In de maandagse rubriek Naschrift beschrijft dagblad Trouw bijna wekelijks het leven van onlangs overleden heel gewone of bekende mensen. Op 16 augustus 2021 maakt Marlies Kieft een portret van Mark de Haan, geboren op 14 februari 1987 in Den Haag en overleden op 11 juli 2021 in Dordrecht. «Op het gymnasium kreeg hij wel snel goede vrienden. De middelbare school deed hij haast liggend op de bank, af en toe een boek inkijkend. Wat nu te kiezen? Het werd Nederlandse Taal en Cultuur aan de Universiteit Leiden, vooral omdat hij zo hield van lezen. (…) Soms liet hij zich verbaal weleens wegduwen door anderen die in een van zijn stiltepauzes het woord overnamen. Mark kon door zo’n onderbreking geïrriteerd raken, meestal wachtte hij echter rustig af tot hij zijn verhaal alsnog kon afmaken. Als hij de ruimte kreeg, was hij op zijn best en formuleerde hij scherp en origineel. Dat was ook zoals zijn vrienden hem zagen, als een originele geest. Wat hun nog sterker opviel was zijn trouw. Wanneer je in zijn hart zat, bleef je dat ook. (…) Na zijn studie kwam hij in het bedrijfsleven terecht, waar hij werkte als data-analist, iets wat hem ook goed lag. Hij las nog steeds veel en werd lid van een boekenclub die was opgericht door een oud-hoogleraar van de universiteit, het clubje literatuurminnaars raakte hecht bevriend. In zijn vrije tijd schreef Mark korte verhalen over onderwerpen die hij vaak uit de actualiteit haalde, maar waar hij met zijn fantasie en zwarte humor een onverwachte draai aan gaf. Zijn doel was om mensen aan het denken te zetten over de manieren waarop je tegen de werkelijkheid kunt aankijken. Zijn werk werd gepubliceerd in de literaire tijdschriften ‘Liter’ en ‘Extaze’. (…) Nog geen twee jaar geleden kreeg Mark plotseling medische klachten rond zijn longen en na verschillende onderzoeken bleek hij een zeldzame vorm van kiemcelkanker te hebben. Een zware periode brak aan van chemobehandelingen en operaties. Mark lag in het ziekenhuis toen zijn bundel met korte verhalen ‘Buitenaards koraal’ verscheen bij uitgeverij In de Knipscheer. Ondanks de omstandigheden was het een grote droom die uitkwam. (…) Maar de nieuwe roman waar hij aan werkte, kon hij niet meer afmaken. (…)
Lees hier het portret
Kijk hier naar interview met Mark de Haan op 22 juni 2021
Lees hier het laatste verhaal Morituri van Mark de Haan
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Wittgenstein
«Hij was realistisch en waar mogelijk ook optimistisch.» – Jaap Goedegebuure
Toespraak bij de Uitvaart van Mark de Haan, 19 juli 2021:
«In Marks leven wogen twee dingen zwaar: zijn liefde voor Nikki en Cato en zijn schrijverschap. Hoewel hij gereed was voor het einde en dat met een ongelooflijke geestkracht onder ogen zag, bleef het hem zwaar vallen om van zijn geliefden afscheid te nemen en zijn schrijverschap onvoltooid te laten. Familieleven én werk allebei in de knop gebroken, hoe treurig kan het zijn. Ik sta hier als lid van de leesclub waarvan Mark deel uitmaakte. We kwamen als gezelschap bij elkaar in 2012 en zijn in de loop der jaren ondanks onze onderlinge verschillen een hechte vriendenclub geworden. In ons gezelschap was Mark niet de meest luidruchtige, maar hij zorgde wel voor het nodige evenwicht. Als het rumoer van de discussie even verstomde, nam hij het woord en zei dan op bedachtzame toon heel verstandige dingen, even verstandig en weloverwogen als in het Haarlemse interview met Peter de Rijk, vier weken geleden. Mark sprak bij die gelegenheid over zijn verhalen alsof hij geen debutant was, maar al een heel oeuvre achter zich had. Het was even indrukwekkend als bewonderenswaardig, maar het deed ook pijn nu we maar al te goed beseften dat zijn oeuvre grotendeels in de pen zou blijven.» (…)
Van Mark de Haan verscheen de verhalenbundel ‘Buitenaards koraal’.
Lees verder in bijlage
Kijk hier naar het interview met Peter de Rijk
Lees hier het laatste verhaal Morituri van Mark de Haan
Meer over Mark de Haan bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Peter Andriesse: ‘Humor. Zonder die zelfrelativering is een schrijver onleesbaar.’» – Renzo Verwer
Renzo Verwer in gesprek met Peter Andriesse op Blog van Renzo Verwer, 31 mei 2014:
Op een laptop lijkt het al gauw heel wat, alsof het al gedrukt staat, daarom prefereer ik vooralsnog de handschrijfmachine… Je moet wel grote hoogmoed hebben om een roman te schrijven, ik bedenk mij wel 100 x voor ik aan zo’n hels karwei begin. Een roman of verhaal moet ontstaan uit innerlijke noodzaak. (…) Met Hermans deel ik vooral zijn levensopvatting en zijn voorkeur voor polemiek. En Hermans heeft mij opmerkzaam gemaakt op schrijvers als L.F. Céline en denkers als Wittgenstein. Zoals Carmiggelt, die ik in mijn jonge jaren dagelijks las, mij ook wees op veel schrijvers, terwijl hij bovendien invloed moet hebben gehad op mijn stijl. (…) Wat voor mij erg belangrijk is dat een schrijver humor heeft. Zonder die zelfrelativering is een schrijver onleesbaar. Als je niet kunt lachen tijdens het lezen van een boek, dan mankeert er iets belangrijks aan.
Lees hier het interview of hier
Meer over ‘De rode kimono’