originele en dichterlijke romanverbeeldingen van de laatste jaren in de Franse literatuur… een zwarte Odyssee.» – De Volkskrant
Meer over Simone Schwarz-Bart

Ian Watson – Het sprakeloze reservaat. Roman

IAN WATSON
Het sprakeloze reservaat
Oorspronkelijke titel The Embedding
Vertaling Marijke Emeis
Paperback 240 blz.,
Eerste uitgave 1979
ISBN 978 90 6265 028 7
UITVERKOCHT

Een confrontatie met bezoekers uit de ruimte… Gedreven marxisten die zich, gevangen in hun strakke jargon, op kamikaze-achtige wijze opofferen om een stuwdam in het Matto Grosso-gebied te saboteren… Indianen, die verstrikt in hun net van hallucinerende middelen, wachten op de komst van een wanstaltige kristus… Een antropoloog die een atonaal Frans gedicht als bijbel hanteert… Een taalwetenschapper die bestormd wordt door menselijke gevoelens, en er dus geen weg mee weet… Steriele kinderen die in een absoluut laboratorium-isolement proberen de grenzen van de taal te overschrijden…
Dat is grofweg het recept van deze wervelende debuutroman van de Engelse auteur Ian Watson, waarin het gaat over niets meer of minder dan de vraag wat taal voor ons betekent en over het besef van onze machteloosheid in een wereld die steeds meer gaat lijken op het sprakeloze reservaat.

Ian Watson (Tyneside, 1943) studeerde Engelse taal- en letterkunde in Oxford en doceerde in Engeland, Tanzania en Japan. In 1977 ontving hij de British Science Fiction Award.