Daniel Corten is geboren in de oorlog. In 1944. Hij heeft zijn moeder nooit gekend, ze kwam om bij een bomaanslag is hem verteld. Louise Mittensill, de huishoudster, heeft hem min of meer opgevoed. Zij was de vriendin van Daniels moeder. Ook zij wilde liever niet praten over Lotte, zijn moeder. (…) Een van de Duitse vrienden vertelt Daniel over de tijd na de oorlog. Hoe zij alleen al omdat ze Duits waren als ‘fout’ bestempeld werden. De flarden die Daniel hoort, maken hem nieuwsgierig, maar wat zijn vader meegemaakt heeft, zal hij pas ontdekken als hij na diens dood een map vindt waarin aantekeningen zitten van zijn vader. Over zijn jeugd en oorlogsjaren. Het maakt veel duidelijk. Waarom zijn vader zweeg. Wat er met zijn moeder gebeurd is. Het verhaal gaat over het grijze gebied tussen goed en fout. Want oordelen is gemakkelijk, maar mensen nemen soms beslissingen zonder te (kunnen) weten wat de gevolgen zijn. En dan daarna: als het je kwalijk genomen wordt dat je gedaan hebt wat je deed, is het dan beter te zwijgen? Dat deed de vader van Daniel, niet beseffend dat zwijgen gevolgen zou hebben voor zijn zoon, om nog maar te zwijgen over zijn eigen leven. Een mooi psychologisch beeld van een man die moet leven met de gevolgen van zijn keuzes.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Wat onbesproken bleef’
Meer over Niek Bremen bij Uitgeverij In de Knipscheer