Over ‘Vlo’ van Lex Paleaux op LeesKost, 17 juni 2022:
Lex Paleaux (1977) afkomstig uit Friesland, nu woonachtig in Haarlem, overdonderde het publiek met zijn debuutroman ‘Winterwater’. (…) In ‘Vlo’, het derde boek van Lex Paleaux’ drieluik, maken we kennis met een Ik-persoon die in een ondersteboven te water geraakte auto zijn laatste levensminuten besteedt aan peinzen over de naam van een Franse chansonnier. (…) Als lezer ervaarde ik afwisselend afkeer van en medelijden met de mans bevreemdende, eenzame en onaangename belevingswereld. Gebruik makend van personificatie creëert de schrijver een sfeer die ongemak oproept en wringt, maar ook, hopende op een positieve wending, aanspoort tot snel verder lezen. (…)Tot vlak voor het einde van het verhaal dacht ik dat het bovenstaande als doel had medelijden, begrip en compassie op te wekken voor een niet assertieve man. Niets is minder waar. Het einde is dusdanig schokkend dat ik de hoofdpersoon en de schrijver graag had willen slaan! En ik ben absoluut geen gewelddadig persoon. Een klein verhaal met een groots effect!
Lees hier de recensie ‘Een dag uit het leven van een man zonder naam.’
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Winterwater
«Kanjer van een boek dat de lezer op het puntje van zijn stoel doet schuiven.» – André Oyen
Over ‘Vlo’ van Lex Paleaux op Ansiel [BE], 5 juni 2022:
(…) We worden geconfronteerd met een ik-figuur die ons vrij nauwkeurig het verhaal doet van zijn onstabiele leven. De man woont nog bij zijn moeder, zijn relatie met haar ervaart hij duidelijk niet als prettig. Hij voelt zich gevangen. Ook op zijn werk voelt hij zich niet echt gewaardeerd, zeker niet meer sinds hij er achter kwam dat zijn collega’s meer verdienen dan hij. Het kantoor wordt bevolkt door hemzelf, zijn baas Douwe, zijn collega Edward, secretaresse Tessa en geregeld bezocht door koffiejuffrouw en schoonmaakster Lindsy. De sfeer op de werkvloer wordt vrij cynisch beschreven en geeft nu niet direct het beeld van een harmonieus team. Het scherpe observatievermogen van de auteur zorgt voor levensechte soms schrijnende en soms humoristische gebeurtenissen tijdens deze dag. Alles slaat tegen die dag en de kers op de taart is wel dat hij zijn ontslag krijgt. Dat maakt hem razend en hij zoekt een uitweg om zijn gevoelens onder controle te krijgen dat levert echter een drastisch gevolg op. Waar de link ligt met Lexje wordt voor de lezer heel geraffineerd uit de doeken gedaan. Lex Paleaux heeft met ‘Vlo’ weer een kanjer van een boek geschreven dat de lezer op het puntje van zijn stoel doet schuiven.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Het einde is een donderslag.» – Elly Stroo Cloeck
Over ‘Vlo’ van Lex Paleaux op Bookcrossing, 2 mei 2022:
Prima boek! Net als het vorige boek van Paleaux, ‘Winterwater’, komt het traag op gang, bouwt het daarna spanning op, en is het einde een donderslag. Het verhaal gaat over een dag in het leven van een wat sukkelige man die nog bij zijn moeder woont. Naarmate het verhaal vordert komt de irritatie bij mij opzetten, zowel naar de hoofdpersoon als naar zijn omgeving. Het einde is zeer onverwacht, met name omdat ik door het eerste hoofdstuk al dacht te weten wat de clou was. Fout gedacht. Ik las dit boek in één ruk uit: terwijl het niet echt een thriller is, blijkt het moeilijk weg te leggen. Het boek kun je het best lezen ná ‘Winterwater’, maar is ook zelfstandig goed leesbaar, hoewel je dan iets van de ontknoping mist.
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«’Vlo’ zal een brede lezersgroep aanspreken.»
Over ‘Vlo’ van Lex Paleaux voor NBD/Biblion, 6 mei 2022:
Lex Paleaux (1977) is een Nederlandse auteur. ‘Vlo’ is het laatste deel van een drieluik, waarvan ‘Winterwater’ en ‘Het leven is een circus’ de twee voorgangers zijn. Een verhaal over één dag en over één man, met humor en gevoel voor taal geschreven. ‘Vlo’ zal een brede lezersgroep aanspreken.
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
‘Vlo’ op 1 bij Boekhandel De Vries Van Stockum
‘Vlo’, het derde boek van Lex Paleaux blijft, met name in regio Haarlem, goed verkopen. Het boek werd 20 maart gepresenteerd en bereikt in deze eerste week van de meimaand de eerste positie in de Top-10 van de grootste boekwinkel van Haarlem. Hoewel ‘Vlo’ het slotdeel is van wat Paleaux’ Lexje-trilogie’ is gaan heten, is het boek ‘Vlo’ ook heel goed als een op zichzelf staande roman te lezen. Maar de lezers voor wie ‘Vlo’ de eerste kennismaking is met deze auteur zijn gewaarschuwd: de kans dat zij alsnog de romans ‘Winterwater’ en ‘Het leven is een circus’ (beide uit 2020) gaan lezen is bijzonder groot…! Hopelijk gaat dat ook gelden voor tal van lezers in de rest van Nederland.
Klik hier voor grotere foto
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«De naakte waarheid is mooi van lelijkheid.» – Lex Paleaux
Lex Paleaux n.a.v. ‘Vlo’ over zijn tijd als dakloze nietsnut in Straatjournaal (nr. 289), april 2022:
(…) Op het centraal station van Amersfoort zit een boekhandel en ik loop met een boekenbon door de winkel. Ik heb meerdere magazines in mijn handen wanneer mijn oog valt op een boek. Het omslag spreekt me minder aan dan de titel en als ik het boek koop, kan ik geen magazines met nieuwe dromen kopen. Toch lig ik, een paar uur later, met het boek in mijn tijdelijke huisje van twee bij één meter. Het boek grijpt me enorm bij de strot en heel ver in mijn achterhoofd begint zich een nieuw soort droom te vormen (…) Inmiddels zijn we twintig jaar verder… (…) Dat ik mezelf nu een schrijver mag noemen, is mede dankzij dat ene boek. Nadat ik de laatste woorden van ‘Vlo’ schreef kreeg ik een enorm cadeau. De succesvolle schrijver, die zijn woorden deelde met een dief en een dakloze nietsnut, diezelfde man was bereid om het voorwoord van ‘Vlo’ te schrijven. De realiteit is dat al het lelijks van mijn bestaan een vruchtbare bodem bleek om iets te laten groeien. De naakte waarheid is mooi van lelijkheid… (…) ‘Winterwater’ is mijn debuut en ik heb mede door dit eerste deel van de trilogie leren houden van ‘Lexje’. Dat is een waardevoller geschenk dan welke boekenprijs dan ook, maar alle drie de boeken zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en zouden aan kracht inboeten wanneer er een deel zou ontbreken.
‘Straatjournaal’ is de straatkrant van Noord-West Nederland.
Lees hier ‘De naakte waarheid’
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«* * * * * ‘Vlo’ sluit drieluik prachtig af.» – Remco Houtepen
Over ‘Vlo’ van Lex Paleaux bij NH Radio, 8 april 2022:
Boekhandelaar Remco Houtepen is te gast bij het programma van June Hoogcarspel op NH Radio en tipte daarin voor de Boekenweek een drietal boeken: het Boekenweekgeschenk van dit jaar van Ilja Leonard Pfeijffer Monterosso mon amour, De geschiedenis van mijn onvoorstelbare ouderdom van Lucas Zandberg en Vlo van Lex Paleaux. Over het laatste boek zegt hij: “Het begon met Winterwater waarin we kennismaakten met Lexje. Vlo sluit dit drieluik prachtig af. Als je dit boek gelezen hebt, kan je eigenlijk naadloos weer terug naar Winterwater. Want al die boeken samen vormen een mooie cirkel.”
Remco Houtepen is manager/boekverkoper bij Venstra Boekhandel in Amstelveen en (voormalig) Boekhandelaar van het Jaar. Nieuwsgierig wat andere (voormalige) Boekhandelaren van het Jaar Margreet de Haan en Daan van der Valk vinden van Vlo?
Kijk hier naar Remco Houtepen bij NH Radio
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Wat doet langdurige en zich ophopende vernedering met een mens?» – Willem Thies
Over ‘Vlo’ van Lex Paleaux in Patronaat Haarlem, 20 maart 2022:
Op blz. 192 van de 195 pagina’s tellende roman Vlo van Lex Paleaux, die ik gelezen en geredigeerd heb, staat deze doffe zin: ‘Hij wenst zichzelf dood en verwenst anderen zijn leven.’ Nietiger, kleiner, grimmiger en desolater kán bijna niet. Dit is een gedachte van de naamloze protagonist. (…) Je zou als lezer alleen aanvankelijk enig medelijden kunnen hebben – mededogen is eigenlijk nog een te groot woord. De protagonist is het tegendeel van assertief en mondig; hij is onhandig en gehandicapt in het sociaal verkeer (en dat is een understatement) (…) Het vergt ál zijn moed om het ‘object’ van zijn verlangen en begeerte te confronteren, en haar de pijnlijkste vraag denkbaar te stellen; en aan deze vraag, en aan deze passage, dankt de roman zijn titel: ‘Waarom walg jij van mij, waarom vind jij mij een vlo?’. De lezer krimpt bij deze woorden bijna ineen van plaatsvervangende schaamte. Het is té pijnlijk, te schrijnend, te zielig. (…) In de laatste vijf alinea’s (en de daaropvolgende ‘Epiloog’) van de roman wordt een ijzingwekkende scène opgeroepen, gesuggereerd; maar niet méér dan dat; maar het is genoeg – het onuitgesproken verschrikkelijke hangt onverbiddelijk in de lucht. De huiveringwekkende slotscène vindt als het ware offscreen plaats, of beter gezegd: valt buiten de montage, de ‘postproduction’. Er is formeel gezien sprake van een zogenaamd ‘open einde’, maar tegelijk lijkt alles erop te wijzen dat dat einde omineus is, vol van onheil. (…)
Willem Thies is dichter en redacteur voor Uitgeverij In de Knipscheer.
Lees hier de recensie ‘Woede die voortwoekert’
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Giphart heeft gelijk: Paleaux’ werk heeft vrienden nodig. Sluit u allen aan!» – Marjo van Turnhout
Over ‘Vlo’ van Lex Paleaux op Leestafel, 30 maart 2022:
Na een voorwoord van Ronald Giphart duiken we hals overkop het verhaal in. Letterlijk, want de ik-figuur bevindt zich in een auto die ondersteboven in een sloot ligt. Terwijl het water langzaam binnenstroomt maakt hij er zich druk over dat hij niet op de naam van de zanger van het liedje kan komen dat op dat moment door de autoradio klinkt. Tot de radio zwijgt. Vervolgens gaan we terug in de tijd, naar de vroege ochtend van dezelfde dag. Vanaf dat moment beleven we mee hoe de ik-figuur zijn dag begint en hoe die verder verloopt. (…) Maar terwijl je verder leest bekruipt je een unheimisch gevoel: wie is deze man? We zouden toch het derde deel lezen van een drieluik? En al was de opzet van de eerdere twee boeken niet dezelfde, er was wel dezelfde hoofdfiguur: de jongen Lex, die we in ons hart gesloten hebben. (…) Vol vertrouwen lees je door: Lex Paleaux zal er vast een bedoeling mee hebben, en hij weet ook het verhaal over deze man boeiend te maken. (…) Tot de dreun in het laatste hoofdstuk. En dan klopt alles weer. (…) Giphart heeft gelijk: Paleaux’ werk heeft vrienden nodig. Sluit u allen aan!
Lees hier de recensie
Meer over ‘Vlo’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Meesterlijk beschrijft Paleaux het sfeertje op de werkvloer.» – Kees de Kievid
Over ‘Vlo’ van Lex Paleaux op Boekenbijlage, 23 maart 2022:
(…) Het boek begint met een heftige proloog, waarin een onbekende man omkomt nadat zijn auto ondersteboven in een sloot is terecht gekomen – “het is drie minuten voor half zes in de avond”. Dan begint de roman (novelle) verdeeld in hoofdstukken met als titel een (nauwkeurige) tijdsaanduiding! (…) Om 06.30 uur ontwaakt het miezerige mannetje (…) bij het horen van de nieuwsberichten op zijn wekkerradio. (…) Hij gaat naar zijn werk bij Douwe Hoekstra Relatiegeschenken B.V. (…) Meesterlijk beschrijft Paleaux het sfeertje op de werkvloer en typeert met grote precisie deze bevolking. De heren hebben allemaal hun hoofd vol van Tessa, die zich dat met het grootste genoegen laat welgevallen, maar uiteindelijk natuurlijk alleen echte belangstelling voor de baas heeft. Het scherpe observatievermogen van de auteur zorgt voor levensechte soms schrijnende en soms humoristische voorvallen tijdens deze dag. (…) Lex Paleaux verdient opnieuw complimenten voor zijn stijl: verzorgd, soepel en passend bij wat hij beschrijft. Je zou het een combinatie kunnen noemen van de stijlen in zijn twee eerdere uitgaven. (…) Protagonist Lex uit de eerste twee boeken heeft in ‘Vlo’ een collega gekregen. Is Lex dan helemaal afwezig? Het is toch een drieluik! Hoe verrassend dat in elkaar steekt, moet de lezer maar zelf ontdekken. (…)
Lees hier de recensie
Meer over ‘VLO’
Meer over Lex Paleaux bij Uitgeverij In de Knipscheer