«Met gestrekte vleugels» – Lex Paleaux

tekening Jasmijn Evans

Column van Lex Paleaux  in Mezza (weekendbijlage AD), 30 september 2023:

Zo vaak als zijn parkiet vroeger tegen het raam vloog, zo vaak stoot schrijver Lex Paleaux (45) zijn kop tegen de spiegel die het leven hem voorhoudt. (…) Ik durf te stellen dat ik inmiddels op de helft van mijn leven ben aangekomen. Ik ben schrijver, partner, maar bovenal de gelukkige vader van een meisje van ruim drie jaar. In alle bovenstaande rollen moet ik de laatste tijd steeds vaker aan Parko denken. Niet omdat ik mijzelf wil vergelijken met een vogel, maar vanwege de manier waarop hij zijn eindbestemming tegemoet vloog. Hij leefde ongeremd en onbevreesd, een eigenschap die ik herkende uit een geleefd verleden. (…)  Lex Paleaux is de auteur van (o.s.) ‘Winterwater’ en ‘Als de dood zucht.’
Lees hier de column
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Zie ook Columns +

De tweede leg

RonnyLobo2020Over ‘De tweede leg’ van Ronny Lobo in Amigoe, 1 december 2020:
Op 6 september 2014 schreef Ronny Lobo zijn eerste (maandelijkse) column ‘De tweede leg’ in de Amigoe: ‘Het thema vaderschap sprak mij als kersverse vader direct aan. Over dit onderwerp wordt in gezelschappen wel vaak gesproken maar zelden geschreven. Ik zal trachten de verschillende aspecten hiervan vanuit mijn perspectief te belichten, te beginnen bij waar het vaderschap begint, namelijk de geboorte van een baby. Het autobiografisch element zal ik hierbij niet uit de weg gaan. Ik hoop de lezers met mijn verhalen tot reflectie aan te zetten over de vader-kindrelatie, waarvan mooie voorbeelden bestaan maar die in sommige gevallen veel te wensen over laat.’ Op 1 december 2020 verscheen zijn 50ste en laatste column: ‘Ik dank de Amigoe voor de gelegenheid die mij gegund werd en vooral de toenmalige hoofdredactrice Elodie Heloise die mij uitnodigde om over mijn tweede leg te schrijven.’
Lees hier de 50ste column in de reeks ‘De tweede leg’ op Columns+ of klik hier
Meer over Ronny Lobo bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer

«**** Een gevoelige en heel menselijke roman.» – Adri Gorissen

Ton_van_Reen_Dochters_Omslag_DefOver ‘Dochters’ van Ton van Reen in De Limburger, 12 december 2017:
(…) Hoofdpersoon is Lennert Rosenberg, een net voor zijn pensioen zittende krantencorrespondent in Afrika. Een man die eigenlijk is blijven hangen in de late jaren zeventig, nog altijd een ouderwetse linkse rakker is en daarom teleurgesteld is in de wereld. Goed en kwaad, daar draait het om in ‘Dochters’. Maar er is meer, Rosenberg is per trein op weg naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter met wie hij het contact is kwijtgeraakt. In de trein ontmoet hij de jonge Nena, eveneens op weg naar de Alpen voor een bezoek aan haar joodse ouders. Beiden moeten, zo blijkt al snel, in het reine zien te komen met hun verleden om verder te kunnen in het leven. ‘Dochters’ is een gevoelige en heel menselijke roman, maar door de maatschappijkritiek tevens een boek vol vuur en venijn.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Dochters’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Ton van Reen – Dochters. Roman

Ton_van_Reen_Dochters_Omslag_DefTon van Reen
Dochters

Nederland – Afrika
Roman
Gebrocheerd in omslag met flappen,
340 blz., € 19,50
ISBN 978 90 6265 963 0
Presentatie 3 november 2017

Lennert Rosenberg, 59 jaar, journalist in Afrika, reist naar Zwitserland voor de bruiloft van zijn dochter Miriam. Aan het begin van de reis ontmoet hij Nena, een jonge vrouw, op weg naar haar ouders in Zwitserland. Al vlug blijkt dat ze belangstelling hebben voor dezelfde dingen, ondanks het grote leeftijdsverschil. Door een urenlang oponthoud in Keulen verkennen ze de nachtelijke stad en reizen daarna samen tot Freiburg. Daar aangekomen besluiten ze er een dag te blijven. Speelde Lennert even met het idee dat een relatie met haar mogelijk zou zijn, nog net op tijd begrijpt hij dat zij geen minnaar zoekt, maar iemand die haar begrijpt. Langzamerhand onthult zij het levensverhaal van haar familie die in de oorlog naar Zwitserland vluchtte. En het verhaal van haar vader die zijn best doet zijn Joodse verleden te verhullen en een authentieke Zwitser probeert te zijn. Door haar verhalen gaan zijn ogen open voor zijn eigen geschiedenis die hij is ontvlucht door zich in Afrika te vestigen.

Hij viel in slaap en droomde dat hij een jongen was die samen met een man een lange weg afliep. Beiden waren ze naakt, maar de man droeg een rugzak.
‘Wat zit er in die rugzak?’ vroeg hij.
‘Mijn herinneringen,’ zei de man. ‘Later zijn ze voor jou.’
‘Kan ik dat dan allemaal onthouden?’
‘Je moet wel, zeker als je wilt weten wie je zelf bent. Je weet toch dat ik je vader ben?’
Toen pas herkende hij de man die hij zo vaak op foto’s had gezien.
Plotseling liep zijn vader naar de rand van een ravijn, gooide hem de rugzak toe en sprong naar beneden.
‘Ik wil hem niet!’ riep hij. ‘Kom terug!’
Hij durfde de zak niet op te rapen. Er kwam een spelend kind aan. Het opende de zak.

Ton van Reen schreef onder meer romans, kinder- en jeugdboeken en journalistiek werk. Bekend zijn de romans Het winterjaar, Roomse meisjes en Concert voor de Führer. Hij schreef vaak over Afrika, in kranten zoals de Volkskrant en de GPD-kranten. Een aantal verhalen over de cultuurshock in Afrika werd gebundeld in Weense walsen in Mombassa. Ook schreef hij Een ochtend in Cairo, een inleiding bij het werk van de Egyptische schrijver en nobelprijswinnaar Naguib Mahfoez. Bij Uitgeverij In de Knipscheer zijn van zijn hand verschenen de romans De verdwenen stad, Geen oorlog, Katapult – Oproer in Amsterdam.

Meer over het werk van Ton van Reen
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer

Frans Lopulalan – Dakloze herinneringen

Frans Lopulalan
Dakloze herinneringen

Notities. Nederland-Indonesië
Paperback blz., 112 blz., € 16,50
ISBN 978-90-6265-392-8
Eerste druk 1994
rechtstreeks te bestellen bij de uitgever

De Molukse schrijver Frans Lopulalan (1953) baarde in 1985 opzien met zijn debuutroman ‘Onder de sneeuw een Indisch graf’. Was deze roman vooral een ontroerend portret van een Molukse vader, in Dakloze herinneringen, notities van een schrijver tussen twee romans in, staat het vaderschap van de volgende generatie centraal, dat van de zoon – die zijn schrijverschap ook als een vorm van vaderschap beschouwt.

‘Een boek is een huis, een weeshuis. Een schrijver als ik probeert daarin zijn herinneringen een veilig heenkomen te bieden.’

«Mooiste zin van het toneelseizoen is van Frans Lopulalan.»
Kester Freriks in NRC Handelsblad over
‘En voor het kind richten we een visioen in’
uit Dakloze herinneringen