«‘Zwijgplicht’ geeft zicht op de keerzijde van fatsoen.» – Carinne Elion-Valter

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in Ponder*, nr. 42, juli 2018:
De roman ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink speelt zich af in Nederland rond WO 1 en in de decennia daarna. De roman verhaalt over de zoektocht naar de eigen naam van een Belgisch vluchtelingenkind dat de aangenomen dochter is van een homoseksuele notaris en zijn vrouw, een voormalig prosituee. (…) ‘Zwijgplicht’ is gebaseerd op historische feiten. (…) Alleen goede daden vermochten de brug te slaan tussen wet en werkelijkheid. Zo was ieder in deze roman slachtoffer van het masker van orde en regelmaat dat de 19de en begin 20ste eeuw droeg. Het is daarom te prijzen dat Theo Stokkinks verhaal zicht geeft op de keerzijde van fatsoen.
*] Mededelingenblad van de Stichting ter bevordering der notariële wetenschap
Klik hier voor het artikel
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Heel degelijke roman over verzwegen feiten.»

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in Winq., nr. 88, mei 2018:

In het Amsterdam van net voor de Eerste Wereldoorlog probeert notaris Theo Borret zijn homoseksualiteit zo goed mogelijk verborgen te houden. Schaamte voelt hij niet echt, maar wel sociale druk en het gevaar van de nieuwe wet, artikel 248bis, die minderjarigen moet beschermen tegen zedenbederf – trek hier een ironische wenkbrauw op. Misschien dat een huwelijk voor de schone schijn een oplossing is, al was het maar met zijn huishoudster, die na een korte periode in de prostitutie ongewenst zwanger is geworden. Dan verzeilt een Belgisch gezin, op de vlucht voor de oorlog, in Theo’s leven. ‘Zwijgplicht’ is een kruising tussen een faction-roman – de historisch correcte details zijn overal! – en een familiegeheimenroman. In dit geval de familie van de auteur, want Theo Stokkinks moeder kwam er pas laat achter dat zij geadopteerd was. Het resultaat van deze kruising is een ouderwets vertelde maar heel degelijke roman. in de knipscheer, 442 pagina’s, 24,50 euro
Lees hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Schitterend.» – Elisabeth Marain

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink door Elisabeth Marain in een e-mail aan de auteur, 15 april 2018:
Op vakantie in Frankrijk nam ik de tijd om jouw boek eindelijk te lezen! Ik vind het geweldig geschreven, boeiend, accuraat en met veel liefde voor de familie. Ik ben blij dat het verhaal van jouw moeder de beste invulling heeft gekregen. Jouw woord van dank in het boek is te veel eer bewezen aan mijn schuchtere poging om de bijzondere lotgevallen van de familie de Sobrie onder woorden te brengen. Gelukkig is dat nu wel en schitterend gebeurd. Ik hoop dat het boek veel aandacht zal krijgen, want ook de andere thema’s in het boek zijn dat waard.
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

«Goed evenwicht tussen fictie en non-fictie.» – André Oyen

Opmaak 1Over ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink op Ansiel, 10 april 2018:
De Vlaamse auteur Elisabeth Marain liet zich in 1994 inspireren door ‘ de groote oorlog’. In ‘Cyclus der legenden’ worden we geconfronteerd met het schrijnend leed van de Belgische vluchtelingen die vanuit hun door Duitsers bezette land een veilig onderkomen zochten in het neutrale Nederland. (…) Na twee delen haakte de schrijfster jammer genoeg af. In het derde deel zou de zoektocht naar Hélène worden beschreven, maar tot publicatie is het nooit gekomen. Met haar toestemming heeft Theo Stokkink dertig jaar later de draad opgepakt, nu vanuit een Nederlands perspectief. (…) In het eerste deel van het boek ligt de nadruk behalve op de geschiedenis van Hélene en ook op de homoseksualiteit van Theo en op de verscheurdheid, schaamte en dilemma’s die dat begin vorige eeuw met zich mee zich mee bracht. De liefde moest altijd in het verborgene plaatsvinden en door een nieuwe wet lag zelfs gevangenisstraf op de loer. Bovendien was er altijd de angst voor ontdekking waarmee je dan schaamte en blaam over je familie zou uitstorten. Liefde, schaamte, angst, onbegrip en onmacht strijden om voorrang en taal voor dit soort zaken vinden ze nauwelijks. Theo Stokkink weet het evenwicht goed te bewaren tussen fictie en non-fictie en maakt er één groot factionverhaal van. Dat de pijnlijke geschiedenis van een zoekgeraakte baby het verhaal van zijn eigen moeder is, maakt het boek des te aangrijpender.
Lees hier en hier de recensie
Meer over ‘Zwijgplicht’
Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer

Presentatie ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink in de OBA

Opmaak 1Op zondag 19 november om 14.00 uur wordt in de Theaterzaal van de OBA (Oosterdok Amsterdam) om 14.00 uur de historische familieroman ‘Zwijgplicht’ van Theo Stokkink gepresenteerd:
Het boek beschrijft aan de hand van het leven van een kandidaat-notaris die leefde aan het begin van de vorige eeuw en zijn geadopteerde dochter o.m. de gevolgen die artikel 248bis van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht (dat uit 1911 stamt en 60 jaar standhield) heeft gehad voor homoseksuelen. De roman is gebaseerd op feiten en op personen die in werkelijkheid hebben bestaan. Een intrigerend, spannend en meeslepend verhaal is het gevolg. De auteur zal een aantal fragmenten voorlezen waarna een forum met o.a. Gert Hekma, Coos Huijsen en John Welbergen onder leiding van Jaap van Straaten zal discussiëren. De toegang is gratis, maar aanmelden vooraf is noodzakelijk op aanmelden@ihlia.nl.
De presentatie geschiedt mede onder auspiciën van IHLIA, welke archieven de auteur kon raadplegen bij het schrijven van zijn roman, en in samenwerking met De Stichting tot bevordering der Notariële Wetenschap, Het Jacob Israël de Haan Genootschap, De Mosse-lezing (UVA), Het Blauwe Fonds en Uitgeverij In de Knipscheer.
Meer over ‘Zwijgplicht’

Theo Stokkink – Zwijgplicht

Opmaak 1Theo Stokkink
Zwijgplicht

Historische roman
België – Nederland
gebrocheerd in omslag met flappen
geïllustreerd, 444 blz., € 24,50
ISBN 978 90 6265 980 7
Presentatie 19 november 2017

De historische familieroman Zwijgplicht is gebaseerd op waargebeurde feiten en op personen die in werkelijkheid hebben bestaan. De Vlaamse schrijfster Elisabeth Marain begon met ‘De vluchtelingen’ in 1994 een trilogie over de Grote Oorlog. In 1996 verscheen het tweede ‘In ballingschap’. In het derde deel zou de zoektocht naar Hélène worden beschreven, maar tot publicatie is het nooit gekomen. Met haar toestemming heeft Theo Stokkink dertig jaar later de draad opgepakt, nu vanuit een Nederlands perspectief.

In de aanloop naar de Eerste Wereldoorlog is Theo Borret privaatdocent aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is zich van zijn homoseksuele geaardheid bewust en ook van het onmogelijke daarvan. Alleen in heimelijke nachtelijke omzwervingen langs allerhande lugubere ontmoetingsplekken in de stad, kan hij zich uitleven. Hij beseft dat voor de maatschappelijke positie die hij ambieert en de druk van zijn familie een schijnhuwelijk zal moeten sluiten. Als ultiem bewijs van het bestaan van een gezin zal er ook een kind moeten zijn. Theo werkt inmiddels als kandidaat op het kantoor van een notaris die zelf nauw betrokken raakt bij de opvang van uit België gevluchte kinderen.

Op een vluchtelingenboot van Antwerpen naar Rotterdam raakt aan het begin van de oorlog een Vlaamse baby zoek. In de complete chaos die in de vluchtelingenopvang ontstaat weet de notaris in een opvangcentrum in Amsterdam de dan amper 3 weken oude ‘vondeling’ te reserveren voor adoptie voor zijn kandidaat-notaris. De identiteit van de baby is niet bekend. Het meisje groeit op met de naam Hélène. In 1922 overlijdt ‘vader Theo’ als Hélène acht jaar oud is. Ze krijgt in de loop van de jaren steeds meer twijfels over haar ouders. Vragen daarover stuiten op een zwijgplicht die de kandidaat-notaris zijn familie heeft opgelegd. Intussen is ook de Belgische familie is op zoek naar de verloren baby.

Artikel 248bis van het Nederlandse Wetboek van Strafrecht wordt in 1911 als onderdeel van de Zedelijkheidswet ingevoerd en komt pas in 1971 te vervallen. Het luidde: De meerderjarige, die met een minderjarige van hetzelfde geslacht wiens minderjarigheid hij kent of redelijkerwijs moet vermoeden, ontucht pleegt, wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaar. De toenmalige grens voor meerderjarigheid van homoseksuelen was 21 jaar, terwijl de minimumleeftijd voor heteroseksuele contacten 16 jaar was. Tegen het discriminerende artikel werd alom geprotesteerd. In totaal zijn ongeveer 5000 homoseksuelen vervolgd op basis van dit artikel.

Theo Stokkink (1941) was dertig jaar programma maker bij de Nederlandse publieke omroep. In die periode heeft een groot aantal radio – en tv programmaseries (zeer uiteenlopend van vorm, karakter en onderwerp), ontworpen en gepresenteerd. Daarna trainde hij ruim tien jaar lang programmamakers in een groot aantal Aziatische en Afrikaanse ontwikkelingslanden. Hij heeft elf non-fictie boeken (waarvan vijf gerelateerd aan programma-series), twee romans en een verhalenbundel op zijn naam staan, waaronder de roman ‘Aanvechtingen’ bij Uitgeverij In de Knipscheer.

Meer over Theo Stokkink bij Uitgeverij In de Knipscheer