Over ‘Een rijke oogst’ over Ton van Reen op LeesKost, 18 februari 2025:
‘Een rijke oogst’ is een uitgebreid en gevarieerd liber amicorum over de schrijver Ton van Reen (Waalwijk 1941). Aan dit vriendenboek werkten tien schrijvers mee. Adri Gorissen, die zelf vier van de veertien hoofdstukken leverde, stelde deze bundel samen. In het eerste hoofdstuk wordt Ton van Reen zelf aan het woord gelaten. Hij vertelt over zijn leven en zijn werk. (…) Na het leven van Ton van Reen komt diens schrijverschap aan de orde. Ben van Melick besteedt aandacht aan de vertelkunst van Van Reen. Deze wilde van zijn boeken geen kunstwerken maken, maar zijn lezers boeien, informeren en verheffen. De rasverteller was geliefd bij een groot publiek, maar werd niet gewaardeerd door de literaire critici: ‘Die literaire wereld, dat was en is mijn wereld niet.’ Wiel Kusters noemt Van Reen met veel waardering primair een dichter. Hij debuteerde met de gedichtenbundel ‘Vogels’. Rob Molin bespreekt de romans die Van Reen schreef tussen 1963-2013. Veel boeken spelen zich af in Noord-Limburg. Over het rijke roomse leven heeft hij uitvoerig geschreven, bijvoorbeeld ‘Roomse meisjes’. Peter Lenssen bespreekt in een hoofdstuk ’s mans laatste drie boeken. Bekend werd ‘Het nooit geschreven verhaal’. (…) ‘Een rijke oogst’ is in twee opzichten ‘rijk’. De inhoud is omvangrijk en veelzijdig. De lezer krijgt uitgebreide informatie over de schrijver. Het boek is prachtig uitgegeven met heel veel foto’s. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘Een rijke oogst’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Deze zondag vernam ik dat in de nacht van zaterdag op zondag 14 november 2021 dichter en redacteur Koos van den Kerkhof (11 april 1946) onverwacht is overleden aan een gescheurde aorta. Als dichter debuteerde hij in 1978 bij de toenmalige Limburgse uitgeverij Corrie Zelen. Vanaf die tijd zit zijn naam in mijn geheugen, vanwege de samenwerking die Uitgeverij Corrie Zelen, de Rotterdamse uitgeverij Flamboyant/P en Uitgeverij In de Knipscheer in die jaren hadden op het gebied van vertegenwoordiging van hun fondsen naar de boekhandel toe. Pas in 2000 kwam het tussen hem in zijn hoedanigheid van redacteur en de uitgeverij tot een sindsdien ononderbroken samenwerking. De debuutroman De bruine zeemeermin van de toen in Paramaribo woonachtige auteur Annel de Noré was het eerste boek dat hij, al actief als schrijfdocent, voor In de Knipscheer redigeerde. Hij had antropologie gestudeerd en die gevormde belangstelling voor andere culturen gecombineerd met zijn dichterstalent voor taal maakte dat hij fascinatie had voor het schrijven van Surinaamse en Antilliaanse auteurs. Hij was begin deze eeuw een aantal jaar stadsdichter van Venlo; een aantal van die stadsgedichten is opgenomen in de bundel Oud zink, die in 2008 bij Uitgeverij In de Knipscheer verscheen. Enkele jaren later was hij gastdocent aan de Schrijversvakschool Paramaribo van Ruth San A Jong. Zijn laatste boek waaraan hij voor de uitgeverij werkte betrof de samenstelling en bezorging van een bloemlezing uit het poëtisch werk van Astrid H. Roemer Ik ga strijden moeder, die op het punt van verschijnen staat. Koos heeft de presentexemplaren nog net kunnen bewonderen. Onze laatste e-mailwisseling dateerde van een paar uur voor zijn overlijden: 
Na succesvolle carrières bij onder meer Uitgeverij Contact en Uitgeverij De Geus heeft Ton van Reen sinds voorjaar 2016 als schrijver onderdak bij Uitgeverij In de Knipscheer. Een logische bond want hun beider wegen als uitgevers kruisen elkaar sinds medio jaren zeventig toen de fondsen van de uitgeverijen Corrie Zelen en In de Knipscheer gezamenlijk werden vertegenwoordigd naar de boekhandel. Een kleine tien jaar later zou In de Knipscheer een nog prille Afrikaanse Bibliotheek van Corrie Zelen overnemen en dankzij de verantwoordelijke hoofdredacteur Jan Kees van de Werk tot en met 1999 uitbouwen tot een imprintfonds van 50 titels uit het Afrikaanse continent bezuiden de Sahara. In dat jaar 2016 vierde Van Reen (1941) zijn 50-jarig schrijverschap en kon hij terugkijken op een imposant en omvangrijk oeuvre. Maar schrijvers gaan niet met pensioen. Vrijwel dagelijks publiceert hij bijdragen op zijn