Tag: vader-zoonrelatie

Over ‘19 x Dans, smalle man, dans’ van Cor Gout op Tzum, 9 augustus 2020:
(…) Cor Gout heeft zich niet laten verleiden tot een lang verhaal over zijn vader die overleed toen hij acht jaar was. (…) Juist door niet het ik-perspectief te gebruiken, maar vader en zoon in de derde persoon te beschrijven, ontstaat een prettige afstand waardoor je als lezer mee mag kijken met de belevenissen van het jongetje, Tom geheten in de verhalen. In al hun eenvoud zijn de situaties waarin Tom en zijn vader zich bevinden des te indringender. (…) Het zijn ‘gewone’ herinneringen van een kind aan zijn vader. Maar het ongewone zit hem in het feit dat de herinneringen na zijn achtste jaar niet meer aangevuld worden, maar op zichzelf komen te staan. Daardoor werd de schrijver gestimuleerd ‘herinneringen scherp af te bakenen, niet te verfraaien of te ontsieren, maar ze zo waarheidsgetrouw te laten zijn als mogelijk was.’ (…) Het is bewonderenswaardig hoe in de relatief korte fragmenten, in de 19 afgebakende herinneringen, voor de lezer een compleet beeld ontstaat van de vader, een beeld van een man die er is wanneer het nodig is, die zijn eigen gang gaat maar niet vergeet dat zijn zoon er ook nog is, een beeld van een man op wie hij kon vertrouwen. (…) Bij elk fragment staan paginagrote collage-achtige afbeeldingen van Harrie Geelen, soms als achtergrond, soms ernaast. Ze vergroten aspecten uit en verrijken het beeld dat bij de lezer wordt opgeroepen door de tekst.
Lees hier de recensie
Meer over ‘19 x Dans, smalle man, dans’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘19 x Dans, smalle man, dans’ van Cor Gout met tekeningen van Harrie Geelen voor NBD/Biblion, 8 juli 2020:
Dit fraai uitgegeven boekje bestaat uit 19 korte, autobiografische verhalen waarin de auteur herinneringen ophaalt aan zijn vader, die al stierf toen hij pas acht jaar oud was. De verhalen zijn eigenlijk niet meer dan korte voorvallen, willekeurige gebeurtenissen die de auteur in gezelschap van zijn vader in het Den Haag van de 50’er jaren heeft meegemaakt. Zijn vader aan het werk of aan de piano, oorlogsherinneringen ophalend of gewoon samen bij het eten van een ijsje. Wat opvalt, is dat de sfeer van de verhalen eerder zakelijk dan persoonlijk is, een specifiek sterke emotie is niet aanwezig. De herinneringen zijn niet vanuit het ik-perspectief geschreven; er is voor een auctoriaal perspectief gekozen. De tekeningen van Harrie Geelen zorgen voor een speciale sfeer. De warme kleuren en danserige figuren contrasteren scherp met de lage temperatuur van de tekst. Zijn laatste herinnering is die van zijn vader thuis opgebaard, vreemd en ijskoud. En je vraagt je af of de auteur zijn vader eigenlijk wel echt gekend heeft. De auteur is neerlandicus, schrijver, filosoof en muzikant en publiceerde verhalen- en poëziebundels.
Meer over ‘19 x Dans, smalle man, dans’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer

Over ‘19 x Dans, smalle man, dans’ van Cor Gout op Saaie Berichten, 10 juni 2020:
Het is bij tweede integrale lezing een fraai en fraai vormgegeven boek. Vader en zoon, de kleine wereld die in een jongensleven een zevental jaren beslaat, zijn hun eigen universum – ik zie en hoor het in de jonge gezinnen die om me heen wonen nog steeds, in een moderner vorm. In het boek is het een klassieke kleine wereld die nu enkel nog in de verbeelding op papier aanwezig, tastbaar, is. De klassieke / premoderne wereld waarin een jongen zijn eerste boek gaat kopen met zijn vader, een wereld van sierbanken, eerbied, plechtige breekbaarheid, perfectie en ongeduld, van knisperen, redekavelen, persoonlijke bevrijding en een schaamteloze steen des aanstoots. De tekeningen van Harrie Geelen zijn ten opzichte van de tekst goed geplaatst, pas als ik de bladzijde omsla, toont zich wat ik als lezer voor mijn geestesoog aan het ontwikkelen was – en dan anders, denken en kijken mengen zich tot iets wat ik hier niet precies kan opschrijven. Zien is sowieso de basis van de band tussen Tom en zijn stug hartelijke vader. Ook door wat niet gezien kan worden maar vooral door de blik van Thomas, die op gekozen momenten uit de vaderrol stijgt: hij is eigenlijk door het hele boek heen al aan het vertrekken maar in de tekeningen wordt hij 19 x terug in de herinneringen geplakt. Thomas staart in het niets, kijkt omhoog naar de daken, kijkt peinzend voor zich uit, zijn zoon ziet zijn blik vervagen, en het verrast niet dat uiteindelijk de deur en daarmee het blikveld wordt gesloten. Voor de lezer is er een mooie kleine wereld geopend. Prachtboek, dat nog niet onthult hoe het verder met de sierbanken is gegaan.
Meer over ‘19 x Dans, smalle man, dans’
Meer over ‘19 x Bella en de 20e is zoek’
Meer over Cor Gout bij Uitgeverij In de Knipscheer