Over ‘Hannah en ik’ in een interview met Kees de Kievid op Boekenbijlage, 21 november 2020:
(…) Tijdens de opleiding voor regisseur/docent drama op de Hoge School voor de Schone kunsten, die ik heb gevolgd, ben ik veel met tekstanalyse bezig geweest. Omdat er destijds weinig banen waren in deze sector ben ik toneelteksten gaan schrijven voor kindertheater. Na enkele jaren heb ik een schrijfcursus gevolgd bij de toen nog onbekende Renate Dorrestein en zo ging mijn schrijvers carrière van start. (…) Meestal dringt het verhaal en vooral de personages zich aan me op. Hun problematiek en ontwikkeling manifesteert zich het beste in een gesloten arena, zoals ik het noem. Weinig ontsnappingsmogelijkheden zodat er duidelijk vanaf het begin maar één weg te gaan is. Dat levert ook de spanningsboog op waar ik graag mee werk. Ik ben op mijn best als er onontkoombaarheid aanwezig is en daar heb ik een gesloten omgeving voor nodig. (…) Er gaat altijd iets stuk en vrijwel altijd iemand dood. Opvallend ook dat het altijd een man is. Dat heeft uiteraard met mijn eigen ervaringen te maken en met mijn opvatting over hoe de lijnen lopen en omgangsvormen zijn. (…) De misdaad is nooit toevallig in mijn verhalen. Het is een bewuste daad, in ieder geval van mij als schrijver en meestal ook van het personage die hem begaat. (…)
Lees hier het interview ‘Van theater tot boek’
Meer over ‘Hannah en ik’
Meer over Pauline J. van Munster bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Tom Lanoye
Joost Zwagerman
(Foto Arthur Bajazzo)
Joost Zwagerman (51) overleden op 8 september 2015 in Haarlem.
1988. Een jaar voordat Joost Zwagerman met ‘Gimmick!’ doorbrak, stelde Howard Krol, op dat moment redacteur bij Uitgeverij In de Knipscheer, onder zijn pseudoniem Arthur Lava de bloemlezing ‘Maximaal’ samen. Het zou een hausse aan aandacht betekenen voor de dichters die zich tot de Maximalen rekenden: Pieter Boskma, Bart Brey, Dalstar, Johan Joos, René Huigen, Tom Lanoye, Arthur Lava, K. Michel, Frank Starik, René Stoute en Joost Zwagerman. De bundel, in de opvallende vormgeving van Henrik Barends, werd een jaar later bekroond als een van De Best Verzorgde Boeken van dat jaar. In die jaren mocht Uitgeverij In de Knipscheer de uitgever zijn van het op maximaal formaat uitgegeven literaire tijdschrift ‘De Held’, waaraan Joost Zwagerman diverse keren bijdroeg.
2015. Rogi Wieg publiceert zijn laatste gedichten op het digitale supplement van het literair tijdschrift ‘Extaze’. Joost Zwagerman antwoordt op 20 juni met een gedicht ‘God, de zijne’, mogelijk ook het laatste gedicht van Joost Zwagerman: Klik
Meer over ‘Maximaal’
Arthur Lava – Maximaal. Werk van 11 Nederlandse en Vlaamse dichters
Arthur Lava
Maximaal
Werk van 11 Nederlandse en Vlaamse dichters
Bloemlezing
120 blz., € 12,00
ISBN 90-6265-277-8
Eerste druk 1988
Uitverkocht
Onaangekondigd, maar luidruchtig werd vlak voor de zomer in het Amsterdamse Roxy de poëziebloemlezing Maximaal gelanceerd. ‘It’s official now,’ schreef Joost Niemöller later in De Held. Artikelen van Arthur Lava in dat zelfde blad en van Joost Zwagerman in de Volkskrant hadden al heel wat stof doen opwaaien en duidelijk gemaakt dat er na de fletse stilleven-poëzie van de jaren zeventig en tachtig dringend behoefte was aan de poëzie van de klauwhamer, aan bravoure en grilligheid, aan robuuste romantiek, én dat zulke poëzie ook al geschreven werd. Maar pas toen de bundel Maximaal (met door Arthur Lava gekozen en ingeleide gedichten van Pieter Boskma, Bart Brey, Dalstar, Johan Joos, René Huigen, Tom Lanoye, Arthur Lava, K. Michel, Frank Starik, René Stoute en Joost Zwagerman) eenmaal verschenen was, bleek hoezeer die behoefte aan verandering leefde: ruime aandacht in dag- en weekbladen en op radio en tv.
En de discussie woedt voort. Wie zich aangevallen voelt uit schampere kritiek. Maar intussen is het aanzien van de poëzie al veranderd: er verschijnt geen recensie meer of er wordt aan de Maximalen gerefereerd. En nu al wordt duidelijk dat het om meer dan alleen de poëzie gaat.
Het wachtwoord is ‘maximaal’. En dat blijft het ook het komende seizoen.
«Als het niet zo voor de hand zou liggen, zou je veronderstellen dat de Nederlandse poëzie binnenkort van aanzien gaat veranderen.» – Guus Middag in Vrij Nederland
Wil de nieuwe Gorter of Lucebert (m/v eindelijk opstaan om van al die ‘stilstand in beweging’ eindelijk eens echte beweging te maken.» – Ton Anbeek in Eslevier
Nu zijn we waar we moeten wezen. Een debat over de stand van de poëzie blijft namelijk in de lucht hangen zolang er geen namen worden genoemd.» – Jaap Goedegebuure in De Haagse Post.