De Bibliotheek Wagnerplein in Tilburg organiseert op 1 en 21 juni twee avonden die helemaal in het teken staan van Caraïbische literatuur: Caraïbische Letteren: Passie & Betrokkenheid. Het doel is om de Caraïbische cultuur en geschiedenis te ontdekken, aangezien Caraïbische schrijvers en filmmakers in het verleden op verschillende manieren onzichtbaar gebleven zijn. Ze zijn doodgezwegen, gecensureerd, of op aparte ‘Suriname-‘, ‘Antillen-‘ of ‘Zuid-Amerika’-plankjes gezet. Hoogste tijd om daar wat aan te doen, want er is zoveel moois, belangrijks en prikkelends om te (her)ontdekken en te koesteren! Op 21 juni staat de bundel ‘Dat wij zongen’ centraal. Een indrukwekkende bloemlezing door twintig vooraanstaande schrijvers. We beginnen de avond met een voordracht van de Surinaams – Nederlandse schrijfster Karin Lachmising. Haar pen staat bekend om de scherpte voor menselijke emoties en sociale verhoudingen. We vervolgen de avond met een lezing van Chris Polanen. Bekend van zijn vele columns en korte verhalen over zijn heimwee naar Suriname. We eindigen de avond met Shantie Singh, ook wel bekend als ‘glambtenaar’. Ze is schrijfster, theatermaakster, columnist, storytelling fashionista en een creatieve bestuurskundige. De gehele avond wordt omlijst door de muziek van Kenrick Gunther. Locatie: De Bibliotheek Wagnerplein 4 Wagnerplein 5011 LP Tilburg. Aanvang 19.30 uur.
Meld je hier aan
Meer over Karin Lachmising bij Uitgeverij In de Knipscheer
Tag: Zeven rivieren ver
‘Klimaatdichter’ Karin Lachmising in Brugge
De klimaatdichters is een snel groeiende beweging van Vlaamse en Nederlandse woordkunstenaars. Met poëzie strijden ze voor een klimaatvriendelijke wereld. Musea Brugge nodigt hen uit op 15 en 16 juli 2021 in de tuin van het Gezellehuis in Brugge. De klimaatdichters zijn Sylvie Marie, Pieter Van de Walle, Jee Kast, Karin Lachmising en Hannah Timmermans. Op 16 juli presenteren ze hun interpretaties en impressies in vijf optredens in de tuin van het Gezellehuis. De klimaatdichters zijn ook op 15 juli te gast bij Musea Brugge.
Meer informatie
Meer over Karin Lachmising bij Uitgeverij In de Knipscheer
Gedicht van Karin Lachmising
In zijn bijna dagelijkse Facebookbericht memoreert Wim van Til, oprichter van en coördinator bij Poëziecentrum Nederland, de geboorte- en sterfdagen van Nederlandstalige dichters. Vandaag (9 april 2021) is het in ieder geval de geboortedag van Karin Lachmising (1964). Bij wijze van felicitatie/gedenken kiest Wim van Til voor een gedicht naar eigen voorkeur van een van de gememoreerde dichters. Uitgeverij In de Knipscheer kiest in dit bericht voor het gedicht ‘Voelen’ van Karin Lachmising uit haar bij Uitgeverij In de Knipscheer verschenen bundel ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’ uit 2013. Dit gedicht is ook opgenomen in de door Klaas de Groot samengestelde bloemlezing ‘Grenzenloos – 40 jaar Knipscheer poëzie’. In 2019 verscheen van Karin Lachmising bij dezelfde uitgever de dichtbundel ‘Zeven rivieren ver’.
Voelen
Ik vroeg hem waarom hij schoenen voor mij bracht, waardoor
ik de grond
niet meer zou kunnen voelen.
Hij zei me dat het zo hoort en het mij zou beschermen.
Ik vroeg hem hoe ik mij zou kunnen beschermen als ik niet
meer zou kunnen voelen.
Hij gaf mij papieren met dansende cijfers tussen lussen en
bogen. Ik vroeg hem waar mijn dieren waren, waar de zon,
waar de maan, waar de plek van mijn jacht.
Hij keek mij slechts verwonderd aan.
Mijn hand richtte zich op naar de drijvende lucht, maar hij
droeg een dak
dat zijn beeld beschermde.
Ik vroeg hem de aarde te voelen, maar zijn voeten zaten
opgesloten
in stevig zwart leer met veters, die hem afhielden van de bron
van leven.
Meer over ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’
Meer over Karin Lachmising bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over ‘Grenzenloos – 40 jaar Knipscheer poëzie’
«Dan zie ik, voel ik, hoor ik: pijnen van vergane tijden – en toch moed, die niet wordt opgegeven.» – Saya Yasmine Amores
Over ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising op Hindorama, 13 december 2019:
Een boek begint met een titel. Soms is het moeilijker om een passende titel te vinden dan een heel boek te schrijven. Toen ik ‘Zeven rivieren ver’ zag op de boekentafel van Uitgeverij In de Knipscheer in Vereniging Ons Suriname, dacht ik meteen aan de Brits-Indische immigratie. Dat zij de zeven rivieren (of oceanen) overstaken om in Suriname aan te komen. Natuurlijk wisten zij in eerste instantie niet waar de reis naartoe ging. Ik wilde weten wat de dichter geschreven heeft over de Ouden. Dat was mijn eerste beweegreden om het boek te lezen. (…) Het gedicht ‘Verdorven land’ (pagina 35) vertelt in het kort de geschiedenis van een land. Hoe de Ouden het land opbouwden en hoe de nieuwe generatie met machthebbers meezong, waarschijnlijk uit gebrek aan mogelijkheden om de regering omver te werpen, of om te ontsnappen. In vier regels heeft het volk het hard werken van de Ouden verraden: Maar het volk juicht, / vanuit machteloosheid / Zingt mee het lied dat de strijd van de / voorouders verkwanselt. Dit gedicht is van toepassing op iedere gemeenschap van de wereld. Het volk juicht altijd mee, soms uit onwetendheid. Soms uit machteloosheid. En met iedere vernieuwing gaat iets van de oude gemeenschap dood. Iets waar de voorouders voor gewerkt hebben. (…) Het boek zit vol met verrassende slotregels die goed doordacht zijn: een soort lachspiegel van het leven. Bijvoorbeeld de slotzin, op pagina 56, van het gedicht ‘Stil’: Ze zeggen dat roofvogels / de weg kennen in het donker. Wat heeft de dichter ooit meegemaakt om vandaag deze woorden uit te spreken? Er is een storm in haar, die borrelt en overvloedig wil uitstromen. Die de wereld in wil gaan en haar verhaal vertellen. Ik heb het boek aandachtig gelezen. Het is filosofisch getint. Soms diepzinnigheid over het leven en soms recht door zee. Veel te veel gebeurt er in dit kleine boekje van 58 pagina’s met uiteenlopende thema’s. Maar wanneer ik alle gedichten aan elkaar rijg, dan zie ik, voel ik, hoor ik: pijnen van vergane tijden – en toch moed, die niet wordt opgegeven. (…)
Lees hier het artikel
meer over ’Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
«Haar taal is glashelder.» – Jerry Dewnarain
Over ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising in De Ware tijd Literair, 9 november 2019:
(…) Lachmising kaart taboe-onderwerpen zoals vrouwenmishandeling, huiselijk geweld en zelfmoord met scherpe pen aan. Zij legt sociale verhoudingen van de Surinaamse samenleving bloot, zonder een lendendoek. (…) Hierdoor geeft zij inzicht in de diversiteit van de Surinaamse samenleving hoe verstrengeld zij is, maar ook hoe hypocriet die is. (…) Met ‘Zeven rivieren ver’ bewijst Karin Lachmising dat ze de woorden op haar lippen neemt en deze blaast tot gedichten die niet aan afstand zijn gebonden. Haar taal is glashelder zoals vloeibaar glas tot iets mooier wordt gevormd.
Lees hier de recensie
Meer over ’Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
Hindoestaanse Dag op Kwakoe Festival
De Hindoestaanse Dag op het Kwaku Summer Festival wordt dit jaar georganiseerd op zondag 28 juli 2019 van 15:00 – 20:15 uur. Op deze dag zal de Hindoestaanse achtergrond, eten en cultuur in combinatie met entertainment centraal staan. Op deze bijzondere dag zullen daarom verschillende Hindoestaanse artiesten, bands en culturele dansgroepen optreden. Diverse kraampjes staan met Hindoestaanse artikelen in kleding, kunst en cultuur. Van uitgeverij In de Knipscheer werken aan het programma mee Raj Mohan (met ‘Daayra Unplugged’) en Karin Lachmising (leest uit ‘Zeven rivieren ver’).
Meer over Karin Lachmising bij Uitgeverij In de Knipscheer
Meer over Raj Mohan bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Fraaie formuleringen. Raak in hun eenvoud. » – Ko van Gemert
Over ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising in Parbode, 1 april 2019:
(…) Uit veel gedichten spreekt engagement, bijvoorbeeld als het over vluchtelingen gaat: “Oog in oog / duikelt / het verleden / in de toekomst / van het heden / met / overvolle boten / van werkelijkheid.” Daarnaast laat Lachmising zien hoe lastig het is werkelijk contact met een ander te hebben: “toen je even voorbij kwam / en ook even weg ging / terwijl ik stond / Een slok nam.” (…) En fraaie formuleringen, als: “Wanneer is lang geleden / voorbij?” Of: “zeven rivieren ver / om bij mij / te zijn // dichtbij / is niet altijd / ver weg.” Raak in al hun eenvoud.
Lees hier de recensie
Meer over ’Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
Laurens Jz. Coster kiest twee gedichten van Karin Lachmising.
Sinds jaar en dag ontvangen abonnees van Laurens Jz. Coster iedere werkdag een gedicht per mail. Pal na publicatie koos redacteur Raymond Noë op 16 januari 2019 twee gedichten van Karin Lachmising uit haar nieuwe bundel ‘Zeven rivieren ver’, te weten ‘Afgeleid’ en ‘Alleen’. Behalve op het blog Laurens Jz. Coster worden de gekozen gedichten ook geplaatst op ‘Neerlandistiek’, het online tijdschrift voor taal- en letterkundig onderzoek.
Lees hier de gedichten
Meer over ‘Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site
Gedicht van Karin Lachmising vertaald in het Indonesisch
Uit ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising op Nederlandse poëzie in het Indonesisch, 19 maart 2019:
Op ‘Suara suara dari utara’ (‘Stemmen uit het noorden’), het blog Puisi Belanda, is op 17 maart 2019 het gedicht ‘De laatste beslissing’ in een Indonesische vertaling van Siti Wahyuningsih en Albert Hagenaars geplaatst. Het gedicht is afkomstig uit de bundel ‘Zeven rivieren ver’. Het is het 178ste gedicht in een almaar groeiende digitale poëziereeks van een keur van vooral Nederlandse en Vlaamse dichters.
Lees hier ‘Zeven rivieren ver’ in het Nederlands en het Indonesisch
Meer over Karin Lachmising bij Uitgeverij In de Knipscheer
«Lachmising speelt met woorden.» – Aarti Rampadarath
Over ‘Zeven rivieren ver’ van Karin Lachmising voor NBD / Biblion, 18 maart 2019:
‘Sprookjeswereld / Wanneer de sprookjesman declameert / streel ik mijn onvermoeibaar lichaam / waarin een geest huist die aan het werk gaat.’ De tweede dichtbundel van Karin Lachmising (na ‘Nergens groeit een boom die haar aarde niet vindt’, 2013) lijkt over van alles te gaan en beperkt zich daarbij niet tot een enkel continent. Het meest herkenbare en consistente thema is dat van migratie; er zijn meerdere gedichten die dat thema trachten op te roepen. Deze bundel bevat zo’n vijftig gedichten op bijna zestig pagina’s. De bundel bestaat uit twee delen: ‘Zeven rivieren ver’ en ‘Alsof schoonheid een verrassing is…’ (…) Lachmising speelt met woorden. (…). Haar taal is toegankelijk voor lezers in het hele Nederlandse taalgebied.
Meer over ‘Zeven rivieren ver’
Meer over Karin Lachmising op deze site