Over ‘Een vreemdeling op aarde’ van Boeli van Leeuwen in Dagblad van het Noorden/Leeuwarder Courant, 6 november 2015:
Nu ik het opnieuw gelezen heb, begrijp ik weer iets beter waarom het oeuvre van Van Leeuwen me zo aanspreekt: het is – afgezien van de grote stilistische en compositorische kwaliteiten – op een heel vanzelfsprekende manier tegelijk uitbundig aards-lichamelijk en diepreligieus-filosofisch. Dat is een combinatie die je in de Nederlandse literatuur nauwelijks tegenkomt (alleen bij die andere grote Curaçaose schrijver, Tip Marugg, vind je hetzelfde). In de romans van Van Leeuwen wordt altijd groots gedacht en geleefd. Naast een heftig gevoelsleven tref je een intellectuele diepgang die zeldzaam is in de schone letteren. Maar de filosofische en religieuze bespiegelingen zijn altijd heel concreet; er wordt een verhaal van gemaakt. Het denken is ingebed in het leven. En dat leven is voor de personages in zijn werk doorgaans een worsteling, met op de achtergrond altijd de dood als diepste waarheid. De mens is in eenzaamheid op aarde geworpen, gedoemd om te verlangen naar een paradijselijke staat van zijn, die voor altijd verloren is gegaan.
Lees hier of hier de recensie
Meer over ‘Een vreemdeling op- aarde’
Tag: tommy wieringa
«Boeli van Leeuwen is een ‘literaire vader’ van Tommy Wieringa.» – Ana van Leeuwen
Tommy Wieringa over zijn jeugd op Aruba en Curaçao en over Boeli van Leeuwen in Amigoe, dinsdag 20 januari 2015:
Wieringa’s uitverkochte lezing, vorige week in de Belle Alliance van het Avila Hotel op Curaçao, ging vooral over zijn mooie jeugd op Aruba, waar hij meer dan lyrisch over is. (…) Hij kwam in de jaren negentig als twintiger naar Willemstad, waar hij een bestaan wilde opbouwen. Op Curaçao begon Wieringa toen ook met de eerste exercities om ‘serieus te schrijven’. Een nieuwe droom was geboren. Misschien ging dat in het begin zeker niet best, maar het proces, dat niet meer te stoppen was, was begonnen en later kwam daar ook de grote liefde voor Boeli van Leeuwen en zijn werk bij. Deze auteur is een ‘literaire vader’ van Wieringa geworden. ‘Als je iemand écht bewondert, wil je hem aanraken, een stukje van hem hebben, hem verorberen en hopen dat je iets van dat talent kan stelen. Dat wilde ik met Boeli van Leeuwen. (…) Ik wist niet dat de Nederlandse taal zó mooi kon zijn tot ik zijn werk las. Ik heb gehuild bij het verhaal ‘The rest is silence’ [uit: Geniale Anarchie].’
Lees hier het artikel of hier in de Amigoe
Meer over Tommy Wieringa op deze website
Meer over Boeli van Leeuwen bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Peter Andriesse: ‘Humor. Zonder die zelfrelativering is een schrijver onleesbaar.’» – Renzo Verwer
Renzo Verwer in gesprek met Peter Andriesse op Blog van Renzo Verwer, 31 mei 2014:
Op een laptop lijkt het al gauw heel wat, alsof het al gedrukt staat, daarom prefereer ik vooralsnog de handschrijfmachine… Je moet wel grote hoogmoed hebben om een roman te schrijven, ik bedenk mij wel 100 x voor ik aan zo’n hels karwei begin. Een roman of verhaal moet ontstaan uit innerlijke noodzaak. (…) Met Hermans deel ik vooral zijn levensopvatting en zijn voorkeur voor polemiek. En Hermans heeft mij opmerkzaam gemaakt op schrijvers als L.F. Céline en denkers als Wittgenstein. Zoals Carmiggelt, die ik in mijn jonge jaren dagelijks las, mij ook wees op veel schrijvers, terwijl hij bovendien invloed moet hebben gehad op mijn stijl. (…) Wat voor mij erg belangrijk is dat een schrijver humor heeft. Zonder die zelfrelativering is een schrijver onleesbaar. Als je niet kunt lachen tijdens het lezen van een boek, dan mankeert er iets belangrijks aan.
Lees hier het interview of hier
Meer over ‘De rode kimono’
«We waanden ons in warm Suriname.» – Jury Inktaap 2014
Over ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong in Juryrapport Inktaap 2014, 24 maart 2014:
Op maandag 24 maart ontving Tommy Wieringa de literaire jongerenprijs De Inktaap. Zijn roman Dit zijn de namen werd door ruim 1.500 scholieren uit Nederland, Vlaanderen, Suriname en Curaçao uitgeroepen tot absolute favoriet. Tommy Wieringa ontving de prijs in Rotterdam in het bijzijn van duizend scholieren. Voor De Inktaap 2014 waren genomineerd: ‘Pier en oceaan’ van Oek de Jong (winnaar Gouden Boekenuil 2013), ‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong (Caribische nominatie), ‘Post Mortem’ van Peter Terrin (AKO Literatuurprijs 2012), ‘Dit zijn de namen’ van Tommy Wieringa (Libris Literatuur Prijs 2013). Ruth San A Jong was aanwezig bij de uitreiking van de Inktaap 2014 in de Rotterdamse Doelen.
Over ‘De laatste parade’ vermeldt het juryrapport: «De laatste parade, de verhalenbundel van Ruth San A Jong, is qua vorm heel anders dan de drie romans. We lazen negen korte verhalen. Elk verhaal had een eigen stijl, behandelde een nieuw taboeonderwerp, en verraste zijn lezer met een nieuwe kijk op het thema van de dood. De dood kreeg in deze verhalen een open en toegankelijk karakter doordat geen enkel verhaal zwaarmoedig of deprimerend overkwam. Met interesse lazen we over de Surinaamse cultuur en tradities zoals het rouwproces, de geheime rituelen bij de lijkwassing en de problemen van bijvrouwen. Ruth San A Jong heeft oog voor detail en komt vaak grappig uit de hoek met natuurlijke dialogen en doeltreffende beginzinnen. De laatste parade bevat veel sfeer. De hitte was voelbaar. We waanden ons in warm Suriname.»
Voor de literaire jongerenprijs De Inktaap lezen scholieren van 15 tot 18 jaar jaarlijks de boeken die respectievelijk de Gouden Boekenuil, de AKO Literatuurpijs en de Libris Literatuur Prijs gewonnen hebben. Dit jaar was daar voor het eerst een nominatie uit de Cariben aan toegevoegd. Ruim 1.500 scholieren van zo’n 120 scholen uit Vlaanderen, Nederland, Suriname en Curaçao lazen de afgelopen maanden de vier nominaties. De Inktaap stimuleert de uitwisseling tussen leerlingen, docenten en scholen in het Nederlandse taalgebied met betrekking tot Nederlandstalige werken.
Lees hier het juryrapport
Meer over ‘De laatste parade’
«Wat ik las beviel me buitengewoon.» – Tommy Wieringa
Over ‘Bijverschijnselen’ van Tjeerd Ybeles Smit, 26 februari 2014:
Woensdagavond 26 februari 2014 werd in Haarlem de roman Bijverschijnselen gepresenteerd, het tweede boek van Tjeerd Ybeles Smit. Het eerste exemplaar is hem overhandigd door Tommy Wieringa met de woorden: ‘Wat ik las beviel me buitengewoon.’ Gaat Wieringa’s Dit zijn de namen over het ontstaan van religie, Ybeles Smits roman Bijverschijnselen gaat juist over het (individuele) einde ervan. Zowel Tommy Wieringa als Tjeerd Ybeles Smit waren in de begintijd van Sp!ts jarenlang columnist voor deze gratis dagkrant.
Meer over ‘Bijverschijnelen’
Meer over Tjeerd Ybeles Smit
Meer over Tommy Wieringa bij In de Knipscheer
Scholieren over ‘De laatste parade’ [3]
De geheimen van Suriname door Tijmen Hilhorst & Karien Reichman van A. Roland Holst College (Inktaap 2014), 18-2-2014:
‘De laatste parade’ van Ruth San A Jong is een boekje met negen verhalen die allemaal erg mooi verwoord zijn. De verhalen zijn heel intens en je kan je daardoor goed inleven. In veel verhalen komen drie rollen voor: het slachtoffer, de vrienden en familie van het slachtoffer en de lijkenwassers. Ruth San A Jong heeft in elk verhaal de hoofdpersoon een van deze drie rollen gegeven, hierdoor lees je elk verhaal uit een ander perspectief. Dat maakt van haar boek een beschouwing van de situaties die ze vertelt. Zo gaat ‘De geur van de dood’ over een lijkenwasser, die het confronterende werk niet meer aan kan. De lijkenwassers zijn in het eerste verhaal, dat zich afspeelt op een begrafenis in besloten kring, al geïntroduceerd als belangrijke rolmodellen binnen de traditionele Surinaamse begrafenis. ‘Charles Louis’ is een aangrijpend verhaal over een patiënt met ALS. De man vertelt over het verloop van zijn ziekte en hoe hij uiteindelijk niks meer kan en sterft. San A Jong verbindt op deze manier haar spraakmakende verhalen, die verder niets met elkaar te maken hebben. Kortom, ‘De laatste parade’ is een echte aanrader om een realistisch beeld te krijgen van enkele geheimen die de Surinaamse cultuur bij zich draagt.
Meer over ‘De laatste parade’
26 februari: Letterij met Tommy Wieringa en Tjeerd Ybeles Smit
Op 26 februari, tien dagen voor het begin van de Boekenweek, is Tommy Wieringa, schrijver het Boekenweekgeschenk 2014, de hoofdgast in Letterij, het maandelijkse boekenprogramma van Uitgeverij In de Knipscheer in de Pletterij. Hij zal bij die gelegenheid aan Tjeerd Ybeles Smit, de tweede auteur in het programma, het eerste exemplaar overhandigen van diens roman Bijverschijnselen.
Naar verwachting zal Tommy Wieringa vooral lezen uit het aanstaande Boekenweekgeschenk Een mooie jonge vrouw en uit zijn jongste roman Dit zijn de namen. Tommy Wieringa (1967) brak door met zijn vierde roman Joe Speedboat (2005). Zijn meest aansprekende romans daarna zijn Caesarion (2009) en Dit zijn de namen (2012). Zijn werk werd bekroond met o.a. de Ferdinand Bordewijkprijs en de Libris Literatuurprijs, de laatste in 2013. Hij is tegenwoordig columnist voor de GPD-dagbladen, waaronder het Haarlems Dagblad.
In het ‘voorprogramma’ vindt de presentatie plaats van Bijverschijnselen, het tweede boek van Tjeerd Ybeles Smit. Hij ontvangt het eerste exemplaar uit handen van Tommy Wieringa. Gaat Wieringa’s Dit zijn de namen over het ontstaan van religie, Ybeles Smits roman Bijverschijnselen gaat juist over het einde ervan. Zowel Tommy Wieringa als Tjeerd Ybeles Smit waren in de begintijd van Sp!ts jarenlang columnist voor deze gratis dagkrant.
Tjeerd Ybeles Smit (1944) wordt gezien als een literaire laatbloeier. Hij debuteerde in 2012 met de novelle Sterven doe je zo, waarover de pers onder meer schreef: ‘Provocerend’ (Leeuwarder Courant), ‘Professioneel’ (Biblion), ‘Humor’ (Literatuurplein), ‘Onderkoelde geestigheid’ (Antilliaans Dagblad), ‘Heel apart’ (Ansiel), ‘Prachtig’ (Nederlands Dagblad).
De avond wordt gepresenteerd door Franc Knipscheer, de gesprekken met de auteurs worden dit keer gevoerd door Guus Bauer.
Locatie: Pletterij, Lange Herenvest 122, Haarlem. Aanvang: 20.00 uur. Zaal open: 19.30 uur. Toegang 5 euro.
Vooraf reserveren op: reserveren@pletterij.nl of 023 542 3540.
foto’s resp. Viviane Sassen en Gabriel Ybeles Smit
Meer over Tommy Wieringa bij In de Knipscheer
Meer over Tjeerd Ybeles Smit
Scholieren over ‘De laatste parade’ [2]
‘Fenomenaal dat iemand je zo in een verhaal kan meesleuren’ door Robin Brabants (Inktaap 2014), 29-01-2014:
Robin Brabants heeft over elk genomineerd boek voor de Inktaap 2014 een stelling geplaatst. Zijn laatste stelling gaat over ‘De laatste parade’: er zit geen fantasie in de verhalen. ‘De laatste parade’ is een bundeling van aangepaste verhalen uit de dagelijkse realiteit waar bijna geen fantasie aan te pas is gekomen. Deze omschrijving zou ook toepasbaar kunnen zijn op de bijbel met weliswaar een nuance op vlak van de fantasie. Ruth San A Jong moest weliswaar geen verhalen verzinnen, maar ze heeft haar tijd in een ander aspect gestoken: de inlevingsgraad. Het is gewoonweg fenomenaal dat iemand je zo in een verhaal kan meesleuren van amper vijftien pagina’s lang.
Een boek moet beoordeeld worden op vlak van twee criteria: het plot en de schrijfstijl. Het plot kan fantastisch zijn, maar als het slecht verwoord is, heb je er ook niks aan. Zo kan een boek sterk geschreven zijn, maar als het verhaal je niet raakt, zal het boek snel in een vergeethoek belanden. Zo heeft ‘De laatste parade’ een zeer goede schrijfstijl als troef, maar over het plot kunnen we niet veel zeggen: het is immers gebaseerd op waargebeurde feiten. Mijn advies voor de schrijfster: probeer eens zelf een verhaal te verzinnen en bewijs zo dat je het eerste criterium ook onder de knie hebt. Wat denken jullie over dit boek?
Lees hier de reacties
Meer over ‘De laatste parade’
Scholieren over ‘De laatste parade’ [1]
Seks, dood en Suriname door KA Ninove (Inktaap 2014), 27-11-2013:
Raar. Vreemd. Huh, wacht wat heb ik dat nu écht gelezen? Ik had echt geen idee wat er gebeurde in de eerste pagina’s van De Laatste Parade. Allemaal raar gebrabbel over bijvrouwen en gedragen onderbroekjes in lijkkisten van minnaars laten naaien (ik heb het gegoogled en blijkbaar is dat echt een gewoonte! WAT). Maar na een paar kortverhalen begon ik de wereld van Ruth San A Jong met al zijn rare personages en gewoontes best leuk te vinden om in te verdwalen. Ik was teleurgesteld toen ik de 109 pagina’s van het boekje had uitgelezen! (Maar vooral omdat ik daarna nog een halfuur op de trein zat zonder leesvoer). Elk verhaal gaat over de dood, en over de nogal bijzondere/bizarre Surinaamse rituelen die daarbij horen. Ook komt er vrij veel seks in voor. In het eerste verhaal al komen seks en dood samen: de getrouwde minnaar, baas Hugo, van een jonge vrouw sterft. De vrouw moet de begrafenisondernemer en zijn assistente omkopen om haar gedragen onderbroekje in de lijkkist van baas Hugo te laten naaien, zodat de geesten haar ’s nachts met rust laten. Andere verhalen gaan over Afrikaanse mediums die contact maken met de doden, een moeder die niet echt gelukkig is dat ze de vader van haar kind vindt, een man die een lijk neersteekt om te kunnen slapen, SM, verkrachtingen, en kinderen met angstaanjagende krachten. Het zijn allemaal rare verhalen om in te verdwalen, al hoop ik toch dat de meeste rituelen en gewoontes wat overdreven zijn.
Meer over ‘De laatste parade’
«Schaamte als oorzaak van falend beleid in bedrijven en overheden.» – Eric de Brabander
Over ‘Dwarsliggers’ van Aart G. Broek in Antilliaans Dagblad, 18 mei 2013:
Aart Broek maakt in zijn essay duidelijk dat schaamte niet iets exclusiefs is voor de Japanse, Curaçaose of Marokkaanse samenlevingen die zouden worden gekenmerkt door een ‘schaamtecultuur’. Schaamteopwekkende praktijken van alle windstreken zijn bijvoorbeeld uitsluiting, langdurige pesterijen op school of op de werkvloer, emotionele verwaarlozing, huiselijk geweld, seksuele intimidatie en verkrachting. Alle vormen van vernedering en uitsluiting leiden tot gedrag dat schaamte en schande dient te voorkomen, ten koste van alles.
Meer over Dwarsliggers
Meer over Aart G. Broek