«Pim Wiersinga heeft weer een meesterwerk geschreven.» – Peter de Rijk

voorplateleonora-75Over ‘Eleonora en de liefde’ van Pim Wiersinga in Straatjournaal, 1 januari 2017:
In een tijd waar wat swipen op Tinder een partner op kan leveren zou je bijna vergeten dat het ooit anders was. In de middeleeuwen gebruikte men het ‘Traktaat der liefde’ als leidraad in de minnekunst.
Eleonora en de liefde, de jongste roman van Pim Wiersinga, beschrijft met veel flair die periode van de geschiedenis aan de hand van de avonturen van Thomas de Blondel. We stappen in het verhaal wanneer hij nog leerling-troubadour is. Richard Leeuwenhart, de zoon van Eleonara van Aquitanië, is op kruistocht en tijdens zijn afwezigheid wordt zijn land wordt bedreigd. Thomas die meester in de minnelyriek wil worden, krijgt met Eleonora, de Minnevorstin, te maken. Ondanks hun leeftijdsverschil vat ze een grote genegenheid voor hem op. De jonge minstreel is daar echter nog niet aan toe. Groen als gras moet hij nog de diverse vormen van de liefde leren kennen voor hij die zó kan bezingen dat het anderen zal bekoren. (…) Eleonora en de liefde is het ideale boek voor een lange, koude winter. Het aantal pagina’s en de broeierige scenes zullen de lezer lang warm houden. Pim Wiersinga die eerder met de romans Honingvogels, Gracchanten en Het paviljoen van de vergeten concubines opviel als buitengewoon schrijver en die, heel terecht met Couperus en Vestdijk werd vergeleken, heeft weer een meesterwerk geschreven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Eleonora en de liefde’
Meer over Pim Wiersinga op deze site