Over ‘Spiegelschriften’ van Scott Rollins op Literair Nederland, 14 januari 2025:
(…) De titel brengt tot uitdrukking dat de een zich gespiegeld ziet in de ander, evenals dat ervaringen en gedachten van anderen ons een spiegel kunnen voorhouden. (…) De gedichten zijn als korte verhalen van meerdere alinea’s van slechts enkele lange zinnen, die doen denken aan de zkv’s van A.L. Snijders. Ze bevatten een schets van een gebeurtenis, een dialoog, een beschouwing. De uiterlijke vorm heeft geen herkenbare kenmerken van een gedicht, maar de inhoud met zijn poëtische metaforen en ingeklonken taalgebruik wijzen erop dat deze filosofische schetsen tot de poëzie gerekend mogen worden. (…) Het perspectief van waaruit verteld wordt, kan per gedicht verschillen: nu eens is een ik-figuur aan het woord van wie niet altijd duidelijk is of dat het lyrisch ik van de dichter is of dat een willekeurige passant zijn levensverhaal doet. Dan weer gaat het over iemand die zelf niet betrokken wordt als spreker. Verschillende stemmen klinken op om hun gedeelte van de realiteit weer te geven. Als lezer is het zaak om aan de hand van wat er staat, die realiteit vorm te geven en in een samenhangend geheel onder te brengen. Pas dan wordt het wereldbeeld dat Rollins aanschouwelijk maakt compleet en krijgt een diepere betekenis. (…) Hij speelt een uitbundig en toch intiem spel met de taal, dat deze bundel bijzonder maakt, om te herlezen en opnieuw je gedachten erover te laten dwalen.
Lees hier de recensie
Meer over Scott Rollins bij Uitgeverij In de Knipscheer