Shell – Uitgeverij In de Knipscheer

«**** Over een revolutionair geteisterd door leegheid.» – Jan Stoel

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander op Bazarow, 25 januari 2024:

(…) De Brabander is erin geslaagd om op basis van feiten een meeslepend en spannend verhaal te componeren waarin Rafael Simón Urbina Lopez (1897-1950) centraal staat. Lopez was een Venezolaans politiek leider en revolutionair, die onder meer streed tegen het dictatoriale regime van Juan Vicente Gómez(1857-1935). Het mooie van deze vorm van fictie is dat de geschiedenis echt tot leven komt door het vertelperspectief van de personages. De leemtes tussen de feiten vult de auteur op met fictie. De Brabander weet daarbij in zijn verhaal met als grote thema’s eerlijkheid en gelijkberechtiging mooi het evenwicht te bewaren. (…) Door het leven van Urbina te volgen, in diens hoofd te kruipen en zijn gedachten te volgen, wordt de geschiedenis persoonlijker. Ook het perspectief van de andere hoofdrolspelers komt nadrukkelijk aan bod. Zo maak je kennis met hun motieven. Die afwisseling (ook in de plaats van handeling) geeft dynamiek aan de roman. (…) De Brabander schrijft soepel, filmisch, verwerkt de nodige humor in zijn verhaal en weet in een paar woorden een sfeer, een situatie of een personage neer te zetten. (…) Wat de roman echt doet beklijven zijn de parallellen die je ziet tussen verleden en heden. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«De schrijver beschikt in ruime mate over fantasie.» – Ko van Geemert

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander in Amigoe/Ñapa, 13 januari 2024:

Rond 1929 wonen er op Curaçao – what’s new – veel Venezolanen, legaal en illegaal. Vaak gevlucht voor het regime van Gómez. Veelal werken zij bij de raffinaderij, voor een schamel loontje. Een staking is niet ondenkbaar. Ook zou het eiland, dat was eerder gebeurd, kunnen gaan dienen als uitvalsbasis voor een bewapende beweging die Venezuela zou moeten verlossen van zijn wrede president. Henri Deterding heeft de Nederlandse regering hier diverse keren voor gewaarschuwd. Curaçao beschikt zeker niet over voldoende mankracht en wapens om hier tegen op te kunnen treden, maar Nederland reageert lauw. En dan wordt het 8 juni 1929. Minstens honderd Spaanssprekende mannen luisteren naar de laatste instructies van Rafael Urbina, die 45 mannen aanwijst die in de laadbakken van vrachtwagens moeten plaatsnemen. De rest verdeelt hij over een groep die naar de olieraffinaderij gaat en een die zich verspreidt over strategische plekken in de stad. Het doelwit, Fort Amsterdam, waar wapens en geld te halen zijn, is in no time overmeesterd. Er vallen enkele doden en gewonden. De overvallers vluchten met het schip de Maracaibo naar Venezuela. (…) Het is voor Nederland, officieel bevriend met Venezuela, een blamage. (…) De Brabander baseert zijn roman op feitelijke gebeurtenissen en personen. Maar om een mooi verhaal te krijgen – en dat is ‘Urbina’ – is ook fantasie nodig, en daarover beschikt de schrijver in ruime mate. Het genre is faction gaan heten: een mengeling van facts en fiction. ‘Urbina’ is een geslaagde en boeiende roman, alweer de zevende van de waarschijnlijk productiefste auteur van het eiland.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zeer leesbaar en invoelbare docu-story. Doet hopen op meer boeken met een zo prachtig resultaat.» – Wim Rutgers

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander op Caraïbisch Uitzicht , 13 december 2023:

(…) Het is midden in de roman als op 8 juni 1929 de Venezolaanse rebel(se) Rafael Simón Urbina (1896-1950) met behulp van de communist Gustavo Machado en een flink aantal opstandige landgenoten die in Curaçao tegen een hongerloon werkzaam zijn in de ’olie’, het regeringscentrum Fort Amsterdam binnendringen, daar drie dodelijke slachtoffers maakt, geld en een aantal wapens veroveren en vervolgens de vlucht naar de Overwal nemen met de gouverneur en de militair Borren als gijzelaars. Het doel was de dictatoriale regering van Vicente Gómez in zijn geboorteland Venezuela met een staatsgreep naar huis te jagen. (…) Het historische gegeven is bekend maar krijgt context in verhaalvorm met tal van historische details, die grondige studie van het onderwerp tonen. Tussen een proloog over wat historisch vooraf ging en een epiloog met gegevens over wat volgde en de rol van een aantal belangrijke bij de overval betrokken personen, worden we in tien hoofdstukken deelgenoot van de gebeurtenissen die op het eiland nog een lange nasleep zouden hebben. (…) De Brabander slaagt in de krachttoer van een evenwichtskunstenaar die de feiten zodanig met interessante details verpakt dat er een zeer leesbaar en invoelbare docu-story is gerealiseerd.

Lees hier de recensie
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Uiterst complexe situaties in een heel toegankelijke en mooie taal te vertellen.» – André Oyen

Over ‘Urbina’ van Eric de Brabander op Ansiel, 4 december2023:

Met de roman ‘Het dilemma van Otto Warburg’ ( 2016) nestelde Eric de Brabander zich behaaglijk in het rijtje van mijn favoriete auteurs. Met zijn nieuwe historische roman ‘Urbina’ stijgt hij nog een trapje hoger in het rijtje. Zijn inkijk op het woelige leven van Rafael Simón Urbina López (Puerto Cumarebo, 1897 – Caracas, 13 november 1950) een Venezolaans politiek leider en revolutionair, die met name streed tegen het dictatoriale regime van Juan Vicente Gómez heeft mij geboeid van A tot Z. ‘Urbina’ is meer dan een historische roman. Het is een bijzonder knap opgebouwde faction waarin op een verbluffende manier historische feiten en fictie met mekaar verweven worden. Als lezer word je onverbiddelijk meegetrokken in de wandaden van de misdadige regimes van de Zuid-Caraïbische regio waartegen Urbina en zijn wapenbroeders dood en verderf hanteert. Bij zijn overval op het Waterfort bijvoorbeeld, waarmee hij zijn niet-aflatende strijd tegen dictator Juan Vincente Gómez in zijn thuisland wil bekostigen krijg je een helder beeld van de genadeloosheid van deze revolutionair. Ook de rol van de Nederlandse regering, die Curaçao, haar kolonie in de West, vakkundig in een spagaat weet te brengen wordt door de auteur grondig onder de loep genomen. Venezolaanse aardolie wordt grootschalig geraffineerd op Curaçao, waar de Nederlandse Shell de scepter zwaait. Dictator Juan Vincente Gómez stelde zich dan ook de vraag: “Hoe is het mogelijk dat die Hollanders op Curaçao het toestaan dat een heel leger zich op hun eiland vormt met als doel mij omver te werpen?” Met ‘Urbina’ breidt de Curaçaose schrijver Eric de Brabander (1953) zijn toch al bont geschakeerde oeuvre uit met een boek dat helaas nog altijd brandend actueel is voor de Zuid-Caraïbische regio. Ook anno 2023, kent Venezuela een misdadig regime en herbergt Curaçao veel Venezolaanse dissidenten en vluchtelingen. Eric de Brabander weet uiterst complexe situaties in een heel toegankelijke en mooie taal te vertellen.
Bron
Meer over ‘Urbina’
Meer over Eric de Brabander bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het carnaval van Ricardo Bonifacio.» – Ko van Geemert

Opmaak 1 Interview met Chesley Rach over ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’ in Ñapa Literatuur (Amigoe), 11 maart 2017:
En dan verscheen een paar maanden geleden uit het niets een roman. ‘Ik teken en schilder eigenlijk al veel langer dan dat ik schrijf, maar dat schilderen heb ik lang niet meer gedaan. Het schilderij dat op het omslag van het boek staat, dateert uit 1994. Ik begon rond die tijd met een drietal verhalen over uiteenlopende onderwerpen, maar het verhaal over Ricardo Bonifacio boeide mij het meest. Daar ben ik mee doorgegaan. Het was een figuur die ik bedacht had, een jongen die in een wijk op Curaçao opgroeit en allemaal avonturen beleeft, om mijn kinderen verhaaltjes te vertellen voor het slapen gaan toen ze nog klein waren. Mijn oudste dochter merkte als tiener een keer op dat ze benieuwd was hoe het de kinderen uit de verhalen vergaan was. Toen was het zaadje geplant.’
Lees hier het interview
Meer over ‘De terugkeer van Ricardo Bonifacio’

«Een gewaagd boek dat er toe doet. » – Ezra de Haan

Over ‘De lichtkamer’ van Henriette de Mezquita op Literatuurplein, 11 december 2015:
Henriette de Mezquita had duidelijk een missie toen zijn haar eerste en enige boek schreef. Ze wilde iets duidelijk maken en er geen doekjes om winden. Discriminatie in de zorg op Curaçao leverde doden op. En het recht weigerde te zegevieren. Waarschijnlijk om die laatste reden is deze roman geschreven. Een non-fictie boek over hetzelfde onderwerp levert je zo een aanklacht van smaad op. En in een roman kan en mag je alles beschrijven. Zelfs de waarheid. Juist doordat het een roman is, kon de auteur voor een verrassende oplossing van deze kwestie zorgen. De lichtkamer toont aan dat een aanklacht en een spannende roman samen kunnen gaan. En niet voor de eerste keer. Denk aan de Max Havelaar. Toch zou ik het boek tekort doen als ik het slechts over het onderwerp zou hebben. De Mezquita weet met opvallend weinig woorden veel te beschrijven.
Lees hier de hele recensie of op Caraïbisch Uitzicht
Meer over ‘De lichtkamer’

«Een rijke aanzet van zijn legendarisch proza.» – André Oyen

Over ‘Tempels in woestijnen’ van Boeli van Leeuwen, op Ansiel cineblogs.be, november 2014:
Boeli van Leeuwens eerste dichtbundel Tempels in woestijnen werd vlak na het huwelijk geschreven en in augustus 1947 gedrukt. Ruim 65 jaar na de eerste druk is deze lange tijd onvindbaar gebleven bundel opnieuw uitgebracht. (…) Het is toch ook mooi voor de literatuurfreaks om deze knap uitgegeven bundel als een zeldzaamheid te beschouwen. Het is voor het eerst dat ik deze gedichten onder ogen krijg en ik vind ze heel mooi. Voor mij zijn ze een rijke aanzet van zijn legendarisch proza. Helemaal mooi is ook dat ‘Onkel Patrice’, een van de vele verhalen in de magistrale bundel Geniale anarchie (1990) is opgenomen. In dat verhaal beschrijft Boeli van Leeuwen hoe zijn Onkel Patrice op een persje, driftig pedalerend, zijn dichtbundel produceert. Tempels in woestijnen – de gedichten- en het verhaal ‘Onkel Patrice in één boekje, een heerlijk hebbeding.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Tempels in woestijnen’
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Hans Vaders bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een meeslepend relaas over de teloorgang van de bibliotheek, het kroonjuweel uit de titel. » – Jos Bloemkolk

Over ‘De verkwanseling van een kroonjuweel’ van Hans van Hartvelt in Het Parool, 3 november 2014:
Het beulswerk werd verricht door een weinig zachtzinnige interimmanager. Als hij onder de naam Dick Sergeant het boek binnenkomt, worden de verhoudingen tussen politiek, directie, commissarissen, managers en personeelsleden nog meer op scherp gezet. Resultaat: een meeslepend relaas over de teloorgang van de bibliotheek, het kroonjuweel uit de titel. (…) Als je het terugleest, is het vanaf dag één duidelijk dat de uitkomst vaststond. Al die businessplannen, al die begrotingen – altijd met spoed – al die papierschuiverij: het was allemaal voor niks. We zijn naïef geweest.” (…) De werkelijkheid was nog botter en intimiderender dan in het boek. Dat wilde ik niet opschrijven, omdat het anders te ongeloofwaardig zou zijn geworden. Hij heeft zijn taak voortvarend uitgevoerd, maar de manier waarop, daarvoor heb ik geen begrip. Je kunt bikkelhard zijn en toch empathisch.” Jeroen van Helferen, het alter ego van Hans van Hartevelt, is ook niet altijd even zachtzinnig in het boek. “Ik deed wat Sergeant deed, alleen in het klein. Ik was, om een doorstart te maken, bereid de helft van het personeel weg te sturen, maar wel op een nettere manier. Ik heb mijn rol zelfs nog wat onsympathieker gemaakt, omdat dat beter was voor de roman.”
Lees hier het artikel
Meer over ‘De verkwanseling van een kroonjuweel’
Meer over Hans van Hartevelt bij Uitgeverij In de Knipscheer