Over ‘Curaçao bij nacht’ van Oda Blinder op MdNL | Maatschappij der Nederlandse letterkunde, 30 december 2024:
Een Nederlandse dichter die nooit in Nederland is geweest. In de literatuur was ze Oda Blinder, in het leven heette ze Maria Yolande Corsen (1918-1969). ‘Je gezicht is mij nog onbekend:/ je bloeiende lippen,/ je warme blik,/ je gele wangen,/ je koude lach/ zijn dingen, die ik nimmer zag,’ dichtte ze over Nederland. Ze had het gevoel daar ‘in je school zeer welkom’ te zijn. In zekere zin is dat waar, vijfenvijftig jaar nadat ze stierf verschijnt in Nederland een bundel van haar, vernoemd naar haar tropische eiland, Curaçao bij nacht. We danken deze uitgave met ‘voorgelezen en andere gedichten’ aan twee toevallige vondsten. Gewoon op Catawiki stuitte bezorger Klaas de Groot op een mapje met haar prozagedicht ‘Wazig landschap’. Verder dook een geluidsopname op, waarop Oda Blinder poëzie voordraagt. (…) [Hier] klinkt een bijzondere dichteres van Curaçao, een eiland dat is zoals zij, ‘vol grillige vormen’ met ‘om haar heen’ de branding die zwelt ‘tot een machtig verzet’. De liefde volgens Oda Blinder: ‘Laat deze nacht verloren gaan,/ laat de lianen kermen in hun dans,/ maar geef dit één zijn met de maan/ nog een kans’. Droomgenot, even geliefd en even onbereikbaar als die verre streek. Wie weet verklaart dat de bloeiende lippen en de warme blik die ze toedicht aan Nederland.
Bron ‘Poëzie van nu 104’
Meer over Oda Blinder bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Klaas de Groot bij Uitgeverij In de Knipscheer