«Openhartig, zonder omwegen. Eric Schneider ontdeed zich in dit mooie boekje van alle tooi.» – Mario Molegraaf

VoorplatWEG-75Over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’ van Eric Schneider in Den Haag Centraal, 2 juni 2022:
(…) Heel de bundel is in het zicht van het einde geschreven. En met de dood voor ogen biedt hij tegelijk uitzicht op zijn leven. Eric Schneider (1934-2022) was uiteraard in de eerste plaats toneelspeler. Maar hij maakte ook tekeningen (in deze bundel zijn daarvan fraaie voorbeelden te zien), publiceerde proza en schreef poëzie. Een van zijn broers, bekend geworden onder de schrijversnaam F. Springer, begon zijn literaire loopbaan met gedichten. Zelf eindigde hij zijn carrière dus met een dichtbundel (…) vooral vol van zijn eigen persoon. Openhartig, zonder omwegen. Daarvoor was geen tijd meer en was het de tijd niet meer, vlak voor zijn dood. (…) Hij neemt afscheid. Afscheid van zijn jaren als toneelspeler, waaraan hij een aantal gedichten wijdt. Afscheid van zijn familie, er is een gedicht over zijn moeder die zingt in een Japans interneringskamp op Java. Maar misschien vooral afscheid van alle rollen, de rollen die hij in de schouwburg speelde en ook de rollen op het toneel van zijn eigen leven. (…) Eric Schneider ontdeed zich in dit mooie boekje van alle tooi. (…)
Lees hier de recensie ‘Alleen nog in mijzelf wonen’
Meer over Eric Schneider op deze site

«Groot acteur die nadenken zichtbaar maakte.» – Bert Jansma

Eric SchneiderOver Eric Schneider (1934-2022) in Den Haag Centraal, 26 mei 2022:
(…) Naast de acteur Eric Schneider was er de auteur Schneider. Van theaterstukken als ‘Tweelicht’, ‘Rinkelrooien’, ‘Theodoor, of een total loss’ – dat ook internationaal scoorde – en ‘Nocturne’. Dat laatste stuk werd zijn eigen variant op ‘King Lear’, met een oudere acteur en een ex-souffleur in de hoofdrollen. Een bittere komedie vol cynische humor en tandknarsende valsheid over grandeur op z’n laatste benen, doorgeprikte ijdelheid, de tragiek van een toneel dat ánders is geworden. Als romanschrijver debuteerde hij (toen 79) met ‘Een tropische herinnering’ en in 2021 kwam nog zijn dichtbundel ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’ uit. Schrijven zat blijkbaar in de familie, want zijn broer publiceerde onder het pseudoniem F. Springer. (…)
Lees hier verder
Meer over Eric Schneider op deze site

«Opmerkelijk debuut van 87-jarige.» – Ko van Geemert

VoorplatWEG-75Over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’ van Eric Schneider in Argus (nr. 106), 6 juli 2021:
Eric Schneider tekent, schrijft, schildert en is de broer van Carel Jan (ofwel de auteur F. Springer), maar heeft zijn bekendheid toch voornamelijk te danken aan zijn toneelspel. (…) Eric Schneider (1934) wordt, net als zijn oudere broer Carel Jan, in Batavia geboren. Tijdens de Japanse bezetting komen moeder en kinderen in een interneringskamp terecht. Vader, leraar Duits, wordt tewerkgesteld aan de Birmaspoorlijn; zijn herinneringen, ‘In de hel van Birma’, zijn bezorgd door de jongste van de drie broers: Hans Schneider (Bandoeng, 1939). Eric Schneider stelt zijn herinneringen te boek in ‘Een tropische herinnering’. In de documentaire ‘De oorlog van Eric Schneider’ uit 2015 gaan zijn zonen, Olivier (1981) en Beau (1988), naar Indonesië, op zoek naar plekken uit hun vaders jeugd. Het stuk waarmee Schneider afscheid van het toneel neemt, is zijn zelf geschreven aandeel in ‘De Indië Monologen’. Kortom, Indië is nooit ver weg. En dat is ook het geval in zijn poëziedebuut dat dit jaar verscheen: ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Waar weg weg is en stilte stiller nog’
Meer over Eric Schneider bij Uitgeverij In de Knipscheer

Carlos A. Aguilera – Speech van de dode moeder. Theater

VoorplatSpeech-75Carlos A. Aguilera
Speech van de dode moeder

theater
Cuba
inleiding en vertaling Nanne Timmer
gebrocheerd in omslag met flappen, 72 blz.,
€ 15,00
eerste uitgave 2019
ISBN 978-90-6265-776-6

Een Russische kat, een provincie en een moeder. Dat zijn de ingrediënten van de theatermonoloog Speech van de dode moeder, van Carlos A. Aguilera (1970). Schrijvers als Tadeusz Kantor, Bertolt Brecht en Heiner Müller klinken door in het stuk van deze Cubaanse schrijver. Waanzin en politiek-filosofische beschouwingen lopen vloeiend in elkaar over. In een spel van ritmiek en herhaling tegenover alledaags taalgebruik met absurde elementen onderga je als lezer de tirade van een moeder die tekeergaat tegen een zoon en een vader, een stel dooie dienders zonder eigen wil, uitgebeeld door twee levenloze poppen. In die tirade zit echter wel een logica – een paranoïde logica, en als je die gaat begrijpen, is het al te laat. Dan ben je verstrikt geraakt in de waan van moeder. Voor je het weet kan je geen kat meer zien zonder te denken dat je een Russische spion in huis hebt gehaald.

‘Een vrouw die een rekening te vereffenen heeft met haar familie, met de staat en met zichzelf. Een vrouw die niet te stoppen is, die geen blad voor de mond neemt. Ze ziet maar één oplossing: rigoureus de strijd aangaan met alles en iedereen. Een monoloog vol tragiek en beschouwingen over de moderne maatschappij. Vol spot, ironie en waanzin, te lezen als een parodie op de rioolpers.’ – Nanne Timmer, UD Latijns-Amerikaanse Literatuur, Universiteit Leiden.

‘Een uitzichtloze situatie, waar zelfs de beelden van Orwell nog als levendig en kleurrijk tegen afsteken.’ – Ralf Junke, Leipziger Zeitung

Carlos A. Aguilera (Havana, 1970) werd in Cuba en daarbuiten bekend door zijn poëzie en performances. Hij publiceerde in alle literaire genres: verhalen, novelle, roman, poëzie, essays en theater. Speech van de dode moeder (2012) werd eerder in het Duits vertaald en opgevoerd in Düsseldorf door het theatergezelschap Pigs’ Appeal. De bekende Mexicaanse criticus Christopher Domínguez Michael noemde zijn roman El imperio Oblómov (2014) in Letras Libres ‘een van de grote Latijns-Amerikaanse romans van de eenentwintigste eeuw’.

Meer over Cuba op deze site

«Bijzonder en waardevol, een brede bekendheid waardig.» – Willem Nijssen

Over ‘Het mannelijk onvermogen in 9 toneelstukken’ van Het Volk voor NBD Biblion, 28 december 2012:
Door tragikomische uitvergroting krijgt de realiteit altijd iets surrealistisch en dat maakt het kijken naar hun stukken zo boeiend. Naast mimiek en lichaamstaal van de opvoeringen is de taal daarbij een belangrijk instrument. Daarom is ook het lézen van hun stukken meestal gemakkelijk en zeker heel aangenaam. Deze bundel is de tweede verzameling, van negen sterke stukken.

Lees hier de recensie

Meer over Het Volk

Het Volk – Het mannelijk onvermogen in 8 toneelstukken

Het Volk
Het mannelijk onvermogen in 8 toneelstukken

Met een Inleiding van Egbert van Paridon (oprichter van de toneelgroepen Puck en Centrum).
Luxe paperback met flappen, royaal formaat, 448 blz. incl. kleurkatern van 16 blz. met ruim 60 illustraties.
€ 18,00
978 90 6265 530 4
Eerste uitgave 2002

De taalgrappen doen soms denken aan een Van Kooten op zijn best, de scènes aan een Jiskefet avant la lettre. Je zou wensen dat de VPRO-televisie de in 1993 gemaakte drie afleveringen van Het Mannelijk Onvermogen weer eens uitzendt.

Ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum in december van de Haarlemse Toneelgroep Het Volk verscheen Het Volk, het mannelijk onvermogen in 8 toneelstukken.

Deze gelegenheidsuitgave (die niet eerder in onze catalogus werd opgenomen) is geselecteerd als een van de Best Verzorgde Boeken van 2001.

Het boek bundelt de integrale teksten van de acht stukken die Het Volk zelf schreef (Blauwdruk, Kaaljakkers, Het Laatste Kievitsei, Nooit Meer Dansen, Golden Fiction, Het Volk in Dothan, Gebakken Meeuw en Een Zomerjurk Vol Verdriet) en wordt voorafgegaan door een uitgebreide beschouwing door Ko van Leeuwen waarin ook de vele bewerkingen en/of eigen producties van bestaande stukken alsmede hun samenwerking met o.a. Adrian Brine van de Shakespeare Company, met Gerardjan Rijnders van het Publiekstheater en met De Gebroeders Flint worden gememoreerd.