VADERS, HANS
Tropische winters
Nederlandse Antillen Roman
Paperback 128 blz., 13,50
ISBN 90-6265-520-3
Eerste druk 2001
Verward door zijn van goedkope wodka doordrenkte dromen kijkt Alejandrino Horace Lee terug op zijn leven. Hij is stervende, en op het harde matras van zijn klamme ziekenhuisbed in de tropen herhalen zich telkens weer de hallucinaties die verhalen over zijn verleden en dat van zijn vader, grootvader en overgrootvaders.
Het begint allemaal in 1812 met de vluchtende William Lee die zijn moederland, Schotland, moest verlaten omdat hij bij een ongelukkig uitgevallen braspartij zijn vriend een uitbeenmes tussen de schouderbladen had gedrukt. Het is de start van een ontheemd zijn dat generaties doorgaat. In de kleinschalige wereld van het eiland Curaçao vindt Lee zijn vaderland.
Ook Curaçaoënaar Alex Lee, als mulat in Nederland geboren, heeft het rusteloze van zijn voorouders. Als journalist reist hij veel en schrijft hij over wat hij tegenkomt. Zijn ooggetuigenverslag van de bloedige rellen in het Haïti ten tijde van Baby Doc Duvalier is beklemmend en hilarisch tegelijk.
Maar ook de verhalen van toevallige passanten, vaak opgedaan in een bruine kroeg of rokerig stamlokaal, zijn zo indrukwekkend dat ze een caleidoscopisch beeld schetsen van de afgelopen eeuw: beelden van stinkende regenwouden, giftige serpenten en de rammelende Fokker die daarboven steigert tijdens het behoedzame dalen in alweer een nieuwe luchttrog; gedachten over Dachau en de vrouw die hij niet krijgen kon, maar ook aan de dominospelende grijsaards in het koele café aan het plein van Moncofar.
Hans Vaders (1949) woont op Curaçao en is neerlandicus. Hij is docent, maar werkte en werkt tevens als eindredacteur bij diverse Curaçaose kranten.
De pers over Tropische winters
«Sleutelfiguur in Tropische winters is Alex Lee. Terwijl hij ligt te creperen krioelen herinneringen als maden in zijn hoofd. Lee’s beroep, journalist, maakt hem tot een ideaal doorgeefluik voor andermans verhalen. Een breed scala aan eilanders legt in korte, krachtige episodes de ziel bloot.» – Eindhovens Dagblad
«Op zijn sterfbed in een Curaçaos ziekenhuis overdenkt een in Nederland geboren curaçaoënaar, die nazaat is van een in de 19de eeuw naar Curaçao gevluchte Schot, in een roes van alcohol zijn rusteloze leven. Het gevoel ontheemd te zijn vormt het grondthema. Vaders‘ vlotte, bij vlagen amusante stijl, maakt dat het boek blijft boeien.» – Biblion
«Vaders schetst een caleidoscopisch beeld van Alex’ laatste nacht. De verhalen afgewisseld met reisverslagen onder andere naar het oerwoud van Mexico, ademen een zekere moedeloosheid en vergeefsheid uit. Wat men ook doet, alles blijft bij het oude, alle idealen verdampen onder de hete zon.» – Leeuwarder Courant
«De verhalen die verteld worden zijn legio en in hun verscheidenheid beslist de moeite waard. Mooie verhalen over Alex’ voorouders, over zijn mede-eilandbewoners. Alles kan bij Vaders. En het is nog sympathiek ook.» – Haagsche Courant
«De hoofdstukken over Haïti en de al en vlucht van Jean Claude Duvalier in februari 1986 en de daarop volgende volksopstand tegen de gehate tontons macoute, de sfeer van onheil en het gewelddadige herstel van rust, orde en militaiche macht vond ik tot het beste deel van Tropische winters behoren.» – Wim Rutgers in Amigoe
«Boeiend van opzet. Geschiedenis en verzinsels wisselen elkaar haast ongemerkt af. In de losse, schijnbaar nauwelijks iets met elkaar te maken hebben alinea’s valt genoeg te bleven. Voral op het gebied van beschrijvingenen observaties.» – Algemeen Dagblad.