Over ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise in Schrijven Magazine, augustus 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 18de aflevering aan ‘Psychische problemen literair verwoorden’. Eén van de titels die hij noemt is ‘Blauwe tomaten’ van Elodie Heloise: “Zij laat op zeer originele wijze in haar op Curaçao spelende roman zien wat schuld en boetedoening kunnen veroorzaken, met name wanneer er sprake is van een onvermogen om met de eigen beperkingen om te gaan. Korte zinnen verwoorden alle ellende die Dominique overkomt. Je wordt al het ware in haar gedachtestroom meegezogen. ‘Nog meer herrie. Jezus. Dominique vouwt haar handen over haar oren. Haar hart bonkt als bezeten. Een knijpend gevoel in de maagstreek. Misselijk. Angst. Dit is angst. Ze wil zich oprollen en een deken over haar hoofd trekken. Ademen, blijven ademen. In en uit. Het gaat weg. Het gaat zo weg. In en uit. In en uit.’ Heloise kadert de verhitte momenten waarin angst en woede zich opstapelen in langere evenwichtige tekstblokken, waaronder het verslag van de gezinssituatie uit dossiers. Juist het verschil tussen het emotionele in staccato en de rust van de beschrijvende delen zorgen ervoor dat beide het juiste effect bewerkstelligen. ‘Hoe dan ook, in de meeste gevallen denken mensen dat ze gestoord is en in het enkele andere geval wordt ze bewonderd. In beide gevallen is ze alleen. En Marlon valt voor haar nu onder de categorie die haar de sticker ‘gek’ opplakt.’ Een pagina verder: ‘Weet je wat ik het ergste van leven vond? Mensen. Ik hield niet van mensen. Je kon in mijn optiek beter dieren hebben. Die zijn misschien ook hard, maar ik vond ze in elk geval rechtvaardig. De sterkste is de baas. Lekker overzichtelijk. Mensen manipuleren, halen het slechtste in elkaar naar boven. Ze liegen, bedriegen en moorden om de ander te domineren.’’’
Meer over ‘Blauwe tomaten’
Meer over Elodie Heloise bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Wat doet een redacteur?
«Een uitstekend literair voorbeeld van diverse psychische kwalen.» – Peter de Rijk
Over ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux in Schrijven Magazine, augustus 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 18de aflevering aan ‘Psychische problemen literair verwoorden’. Eén van de titels die hij aanstipt is ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux: “Wie ooit een psychose van iemand heeft meegemaakt, vergeet dat nooit meer. Ook als dat je werk betreft. Als schrijver denk je er meteen aan om het in een verhaal te gebruiken. Maar hoe beschrijf je de overgang van een normaal functionerend mens naar iemand die ervan overtuigd is dat er een meisje in de heg zit, zelfs nadat je zijn uitzicht samen met hem hebt bekeken? Al jouw argumenten dat het de wind in de takken is en de schaduw die een mensfiguur vormt, stuit op onbegrip. Voor je het weet begint jouw patiënt zijn hoofd met een balpoint blauw te maken… Zoiets beschrijven wordt een probleem, want hoe zorg je ervoor dat dit met respect gebeurt? (…) Zoek je een uitstekend literair voorbeeld van diverse psychische kwalen en bovendien die van een meervoudige persoonlijkheidsstoornis, oftewel de dissociatieve identiteitsstoornis, dan is ‘Als de dood zucht’ van Lex Paleaux meer dan geschikt.
Meer over ‘Als de dood zucht’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Suspense maakt boek voortdurend intrigerend en vooral verontrustend.» – Peter de Rijk
Over ‘Berichten uit het verleden –Pemba doti’ van Annel de Noré in Schrijven Magazine, augustus 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 18de aflevering aan ‘Psychische problemen literair verwoorden’. Eén van de titels die hij aanhaalt is ‘Berichten uit het verleden –Pemba doti’
van Annel de Noré: “Het thema is angst die overgaat in paranoia het thema. Ook De Noré kiest de alwetende vertelwijze. De dialogen gebruikt ze daarentegen om de visie van de ander op de problemen van het hoofdpersonage duidelijk te maken. ‘Ik durf je niet alleen te laten. Het gaat niet goed met je.’ zegt de een, terwijl de ander bedenkt dat er handdoeken moeten worden gekocht. ‘Het kon haar geen moer schelen’ , voegt de schrijver aan haar gedachte toe. Naarmate het verhaal vordert nemen de problemen toe, en zeker voor de hulpverlening. ‘Ik heb begrepen dat u vanavond iets onaangenaams is overkomen. Ik wil er graag met over praten met u.’ Ze veinsde hardhorendheid. ‘Ik zal me eerst voorstellen: Dokter Teemink,’ herhaalde hij. Kennelijk was ze seniel. Ze overwoog hem te laten barsten en zich in haar slaapkamer te verschansen. De Noré weet door suspense te gebruiken haar boek voortdurend intrigerend en vooral verontrustend te maken. Het is een roman die thriller-elementen bevat. Voortdurend vraagt de lezer zich af of ze overwerkt is of aan waandenkbeelden lijdt. Of ze dreigt door te draaien of werkelijk het slachtoffer is van iemand die haar bedreigt.”
Meer over ‘Berichten uit het verleden. Pemba doti’
Meer over Annel de Noré bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Humor geeft net die draai aan een verhaal waardoor het prettig blijft om te lezen.» – Peter de Rijk
Over ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys in Schrijven Magazine, juni 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 17de aflevering aan humor in de literatuur. In dit artikel wordt de roman ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys genoemd: “Niet voor niets benoemde Kees Fens humor als ‘de cursivering van het ernstige proza’. (…) Waar het uiteindelijk om gaat is dat de humor en ernst elkaar gestalte geven. (…) Een kleine glimlach kan voldoende zijn. Goede voorbeelden hiervan kwam ik de roman ‘De Madurese vriend’ van Kees Ruys tegen. Hierin wordt een mannenvriendschap beschreven. Vaak wordt daarin weinig gesproken, nog meer gezwegen en worden pijnlijke onderwerpen als ziekte of vreemdgaan vaak door middel van geintjes of bloemrijke beschrijvingen ter sprake gebracht. Zo verklaart een vriend zijn onthouding van drugs, zolang zijn vriendin er bij is, met de woorden: ‘Ze is zo zuiver dat ik me al schuldig voel als ik mijn haar niet heb gewassen.’ En wanneer zijn doodsoorzaak door de andere vriend wordt uitgelegd met een hartaanval, hoort die ‘Uitstekend, gozer’, in zijn hoofd. ‘Soms moet je onkruid gewoon bloemen noemen.’ ”
Meer over ‘De Madurese vriend’
Meer over Kees Ruys bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Humor blijkt een schaars goed in de literatuur.» – Peter de Rijk
Over ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux in Schrijven Magazine, juni 2023:
In zijn artikelenreeks ‘Wat doet een redacteur? wijdt Peter de Rijk zijn 17de aflevering aan humor in de literatuur. Daarin komt behalve o.a. Herman Brusselmans ook Lex Paleaux aan het woord in de paragraaf ‘Respect’. In de op eigen ervaringen gebaseerde roman ‘Als de dood zucht, houd ik mijn adem in’ van Lex Paleaux, die zich afspeelt in een psychiatrische jeugdkliniek, komt de nodige zwarte humor voor. De grappen zijn belangrijk, legt de auteur uit: ‘Het is een truc om het boek leesbaar te houden. Ook is humor een manier om tegenslag te verwerken. (…) Voor mij zijn de grappen dus essentieel.’ Kleine grapjes in de vorm van originele vergelijkingen, nauwgezette, maar pijnlijke beschrijvingen, een onverwachte draai aan het verhaal, stapeling van voorbeelden, herkenbare situaties, gedachten of handelingen, ze zijn vergelijkbaar met de kleine toetsen waarmee een schilder langzaam maar zeker een meesterwerk creëert. Licht en donker worden steeds afgewisseld en daardoor komen alle kleuren beter tot hun recht.
Lees hier de paragraaf ‘Respect’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Peter de Rijk bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Herman Brusselmans op deze site