Over ‘Maskerade’ van Harry Vaandrager op MeanderMagazine, 11 januari 2017:
(…) Taal speelt een essentiële rol: de verhouding met het onzegbare bijvoorbeeld. Ada, een ander personage, schrijft daarover in haar brief die aan de vertelling vooraf gaat: ‘Er schijnen lieden te zijn, die daar levenslang over neuzelen. Anderen verhangen zich erom. Dichters krijgen er woorddiarree van. Overloop. Hoe miezerig, hoe kleinzielig. Is er een erfzonde, dan is dat de taal.’ Van dat geneuzel is ook dit boek gelukkig niet vrij; het had anders ongeschreven kunnen blijven. Zo zegt Ben – zie hieronder – bijna aan het slot: ‘Bob, ik kan niet anders dan verstillen. Stilte, het is het onvermogen om het onzegbare te benaderen. Ik heb een leven van zwijgen in te halen.’ Hij is de enige niet. (…) Een groots boek. De thematiek is van alle tijden, maar lijkt nieuw door de bijzondere vorm. De grote kracht van Vaandrager ligt echter in zijn weergaloos goede stijl.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Maskerade’
Meer over Harry Vaandrager op deze site
Tag: Wat telt is van niets gemaakt
«Harry Vaandrager is een woordkunstenaar pur sang.» – André Oyen
Over ‘Maskerade’ van Harry Vaandrager op Ansiel, 6 januari 2017:
‘Ik zal afdalen naar mijn eigen onderwereld, om de woorden te vinden die ik al zo lang zoek. Ik moet eerst verdwijnen, om te kunnen leven. Er is geen weg terug.’ (…) Alle sprekers van ‘Maskerade’ vertellen in de ik-vorm en ze wijzen er stuk voor stuk op dat ze misschien niet bestaan. Het zijn stemmen en schimmen in plaats en ze lijken op elkaar. De personages draaien steeds in elkaars wereld rond en ze weten niet of ze de ander verzonnen hebben dan wel of ze door hem/haar verzonnen zijn. (…) Harry Vaandrager is een woordkunstenaar pur sang die met metaforen, taalkronkels en beeldtaal een literair vuurwerk in mekaar knutselt dat nog heel lang in het lezershoofd blijft nakreunen.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Maskerade’
Meer over Harry Vaandrager op deze site
Harry Vaandrager – Maskerade. Roman
Harry Vaandrager
Maskerade
Roman
Nederland
Co-uitgave met Uitgeverij het balanseer, Gent
paperback, 96 blz., € 17,50
2016
ISBN 978-90-6265-937-1
Na verhalenbundel Koprot in 2013 brengen de uitgeverijen het balanseer en In de Knipscheer met de roman Maskerade opnieuw uitdagend proza van Harry Vaandrager. De Leuvense hoogleraar literatuur en verhaaltheorie Bart Vervaeck schrijft: ‘Maskerade is een virtuoze vervloeking, een brommende scheldtirade tegen het leven en het lijden. In korte zinnen vol botsende en donkere beelden, vol klankspelletjes en neologismen, spreken de schimmen hun walging uit over van alles en nog wat. Maskerade is een meesterlijke oefening in het verhullen en onthullen van de dood die – om het einde van een vitalistisch epos te perverteren – ‘ons allen boeien blijft in dit aardse leven’. ’
Over Koprot:
‘Deze literatuur combineert geestige spot met een cynische afkeer van het leven, een toon waarmee Groten als Reve en Hermans de Nederlandse literatuur eerder opgevrolijkt hebben.’ – Vooys
‘Het intense, bikkelharde proza van een auteur die zijn eigen weg volgt en het aandurft de diepte in te duiken.’- Gonzo
‘Verhalenbundel in de modernistische traditie van Beckett.’ – Graa Boomsma
‘Vaandrager heeft (…) een meesterwerkje in zich wonen. Zijn levens- en taalgevoel deugen. Zo ook zijn literaire smaak.’ – De Recensent
Harry Vaandrager (1955) debuteerde in 1978 met de dichtbundel Langs toendra’s (De Bezige Bij). In 2010 verscheen bij Nijgh & Van Ditmar de bundel Wat telt is van niets gemaakt – niet zozeer een voortzetting als wel een nieuw debuut, waarin klodders rouw op witte tegels druipen, de Maas zich aan de kaden bevredigt, een beul zijn biefstuk doorbakken eet, geblufte woorden verzuipen. De debuutroman Aan barrels kwam uit in 2011 bij het balanseer (in coproductie met Nijgh & Van Ditmar).
«Het intense, bikkelharde proza van een auteur die zijn eigen weg volgt en het aandurft de diepte in te duiken.» – Leonor Jonker
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager in Gonzo (circus) # 116, augustus 2013:
De personages begeven zich in gebieden waar woorden geen betekenis meer hebben, waar woorden ‘tot stilstand zijn gekomen’. ‘Koprot’ is een verkenning van die staat van zijn, een weergave van de interne monoloog waarvoor woorden eigenlijk ontoereikend zijn. Door in de huid te kruipen van een sprinter op weg naar de finish, een ‘dove blinde’, een grafschenner en andere ‘outsiders’ slaagt Harry Vaandrager erin deze geestestoestand griezelig dicht te benaderen.
Lees hier nog een fragment uit deze recensie
Meer over Koprot
«Vaandrager heeft (…) een meesterwerkje in zich wonen. Zijn levens- en taalgevoel deugen. Zo ook zijn literaire smaak.» – Tim Donker
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op DeRecensent, 1 juli 2013: Zijn derde-maar-eigenlijk-vierde boek is getiteld Koprot. Er wordt gezegd dat het een verhalenbundel is maar het leest als een roman. (…) Ook zegt het dat openingsverhaal Het zwart (in mijn beleving dus gewoon het eerste hoofdstuk) “mogelijk” te lezen is als een vervolg op Aan Barrels maar heel Koprot is als u het mij vraagt (u vraagt het mij niet) een Aan Barrels II. (…) Walter Serner is al zeventig jaar dood. Die gaat niet meer die verpletterende roman kunnen schrijven die Harry Vaandrager zomaar wel eens schrijven kon.
Lees hier de recensie
Meer over Koprot en Harry Vaandrager
«Wie vindt dat literatuur niet moet aaien en behagen, die is bij Vaandrager aan het juiste adres.» – Bart Vervaek
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager in De Reactor, 10 juni 2013:
Het ene verhaal knipoogt naar het andere, onder meer door fragmenten te herhalen, en algemener zijn er heel wat verwijzingen naar andere teksten, zoals naar Aan barrels, maar ook naar auteurs als Leopardi, Baudelaire en Chlebnikov. Dat sluit allemaal perfect aan bij de storm van woorden en teksten die Koprot is. Ik heb tornadojagers altijd krankzinnigen gevonden, maar voor de windhoos Vaandrager maak ik graag een uitzondering. Het is heerlijk in het oog van deze storm te staan en te genieten van de horror, de baldadige en scabreuze beelden, de levenskrachtige poëzie van de al te prozaïsche ondergang, en de stroom cynische oneliners zoals ‘Denken is zuchten met wind tegen’, of ‘Zweet is de oudste zoon van de dood. Geloof me, ruiken is een lijfstraf’.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Koprot’
«De verhalen van Vaandrager zijn bepaald geen slaapliedjes.» – Bart Smout
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op Passionate Platform, 15 mei 2013:
Integendeel. Ze slaan je op je smoel, gooien je in een greppel en laten je half bewusteloos achter. Ieder verhaal uit ‘Koprot’ is een rechtstreeks verslag uit een kosmisch gekkenhuis, opgeschreven met de rechterhand van een bokskampioen. (…) Gelukkig verzandt Vaandrager nooit in wollige zinnen. Zijn taalgebruik is hard en rauw. Die combinatie maakt ‘Koprot’ tot een unieke verhalenbundel waarin ieder woord als een klinknagel in je hersens wordt geslagen. Een ruwe diamant voor de avontuurlijke lezer.
Lees hier de recensie
Meer over Koprot
«Vaandrager laat zien wat de essentie van literatuur is: geen mooie verhaaltjes voor de vaak maar indrukwekkende scènes.» – Ezra de Haan
Over ‘Koprot’ van Harry Vaandrager op Literatuurplein.nl, 12 april 2013:
Harry Vaandrager ziet verhalen als een spel, een taalexperiment. Iets wat je in de Nederlandse literatuur te weinig tegenkomt. Hij geeft zichzelf een opdracht en voert die zo kaal en strak mogelijk uit. De taal moet je tegen de haren instrijken. Je moet kennis maken met dat wat je liefst uit de weg gaat. En juist die uitgebeende taal doet de verhalen volledig tot hun recht komen. Ademloos lees je over de zelfkant van onze samenleving. Niet in afstandelijke, journalistieke taal maar in directe woorden die je uit je schoenen blazen.
Lees hier de recensie
Meer over Koprot