Over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar in Onderwijsblad, november 2021:
In de roman ‘De geur van bruine bonen’ zet Henna Goudzand Nahar het leven centraal van de Surinaamse leerkracht en moeder Ilse Madrettor. Ilse geeft les op een zwarte basisschool, is getrouwd met Henk – met wie ze is opgegroeid in Suriname – en heeft twee tienerkinderen. (…) Ilses dochter gaat naar een wit gymnasium . (…) Abigail is veel radicaler. (…) “Er zijn al romans verschenen van kinderen uit een migrantenmilieu, over hun verzet tegen de cultuur van hun ouders en hun voorkeur voor een meer westerse levensstijl. In mijn roman beschrijf ik de worsteling van de moeder. Zij staat tussen twee generaties in. Ilse moet steeds ontrafelen of het meningsverschil met haar dochter en de verhouding met haar moeder komt door de cultuur of door hun karakters. Dat is een hele klus.” (…) Op het gymnasium krijgt Abigail de opdracht een stamboom te maken. Maar Ilse en Henk kennen hun vaders niet. Ilse belt met de docent om het uit te leggen, maar hij hoort het niet. “Dat ze hun stamboom niet kennen, is één van de lastige overblijfselen van de slavernij. Huwelijken mochten niet tijdens de slavernij en relaties werden niet erkend.” (…) In ‘De geur van bruine bonen’ laat Henna Goudzand Nahar de impact zien van migratie. Hoe generaties kunnen botsen en hoe moeizaam twee culturen soms samenvloeien. (…)
Lees hier het artikel/interview ‘De wereld op zijn kop’
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: twee culturen
«De schrijfster zich duidelijk goed beslagen ten ijs heeft begeven.» – Cobie Pengel
Over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar in De Ware Tijd Literair, 16 april 2021:
De protagonist van ‘De geur van bruine bonen’ is de 49-jarige in Nederland wonende Surinaamse Ilse Madrettor. (…) Ilse woont samen met Henk, met wie zij twee kinderen heeft: Abigail en Marvin. Henk en Ilse kennen elkaar vanaf hun dertiende. Beiden waren ongewenste kinderen, achtergebleven in Suriname toen hun verzorgers na de Onafhankelijkheid naar Nederland vertrokken, maar later ook naar Nederland zijn ‘gehaald’. Anita, de moeder van Ilse, was vijftien jaar toen Ilse geboren werd, de vader is altijd onbekend gebleven. Als ze naar Nederland vertrekt, wordt Ilse bij Anita’s moeder achtergelaten, voor wie zij een ongewenst kleinkind is en die maar wat blij is als Anita haar dochter jaren later laat overkomen. (…) Al is Ilse de protagonist, het is haar tienerdochter Abigail die het sterkste karakter heeft. Hoewel aanvankelijk een zwakke persoonlijkheid, ontwikkelt Ilse zich in de loop van het verhaal, met hulp van dochter Abigail die niet de ‘hebi’s’ te torsen heeft die haar moeder met zich meedraagt. (…) Geschreven door een in Nederland wonende en net als Ilse in het onderwijs werkende schrijfster die misschien niet alleen haar eigen herinneringen maar ook die van anderen in haar omgeving heeft meegenomen, is het overduidelijk dat Henna Goudzand-Nahar die herinneringen bewaard en gekoesterd heeft. De diverse typische Surinaamse toestanden en verhoudingen zijn uitstekend beschreven. De Srananwoorden en –zinnen zijn alleen gebruikt waar ze werkelijk het verhaal de juiste sfeer meegeven. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer
Online interview door Reinjan Mulder via Zoom over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar.
Reinjan Mulder over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar, woensdag 21 april 19.30 uur:
Vijfenveertig jaar geleden, bij de onafhankelijkheid van Suriname, konden Surinamers hun Nederlandse paspoort alleen behouden als zij naar Nederland verhuisden. Wat hun komst met hen deed, en met Nederland, laat Henna Goudzand Nahar zien in haar nieuwe roman ‘De geur van bruine bonen’. «‘De geur van bruine bonen’ wroet nog het diepst in de psychologie van een Surinaams gezin in Nederland; Henna Goudzand Nahar laat op tal van bladzijden subtiel merken hoezeer de slavernijgeschiedenis ook in een moderne setting kan doorwerken. Intussen passeren tal van zaken die kenmerkend zijn voor mensen die een andere cultuur met zich meedragen.’» – Michiel van Kempen, hoogleraar Caribische literatuur aan de Universiteit van Amsterdam. Reinjan Mulder, schrijver en voormalig criticus bij NRC, gaat met Henna Goudzand Nahar in gesprek over ‘De geur van bruine bonen’ en haar visie op de integratie van Surinamers in Nederland, de drugsproblematiek van de jaren 70 en de daarmee verbonden generatieconflicten. Aanmelden kan via info@linnaeusboekhandel.nl
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Daarom is dit boek nu belangrijker dan ooit.» – Estefanía Pampín Zuidmeer
Over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op La Chispa, 13 maart 2021:
(…) De roman (…) behandelt complexe thema’s zoals verstoorde familierelaties, psychische crisissen én het slavernijverleden. (…) Goudzand (1953, Paramaribo) weet verder heel goed de emotionele lading van persoonlijke kwesties uit te leggen, maar tegelijkertijd slaagt ze erin een breder beeld te geven over de personages, hun geschiedenis en hun land van herkomst. Ze legt haarfijn in haar boek uit hoe het slavernijverleden vandaag de dag het leven van een deel van de Surinaamse bevolking beïnvloedt. (…) Via de personages reflecteert Goudzand op de impact van de slavernij op zaken als opvoeden, het gezin, de schaamte om kroeshaar en de directheid waarmee soms gesproken wordt. (…) Zaken die soms botsen met de Nederlandse cultuur en doordrongen zijn van vooroordelen. In onze huidige tijd moeten we praten over ons gezamenlijk slavernijverleden, en erkennen wat voor impact dit nog steeds heeft op mensen en samenlevingen in de wereld. Daarom is dit boek nu belangrijker dan ooit. Het biedt kansen om Suriname te begrijpen en mensen te verbinden. Niet alleen voor Nederlanders, maar ook voor Surinamers zelf.
La Chispa is een journalistiek platform over Latijns Amerika.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer
«**** Het verhaal blijft boeien tot het einde.» – Ko van Geemert
Over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar in Parbode, maart 2021:
(…) In ‘De geur van bruine bonen’ volgen we het leven van onderwijzeres Ilse Madrettor (= Rotterdam van achter naar voren), haar man Henk, zoon Marvin en dochter Abigail. Henk zit zonder werk en lijkt niet veel moeite te doen daarin verandering te brengen, hij kijkt liever televisie of helpt Peggy en Joyce, de dochters van Henks tante, die hem opgevoed heeft. Marvin is een goedwillende, conflict vermijdende jongen, Abigail is in haar puberteit: ze is rechtlijnig, probeert eerlijk te zijn en verwijt haar moeder Ilse van alles, waartegen de laatste vaak niet opgewassen is. De verhouding met Ilses moeder Anita en jonger zusje Joan is niet best. Anita Madrettor was na de Onafhankelijkheid naar Nederland gegaan. Ilse blijft aanvankelijk bij haar grootmoeder in Paramaribo, maar wordt op zeker moment ook naar Nederland gehaald. (…) Henna Goudzand Nahar is erin geslaagd met Ilse, Henk, Abigail, Marvin en de anderen, mensen van vlees en bloed te schilderen, met wie de lezer mee kan leven. (…) Het verhaal blijft boeien tot het einde. ‘De geur van bruine bonen’ is, zoals vermeld wordt op de achterzijde van het boek, het eerste deel van een tweeluik. We kijken uit naar deel twee!
Lees hier de recensie
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Boeiend te lezen over hoe een Surinaamse zich staande moet zien te houden in het voor haar vreemde Nederland.» – Marjo van Turnhout
Over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Leestafel, 23 februari 2021:
Op de vooravond van de Surinaamse onafhankelijkheid (november 1975) emigreerden veel Surinamers naar Nederland. Zij hadden niet zo veel vertrouwen in de nieuwe staat. Ilse Madrettor, hoofdpersoon in deze roman, blijft in Suriname achter bij haar oma als moeder Anita naar Nederland vertrekt. Daar speelt mee dat Ilse een ongewenst kind is. Maar als Anita in Nederland met een nieuw gezin haar handen vol krijgt, is Ilse goed genoeg om in het gezin te komen helpen, hetgeen Ilse braaf doet. (…) De beschrijving van de tweespalt waar Ilse zich in bevindt geeft duidelijk de verschillen tussen de twee culturen weer. In dat licht wordt ook de moeder-dochterrelatie – Ilse en Anita; Ilse en Abigail – uiteengezet. Familiebanden, die in de verschillende culturen anders zijn. En hoe een Surinaamse vrouw – of man – daar mee om kan gaan.
Dat is het thema van dit boek: de hinksprong van Ilse op de grens van twee culturen. Kan ze haar evenwicht vinden en behouden? Het wordt op een zeer toegankelijke manier beschreven, natuurlijk ook met woorden uit het Surinaams, het Sranantongo. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Er zit een diepte in van verhalen die nog onvoldoende zijn overgedragen.» – Tanja Jadnanansing
Over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op De Leesclub van Alles, 16 februari 2021:
(…) In dit eerste deel van een naar feuilletonromans opgezet tweeluik staat het leven van Ilse Madrettor centraal. (…) De meest spannende persoon vind ik Frank. Hij is de jongste broer van de moeder van Ilse en haar lievelingsoom. Ilse woonde rond de onafhankelijkheid van Suriname in Paramaribo bij haar grootmoeder nadat haar moeder naar Nederland vertrok en werd later door haar moeder Anita naar Nederland gehaald. Daar werd haar band met oom Frank hecht. Oom Frank gaf haar eigenwaarde en mooie kleding – dure kleding, waarvan het de vraag was waar hij het geld vandaan haalde. Drugs… dat wordt langzaam duidelijk en daar begint mijn interesse nog meer te groeien omdat over die tijd waar veel jonge Surinaamse mannen in de drugscene terecht kwamen bij mij weinig bekend is. (…) Er zit een diepte in van verhalen die nog onvoldoende zijn overgedragen. (…) De herkenning van die voortdurende spagaat tussen twee culturen en het verloren zijn in een soort multicultureel landschap wat je zeker niet zelf hebt geschilderd komt binnen. Het grootste compliment is dat de leesclub na de bespreking unaniem besloot dat deel twee echt heel snel moet worden geschreven omdat wij verknocht zijn geraakt aan Ilse en ook aan oom Frank.
Lees hier de recensie
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Mijn ziel zie ik als een lijntje met het universum.»
Interview met Etchica Voorn n.a.v. ‘Dubbelbloed’ in De Volkskrant, 20 mei 2019:
(…) Nabijheid is wat mijn leven zin geeft. (…) Mijn boek gaat over identiteit en daarmee ook over nabijheid. Met identiteit weet je je geborgen bij je ¬familie of bij een groep en dat helpt je nabij te zijn. Zo heeft het boek ook gewerkt – veel mensen met dubbelbloed herkennen zich erin. Maar ik ben er ook mensen door aan het kwijtraken. Die merken dat ze iets moeten opgeven van hun perceptie van kleur, maar willen dat niet. Het is niet dat ze racistisch zijn, het is eerder: niet bewust. (…) Want mijn kleur is verbonden met de Surinaamse cultuur. (…)
Lees hier en hier het interview
Meer over ‘Dubbelbloed’
Giselle Ecury – De rode appel
Giselle Ecury
De rode appel
Roman
Nederland / Aruba
Ingenaaid, 440 blz.
ISBN 978-90-6265-817-6 € 22,00
12 september 2013
Twee levensverhalen, één telefoongesprek. Dat is het uitgangspunt van deze bildungsroman De rode appel. Nick en Elisabeth wonen in Nederland en hebben beiden een achtergrond die zich deels heeft afgespeeld op Curaçao. De een heeft het gevoel, dat er vroeger iets verdrongen werd, de ander heeft zelf iets verdrongen.
Nick heeft zich altijd afgevraagd, waarom hij op subtiele wijze in zijn jeugd anders behandeld werd dan zijn broers en zus. Als zijn ouders 50 jaar getrouwd zijn, achterhaalt hij de waarheid. Wanneer hij er eindelijk over kan praten met Elisabeth, doorziet zij nog tijdens het telefoongesprek wat er in haar eigen leven onopgelost is. Zij keert direct schuldbewust vanuit Nederland terug naar Zuid-Frankrijk, waar zij de dubieuze gebeurtenissen uit haar au-pairtijd ontrafelt.
Wat in beide levens bepalend is, blijkt het schemergebied tussen liefde en lust te zijn tegen de achtergrond van de jaren zestig en zeventig met bij de jongeren veranderende opvattingen, een tweede feministische golf en het recht op openheid en seksuele vrijheid, terwijl hun ouders dat proberen tegen te houden. Met alle gevolgen van dien. De zoetzure appel, waar uiteindelijk toch het klokhuis van rest.
Giselle Ecury werd geboren op Aruba. Het hele gezin verhuisde in 1960 naar Nederland, waar haar moeder vandaan kwam. Zij doorliep hier haar middelbare school en behaalde een HBO-diploma. Zij werkte in het onderwijs en debuteerde in 2005 met de dichtbundel Terug die tijd en in 2006 als romancier met Erfdeel. In 2009 verscheen haar tweede roman Glas in lood en in 2010 haar tweede dichtbundel Vogelvlucht. Vooral uit haar romans komt naar voren dat haar leven onlosmakelijk verbonden blijft met de twee culturen die zij in zich draagt. En dat geldt ook voor haar derde roman De rode appel.
Joanna Werners – Zuigend moeras
Joanna Werners
Zuigend moeras
Suriname
Paperback 192 blz
Uitgeverij Furie
Eerste uitgave mei 1990
ISBN 90-71035-35-2
Weggestuurd door haar ouders uit Suriname, komt Aruna zwanger in Nederland aan, een land dat zij niet kent, maar dat zich mede door haar positie als jonge moeder, snel aan haar zal openbaren. Haar kind wordt haar afgenomen en in het opeisen van haar moederschap blijkt ze afhankelijk van een bureaucratie die niet vrij is van vooroordelen. Racisme wordt haar dagelijkse werkelijkheid.
Aruna raakt klem tussen twee culturen. Ze ervaart de vijandschap van de een, herinnert zich de verstikking van de ander. Scholing, haar in Suriname ontzegd, geeft haar in Nederland de mogelijkheid haar onafhankelijkheid te veroveren. Het isolement dat de witte samenleving haar oplegt, doet haar verlangen naar de vanzelfsprekende gemeenschapszin uit de cultuur van haar oorsprong. Wanneer Aruna uiteindelijk haar zoontje weer terug krijgt, ziet zij zich geplaatst voor een keuze: terugkeren naar haar eigen land of blijven daar waar zij een nieuw stuk identiteit heeft ontwikkeld.
Zuigend moeras is de tweede roman van de Surinaamse schrijfster Joanna Werners (Paramarbio, 1953) na haar onthullend debuut Droomhuid (1987)
«De personages zijn mensen van vlees en bloed, er is sprake van een heldere, concentrische compositie en de dialogen zijn een wezenlijk bestanddeel van het plot.» – Peter Meel, Weekkrant Suriname
Meer over Joanna Werners op deze site