Over ‘Pom’ van Kees Broere in Antilliaans Dagblad, 15 juni 2019:
(…) Peter Flinck is de man om wie het allemaal in ‘Pom’ draait. (…) We schrijven het jaartal 1993, Nelson Mandela staat op het punt verkozen te worden als president van Zuid-Afrika. Het is het Afrika dat Kees Broere als journalist dagelijks volgde en dat merk je ook als hij erover schrijft. Waarschijnlijk heeft hij zijn eigen ervaringen naadloos in de dialogen van ‘Pom’ verwerkt. Zo leert Peter Flinck dat taal politiek is. Dat de gruwelen van Rwanda nu ‘les événements’ genoemd worden en beide strijdende partijen ervoor zorgden dat de brouwerij openbleef. ‘Zonder bier geen oorlog’ was het devies. Kees Asten is de journalist die Flinck dit allemaal vertelt. Een grapje van Kees Broere, die zijn pseudoniem van weleer gebruikt voor een personage in het eerste boek onder eigen naam. (…) Als in een thriller zorgt Kees Broere voor cliffhangers die je doen doorlezen. Je weet dat er iets gaat komen. Maar wat? Het moment van confrontatie met zichzelf komt wanneer Peter Flinck het gastenboek van de Chui Lodge doorbladert en zijn eigen naam tegenkomt. Het moet iemand anders met dezelfde voor- en achternaam zijn, want hij is er nooit eerder geweest. Maar dan ziet hij dat zelfs de tekst die deze Peter Flinck schreef overeenkomt met zijn eigen tekst, ooit in een hotel in Colombo op Sri Lanka in een gastenboek geschreven… Het is een variant op het dubbelgangersmotief die je wel vaker in de literatuur tegenkomt. (…) Nu iemand rondloopt met zijn naam en men hem aanspreekt alsof ze hem al jaren kennen, bekruipt hem een ongemakkelijk gevoel. En dat is pas het begin van deze uiterst verrassende roman. (…) Met ‘Pom’ heeft Kees Broere een belangrijke roman over hedendaags terrorisme, contraspionage en politieke dwarsverbanden geschreven waarbij hij vernuftig gebruik weet te maken van alle ervaringen die hij in Afrika opdeed. ‘Pom’ is een roman die om herlezen vraagt. Want wat lag aan de oppervlakte en wat heb je over het hoofd gezien?
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Pom’
Tag: thriller
«Ik voelde zijn vreugde, twijfel en verdriet alsof het dat van mij was.» – Natascha Tielemans-Oosterbaan
Over ‘De zegen van weemoed’ van Theo Monkhorst op De Perfecte Buren, 18 maart 2019:
(…) Het is 1984 als Pieter Fransman, journalist, besluit een boek te schrijven. Een boek over zijn leven, geschreven vanuit het perspectief van een 75- jarige, terwijl hij op dat moment 45 jaar is. (…) Over zijn grote liefde Trix, haar overlijden en hun zoon Sax, over zijn worsteling het grote verlies te boven te komen. Deel één is een familiekroniek, die soepel overloopt in het bijna thrillerachtige deel twee, waarin Pieter met Lena, de ex-vrouw van zijn vriend Leo, diens raadselachtige dood onderzoekt. (…) Theo Monkhorst nam mij mee in zijn boek. Ik voelde zijn vreugde, twijfel en verdriet alsof het dat van mij was. Deel twee is spannend, soms ongemakkelijk omdat de lasten van het ouder worden er zo realistisch worden omschreven. Maar ook daardoor prachtig. (…) Zijn manier van schrijven maakt dat hij mij het boek introk en de personages in mijn hoofd bleven steken.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De zegen van weemoed’
Meer over Theo Monkhorst bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Traumatische voorvallen heel fijntjes beschreven.» – André Oyen
Over ‘Mal’ van Harman Nielsen op Ansiel, 17 augustus 2018:
(…) Mal (ver)dwaalt door de tijd en treedt periodes uit haar jeugd en schoolperiode binnen en wordt dan weer geconfronteerd met de zorg voor haar moeder en oma. Met mondjesmaat begrijpt de lezer dat er psychisch met deze vrouw iets mis is en ze een strijdt voert om te overleven. (…) De auteur beschrijft heel fijntjes de door haar beleefde traumatische voorvallen waardoor zij zich steeds meer in haar ‘eigen’ wereldje terugtrekt. Een heel bijzonder boek.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Mal’
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Harman Nielsen – Mal. Roman
Harman Nielsen
Mal
roman
Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen,
152 blz., € 16,50
Eerste uitgave 2018
ISBN 978-90-6265-990-6
Na zijn 7-delige romancyclus Het verscholen volk (afgesloten in 2017) verrast Harman Nielsen nu met Mal, een psychologische roman, thriller bijna, in zijn geroemde poëtische stijl.
Mal dwaalt. Van school naar huis had ze altijd een eigen pad, waarop ze vrij kon zijn, alleen, op weg naar een plaats voor zichzelf, maar deze broeiende namiddag heeft het haar ergens gebracht waar ze nog nooit is geweest.
Ze dalen dieper af in de stad. Mal hoort de vreemde muziek niet langer. Voetstappen klinken daarentegen wel, vaker dan haar lief is na de waarschuwing die ze in de winkel heeft gekregen. En zoals haar eveneens is voorspeld, worden de straten donkerder, hoewel dat misschien vooral komt door de opbollende wolken die nu voor de twee manen drijven. Tussen de hoge gevels begint het naar regen te ruiken.
Verbeeldt ze het zich of wordt ze werkelijk gevolgd? Is iemand uit op haar vrijheid? In elk geval is ze hier niet langer alleen. Toch waagt ze zich verder, ook al weet ze de weg niet, want ze moet haar plaats voor zichzelf terugvinden…
Mal is een magisch-realistische vertelling over een creoolse kunstenares die aan wisselende stemmingen lijdt en die daar op een bijzondere manier probeert mee om te gaan. De novelle is heel filmisch geschreven met een ongelooflijk spannend slot.
Meer over Harman Nielsen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Inge Nicole pakt het thema misdaad bij de kop.» – Mark Minnema
Over ‘Aardappelbloed’ van Inge Nicole in Alkmaarsche Courant, 5 november 2014:
Het nieuwe boek van de Alkmaarse schrijfster Inge Nicole, heeft naargeestige trekken. Dayra zit het liefst in een kast en hongert zichzelf uit om uit de tentakels van haar criminele Russische familie te blijven. (…) Inge Nicole pakt ook het thema misdaad bij de kop, zonder van het boek een typische thriller te maken. Toch komt er behoorlijk wat wreedheid in voor, de Russische penoze laat zich niet ombetuigd. (…) ‘Ik ben nooit echt een spreker geweest. Ik heb nadenktijd nodig, die heb je als je schrijft.’
Lees hier het artikel
Meer over ‘Aardappelbloed’
Meer over Inge Nicole bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Hart weet 500 pagina’s lang de aandacht te boeien.» – Brede Kristensen
Over ‘Verkiezingsdans’ van Joseph Hart in Ñapa (Amigoe), 26 oktober 2013:
Joseph Hart schreef een spannend en politiek belangwekkend boek: Verkiezingsdans. Een boek met drie gezichten, dat toch een eenheid vormt. Het eerste gezicht is het gezicht van een thriller, een verhaal over criminele organisaties, gespecialiseerd in cocaïne, opererend vanuit Colombia, Curaçao en Nederland. Curaçao vervult een spilfunctie. Hoe en wie die touwtjes in handen hebben, wordt pas aan het einde van het boek duidelijk, als een belangrijke politicus wordt geliquideerd. Zoals het een goede thriller betaamt. (…) Het boek ontleent zijn titel aan het tweede gezicht, het belangrijkste: de verkiezingsdans kenmerkend voor verkiezingen Curaçaose stijl in de tijd dat de Nederlandse Antillen nog bestonden. Veel populisme, feesten, roddels, media-optredens met spectaculaire onthullingen over dubieuze persoonlijke geschiedenissen, belangen en betrokkenheid bij criminele organisaties. (…) De verborgen psychische problemen van de hoofdfiguur, Matthew, vormen het derde gezicht. Dit verhaal leest als een psychologische thriller. Ogenschijnlijk redelijk en talentvol, blijkt zich achter die façade een vulkaan te bevinden, een onderdrukt oedipuscomplex dat voor gewelddadige explosies zorgt. Zijn relaties met vrouwen lijden daar zwaar onder. Om iets van die uitbarstingen te kunnen begrijpen, moet de lezer wel regelmatig als een voyeur getuige willen zijn van erg expliciet beschreven seksscènes. (…) Ingenieus heeft Joseph Hart de verhalen van die drie gezichten met elkaar verweven. Tussen alle spanning door wordt duidelijk dat Hart een uitgesproken kritische mening over de Curaçaose politieke cultuur etaleert. Eigenlijk zegt hij dat als deze politieke cultuur niet verandert, de toekomst uitzichtloos is en burgers uitgeleverd zijn aan politici voor wie het publieke belang samenvalt met eigen belang. (…) Zeker een boek dat te denken geeft.
Lees hier de hele recensie
Meer over ‘Verkiezingsdans’