Over ‘De vriend van Matisse’ van Theo Monkhorst in Den Haag Centraal, 22 februari 2024:
(…) Aan het begin van de vorige eeuw is Matisse een vroege dertiger, hij is nog geen beroemd kunstenaar en gaat in Noord=Frankrijk op zoek naar het zonlicht. Want dat licht heeft hij nodig voor wat er in zijn schildersbrein ligt te broeden. Op een dag klopt Matisse tijdens zon zwerftocht aan bij een oudere, alleenstaande boer die een rustig leven leidt. Deze Théodore zal de vriend van Matisse worden. En over Théodore gaat dan ook deze novelle. (…) Matisse is duidelijk het type van de autonome, scheppende kunstenaar, een man met grote ambities en geldingsdrang. (…) Théodore is een filosofisch ingestelde weduwnaar die tevreden is met wat hij heeft en met de herinneringen aan zijn in het kraambed overleden vrouw. Hij bezoekt af en toe zijn geliefde dochter en haar man, een paar boerderijen verderop. (…) Zo komen het gekwelde romantische type en de naar harmonie en innerlijke vrede strevende mens naast elkaar te staan. (…) Het verhaal in deze novelle ontwikkelt zich rond de dochter van Théodore. (…) Matisse wil deze Jeanne graag portretteren, omdat hij onder de indruk is van de schoonheid van de jonge vrouw. Tegelijkertijd is hij bezig met een schilderij dat de gloedvolle zonsondergang bij de kleine boerderij moet weergeven. (…) De ontknoping van het verhaal is tamelijk verrassend en zet het geheel in een breder perspectief dan de kleine geschiedenis die Monkhorst daarvoor heeft geschetst. ‘De vriend van Matisse’ is daarmee in elk geval een rijk, mooi geschreven verhaal geworden over grote thema’s, zoals liefde, schoonheid, zin van het leven en omgang met elkaar, zonder veel humbug en dicht bij het dagelijkse bestaan van een eenvoudige wereld in een andere tijd. (…) Een boek dat bekoort door zijn geschiedenis en personages. De zeggingskracht ervan zit in het doeltreffende verhaal dat vertelt over de dingen die echt tellen in het leven.
Lees hier ‘Kleine geschiedenis in grote thema’s’
Meer over ‘De vriend van Matisse’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
Over ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’ van Theo Monkhorst voor NBD / Biblion, 12 april 2021:
De Haagse schrijver en dichter Theo Monkhorst heeft op verzoek van Theater Branoul twee actuele toneelteksten geschreven. Aan het eind van de maand zullen zij hun première beleven. Het eerste, Ik wethouder /over schoonheid en macht, is een satirisch stuk met als onderwerp het heftige debat in de Haagse gemeenteraad over het Kunstenplan. Daarbij het ging om het behoud van kleine kunstinstellingen. Herkenbaar voor iedereen die geïnteresseerd is in het politieke debat over de kunsten. De strijd over geld, politieke macht en het behoud van de schoonheid. Het tweede stuk getiteld Confessies van een grijsaard gaat over een dramatisch generatieconflict: kleinzoon verwijt grootvader dat diens generatie hem opzadelt met de dramatische gevolgen van de klimaatcrisis. Het zijn voor Theo Monkhorst belangrijke thema’s die ook eerder aan bod kwamen in zijn romans ‘De blijmoedige leugenaar’ en ‘De Schrijver en de Luchtvrouw’.