«Fred Papenhove, fenomeen.» – Chrétien Breukers

VoorplatRechtpadenOver ‘Rechte paden doen ons niets en andere gedichten’ van Fred Papenhove in Literaire herinneringen, 7 juli 2016:
Het boek ‘gaat’ over twee broers, of broeders/vrienden, waarvan er een is verdwenen of gestorven. Tenminste, dat denk ik (…). In korte gedichten, en ik vind Papenhove eigenlijk op zijn best in korte gedichten, roept hij een wereld op tussen jonge mannen, een wereld die al heel lang bestaat, sinds hun kindertijd, en die het magische van kindervriendschappen heeft behouden. Het is allemaal echt en niet-echt tegelijk. De slotcyclus heet ‘Niet getreurd’ en eindigt met dit typische Papenhove-gedicht. In plechtstatige, gespeeld-naïeve zinnen krijgt hij het voor elkaar om je te laten voelen wat er, ondanks de titel van de afdeling, door hem is gedaan: getreurd, om het verlies van een dierbaar persoon en een gezamenlijke wereld.
Lees hier het blog
Meer over ‘Rechte paden doen ons niets’