Over ‘Vlucht uit Montaillou’ van Ton van Reen op Leeskost, 31 augustus 2019:
(…) In deze roman, die gewoon in onze tijd speelt, kom je tientallen figuren uit verschillende tijden tegen. Het begint met de beroemde schrijver Boris Vian (1920-1959). Hij zegt bijna honderd te zijn, hoewel hij in werkelijkheid slechts 39 jaar is geworden, maar in dit boek leeft hij gewoon door. Hij woont in het Panthéon samen met andere beroemde Fransen. (…) In de werkelijkheid zijn de meesten gestorven, maar hier leven ze verder zo lang ze nog niet vergeten zijn. (…) Verreweg de meeste hoofdstukken zijn gewijd aan de schrijver Boris Vian. In het café La Coupole wordt hij verwend door de ober Marc die hem regelmatig voorziet van een glas armagnac en een dubbele espresso. Na jaren heeft hij weer inspiratie. Hij begint aan een roman over een beer en een meisje. Elke dag schrijft hij een nieuw hoofdstuk. Zijn vele bewonderaars zijn enthousiast. (…) Op een dag moeten de bewoners van het Panthéon wegens bezuiniging verhuizen naar het voormalige klooster St. Lazare. Vian krijgt een goede relatie met de voormalige abt Vincentius. Deze is inmiddels een bekende heilige. Hij onthult allerlei geheimen van het leven in het Vaticaan. Hij had een bijzondere functie: bewaker van de heilige graal. In de roman begint dan een spannende verhaallijn: de zoektocht naar de graal. (…) Het is een modern sprookje waarin alles mogelijk is. Een mooi voorbeeld daarvan is de ontmoeting van Boris Vian met romanfiguren uit zijn beroemdste roman ‘Het schuim der dagen’. Dit soort absurde situaties maken het boek zeer vermakelijk. Een heerlijk boek voor liefhebbers van de Franse cultuur.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Vincentius
«Franse waarachtigheid in een sprookje.»
Over ‘Vlucht uit Montaillou’ van Ton van Reen in [Nieuwsblad] HALLO Peel en Maas, 2 augustus 2019:
Wie Frankrijk tot in de kern wil beleven, kan deze zomer thuisblijven. Schrijver Ton van Reen biedt je de oorsprong van de huidige Franse cultuur en literatuur in de vorm van een goed leesbaar sprookje. Niet zomaar een sprookje, maar eentje die de waarheid inhaalt. (…) Als overleden schrijver is Boris Vian nog niet vergeten door het volk. Hij leeft voort in de geesten van de mensen en tijdens dat bestaan schrijft hij een sprookje over een beer. (…) In dit boek neemt de waarachtigheid van het sprookje zulke groteske vormen aan, dat het sprookje daadwerkelijk gebeurt, terwijl Boris Vian het schrijft. Op een gegeven moment is het niet meer duidelijk of de werkelijkheid nog boven het sprookje staat, of dat de roman in wording een loopje neemt met de werkelijkheid. Hoe het ook zij, ‘sprookjes vertellen meer over de realiteit dan een verslag van de werkelijkheid,’ laat schrijver Ton van Reen de schrijver Boris Vian zeggen. ‘Voor duiding hebben we kranten. Voor de waarheid moet je bij jezelf te rade.’ Uit citaten als deze blijkt dat, voor wie Ton kent, Boris Vian zijn alter ego is. (…) En passant lees je dat Maria nooit is verschenen aan Bernadette Soubirous. Zij heeft dit altijd ontkent. En je komt exact te weten wat de heilige graal is en waar deze zich bevindt. Het moet wel waar zijn, want het is de heilige Vincentius zelf die het verklapt aan Boris Vian.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Vlucht uit Montaillou’
Meer over Ton van Reen bij Uitgeverij In de Knipscheer