«Zoveel herkenbaarheid!» – Tanja Jadnanansing

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar voor Leesclub EduCulture, 7 februari 2021:
(…) De roman begint meteen goed met de herkenbaarheid van een niet zo jonge vrouw die bij de kapper zit. Hilariteit bij de leesclub omdat wij allemaal niet piepjong meer zijn en altijd bezig met ons haar. Dat is ook de kracht van het boek althans voor mij en voor de leesclub. Zoveel herkenbaarheid! Al lezend komt Suriname steeds dichterbij en trekt de schrijfster Henna Goudzand Nahar de lezer de wereld van Ilse binnen. (…) Wanneer Jan, de boezemvriend van Ilse, tijdens een etentje ruim dertig jaar nadat Ilse naar Nederland kwam over het drugsverleden van haar lievelingsoom Frank begint, raakt Ilse overstuur en begint het verhaal echt. Het is een verhaal met veel kanten en zo opgeschreven dat het nergens ingewikkeld wordt en tegelijkertijd tal van aanknopingspunt biedt om nog dieper het personage in te willen duiken. (…) Het is ook het verhaal naar de zoektocht van de dochter van Ilse naar haar zijn tussen twee culturen, en het verhaal van de moeder Anita die Ilse continu afstoot. (…) Nergens wordt Goudzand veroordelend en de liefde voor al haar personages is duidelijk. (…)
Lees hier het leesverslag
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Redenen genoeg om bij de pakken neer te zitten maar Ilse bindt de strijd aan.» – C.H. Gajadin

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar voor NBD/Biblion, 28 januari 2021:
Familieverhoudingen staan centraal in het eerste deel van een tweeluik over Ilse Madrettor. Een vrouw gewend zich op te offeren voor anderen trekt het niet langer wanneer haar puberdochter haar daarmee confronteert. Haar werkloze man is vooral met zijn eigen familie bezig. Wanneer haar beste vriend begint over het drugsverleden van oom Frank die altijd klaar heeft gestaan voor Ilse, wordt het haar te veel. Waarom staat Ilse niet sterk in haar schoenen? Een liefdeloze jeugd gevolgd door een maatschappij die volledige aanpassing eist en de eigen cultuur geen ruimte biedt? Een moeder die manipuleert? Er zijn redenen genoeg om bij de pakken neer te zitten maar Ilse bindt de strijd aan.
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Voor veel mensen in het ‘moederland’ was Suriname ‘een buitenkind’.» – Martien van Oorsouw

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Caraïbisch Uitzicht, 16 december 2020:
Ilse is een vrouw van bijna 49 die als 15-jarig meisje naar Nederland kwam in het kader van gezinshereniging. Ze werkt als leerkracht in Amsterdam. Daarmee zijn twee van de belangrijkste thema’s van de roman van Henna Goudzand Nahar genoemd. Maar ‘De geur van bruine bonen’ gaat over veel meer. De roman kwam op 25 november 2020 uit, de dag dat de 45 jarige onafhankelijkheid van Suriname gevierd werd. Wat betekent het je te vestigen in een samenleving die je als deel van het koninkrijk der Nederlanden meent te kennen? Rond de dag van de Surinaamse onafhankelijkheid vertrekt de moeder van Ilse naar Nederland. Ze laat haar dochter Ilse achter bij haar eigen moeder. Een paar jaar later vertrekt ook Ilse naar Nederland. (…) Veel mensen in het ‘moederland’ weten niet, wat de gevolgen voor de koloniën waren van de periode van overheersing. Voor hen was Suriname Verweggistan, of ‘om het op z’n Surinaams te zeggen: een buitenkind’: ze namen de lusten voor lief, met de lasten, waaronder de migratie van Surinamers naar Nederland, wilden ze niets te maken hebben. (…) “In deze roman gaat het vooral om Ilses omgang met de Nederlandse maatschappij, de manier waarop haar kinderen omgaan met de Nederlandse maatschappij en haar twijfels over de opvoeding. De vraag of je opvoeding klopt met wat de maatschappij van je kinderen wil, is een vraag van alle ouders, maar voor een migrant is deze vraag extra belangrijk.”
Lees hier het artikel ‘Het verleden is niet weg na de migratie’
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Het is soms benauwend hoe dichtbij je ermee verwikkeld bent.» – Reza Madhar

voorplatFluit1-75Over ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores in De Ware Tijd Literair, 12 december 2020:
(…) De dichter schrijft vooral vanuit zichzelf, en je ervaart hoe ze groeit tussen het eerste gedicht en het laatste. (…) Het boek vertelt een verhaal: er is een protagonist, er zijn tegenstanders en er is een omgeving en een cultuur. De eerste gedichten zijn verwijtend naar iemand op wie ze gesteld is, maar in wie ze steeds wordt teleurgesteld. Ze schrijft vastberaden: “waarom zou ik mijn poëzie/ in verlegenheid brengen/ om jouw ontrouw?” (…) Het gedicht, Hindostaan-zijn/ Hindustani, waarin ze zichzelf herinnert aan haar afkomst als Surinaamse Hindostaanse, heeft de felheid van een punk-rocklied. (…) Mijn favoriet van dit gedeelte is Surinaamse Hollander waarmee iedereen wel eens ervaring mee heeft gehad iedereen kent wel zo een persoon; “met geleend geld / ging hij naar Holland / vandaag, / vandaag heeft hij / enkele woorden / geleerd in Holland / en nu komt hij ons / vertellen hoe / wij moeten leven”. Een groot deel van de bundel gaat over het gevoel het zwarte schaap van de familie te zijn. (…) De ik-persoon is in de hele bundel aan het woord en prominent aanwezig, maar langzamerhand wordt het een “wij” en “zij” en zelfs “jij”. Er komt een kind bij kijken en de isolatie wordt erger. (…) Het wordt steeds pijnlijker om door te lezen. En hoewel het er hopeloos uitziet is de schrijfster toch niet overwonnen. (…) Denk niet dat dit een boek alleen voor Hindostanen is. (…) Het is soms benauwend hoe dichtbij je ermee verwikkeld bent. (…)
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer

«In één ruk uitgelezen.» – Kathleen Boyen

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Bolcom, 12 december 2020:
In één ruk uitgelezen en ik wacht met veel spanning op deel 2. Persoonlijk vind ik er universele thema’s in terug: moeder-dochter relatie, familierelaties, verstikkende loyaliteit, het gekwetste en verwaarloosde kind dat tevergeefs naar liefde-aandacht-goedkeuring van een ouder smacht, onuitgesproken behoeftes en verlangens, spanningen met pubers, de strijd en de moed om het anders te willen en het te doen…, de hoge lat die vrouwen van deze generatie van de leeftijd van Ilse voor zichzelf leggen. Dit alles in de historische en culturele context van Suriname waar wij, hier in België, minder mee vertrouwd zijn.
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Deze gedichten raken het hart.» – Jerry Dewnarain

voorplatFluit1-75Over ‘Het verdriet van de fluit’ van Saya Yasmine Amores in De Ware Tijd Literair, 12 december 2020:
Saya Yasmine Amores is half Indonesisch, de andere helft is een mengsel van verschillende bevolkingsgroepen uit de Himalayas. Ze beweert ook blank en Indiaans bloed in zich te hebben. De vele mix van culturen maakt haar creatief en kunstzinnig. (…) Er heeft iets treurigs plaatsgevonden in het verleden van de ‘protagonist’. De dichter snakte er naar om het ouderlijk huis te verlaten waar zij zich verstoten en verworpen voelde, en ging op zoek naar haar identiteit. (…) De gedichten uit ‘Bānsuri ke gam / Het verdriet van de fluit’ raken het hart. Sommige doorboren je met een giftige pijl door de bittere armoede er in of door het leven van een alleenstaande moeder.
Lees hier het signalement
Meer over ‘Het verdriet van de fluit’
Meer over Saya Yasmine Amores bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Zeker in tijden waarin het slavernijverleden om een passend antwoord vraagt is ‘De geur van bruine bonen’ een must.» – Lennie Haarsma

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Bolcom, 8 december 2020:
(…) ‘De geur van bruine bonen’ is een belangrijk boek. De wijze waarop de schrijfster de ontwikkeling van Ilse beschrijft, overtuigt en geeft een prachtig en indringend beeld van Surinaamse- Nederlandse vrouwen in Nederland. En hoe zij een evenwicht zoeken tussen de cultuur van Suriname waar ze schatplichtig aan willen zijn en de Nederlandse samenleving die zich tot op de dag van vandaag onvoldoende realiseert wat een 3 eeuwen lange koloniale geschiedenis betekent. Het boek is spannend, je leeft mee met de personages uit het boek, generatieconflicten worden bloot gelegd en er is humor. Alleen al de achternaam van Ilse, als je het omdraait Rotterdam. Overigens herkenbaar zo’n Nederlandse naam, want Nederland heeft ook qua naamgeving van dorpen en steden zijn koloniale stempel op Suriname gedrukt als je alleen al kijkt naar plaatsen met namen als Utrecht, Alkmaar, Domburg en Wageningen. Zeker in tijden waarin het slavernijverleden om een passend antwoord vraagt is ‘De geur van bruine bonen’ een must.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Relatie wordt meesterlijk beschreven.» – Nellie Bakboord

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Caraïbisch Uitzicht, 7 december 2020:
(…) Anita Madrettor vertrekt net als vele anderen rondom de onafhankelijkheid naar Nederland. Ze laat haar dochter Ilse achter bij haar moeder, Ilse’s oma. We maken kennis met het leven van deze Ilse. Haar moeder laat nooit meer iets van zich horen tot op een dag Ilse naar Holland wordt gehaald. Voor Ilse breekt dan een heel ander leven aan. (…) We leren Ilse kennen als een vrouw van middelbare leeftijd die kost wat kost iedereen van dienst wil zijn. (…) Van haar puberdochter Abigail krijgt Ilse keer op keer de wind van voren. (…) Je wil weten hoe het zit met de relatie tussen Ilse en haar moeder. Waarom is de moeder van Ilse, Anita Madrettor, vlak voor de onafhankelijkheid in 1975 zonder Ilse naar Nederland afgereisd? (…) ‘De geur van bruine bonen’ is een innemend geschreven roman waarin onze zwijgcultuur zonder opsmuk wordt doorbroken. Door het neerzetten van tot de verbeelding sprekende karakters leg je dit boek niet naast je neer. (…)
Lees hier de recensie ‘De zwijgcultuur doorbroken’
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Een sterk verhaal over leven en overleven als kind uit twee culturen.» – André Oyen

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOver ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Ansiel, 6 december 2020:
(…) Ilse’s moeder verliet Suriname rond het uitroepen van de onafhankelijkheid zowat 45 jaar geleden en Ilse bleef achter bij haar grootmoeder in Paramaribo. Dat verandert wanneer Anita Madrettor, Ilses moeder, in haar nieuwe gezin problemen heeft om een oppas te vinden voor haar zieke man en haar jongste dochter. Ilse wordt naar Nederland ‘gehaald’ (…). Henna Goudzand Nahar beschrijft uitermate goed de worsteling die Ilse moet voeren om overeind te blijven in een veeleisende familie, op een school met leerkrachten die in een concurrentiestrijd zitten en een gezin met een puberende dochter die steeds kritiek heeft op haar gebrek aan assertiviteit. Ilse leeft in Nederland met haar opvoeding die ze uit Suriname meekreeg! Een sterk verhaal over leven en overleven als kind uit twee culturen.
Lees hier het signalement
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer

Boekpresentatie ‘De geur van bruine bonen’ op YouTube

VoorplatGoudzand2_Opmaak 1.qxdOp 25 november jl. werd 45 jaar onafhankelijkheid Suriname gevierd met de presentatie van de roman ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar. Aan de gesprekstafel van moderator Guilly Koster zijn behalve de auteur Nellie Bakboord, Boris Dittrich (senator Eerste Kamer) en Peter de Rijk van Uitgeverij In de Knipscheer aangeschoven. Op 21:00 van de tijdlijn leest Nellie Bakboord een speciaal voor deze gelegenheid geschreven column. Op 26:30 komt via Zoomverbinding Peggy Bouva (van de podcast ‘De plantage van onze voorouders’ die ze samen met Maartje Duin maakt) in beeld. Zij is overigens de vrouw die op het omslag staat afgebeeld. Op 39:30 zingt Amber Nijman (ja, familie van) een prachtig lied. Uiteraard komen de thema’s van de roman zoals het doorbreken van de ‘zwijgcultuur’ tussen dochter en moeder en de openhartige belevingswereld van een vrouw van middelbare leeftijd ter sprake. Maar een boek als dit maakt méér los: op 47:00 pleit Boris Dittrich, die voor D66 in de Eerste Kamer zit, voor openbaarmaking van het geheime dossier over de rol van Nederland bij de coup van Bouterse in 1980, dat officieel pas in 2060 wordt vrijgegeven.
Kijk hier naar de presentatie
Meer over de presentatie
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer